โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 108 เป็นห่วง

วันนี้มู่เหว่ยพนันว่าคืนนี้เธอจะได้นอนกับฮั่วเทียนหลัน

เห็นได้ชัดว่าครั้งก่อนเป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต แต่เนื่องจากการปรากฏตัวของเด็กน้อยคนนั้น จึงพลาด

แต่วันนี้ มีแค่พวกเขาสองคน มู่เหว่ยรู้สึกว่าเธอจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน

นี่คือร้านอาหารตะวันตกชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า

เธอเอายาที่ผู้ช่วยให้ส่งให้พนักงานเสิร์ฟ และขอให้พนักงานเสิร์ฟเติมลงในไวน์ที่จะเสิร์ฟ

เธอชนแก้วกับฮั่วเทียนหลัน และดูฮั่วเทียนหลันดื่มไวน์ที่ผสมแล้ว จากนั้นก็รออย่างใจจดใจจ่อ

5 นาที 10 นาที 15 นาที……

มู่เหว่ยจำได้ชัดเจน ตอนที่ผู้ช่วยให้ยานี้แก่เธอ เขาบอกเธอว่าใช้เวลาเพียงสิบนาที คนที่ดื่มยานี้ จะเหมือนเห็นแม่หมู แล้วจะไม่ปล่อยไป

แต่ตอนนี้ ทำไมมันไม่มีผลกับร่างกายของฮัวเทียนหลันเลย?

มู่เหว่ยรู้สึกว่าผลของยาอาจจะล่าช้า ห้องส่วนตัวของร้านอาหารที่เธอขอเป็นพิเศษกำลังรอฮัวเทียนหลันอยู่ หากหลังจากฤทธิ์ยาเกิดขึ้น ทั้งสองคนก็มีสถานที่ที่เหมาะสมที่จะทำสิ่งที่ไม่อาจพรรณนาได้ระหว่างชายและหญิง

แต่ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของฮัวเทียนหลันก็ดังขึ้น

ฮั่วเทียนหลันมองดู ก็รีบหยิบมันขึ้นมาทันที

ในระหว่างการกดรับ คิ้วของเขาก็เหี่ยวย่นอีกครั้ง

เมืองการค้าระหว่างประเทศของฟาเรนไฮต์ในเมือง W เกิดเรื่องแล้ว เป็นการฆาตกรรมต่อเนื่องที่โหดร้าย

ตำรวจมาแล้ว และแจ้งว่าจะปิดเมืองการค้าต่างประเทศทั้งหมด เพื่อสอบสวนและเก็บรักษาหลักฐานในที่เกิดเหตุ

นี่เป็นคลื่นแห่งความไม่สงบจริงๆ ฮัวเทียนหลันรู้ว่านี่เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ผู้ก่อกวนใช้ เขาไม่ไปไม่ได้ เขาจึงทำได้เพียงแค่ลุกขึ้นและพูดกับมู่เหว่ยว่า : “เสี่ยวเหว่ย ฉันมีธุระต้องทำ ฉันต้องกลับก่อน”

มู่เหว่ยดึงมือฮั่วเทียนหลันอย่างไม่ยอม และพูดอย่างยั่วยวน : “เทียนหลัน อย่าเพิ่งรีบไป พวกเรายังทานอาหารเย็นไม่เสร็จเลย! ”

“หลังจากเสร็จธุระนี้ ฉันจะพาคุณไปทานอาหารเย็นทุกวัน” ฮั่วเทียนหลันทิ้งประโยคนี้และรีบลงไปชั้นล่าง

มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เขาไม่มีเวลาเรียกคนขับรถแทน จึงทำได้แค่ขับรถด้วยตัวเอง

ทันทีที่เขาขึ้นลิฟต์ ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนมาก และดูเหมือนจะมีความปั่นป่วนที่อธิบายไม่ได้ ซึ่งกำลังเดือดดาลอยู่ตลอดเวลา

เขาหายใจเข้าลึกๆ และมองไปรอบๆ คนที่อยู่ในลิฟต์

ในใบหน้าของหญิงสาวนั้น ทำให้เขาสนใจมองมากขึ้น ดูเหมือนว่าเมื่อมองไปที่หญิงสาวแต่ละคน เขามักจะมีความกระตุ้น และรู้สึกว่าอีกฝ่ายสวยมาก

เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดหลังจากออกจากลิฟต์ เขาก็รีบหาตำแหน่งจอดรถและขึ้นรถทันที

สิ่งแรกที่เขาเข้าไปในรถ เขาสตาร์ทรถและเปิดเครื่องปรับอากาศ เปิดให้เย็นที่สุด แต่เขาก็ยังไม่สามารถระงับแรงกระตุ้นในใจได้

และในครั้งนี้ ส่วนร่างของเขาตั้งขึ้นอย่างทะนงตัว

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่ากางเกงของเขากำลังจะแตกออก ไฟกามตัณหาก็ค่อยๆควบคุมความคิดปกติทั้งหมดของเขา ตอนนี้เขามีเพียงความคิดเดียว นั่นคือการหาผู้หญิงมาแก้ปัญหาความต้องการทางร่างกายของเขา

ผู้หญิงสองคนเดินผ่านไปข้างนอกรถ ฮั่วเทียนหลันเกือบจะบีบแตร จากนั้นใช้พละกำลังอย่างมากเพื่อยับยั้งตัวเองไม่ให้ลากเด็กสาวทั้งสองขึ้นรถ

