โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 84 เคลียร์ความสัมพันธ์

ฮั่วเทียนหลันไม่มีคำพูดใดๆ และมู่เหว่ยไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ต่อไป

ท้ายที่สุดคำพูดของฮั่วเทียนหลัน คือสิ่งที่ต้องฟัง ไม่มีที่ว่างสำหรับการทางหนีทีไร่ให้ผ่อนคลายเลย

ประธานวังประธาน Xingheng Entertainment นั่งตรงข้ามกับฮัสเทียนหลัน ถือแก้วไวน์แดงและกล่าวว่า : “คุณฮัว ขอแสดงความยินดีกับทีวีซีรีส์เรื่องนี้ในบริษัทของคุณด้วย! คราวนี้ฟาเรนไฮต์กำลังจะขึ้นระดับความสูงใหม่แล้ว”

Xingheng Entertainment เป็นบริษัทภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์อันดับหนึ่งในเมือง Z แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับขนาดของกลุ่มฟาเรนไฮต์ แต่ Fahrenheit Films ยังคงเป็นดาวรุ่งในอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องรักษาห่วงโซ่ความสัมพันธ์ไว้

มุมปากของฮั่วเทียนหลันขยับขึ้นเล็กน้อย เขาก็ยกแก้วไวน์ขึ้นอย่างมีแบบแผนและกล่าวว่า : “ภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของซิงเหิง เล่ากันว่าได้รับการขายตั๋วถึง 1.8 พันล้าน ประธานวังก็น่าประทับใจเช่นกัน”

เมื่อได้รับการยกย่องจากประธานกลุ่มฟาเรนไฮต์ด้วยวิธีนี้ ทันใดนั้นประธานวังก็ยิ้ม และเขายังคงแสร้งทำเป็นอ่อนน้อมถ่อมตนโดยปริยายและโบกมือ : “ประธานฮัวยกย่องไปแล้ว ซิงเหิงก็แค่โชคดีเท่านั้น”

ฮั่วเทียนหลันยิ้ม และจบหัวข้อที่ตั้งไว้

จากนั้นนายวังก็จ้องมองไปที่มู่เหว่ย พูดตามตรงสำหรับคนขับรถเก่าในวงการบันเทิงอย่างเขา ผู้หญิงอย่างมู่เหว่ยก็เคยเห็นมามาก

ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้ประสบความสำเร็จในการเลียแข้งเลียขา

ใบหน้าของมู่เหว่ยก็โอเค รูปร่างของเธอก็โอเค แต่ถ้าเธอถูกรวมอยู่ในนักแสดงหญิงหลายคนในแวดวงบันเทิง ก็ถือว่าโอเคเท่านั้น

แต่ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างมู่เหว่ยและนักแสดงหญิงเหล่านั้น คือเธอพึ่งพาฮัวเทียนหลัน

นายวังจึงเริ่มพูดว่า“ คุณผู้หญิงมู่ * สาวสวยแบบนี้ สามารถอยู่ข้างๆนายฮัว เป็นกิ่งทองใบหยกจริงๆ! ”

ไม่ใช่ว่านายวังไม่รู้ว่าฮั่วเทียนหลันมีภรรยาที่แท้จริงแล้ว แต่สำหรับคนขับรถเก่าในห้างสรรพสินค้าเช่นเขา เขามักจะรู้ว่าจะต้องพูดอะไรในสถานการณ์ต่างๆ

สิ่งที่มู่เหว่ยชอบมากที่สุด ก็คือเธอถูกมองว่าเป็นแฟนตัวจริงของฮั่วเทียนหลัน แม้ว่าใบหน้าของเธอจะเขินอายเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงพูดโดยไม่รู้ตัว : “เอ่อ คุณวัง ไม่ใช่แบบนี้……”

ประธานวังอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากของเขา พลางคิดในใจว่าเธอพิเศษมากถึงขนาดแสร้งทำเป็นว่าตัวเองบริสุทธิ์ได้ และไม่รู้ว่าตัวเองโดนคนเอามากี่ครั้งแล้ว

แม้ว่าฮั่วเทียนหลันจะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดดังกล่าว

ในความเป็นจริงท่าทางขี้อายของมู่เหว่ยที่อยู่ข้างๆเขา ทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนหนึ่ง

อันรัน เวลาส่วนใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้?

