โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 122 ส่งผู้หญิงคนนี้ออกไป

กอฉีโกรธมาก เขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บเช่นนี้มาก่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ผู้หญิงคนนี้ กล้าขัดขืนเขา?

แค่ดาราหนังโป๊ขยะ ในสายตาของกอฉี ก็ไม่ต่างอะไรจากคนขายเนื้อ

“เย็ดแม่ง เธอเป็นอะไร เกือบทำให้ฉันบาดเจ็บ วันนี้ฉันจะลงโทษเธอ! ”

กอฉีดึงเข็มขัดกางเกงของเขาออก และกระแทกเข้ากับใบหน้าของมู่ฉีเหลียน

หากเป็นเช่นนั้นจริง มู่ฉีเหลียนจะเสียโฉม กลัวว่าเธอจะไม่สามารถออกมาให้คนเห็นได้อีกนาน

มู่ฉีเหลียนหลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง เธอเป็นคนที่พึ่งพาใบหน้าของเธอในการทำมาหากิน ไม่คาดคิดว่าตัวเองแค่ต้องการติดต่อกับฮัวเทียนหลัน และจะตกเป็นเป้าหมายของสัตว์ประหลาดเช่นนี้

ร่างกายของเธอไม่สามารถควบคุมได้เพราะความเมา แม้ว่าเธอจะต้องการซ่อนตัว แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

เธอพร้อมที่จะรับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่หลังจากรอมานาน เธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการที่เข็มขัดโดนเนื้อเลย

มู่ฉีเหลียนลืมตาขึ้นและประหลาดใจ เมื่อพบว่าเข็มขัดอยู่กลางอากาศและปลายอีกด้านอยู่ในมือของคนๆ หนึ่ง

เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และพบว่านั่นคือฮั่วเทียนหลันช่วยเธอรับเข็มขัดเส้นนี้

กอฉีก็ตกตะลึง ฮั่วเทียนหลันคนนี้ เขาไม่สามารถรุกรานได้!

“ชายสอง คุณชอบผู้หญิงคนนี้หรอ? ” แม้ว่ากอฉีจะโกรธที่ฮั่วเทียนหลันหยุดเขา แต่เขาก็เข้าใจ ว่าฮัวเทียนหลันต้องการจะทำอะไร ไม่ใช่เขาสามารถควบคุมได้

ฮั่วเทียนหลันส่ายหัวเล็กน้อย และกล่าวว่า : “ผู้หญิงคนนี้กำลังทำให้นายไม่พอใจหรอ?”

กอฉีไม่เข้าใจความหมายของฮั่วเทียนหลัน เขาเริ่มสับสนมากขึ้น เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้เกือบทำคอเขาหักตาย ชีวิตของเขาเกือบจะหมดลง นี่ไม่ใช่ทำให้ไม่พอใจหรอ?

เขากล่าวว่า : “นายฮัวน้อย เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้เกือบจะฆ่าฉันแล้ว คุณก็เห็น…..”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฮั่วเทียนหลันก็ขัดจังหวะเขาอย่างเย็นชา และพูดว่า : “ไม่ใช่ว่านายบังคับเธอก่อน? ”

ใบหน้าของกอฉีสีหน้าเปลี่ยนเป็นความโกรธ ฮัวเทียนหลันคนนี้กำลังตบหน้าเขาอย่างเปล่า

แม้ว่าตระกูลกอของเขาจะด้อยกว่าตระกูลฮัว แต่ฮัวเทียนหลันก็ไม่สามารถไม่กังวลสนใจอะไรแบบนี้?

อย่างน้อย เขากับฮัวเส้าซู่ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่ไหม?

กอฉีไม่มีความกล้าที่จะหันหน้าไปทางเขา * แต่เขายังกล้าที่จะพึมพำคำพูดสองสามคำ เขาพูดอย่างไม่เต็มใจว่า : “นายน้อยที่สอง เมื่อกี้ฉันถามคุณแล้ว คุณไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ ดูตอนนี้ฉันได้แล้ว แต่คุณกลับพูดกับฉัน…..”

