โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 74 โรคภัยไข้เจ็บ

คำพูดของป้า Ding ส่งผลโดยตรงกับอันรัน

ก่อเรื่อง เธอกำลังก่อเรื่องอะไรอยู่? การถูกทำร้ายโดยฮั่วเทียนหลันนี้ ป้า Ding กลับมองว่าเป็นเรื่องวุ่นวายจริงหรอ?

ถ้าไม่รู้จักป้า Ding ตอนนี้อันรันคงอยากจะปล่อยพายุแล้ว

เธอลงจากรถ และเดินกะเผลกขึ้นไปชั้นบนด้วยความยากลำบาก

ป้า Ding เห็นคราบเลือดใต้อันรัน รีบเดินตามอันรันด้วยความกังวล

“คุณนาย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม? ” ป้า Ding ถามอย่างเป็นห่วง

รู้เหตุผลความเป็นห่วงที่ก่อเรื่อง อันรันส่ายหัวและพูดเบาๆ ว่า : “ป้า Ding ไม่ต้องกังวล ฉันยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่เทียนหลัน เห็นไหม เมื่อกี้…..เขารีบเกินไป! ”

เมื่ออันรันพูดแบบนี้ก็หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย ทำให้ป้า Ding เข้าใจได้ทันทีว่านัยยะของเธอคืออะไร

ป้า Ding หัวเราะสองครั้ง และรู้สึกว่าเธอแก่จริงๆ โลกของหนุ่มสาวนี้ไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ

ฮั่วเทียนหลันนั่งอยู่บนโซฟาที่ชั้นหนึ่ง และเมื่อเขาเห็นอันรันเข้ามาในห้อง เขาก็เพียงแค่เหลือกก็ตาขึ้นเล็กน้อย

อันรันรู้สึกเศร้าในใจ และขึ้นไปชั้นบนด้วยความยากลำบาก จากนั้นไปที่ห้องนอนของเธอ อาบน้ำและทายา

เธอมองไปที่ร่องรอยทั้งหมดที่ฮัวเทียนหลันทิ้งไว้ โดยคิดถึงคำสบประมาททั้งหมดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน และอดไม่ได้ที่จะนั่งยองๆบนพื้นกอดตัวเองไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่ากำลังมองหาความปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้

เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป แต่จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเสียงของวิดีโอแชท WeChat

ทันใดนั้น อันรันก็ลุกขึ้นจากพื้นด้วยความสะดุ้ง

มีเพียงคนเดียวที่สามารถวิดีโอคอล WeChat ของเธอได้ในเวลานี้ และนั่นก็คือลั่นลานของเธอ

เธอรีบใส่เสื้อผ้าและส่องกระจกเพื่อดูว่ามีร่องรอยของร่างกายเธอซ่อนอยู่ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรวิดีโอคอลกลับจากลั่นลานลูกสาวของเธอที่ถูกวางสายแล้ว

สายยังไม่ดังในครั้งแรก อีกฝ่ายรอไม่ไหวก็รีบรับสาย

ใบหน้าที่น่ารักของลั่นลาน ปรากฏต่อหน้ากล้องและส่งเสียงหวานๆ กับแม่ของเธอ

ชีวิตแม่นี้ จากในใจของอันรัน ร่างกายของเธอจากภายในสู่ภายนอก ภาระความทุกข์และความเจ็บปวดทั้งหมดถูกล้างออกไปจากอันรัน

อันรันที่รู้สึกท้อแท้ แล้วจู่ๆก็รู้สึกราวกับว่าเธอมีกำลังใจที่ดีในใจและเธอสามารถต้านทานความทรมานทางร่างกายได้อีกสิบครั้ง

นี่คือพลังแห่งความรักของมารดา เป็นพลังที่ทำให้อันรันดำรงอยู่จนถึงทุกวันนี้

“วันนี้ลั่นลานไปโรงเรียนไหม? ” หลังจากพูดคุยกับลั่นลานไม่กี่คำ อันรันก็เริ่มสนใจเรื่องการเรียนของลั่นลาน

ต่างบอกว่าพวกเขาไม่สามารถแพ้ในจุดเริ่มต้นได้ ดังนั้นสำหรับลูกสาวของเธอ อันรันจึงระมัดระวังอย่างมากที่จะให้เธอเรียนรู้วิธีการสร้างความก้าวหน้าทุกวัน เพื่อที่ในอนาคตจะไม่มีโอกาสหนึ่งในหมื่นที่จะรู้จักพ่อฮัวเทียนหลันของลูกสาว ให้ฮัวเทียนหลันรู้สึกว่าลูกสาวของเขาไม่ได้เปรียบตามทางสมองของเขาเลย

