โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 130 ความสวยของอันหรัน

อันหรันอยู่ในรถ และไม่กล้าขยับ

แต่ครั้งนี้ฮั่วเทียนหลันได้ลงจากรถแล้ว และเขาก็เดินไปข้างหน้าสองสามก้าวอย่างเป็นธรรมชาติโดยคิดว่าอันหรันจะตามมา

แต่หลังจากรออยู่นาน ก็ไม่ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูรถ

ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้ว หันหลังเดินไปด้านหน้ารถ เปิดประตูและมองไปที่อันหรันในความมืดที่ซ่อนอยู่ในรถ พูดว่า : “ทำไมเธอยังไม่ลงมา? ”

อันหรันใจสั่น เธอพูดติดอ่างด้วยความตกใจ : “ฮัว คุณฮัว เรามาที่นี่ ทำ ทำอะไร……”

ความโกรธในใจของฮั่วเทียนหลันพุ่งขึ้น ผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่ตามเขาไปก็ได้ ยังต่อรองกับตัวเอง!

มองเธอแบบนี้ ถ้าตัวเองไม่บอกว่ามาทำอะไร เธอก็คงไม่ลงมาแน่ ๆ

เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม : “ฉันมาที่นี่แน่นอนว่าต้องมีธุระ เธอลงมาเดี๋ยวนี้! ”

อันหรันหายใจเข้าลึกๆ ทำให้ขาสั่นของเธอกระชับขึ้น เพราะเสียงของฮั่วเทียนหลันที่มีความรุนแรง

ในใจเอาแต่บอกตัวเองว่าวันนี้ฮั่วเทียนหลันไม่เขย่ารถ ผ่านไปสองนาที ก็ลงจากรถอย่างช้าๆ

ประตูรถถูกปิดดังปัง ฮัวเทียนหลันทิ้งท้ายสองคำ : “ตามมา” จากนั้นเขาก็เข้าไปในเย่ซี

เขาเดินอย่างรวดเร็ว อันหรันแทบจะวิ่งตามหลังเขา

เมื่อเขาไปถึงห้องสุดหรู ฮั่วเทียนหลันก็เปิดประตูและเดินเข้าไป อันหรันก็เดินตามเขาเข้าไป

เสียงดนตรีที่ดังอยู่ข้างในดังขึ้น และผู้หญิงที่รูปร่างร้อนแรงหลายคนเต้นอยู่รอบ ๆ

พวกเขาสวมเสื้อผ้าน้อยมาก และหากเคลื่อนไหวมากขึ้นเล็กน้อยก็จะเผยให้เห็นตำแหน่งที่อธิบายไม่ได้

หลักจากที่อันหรันเห็น ก็ก้มหน้าลง

เธอไม่ชอบสภาพแวดล้อมแบบนี้ แต่ฮั่วเทียนหลันอยากมาอย่างกะทันหัน และให้เธอทำตามมา เธอไม่มีทางเลือก

เธอจ้องไปที่หลังเท้าของฮั่วเทียนหลันอย่างใกล้ชิด ไม่สามารถแม้แต่จะสังเกตเห็นสายตาที่แปลกประหลาดหรือแตกต่างรอบตัวได้เลย

หลังจากนั่งลงกับฮั่วเทียนหลัน เธอก็ถอนหายใจยาว และเข้าใกล้ฮั่วเทียนหลันโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าวิธีนี้เธอรู้สึกปลอดภัย

เวลานี้มีเสียงพูดมา : “พี่ชายสอง ทำไมพี่ถึงพาพี่สะใภ้มาที่นี่ด้วยล่ะ? ”

เสียงอันคุ้นเคย อันหรันเงยศีรษะขึ้นโดยไม่รู้ตัว และแท้จริงแล้วคือฮั่วเส้าซู่ซึ่งเป็นคนที่ขาดความรับผิดชอบที่สุดของตระกูลฮัว

