โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 180 ต่อไปนี้ไม่ต้องมาแล้ว
“คุณนายพักผ่อนแล้ว คุณต้องรอให้เธอตื่นขึ้นมาค่อยคุย คุณมีอะไรหรือเปล่า? ” อันหรันเปลี่ยนเรื่อง
เธอไม่เคยเห็นหลี่เซียวเซียวมาคนเดียว สันนิษฐานว่าหลี่เซียวเซียว ไม่มีป้าคนนี้อยู่ในใจ กลัวว่าจะมีเรื่องที่ต้องมาขอร้อง
หลี่เซียวเซียวฉายแววแห่งความลำบากใจ และกล่าวว่า : “เรื่องนี้ พูดยากนิดหน่อย……”
อันหรันรู้ว่าเธอเดาถูก และพูดว่า : “ไม่เป็นไร เป็นครอบครัวกันหมด มีเรื่องอะไรก็พูดได้เลย”
หลี่เซียวเซียวทนไม่ได้นานแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่อันหรันพูด เขาก็รีบพูดว่า : “พี่สะใภ้ คือแบบนี้ ฉันไม่ได้อยู่ในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์! ได้ยินมาว่าช่วงนี้ฟาเรนไฮต์ฉายเรื่องหัวข้อของวัยรุ่นที่โด่งดังมาก ฉันอยากเป็นนางเอก……”
คำพูดของหลี่เซียวเซียวนั้นกระฉับกระเฉงมาก แต่อันหรันรู้ดีว่าตัวเอกของบทละครนั้นเกี่ยวข้องกับการฟื้นฟูต้นทุนของการเล่นทั้งหมด
เหลียวซิรงเป็นดาราภาพยนตร์ที่มีพลัง เธอไม่จัดคนตามใจ เธอบอกว่าหลี่เซียวเซียวมีปัญหา สันนิษฐานว่าหลี่เซียวเซียวทำได้ยากมาก
“แล้วทำไมคุณไม่แนะนำตัวเองให้กับฟาเรนไฮต์? “อันหรันกล่าว คำพูดของเธอหาคำพูดไม่ดียาก อย่างไรก็ตามนางเอกที่แนะนำตัวเองมักจะมีอยู่ทั่วไปในแวดวง
เมื่อหลี่เซียวเซียวได้ยินอันหรันพูดแบบนี้ อารมณ์ของเธอก็มาทันที
ใบหน้าของเธอมืดมน เธอก็อดไม่ได้ที่จะเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ อันหรันสาวอับจน ทำคะแนนต่อหน้าเธอ
สถานะของตัวเอง เป็นความสัมพันธ์นี้กับตระกูลฮัว ยังต้องแนะนำตัวเองอีกหรอ?
“เรื่องนี้ซับซ้อนนิดหน่อย พี่สะใภ้ ฉันต้องคุยกับป้าถึงจะได้”
คำพูดของหลี่เซียวเซียวแสดงให้เห็นถึงความบาดหมางอย่างมาก ดเกือบจะบอกอันหรันว่าเรื่องนี้เธอจัดการไม่ได้
อันหรันฟังออกแน่นอนว่าเธอไม่เต็มใจ เธอยิ้มจางๆ และพูดว่า : “ถ้าอย่างนั้น คุณสามารถรอที่นี่ได้ ถ้าคุณนายตื่นขึ้นมาเธอจะมาหาคุณเอง”
หลังจากนั้น อันหรันก็จิบชา และลุกขึ้นเพื่อกลับไปชั้นบน
แต่ทันทีที่เธอก้าวออกไป เธอก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของหลี่เซียวเซียวที่อยู่ข้างหลังเธอ : “ฮึ่ม หยิ่งยโสอะไร แค่ไก่ที่บินขึ้นบนกิ่งไม้แล้วกลายเป็นนกเท่านั้นแหละ! ถึงเวลาฮัวเทียนหลันก็จะไม่ต้องการเธออีกต่อไป มาดูกัน ว่าเธอจะไปอย่างไร! ”
อันหรันรู้สึกโกรธเล็กน้อยในใจ แต่เธอเข้าใจความจริงว่าสุนัขกำลังกัดตัวเอง และการกัดกลับด้วยตัวเอง จะมีแต่คนดูถูก
เธอจึงไปที่ห้องนอน โดยไม่หันกลับมามอง
หลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้พี่วังก็มาเคาะประตู บอกว่าหลี่เซียวเซียวออกไปแล้ว
อันหรันส่งเสียงอืม และเรียกพี่วังเพื่อถามว่า : “หลี่เซียวเซียวคนนี้กับคุณนายมีความสัมพันธ์อะไรกัน? ”
พี่วังยังเป็นคนเก่าแก่ในบ้านฮัว และเธอมีความประทับใจในตัวหลี่เซียวเซียว เธอจึงกล่าวว่า : “เธอเป็นลูกของลูกพี่ลูกน้องของคุณนาย ความสัมพันธ์ปกติ จะมาเป็นบางคน ก็จะมีแต่เรื่องขอร้องคุณนาย”
อันหรันเข้าใจ พยักหน้าและกล่าวว่ารู้แล้ว พี่วังก็ออกไป
ก่อนที่เธอจะนั่งลง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ป้า Ding โทรหาอันหรัน และบอกว่าเขาต้มซุปนกพิราบไว้ และขอให้อันหรันช่วยส่งไปให้ฮัวเทียนหลัน
เดิมอันหรันต้องการปฏิเสธ แต่ป้า Ding พูดปิดกั้นคำพูดของเธอ : “คุณนายน้อย ระหว่างสามีและภรรยาต้องสื่อสารกันให้มากกว่านี้”
อันหรันไม่ต้องการให้ตระกูลฮัวรู้สึกว่าเธอดื้อรั้น จึงลงไปชั้นล่างและขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เอาซุปนกพิราบปรุงสุกแล้วไปที่ฟาเรนไฮต์
หลังจากจอดรถที่ชั้นล่าง อันหรันก็ขึ้นไปชั้นหนึ่ง วางซุปนกพิราบที่แผนกต้อนรับและจากไป
โจวหยวนได้รับการแจ้งเตือนจากแผนกต้อนรับ และรู้เพียงว่าอันหรันส่งซุปนกพิราบมาให้
เขาหัวโตทันที เมื่อวานนี้เขาเพิ่งขอให้ตัวเองไปบอกต่อ เขาก็ไม่เดือดร้อน วันนี้มีบางอย่างเกิดขึ้นอีกแล้ว เหมือนให้เขาก็เดินไปที่ริมแม่น้ำ
เขารู้วิธีไม่ให้รองเท้าเปียก เขาจึงกัดฟัน และเอาซุปนกพิราบไปที่ห้องทำงานของท่านประธาน
ประตูห้องทำงานไม่ได้ปิด ฮัวเทียนหลันยุ่งงานจนรู้สึกหงุดหงิด รู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย เขาจึงเปิดประตูไว้
โจวหยวนเดินเข้ามา และพูดอย่างระมัดระวัง : “นายฮัว นี่คือซุปนกพิราบที่คุณนายน้อยเอามาให้คุณ! ”
การจ้องมองของฮั่วเทียนหลันขยับ และหลังจากเหลือบไปเห็นเขาก็พูดว่า : “วางลงเถอะ! ”
โจวหยวนตอบ และวางไว้บนโต๊ะชา จากนั้นก็เตรียมออกไป
แต่ก่อนที่เขาจะก้าวไป ฮั่วเทียนหลันก็โผล่หัวออกจากแฟ้มแบบสำรวจ ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง และถามว่า : “เธอล่ะ? ”
โจวหยวนพูดไม่ออก และลังเล : “เอ่อ คุณนายน้อย มีธุระ ดังนั้น……”
“แกพูดติดอ่างตั้งแต่เมื่อไหร่? คอติดขัดหรอ? ” คำพูดของฮั่วเทียนหลันเต็มไปด้วยกลิ่นที่รุนแรง
โจวหยวนสั่นสะท้านในใจ และโพล่งออกมาทันที : “คุณนายน้อยวางไว้ที่แผนกต้อนรับ และให้ผมไปถือมาครับ”
“ฉันไม่ได้บอกแผนกต้อนรับว่าให้เธอเอาขึ้นมาเองหรอ? ” ฮั่วเทียนหลันกล่าวอย่างเย็นชา
โจวหยวนนิ่งเงียบ หากเขายังคงโต้เถียงในตอนนี้ ก็คงจะโกรธ