ฮัวเส้าซู่ยุ่งอยู่กับการจูบผู้หญิงรอบๆ ตัวเขา เขาเล่นไปรอบๆ แต่เขาไม่เคยทำจริง เขาจะไม่ทำตามสบายเหมือนคนรอบๆ ตัวเขา

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการ แต่คนควบคุมครอบครัวฮัวนั้นเข้มงวดมาก ถ้าหลี่รูยารู้ว่าเขาทำวุ่นวาย เขาจะถูกแขวนคอและถูกทุบตี

เขาสังเกตเห็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดระหว่างฮัวเทียนหลันและกอฉี จึงรีบปล่อยผู้หญิงคนนั้นในมือของเขา และโน้มตัวเข้ามาและพูดว่า : “มีอะไร? พี่ชาย เกิดอะไรขึ้น? ”

ฮั่วเทียนหลันไม่พูด เขาหันไปถามกอฉีอีกครั้ง

ต่อหน้าฮัวเส้าซู่ กอฉีไม่กล้าที่จะต่อต้านฮัวเทียนหลัน

หลังจากนั้น ไม่นานฮั่วเทียนหลันก็พูดว่า : “ส่งผู้หญิงคนนี้ออกไป อย่าแตะต้องตัวเธอ! ”

เมื่อฮัวเส้าซู่ฟังน้ำเสียงของพี่ชายที่สอง ประโยคนี้เขาพูดอย่างจริงจัง

เขารีบโน้มตัวไปที่หูของกอฉี กลัวว่ากอฉีจะไม่ยอมแพ้ และพูดเตือนสติ : “หาโรงแรมให้ผู้หญิงคนนี้ แล้วโยนไปที่นั่น อย่าลืมห้ามแตะต้องเธอ พี่ชายคนรองไม่ได้ล้อเล่น”

กอฉีแค่กล้าที่จะไม่พอใจในใจของเขา เขาจะแสดงให้เห็นบนใบหน้าได้อย่างไร

เขาไม่คาดคิดว่าวันนี้เขาจะไม่ได้กินเนื้อแกะ เขาก็อยู่ในความปั่นป่วน เขาก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย

เรียกผู้หญิงสองคนที่เขากอดเมื่อกี้ เขาออกไปข้างนอกและเรียกบอดี้การ์ดมาหามมู่ฉีเหลียน แล้วเขาก็จากไป

สำหรับเช็คที่มู่ฉีเหลียนต่อสู้เพื่อดื่มไวน์ที่หล่นลงบนพื้น เปียกหมดแล้ว

ฮัวเส้าซู่รู้สึกเสมอว่าพี่ชายคนรองดูแปลก ๆ นิดหน่อย การออกมาเล่นสนุกไม่ใช่เรื่องดี พี่ชายคนรองเอาแต่ทำใบหน้าบึ้งตึง

“พี่สอง เป็นอะไรไป พี่อารมณ์ไม่ดีเหรอ? ” ฮัวเส้าซู่หยิบแก้วไวน์บนโต๊ะ แตะฮัวเทียนหลันและถามอย่างเป็นห่วง

ฮั่วเทียนหลันยังคงคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และเขาก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า : “เส้าซู่ อันรันเป็นพี่สะใภ้ที่สองของแก แกเคยชินไหม?”

เคยชิน? ฮัวเส้าซู่ย่อมัน แต่เขาไม่ตอบสนองต่อความเคยชินอะไรใดๆ

คำถามนี้เป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก ถ้าจะถามว่าสะใภ้คนที่สองของเขาดูดี อ่อนโยนหรือไม่ แต่คำถามเหล่านี้ก็ตอบได้ง่ายกว่า

ฮัวเส้าซู่เอียงศีรษะและคิดโดยรู้สึกว่า หลังจากที่อันรันเข้ามา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เลวร้ายในครอบครัวฮัว แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของแม่ของเขาเพิ่มขึ้น

เขาจึงบอกความจริงว่า : “จริงๆแล้วฉันเกลียดอันรัน แล้วเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จริงจัง บางทีเธออาจจะแกล้งเก่งเกินไป เธอมักจะทำตัวอ่อนโยนมากในบ้านของเรา และแม่ก็ชอบเธอมาก ดังนั้นฉันจึงเริ่มเกลียดตั้งแต่แรก กลายเป็น……”