ฮั่วเทียนหลันเงยหน้าขึ้น มองฮัวเส้าซู่อย่างเย็นชาและพูดว่า : “แกนี่พูดมาก? ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันจะมาที่นี่? ”

ฮัวเส้าซู่ยิ้มหน้าแหย และถอยออกไป

มีชายหนุ่มผู้ร่ำรวยที่คาบซิการ์ที่ปากเข้ามา เขามีผู้หญิงหลายคน มืออีกข้างจับในเสื้อผ้าของผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่

อันหรันเพียงแค่เงยหน้าขึ้นและชำเลืองมองจากนั้นก็ลดศีรษะลงอย่างรวดเร็ว ฉากตาบอดแบบนี้ได้ เธอไม่สามารถทนมองได้

“นายสองมาแล้ว! แขกที่นานๆมาครั้งจริงๆ ข้างๆคนนี้เป็นใคร? คนโปรดคนใหม่ของนายสองหรอ? ช่วงนี้รสนิยมของนายสองไม่เบานะ ผู้หญิงคนนี้ดูบริสุทธิ์ รู้สึกแตกต่างอย่างแน่นอนเมื่อเธอลุกขึ้น! ”

หนุ่มซิการ์ผู้ร่ำรวยช่วงนี้สะโพกใหญ่ไปหน่อย รู้สึกมีไขมันเล็กน้อย ความสวยของอันหรันนี้ ทำให้เขาหูตาสว่างขึ้น และมีแรงกระตุ้นเล็กน้อยที่ทำให้ร่างกายของเขาตอบสนอง

ฮั่วเทียนหลันหยิบไวน์ขึ้นมาจากบนโต๊ะ จิบแล้วพูดว่า : “อ้วนกอ ตอนนี้ช่วยรอสักครู่ได้ไหม? สองคนที่อยู่เคียงข้างแกก็เพียงพอแล้วสำหรับแกสองคืน! ”

หนุ่มซิการ์ผู้ร่ำรวยเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลกอ เนื่องจากการปล่อยตัวมากเกินไปร่างกายของเขาจึงผิดปกติ เขาเรียกกันแบบติดตลกว่า 30 วินาที

นี่เป็นความอับอายอย่างยิ่งสำหรับเขา ไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าเขา

แต่นี้ไม่มีใคร และไม่ครอบคลุมฮัวเทียนหลันอยู่ในนั้น

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมา วางแขนของเขาบนไหล่ของอันหรันเบาๆ

อ้วนกอสอดมือเข้าไปในเสื้อผ้าของผู้หญิงข้างๆเขา แต่เขาลืมขยับเขาเอาแต่มองตรงไปที่ท่าทางที่อ่อนโยนและน่าพอใจของอันหรัน

ฮั่วเทียนหลันสังเกตเห็นดวงตาของเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า : “แกมาขวางทำอะไรที่นี่ ออกไป! ”

เมื่อเขาพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้หญิงที่เขามองมาดี อ้วนกอก็รู้สึกเสียหน้า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขามองไปที่ฮั่วเทียนหลันอย่างมีความหมายลึกซึ้ง จากนั้นก็นั่งลงข้างๆฮัวเส้าซู่

ความสัมพันธ์ระหว่างฮัวเส้าซู่และอ้วนกอนั้นค่อนข้างดี อ้วนกอจุดบุหรี่ให้ฮัวเส้าซู่ แล้วใส่ในปากของเขา ถามว่า : “เส้าซู่ คนข้างๆพี่ชายของแกไม่ใช่เป็นดาราหนังเหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนคนแล้ว? ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้น เป็นใคร? ”

ฮัวเส้าซู่ไม่รู้ตัวอยากพูดว่านี่คือพี่สะใภ้สองของเขา แต่เขาลังเล พี่ชายคนรองไม่แนะนำ แล้วเขาจะพูดมากทำอะไร?

