โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 13 ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง

อันรันยังคงให้คนรับใช้ทำซุปแก้เมาขึ้นไปให้ฮัวเทียนหลัน

ซุปค่อนข้างร้อน เธอเป็นในช้อนให้เย็น และป้อนเข้าปากฮัวเทียนหลัน : “คุณฮัว คุณดื่มเยอะแล้ว ดื่มซุปร้อนๆหน่อยเถอะ! ”

ฮัวเทียนหลันค่อยๆลืมตาขึ้นเล็กน้อย ความรังเกียจในดวงตาของเขาไม่ได้ถูกปกปิด เขาคว่ำซุปแก้เมาในมือของอันรัน : “เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ? ใครให้เธอเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้! ”

น้ำซุปแก้เมาค้างที่ร้อนจัดลวกลงบนมือของอันรัน หลังมือขาวๆของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

อันรันอดไม่ได้ที่จะถอนลมหายใจ ความเจ็บปวดร้อนในมือและความอัปยศอดสูในใจทำให้เธอเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง

จนกระทั่งเธอมีความน้อยใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเมื่อปีนั้น สามารถยื่นมือมาช่วยตัวเองที่เป็นคนแปลกหน้าได้ ทำไมตอนนี้ ถึงเมินเฉยกับเธอขนาดนี้?

ฮัวเทียนหลันดูเหมือนตื่นแล้วนิดนึง เมื่อเห็นมือสีแดงของอันรันที่โดนลวก ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย แล้วเขาก็พูดอย่างเฉยเมย : “ใช้วิธีแกล้งทำเป็นน่าสงสารต่อหน้าผู้ชายมากี่คนแล้ว? จัดตำแหน่งของตัวเอง ฉันจะให้เวลาเธอครึ่งปี เมื่อถึงครึ่งปี จงออกไปจากตระกูลฮัวด้วยตัวเองซะ! ”

ใบหน้าของอันรันเสียสีไปในทันที เธอไม่พูดอะไรหันหลังกลับ และเดินออกไปแสร้งทำเป็นสงบ เมื่อมือสัมผัสที่จับประตู ข้อต่อขาวไปหมด

ตอนกลางคืนอันรันนอนที่โซฟา เพราะว่าฮัวเทียนหลันไม่อนุญาตให้เธอใกล้เขาตั้งแต่ต้นจนจบ บอกว่าสกปรกเตียงเขา

อันรันนั่งลงบนโซฟาโดยไม่พูดอะไรสักคำ อดทนต่อการดูถูกของผู้ชายที่เลวร้าย อุณหภูมิห้องพอดี แต่เธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

คืนงานแต่งงานของเธอ เป็นวิธีแบบนี้ จบแล้ว

……..

เพราะว่าหวาดกลัวอุบายสายฟ้าของหลี่รูยา วันที่สองสื่อมวลชนเมือง Z ก็สงบลง ไม่มีข่าวรั่วออกมา

แต่ในวงการนี้ก็ทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องตลก ครอบครัวอันปีนขึ้นที่สูง ไม่ดูกำลังตัวเอง ผลลัพธ์คือขายหน้าใครๆก็รู้ ในฐานะเจ้าบ่าวนายน้อยคนที่สองของฮัวไม่ปรากฏตัวเลย แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะผายลมเมื่อเขาไม่รักษาสัญญาในงานแต่งงาน

อันรันสมควรที่จะใช้ชีวิตเป็นตัวตลกและไม่มีใครเกินความสามารถในการสร้างเรื่องตลกได้

หลี่รูยารู้สึกอับอายและให้โครงการอสังหาริมทรัพย์เป็นค่าตอบแทนกับครอบครัวอัน

ครอบครัวฮัวได้ทำตามขั้นตอนทั้งหมด สำหรับโครงการนี้แล้ว อันหงไชเท่ากับได้เงินหนึ่งพันล้านหยวน

สิ่งนี้ทำให้เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะทุกเช้าเป็นเวลาหลายวัน ยิ่งไปกว่านั้นยี่เฉียวถงและอันชิงกำลังยุ่งอยู่กับการช้อปปิ้ง ช้อปทุกวัน อันหงไชไม่คิดว่าพวกเขาเป็นซากปรักหักพัง ยิ้มและปล่อยให้พวกเขาใช้จ่ายอย่างไม่เป็นทางการ ทั้งบ้านเต็มไปด้วยความสุขสนุกสนาน

ไม่มีใครจำว่าต้องสนใจมุมมองเรื่อง “ตลก” นี้

อันรันเปิดกว้างมาก เรื่องเยาะเย้ยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา สิ่งเดียวที่สัมผัสจิตใจของเธอคือฮัวเทียนหลันไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน

นอกจากนี้เขายังโยกย้ายคนรับใช้ที่บ้านทั้งหมด พูดว่า : ฉันจะไม่ใช้เงินไปกับสิ่งที่ไร้ค่า

อันรันทำเป็นไม่ได้ยินอะไร เดินเข้าไปในห้องรับแขกอย่างลวกๆ ตั้งแต่หลักคืนแต่งงานเธอทำความสะอาดห้องรับแขกด้วยตัวเองและย้ายเข้ามา

เมื่อถึงเวลาทานข้าวเย็น เธอถึงออกมา ตาแดงๆ

ตามปกติแล้วเธอจะไปหาครอบครัวฮัวทุกวันเพื่อไปดื่มชาและวาดภาพกับหลี่รูยา ตอนนั้นหลี่รูยาเรียนศิลปะ แต่หลังจากการตายของสามีเธอก็สามารถมุ่งความสนใจไปที่การตลาดเท่านั้น

เมื่อฮัวเทียนหลันมีงาน ในที่สุดเธอก็สามารถเบาใจ หยิบงานอดิเรกก่อนหน้านี้ขึ้นมา

แต่เดิมอันรันเรียนการออกแบบ ทักษะการวาดภาพดีมาก ทั้งสองคนก็คุยกันอย่างมีความสุขทุกครั้ง

แต่ฮัวเทียนหลันไม่ออกมาเลย หรือว่าดึงดูดความสนใจของหลี่รูยา

แต่ทุกครั้งที่ถามอันรันเกี่ยวกับสิ่งที่ฮัวเทียนหลันทำกับเธอ อันรันบอกว่าดีมาก ฮัวเทียนหลันแค่ยุ่งกับงานมากเกินไป

เรื่องงานแต่งงานยังคงค่อยๆปรากฏขึ้นมา ถึงแม้ว่าสายตาของอันรันเบิกบาน แต่หลี่รูยาก็ไม่เชื่อ แต่ก็รู้สึกเป็นทุกข์แทนสะใภ้คนนี้ แค่หวังว่าหลังจากที่ฮัวเทียนหลันได้คบกับอันรันเป็นเวลานาน เขาจะรู้สึกได้ว่าอันรันนั้นดี

หลังจากใช้ชีวิตแบบนี้ติดต่อกันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ หลี่รูยาก็โกรธ โทรหาฮัวเทียนหลันด้วยเสียงเย็นชา พูดเพียงประโยคเดียว : คืนนี้ต้องกลับไปบ้านเก่า

ฮัวเทียนหลันวางสายก็ยิ้ม หมอกควันในดวงตาของเขาสว่างวาบ