ฮัวเส้าซู่พูดถึงตอนท้าย เขาก็ไปต่อไม่ได้

เมื่อพี่ชายคนที่สองได้ยินเขาพูดว่าเขาเกลียดในตอนแรก ท่าทางของเขาก็เหมือนหมายถึงความเกลียดชังเหมือนกัน

แต่เมื่อรอเขาพูดอะไรบางอย่างที่ดีถึงอันรันข้างหลัง ใบหน้าของเขาก็ลดหายไปทันที

ฮัวเส้าซู่รู้สึกหวาดกลัวมาก และไม่มีความกล้าที่จะพูดต่อ

ฮั่วเทียนหลันคว้าขวด blend บนโต๊ะที่เปิดอยู่ แต่ไม่ได้ดื่ม ดื่มทั้งขวด

ตอนนี้เขารู้สึกสับสนมาก ดูเหมือนว่าการดื่มเท่านั้นที่จะทำให้อารมณ์ของเขาสงบลงได้

ในห้องนอนที่บ้านฮัว อันรันกำลังรอฮั่วเทียนหลันกลับมา

ระหว่างทานอาหารค่ำ ฮัวเส้าซู่โทรมาและบอกว่าเขาจะไม่กลับมา และจะไปปาร์ตี้กับฮั่วเทียนหลันข้างนอก

แต่ปาร์ตี้ นี้มันเที่ยงคืนแล้ว ทำไมเขายังไม่กลับมาล่ะ?

ในที่สุด อันรันก็ยังไม่ทนต่อความง่วงนอน และเผลอหลับไป

เธอฝันว่าพ่อแม่ของเธอปรากฏตัวต่อหน้าเธอ และบอกให้เธอวิ่งโดยเร็วที่สุด

อันรันคิดถึงพ่อแม่มากเกินไป หากไม่ใช่เพราะความฝันของเธอ คงเป็นเรื่องยากที่เธอจะระลึกถึงน้ำเสียงและรอยยิ้มของพ่อแม่

เธอรีบวิ่งไปกอดพ่อแม่ แต่ควันดำคละคลุ้งไปมา ทันใดนั้นร่างของพ่อแม่ก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ภาพเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว อันรันก็เห็นลั่นลานและป้าเฉินที่กำลังเดินอยู่ข้างถนน

เป็นถนนเส้นเดียวกับที่เธอได้รับการช่วยเหลือจากฮั่วเทียนหลันในวันนั้น แต่มีคนเลวสองคน คนหนึ่งอ้วนคนหนึ่งผอม ล้อมรอบลูกสาวและป้าเฉิน

ทั้งสองคนหัวเราะอย่างหยาบคาย และล้อมรอบป้าเฉินและลั่นลาน

อันรันแทบคลั่ง เธอตะโกนพยายามที่จะเร่งช่วยเหลือพวกเขา

คราวนี้อาจเป็นเพราะความมุ่งมั่นตั้งใจ ในที่สุดเธอก็พุ่งไปข้างหน้า

แต่เมื่อมาถึงข้างหน้า ก็ถูกชายร่างอ้วนกอดไว้ น้ำลายไหลมองไปที่อันรันจากนั้นก็ฉีกเสื้อผ้าของอันรัน

อันรันถูกกอดโดยชายอ้วน และขั้นตอนต่อไปคือการสืบพันธุ์แบบดั้งเดิมที่สุดของชายหญิง

เธอพยายามดิ้นอย่างดุเดือด แต่มันก็ไม่ช่วยอะไร

และลูกสาว ถูกชายร่างผอมกดลงกับพื้น และป้าเฉินก็ล้มลงในกองเลือด

อันรันแทบคลั่ง เธอกรีดร้องออกมาดัง ๆ

ลืมตาขึ้น หอบอย่างหนัก จากนั้นก็รู้ว่าตัวเองถูกพลิกตัวกลับมา

บุคคลนั้นหักมือของเธอ จากนั้นก็มีสิ่งร้อนเข้าร่างกายของเธออย่างสมบูรณ์