เขาเลิกคิ้วและพูดว่า : “อ้วนกอ ข่าวของคุณถูกบล็อกนิดหน่อย? จะสนใจมากทำไม? นี่เป็นผู้หญิงของพี่ชายสองของฉัน หรือว่าแกยังอยากมีส่วนร่วม? ”

คำพูดของฮัวเส้าซู่ กระตุ้นหัวใจของอ้วนกอเล็กน้อย

ฮั่วเทียนหลันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถยั่วได้ เขาส่ายหัวอย่างรีบร้อนและพูดว่า : “จะได้ยังไง แกคิดมากเกินไปแล้ว เราเป็นพี่น้องที่ดีต่อดัน นั่นคือผู้หญิงของพี่ชายของแก นั่นก็คือพี่สะใภ้ของฉัน……”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกฮัวเส้าซู่ที่ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ : “โอเค โอเค ในที่สุดเราก็มารวมตัวกันได้แล้ว พวกเราอย่าว่างเลย ก็เรียกพวกเขาสองสามคน! ”

เมื่อมาถึงโต๊ะไพ่นกกระจอก พวกเขาก็เริ่มต่อสู้กัน

ฮัวเทียนหลันกำลังสนทนากับคนคุ้นเคย อันหรันนั่งอยู่ไม่ไกลจากเขา ตอนแรกเธอยังคงจะเดินตามเขาไป

แต่มีคนทักทายฮั่วเทียนหลันเสมอ ห้องส่วนตัวมีขนาดใหญ่มาก เขาเดินกลับไปกลับมาแปลกๆ ดังนั้นอันหรันจึงนั่งลงและรอเขา

เครื่องปรับอากาศในห้องถูกเปิดไว้ที่อุณหภูมิต่ำ อันหรันอดไม่ได้ใช้มือถูแขนด้วยความรู้สึกหนาว

เวลานี้มีพนักงานเข้ามาพอดี อันหรันก็ขอให้บริกรหาเตียงพร้อมผ้าห่ม

เมื่อเธอเปิดปาก ผู้หญิงที่วางจากที่ผู้ชายอีกสองสามคนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ * ก็ขอด้วย

หลังจากได้ผ้าห่ม หญิงสาวสามหรือสี่คน * เดินเข้ามาหาอันหรันเอนตัวอยู่ข้างๆอันหรัน และหนึ่งในนั้นก็ถามว่า :”เธอคืออันรันใช่ไหม? ”

อันหรันตกตะลึงไปชั่วขณะ สงสัยว่าพวกเขารู้จักชื่อขอเธอได้อย่างไร หรือว่าตอนนี้ตัวเองมีชื่อเสียงมากหรอ?

อันหรันพยักหน้า พูดว่า : “มีอะไรหรือเปล่า? ”

คนถามยิ้มส่ายหัวและไม่พูดต่อ อันหรันได้ยินคนที่อยู่ข้างหลังเธอพูดอย่างคลุมเครือ : “นี่คือไก่ป่ากระโดดขึ้นบนกิ่งไม้ และกลายเป็นภูเขาหงส์! ”

“ใช่! ” ดูสิเธอแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แสดงให้ใครเห็น คงจะสมคบกับคนรวยที่นี่น่ะสิ?

“ฉันได้ยินมาว่าคุณชายน้อยไม่ชอบเธอเลย แต่แค่ใช้เธอเป็นของตกแต่งและถูกบังคับให้แต่งงานกับเธอ……”

ผู้หญิงเข้ากันได้ และชอบพูดคุยเกี่ยวกับการนินทามากที่สุด แต่เสียงของการนินทานี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีหลีกเลี่ยงจากอันหรัน

อันหรันหายใจเข้าลึกๆ เธอเข้าใจว่าคนเหล่านี้อิจฉาและเกลียดชังส่ายหัว แสร้งทำเป็นว่าเธอไม่เห็นหรือได้ยินอะไรเลย

หญิงสาวพูดด้วยความอิจฉาว่า : “อันหรัน เธอทำอะไรหรอ ถึงให้ฮัวคนที่สองแต่งงานกับเธอ? เล่าประสบการณ์ให้พี่สาวน้องสาวเหล่านี้

หน่อยสิ! ”