ในเวลานี้ฮั่วเทียนหลันเข้าใจแล้ว ว่าเขาควรถูกวางยา

เย็นนี้เขาทานข้าวแค่กับมู่เหว่ย ไม่จำเป็นต้องเดาเลยว่าใครเป็นคนวางยา

ฮั่วเทียนหลันคว้าโทรศัพท์มือถือ พยายามโทรหามู่เหว่ย

แต่กดสองครั้งแล้วก็กดไม่ได้สักที โทรศัพท์ก็กระพริบสองครั้ง สุดท้ายก็แบตหมดจนปิดเครื่องไปแล้ว

ฮั่วเทียนหลันโยนโทรศัพท์ไปด้านข้างด้วยความโกรธ เขาจับประตูรถปลดล็อกและลงจากรถ

หลังจากลงจากรถ ก็รู้สึกหงุดหงิดกับกลิ่นอับชื้นในโรงรถใต้ดิน จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัว และสับสนเร็วขึ้น

เวลานี้อันรันกำลังพาลั่นลานลงมาจากสวนสนุก เพิ่งมาถึงที่จอดรถชั้นใต้ดิน

รถของป้าเฉิน จอดอยู่ในแนวทแยงมุมตรงข้ามกับฮัวเทียนหลันพอดี

ถ้าอันรันต้องการเดินไป ก็จะต้องผ่านหน้าฮั่วเทียนหลัน

อันรันอยู่ในห้างสรรพสินค้ามานาน และไม่เห็นฮั่วเทียนหลันกับมู่เหว่ยแล้ว เลยคิดว่าพวกเขาน่าจะออกไปแล้ว

ดังนั้นเมื่อเธอเดินไปที่ Mercedes-Benz G คันใหญ่ เธอจึงมองด้วยจิตใต้สำนึก และพบว่ามีคนนอนอยู่ข้างๆเธอ

เธอแค่คิดว่ารถคันนี้ น่าจะคล้ายกับคันที่ฮั่วเทียนหลันลงจากรถเมื่อวานนี้

แต่เมื่อเธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และเห็นผู้คนนอนอยู่ เธอก็ตะลึงเล็กน้อย

ฮัวเทียนหลัน เขาเป็นอะไร? ”

อันรันรู้สึกว่าสมองของเธอไม่เพียงพอชั่วขณะ เธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสใบหน้าของฮั่วเทียนหลันด้วยความรู้สึกร้อนรน

เขา ตัวร้อนแล้ว?

ลั่นลานก็อยู่ข้างๆ อันรัน หลังจากมองไปที่ฮัวเทียนหลันอย่างอยากรู้อยากเห็น เธอก็พูดว่า : “แม่ นี่น่าจะเป็นลุงที่มาส่งหนูกลับบ้านเมื่อสองสามวันก่อน……”

อันรันพยักหน้า หลังจากลองลมหายใจของฮั่วเทียนหลันว่าปกติ ก็กลัวว่าลั่นลานจะติดเชื้อจากฮั่วเทียนหลัน จึงรีบส่งลั่นลานกลับไปที่รถ

เพื่อป้องกันไม่ให้ลั่นลานวิ่งไปมา อันรันยังเปิดที่ล็อคเด็กในรถ และปิดประตู

อันรันรู้สึกว่าต้องขอบคุณป้าเฉิน เพราะต้องดูแลลั่นลาน ป้าเฉินจึงจะเตรียมยาที่ใช้กันทั่วไปไว้ในรถ

อันรันหยิบยาแก้ไข้ ยาแก้อักเสบและน้ำแร่อีกขวด แล้ววิ่งกลับไปที่ฮั่วเทียนหลัน

อันรันยกศีรษะของฮั่วเทียนหลันขึ้นเบาๆ และปล่อยให้เขานอนบนตักของเธอ จากนั้นก็ยัดยาลงในปากของฮั่วเทียนหลัน แล้วเทน้ำใส่ปากของฮั่วเทียนหลันเบาๆ

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ความร้อนที่น่ากลัวทำให้เขาเหลือเพียงความคิดเดียว คือถ้าเขาต้องการระบาย!

เมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่อบอุ่นและเย็นเข้ามาในปากของเขา เขาจึงลืมตาขึ้นเล็กน้อย

คนที่อยู่ในสายตา ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาคุ้นเคย

เมื่อเห็นฮั่วเทียนหลันบนตักของเธอลืมตาขึ้นเล็กน้อย อันรันก็รีบถามอย่างเป็นห่วง : “คุณฮัว คุณโอเคไหม? ”

เธอไม่คาดคิด เธอไม่พูดประโยคนี้ยังดีกว่า เมื่อเธอพูดประโยคนี้ ฮั่วเทียนหลันก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที เหมือนม้าป่าบังคับอันรันไว้ในอ้อมแขน แล้วจับมาแทะ

อันรันส่งเสียงครวญครางสองสามครั้ง จับมือของเธอเพื่อพยายามขัดขืน แม้ว่าทั้งสองจะเป็นสามีภรรยากัน เวลานี้ก็ดึกแล้ว ก็มีคนเข้าออกที่ลานจอดรถใต้ดินเป็นครั้งคราว ฮัวเทียนหลันอาจไม่สังเกตด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร

เห็นได้ชัดว่าเขาป่วย และยังไม่ชอบตัวเอง หรือว่าเขามีกามตัณหากับผู้หญิงทุกคนมากขนาดนี้เลยเหรอ?