ลั่นลานพยักหน้าตรงนั้น จากนั้นเธอแทบรอไม่ไหวที่จะท่องเรียงความภาษาอังกฤษที่เพิ่งเรียนรู้ในวันนี้ให้กับแม่ของเธอ

อันรันตั้งใจฟังเธออ่านหนังสือภาษาอังกฤษหลายครั้ง ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับเนื้อหา

ลูกสาวมีความเอาใจใส่เป็นอย่างมาก และจดจำเรียงความทั้งหมดได้อย่างราบรื่น ทำให้อันรันรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ลั่นลานเฝ้ามองดูที่ทำให้แม่ของเธออย่างมีความสุข เธอหันมองตาเล็กๆ และถามว่า : “แม่ จะกลับมาเมื่อไหร่? หนูไม่ได้เจอแม่มานานแล้ว”

คำพูดของลั่นลานทำให้อันรันอึ้ง

คำถามนี้ ควรจะตอบยังไงล่ะ?

ตราบเท่าที่การนัดหมายครึ่งปีของฮัวเทียนหลันมาถึง ในทางทฤษฎีเธอก็สามารถออกไปได้อย่างปลอดภัย

แต่นิสัยของฮัวเทียนหลัน หากหลอกลวงอย่างไม่สามารถอธิบายได้ล่ะ?

อยากรู้ ตอนนี้พูดว่าอันดับผู้หญิงที่น่ารำคาญที่สุดของฮัวเทียนหลัน อันรันก็ติดอันดับต้นๆ อย่างแน่นอน

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมีจุดอ่อนในการทรมานอันรัน

“ไม่นาน อีกไม่นานแม่ก็จะกลับไปแล้ว” เมื่อมองไปที่ดวงตาที่คาดหวังของลูกสาว อันรันรู้สึกเสมอว่าเธอควรบอกลูกสาวว่าเธอจะกลับไป

ใบหน้าเล็กๆ ของลั่นลาน เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขที่คาดหวัง

“แม่รีบกลับมาเร็วๆ ลั่นลานคิดถึงแม่มาตลอด คิดถึงจนไม่อยากกินข้าว……” ลั่นลานพูดอย่างจริงจัง

อันรันเริ่มถามคำถาม เด็กตัวน้อยเขาเรียนรู้สิ่งนี้มาจากไหน ข้ออ้างนี้?

เธอหยุดลั่นลาน เพื่อดูสิ่งสายตาเธอคิดถึง เมื่อเธอกำลังจะพูดจบ จึงขอให้ป้าเฉินมารับวิดีโอคอลนี้

หลังจากคุยกับป้าเฉินสักพัก เมื่อรู้ว่าทุกอย่างเกี่ยวกับลั่นลานเรียบร้อยดี แค่ต้องเรียนรู้ที่ยุ่งเหยิงในทีวี อันรันก็ผ่อนคลาย

หลังจากวางสายวิดีโอ เธอก็ฟื้นความคิด หลังจากทาครีมอีกครั้ง ก็หาผ้าห่มและนอนบนโซฟา

ผู้ชายคนนั้นยังอยู่ชั้นล่าง ถ้าเขาขึ้นมาเขาจะนอนบนเตียงแน่นอน

เมื่อนึกถึงความอับอายจากเขา อันรันไม่ต้องการนอนบนเตียงเพื่อรับความอับอายนี้

เมื่ออันรันตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ก็ตะวันโด่งฟ้าแล้ว

เมื่อคืนถูกฮั่วเทียนหลันทรมานอย่างหนัก ตอนนี้เธอเจ็บและอ่อนแอ เธอรู้สึกเหงื่อออกที่ศีรษะมากขึ้น และคอของเธอก็ปวดเช่นกัน

นี่น่าจะเป็นสัญญาณของหวัด?