เขารู้ว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น และเขาก็เคยดูวิดีโอนั้นด้วย
แม้ว่าทั้งหมดเป็นการโจมตี ที่ไปทางอันหรันว่าผลักมู่เหว่ยล้มลง
แต่โจวหยวนรู้สึกว่าอันหรันจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน
เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน และไม่มีความคิดร้ายต่อใคร แต่มู่เหว่ยนั้นมีสองขั้ว
จริงๆแล้วโจวหยวนมีหลักฐานมากมายเกี่ยวกับความไม่รอบคอบของมู่หเว่ย แต่ฮั่วเทียนหลันรักมู่เหว่ยมาก เขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้
สิ่งเดียวที่ช่วยได้คือจัดการกับความคิดเห็นที่ไม่ดีทั้งหมด ที่โจมตีอันหรันบนอินเทอร์เน็ต
ฮั่วเทียนหลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดไปที่สายที่ไม่ได้รับ และโทรกลับโดยตรง
อันหรันกำลังจะขับรถออกจากที่จอดรถ ก็ได้รับโทรศัพท์จากฮั่วเทียนหลัน
“กลับมา! ”
น้ำเสียงเย็นชาของฮั่วเทียนหลัน ทำให้อันหรันรู้สึกอึดอัดมากขึ้น
เธอระงับความเศร้าในใจ และน้ำเสียงของเธอก็ทื่อเล็กน้อย : “คุณฮัวมีอะไรหรือเปล่า? ”
“รีบกลับมา! ”
หลังจากที่ฮั่วเทียนหลันพูดจบ เขาก็วางสาย
อันหรันคว้าโทรศัพท์ด้วยความโกรธ และอดไม่ได้ที่จะด่าว่าบ้า
สายนี้ของฮั่วเทียนหลัน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าให้มาเพราะมีเรื่อง
เธอกลับรถ กลับไปอีกครั้ง หลังจากขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุด เพิ่งออกมาเธอก็เห็นโจวหยวนถือกล่องอาหาร ด้วยท่าทางลำบากใจ
“คุณนายน้อย” เมื่อเห็นอันหรัน โจวหยวนก็รีบไปข้างหน้า
หลังจากอันหรันเห็นกล่องอาหาร เธอก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างในใจ เธอยิ้มตามสูตรและก้าวไปข้างหน้า แล้วพูดว่า : “ผู้ช่วยพิเศษโจว ขอบคุณมาก”
หลังจากนั้น อันหรันก็รับกล่องอาหารกลางวันจากมือของโจวหยวน
กล่องอาหารกลางวันมีน้ำหนักมากพอๆ กับที่วางไว้ที่แผนกต้อนรับ
แม้ว่าฉันจะรู้ว่านี่เป็นผลลัพธ์ แต่ฉันก็ยังรู้สึกเศร้าเล็กน้อย
เธอยิ้ม และเมื่อเธอหันไป เธอก็ได้ยินโจวหยวนพูดว่า : “คุณนายน้อย นายฮัวให้ฉัน พูดสองสามคำ”
อันหรันหันหน้า มาพร้อมกับสีหน้ารอคอย
โจวหยวนลังเลและกล่าวว่า : “เขาบอกว่าถ้าจากนี้ไม่มีอะไร คุณนายน้อยก็ไม่ต้องมาแล้ว เขาจะไม่สบายใจเมื่อเห็นว่าคุณนายยุ่งอยู่เสมอ”
คำพูดของโจวหยวน สละสลวยหลายสิบครั้ง
อันหรันเข้าใจในใจของเธอ ว่าแท้จริงแล้วฮั่วเทียนหลันที่บอกให้เธอไม่มา เขาจะไม่สบาย เมื่อเห็นเธอแค่นั้น
อย่างไรก็ตาม มันเป็นการต่อสู้ของสามีและภรรยา เธอมาไกลขนาดนี้ อันหรันรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างกะทันหัน