เมื่อคิดถึงเธอ ฮั่วเทียนหลันคิดในใจ ว่าเวลานี้เธอจะกินข้าวแล้วไหม ไม่รู้ว่าแผลที่กระดูกสันหลังจะเจ็บไหม?

เวลานี้บอสบริษัทสองสามคนและเพื่อนสาวของพวกเขาก็มานั่งที่โต๊ะด้วย

บอสเหล่านี้ล้วนอยู่ในวัยสี่สิบเศษ แต่โดยพื้นฐานแล้วหุ้นส่วนหญิงนั้นมีอายุยี่สิบต้นๆ

ส่วนปัญหาว่าเป็นภรรยาหรือไม่ ทุกคนคุ้นเคยและรู้ทุกอย่างชัดเจน จึงไม่มีใครเปิดโปงโดยธรรมชาติ

มู่เหว่ยแสดงความไร้เดียงสาต่อหน้าคนโตเช่นเคย เธอมองไปที่ฮั่วเทียนหลันด้วยความรัก ยกแก้วไวน์แดงของเธอขึ้นและพูดว่า : “เทียนหลัน ฉันมีวันนี้ได้ทั้งหมด คือที่คุณให้ฉัน ฉันชนขอบคุณคุณหนึ่งแก้ว…..”

มู่เหว่ยเพิ่งยกแก้วขึ้นมา แต่ก่อนที่จะจบคำของเธอ ฮั่วเทียนหลันก็ขัดจังหวะเบาๆ : “ตำแหน่งปัจจุบันของคุณ คุณทำได้โดยการทำงานหนักของคุณเอง ฉันไม่ได้ช่วยคุณ ถ้าคุณมีเครดิตใดๆ ก็คือฟาเรนไฮต์กรุ๊ปสมควรได้รับ”

ตอนนี้บอสต่างๆบนโต๊ะกำลังตะเกียกตะกาย อันที่จริงคำพูดของฮั่วเทียนหลันน่าผิดหวังเล็กน้อย

แต่คนที่อยู่ตอนนี้คือใคร?

ทุกคนในชนชั้นสูงที่ร่ำรวย เป็นคนฉลาดเกินมนุษย์ ทุกคนก้มศีรษะมองลง แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการยกย่อง พวกเขาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการถ่อมตัว ประธานฮัวฟาเรนไฮต์คือตระกูลฮัว เครดิตทั้งหมดจะไม่มีการชำระ ทุกอย่างเกี่ยวกับแรงของคุณฮัว

ฮั่วเทียนหลันส่ายหัวเล็กน้อย แต่ไม่ตอบ

มู่เหว่ยมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่มีความอยากที่จะฆ่าอยู่ในใจ

มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ชัดในใจ ว่าฮั่วเทียนหลันไม่ถ่อมตัว

เพียงแค่คำพูดของเขา ก็เทียบเท่ากับการชี้แจงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา

เธอพึ่งพาความขยันทำงาน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา ทั้งสองคนแค่มีระดับเท่านั้น

มู่เหว่ยตระหนักถึงนิสัยของฮั่วเทียนหลันดี หากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ที่เคยอยู่บนเตียงมาก่อน ก็เป็นเรื่องปกติที่จะเตะเธอออก

“อื้ม ยังไงซะ ฉันก็ต้องขอบคุณคุณฮัว ที่ให้ฉันจากคนไร้นาม ได้เพิ่มระดับจนสูงขนาดนี้” มู่เหว่ยเปลี่ยนชื่อของเธอตามความเป็นไปได้ และท่าทางขี้อายของเธอ ทำให้บอสคนอื่นๆ ที่โต๊ะสายตาเปล่งประกายในทันใด

ผู้หญิงเดี๋ยวอ่อนเดี๋ยวแข็งแบบนี้สิ ถึงจะดีที่สุด!

เธอยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด เห็นได้ชัดถึงความภาคภูมิใจ

ฮั่วเทียนหลันยกแก้วขึ้นเล็กน้อย แล้วจิบ

ตอนนี้หัวใจของฮัวเทียนหลันสับสนมาก เขารู้สึกได้ถึงคำบ่นของมู่เหว่ยที่มีต่อเขา และจุดประสงค์ของการพยายามเลียแข้งเลียขาเขา

ถ้าไม่มีเรื่องอันรัน ตามความผิดของเขาที่มีต่อมู่เหว่ย คือมู่เหว่ยจะต้องการคว้าดวงจันทร์บนท้องฟ้า เขาก็จะเลือกมันให้กับมู่เหว่ย

แต่ตอนนี้ มีเพียงสองตำแหน่งในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ

คนหนึ่งคืออันรันที่ช่วยเขาจากอันตราย ไม่ห่วงแม้แต่ชีวิตของตัวเอง

อีกคนหนึ่งคือนอนกับเขา มู่เหว่ยผู้เป็นคนแรกของตัวเอง

ในเรื่องนี้ ใครจะสำคัญกว่า ดูเหมือนว่าความสามารถในการเปรียบเทียบจะไม่แน่นอน

แต่อันรันเป็นภรรยาที่แท้จริงของเขา และแม่ของเขาก็ชอบเธอมากด้วย สองจุดนี้ความสมดุลของฮั่วเทียนหลันจึงเอียงไปทางอันรันอย่างรวดเร็ว

มู่เหว่ยดื่มไปเล็กน้อย ก็ดูเหมือนเธอจะดื่มมากเกินไป จากนั้นก็พิงไหล่ของฮั่วเทียนหลัน ดึงมือเขาโดยไม่รู้ตัว

ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้ว พยายามดึงแขนออก

แต่มู่เหว่ยใช้กำลัง และจับไว้แน่น

ฮั่วเทียนหลันเหลือบมองมู่เหว่ยด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย แต่น่าเสียดายที่มู่เหว่ยเตรียมการไว้แล้ว และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสารและสมเพช ขอให้คุณโชคดี มันทำให้ฮั่วเทียนหลันนึกถึงอันรันเมื่อก่อน

เธอเหมือนจะเป็นเช่นนี้ เมื่อเธอร้องขอความเมตตา

เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงคนนี้จะแสร้งทำเป็นน่าสงสาร

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ฮั่วเทียนหลันก็รู้สึกโกรธและดึงแขนของเขาออก

สีหน้าบนใบหน้าของมู่เหว่ยเปลี่ยนจากอ่อนโยนเป็นตะลึง จากตะลึงเป็นน้อยใจ และดวงตาของเธอก็กลายเป็นสีแดง

“อย่าทำอะไรให้มันมากเกินไป” ฮัวเทียนหลันกล่าวอย่างเคร่งขรึม

บอสหลายคนในนี้ รู้สึกผิดปกติ แต่ทุกคนเคยได้ยินความสัมพันธ์ระหว่างมู่เหว่ยและฮัวเทียนหลัน ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะแสร้งทำเป็นใบ้

หลังจากงานเลี้ยงฉลองจบ มู่เหว่ยตามฮั่วเทียนหลันอย่างใกล้ชิด

หลังจากเฝ้าดูบอสทุกคนจากไปทีละคน เขาก็พร้อมที่จะขึ้นรถ

แต่ในขณะนี้ สายตาของฮั่วเทียนหลันหยุดลง

ริมถนนไม่ไกลจากกลุ่มฟาเรนไฮต์ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น พร้อมกับป้ายกระดาษขนาดใหญ่ตรงหน้าเธอ

ห่างกันเล็กน้อย แต่ฮัวเทียนหลันมองไม่เห็นสิ่งที่เขียนไว้

แต่ฉากนี้เกิดขึ้นได้สำเร็จ เมื่อตอนฮัวเทียนหลันเจออันรันครั้งแรก

เสื้อผ้าของเธอขาดวิ่น แม้ว่าเธอจะไม่ได้คุกเข่าลงบนถนน แต่ท่าทางที่สิ้นหวังดูเหมือนเด็กผู้หญิงคนนี้

ฮั่วเทียนหลันเดินตามไป ทำให้มู่เหว่ยที่กำลังคิดว่าจะใช้เหตุผลอะไรที่จะอยู่ข้างๆเขา มู่เหว่ยที่อยากให้ฮัวเทียนหลันไปที่โรสเฮาส์เพื่อพักผ่อนอีกครั้ง ก็ตกใจและสงสัยว่าฮั่วเทียนหลันกำลังจะทำอะไร ก็รีบทำตาม

ฮั่วเทียนหลันก้าวไปข้างหน้า และเห็นตัวอักษรขนาดใหญ่บนป้าย : ขายตัวเพื่อช่วยแม่