อันรันลุกขึ้นนั่งบนโซฟา หลังจากที่การมองเห็นของเธอเปลี่ยนจากพร่ามัวเป็นชัดเจน เธอก็เหลือบมองไปที่เตียง

ผ้าห่มถูกพับอย่างเรียบร้อย และไม่มีรอยยับบนผ้าปูที่นอนเลย

เมื่อคืนนี้ฮัวเทียนหลันไม่ได้มานอนเลย

เธอรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ก็รู้สึกขอบคุณนิดหน่อย ระหว่างพวกเขาสองคนมาถึงจุดนี้แล้ว มันคงจะน่าอายไม่น้อย ถ้าพวกเขาอยู่ห้องเดียวกันโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองกัน

เธอลุกขึ้นยืน แต่จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัว และนอนลงบนเตียงทันที

ความรู้สึกเจ็บและอ่อนแรงขึ้นเรื่อยๆ อาการเจ็บคอก็ปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าจมูกจะร้อนอยู่แล้วนิดหน่อย อันรันอยากจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด

การมองเห็นของเธอเริ่มเบลอ และในที่สุดก็กลายเป็นความมืด

อันรันมีไข้ และเมื่อไข้ลดลงเธอก็เป็นหวัด

เมื่อป้า Ding ขึ้นมาทำความสะอาดบ้านก็พบเห็น จึงเรียกรถพยาบาล เมื่ออันรันถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลแพทย์วัดอุณหภูมิได้ 42 องศา

นี่เป็นอุณหภูมิที่สามารถฆ่าคนได้ แต่หลังจากเกิดเรื่องดังกล่าวขึ้น ฮั่วเทียนหลันก็ไม่ปรากฏตัว

ป้า Ding โกรธมาก เธออยากบอกหลี่รูยาเรื่องนี้ แต่อันรันหยุดเธอไว้

ในใจของฮั่วเทียนหลันไม่ว่าใครจะพูดอะไรกับแม่ฮัว สุดท้ายมันก็กลายเป็นคำฟ้องของอันรัน

เธอต้องทนทุกข์ทรมานหลายครั้งมากเกินไป เธอทำได้แค่พยายามหลีกเลี่ยง

อันรันป่วยเป็นหวัด และพักผ่อนอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

สัปดาห์นี้หาเหตุผลจากแม่ฮัว คือเรียนคลาสฝึกทำอาหาร การฝึกในบ้านจะช่วยทำอาหารให้ฮัวเทียนหลันได้ดีขึ้น เพราะความเงียบของป้า Ding แม่ฮัวก็ไม่สงสัยเช่นกัน

สิ่งแรกที่อันรันทำหลังจากหายป่วย คือขับรถไปที่บ้านเก่าของครอบครัวฮัว เป็นห่วงแม่ฮัว

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้าน เธอก็ถูกแม่ฮัวดึงตัวเธอไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขเต็มใบหน้าของเธอทและพูดว่า : “รันรัน คราวนี้ได้เรียนรู้อาหารดีๆอะไรบ้าง ทำให้แม่ดูหน่อย? ”

หัวใจที่ห้อยลงมาของอันรันร่วงหล่นลง และพูดด้วยรอยยิ้ม : “โอเคแม่ วันนี้จะให้แม่ชิมฝีมือของเชฟอัน! ”

ระหว่างทางที่อันรันมา เธอกังวลว่าแม่ฮัวจะหาคนมาสอบสวนเป็นการส่วนตัว เพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอหรือไม่

ตราบใดที่ใส่ใจ จะรู้เรื่องต่างๆที่หน้าประตูมู่ซีแน่นอน

ตอนนั้นเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องเผชิญหน้ากับแม่ฮัวอย่างไร

มองดูตอนนี้ ทุกอย่างยังคงดี

อันรันอาศัยอยู่กับอันเฮามาหลายปี แต่เดิมเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็น ประหลาดใจคือการฝึกฝนตนเองให้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทำอาหาร ไม่เช่นนั้นจะไม่ได้รับช่วงฝีมือจากแม่ฮั่วไม่นาน ในไม่ช้าก็จะทำรสชาติที่ฮั่วเทียนหลันชอบได้

เธอเริ่มทำอาหารตอนเที่ยง ทำอาหารหกอย่าง เพื่อให้แม่ฮัวมีความสุข

จากนั้นเขาต้มซุปนกพิราบกับฮัวหมู่อีกครั้ง และกำลังจะส่งให้ฮัวเทียนหลันเป็นอาวุธวิเศษเพื่อลดไฟ

อันรันหัวโต เธอไม่อยากเจอฮัวเทียนหลัน

แต่ต่อหน้าแม่ฮัว เธอไม่มีทางเลือก เธอจึงต้องขับรถไปที่ตึกฟาเรนไฮต์

ก่อนที่เธอจะมาถึงห้องทำงานของท่านประธาน เธอก็เห็นโจวหยวนออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับการ์ดเชิญในมือ