โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 85 เงา

เมื่อเห็นใครบางคนกำลังมา หญิงสาวก็รีบเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นคนคนนี้แต่งตัวหรูหรารีบพูดว่า : “คุณชาย คุณเป็นคนใจดี โปรดช่วยแม่ของฉันด้วย! ตราบใดที่คุณสามารถช่วยแม่ของฉันได้ ก็นับว่าฉันเป็นวัวเป็นม้า และฉันจะทำทุกอย่าง…..”

ในน้ำเสียงของเด็กผู้หญิง มีความสะอึกสะอื้น

ทำให้หัวใจของฮัวเทียนหลันสัมผัสได้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาเหลือบมองไปที่กล่องกระดาษที่วางอยู่ข้างๆ ซึ่งบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อของเขาถูกรถชนตอนที่เขายังเด็กมาก คนขับหลบหนีตำรวจไม่พบตัว ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วไม่มีการชดเชยใดๆ แม่ของเธอเป็นหญิงสาวในชนบทธรรมดาที่อาศัยทำไร่ไถนาและทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูเธอ

แต่เธอก็สู้เช่นกัน และสอบเข้าปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเมือง Z สาขาการเงิน

หลังจากเข้ามหาวิทยาลัย เธอทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย มีทุนการศึกษา ในที่สุดก็แก้ปัญหาเรื่องค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพได้ กำลังจะเรียนจบเร็วๆ นี้ และจะได้หาเงินให้แม่ได้มีชีวิตที่ดี

แต่พระเจ้าก็เล่นตลกกับเธอ ตอนที่แม่ของเธอทำงานอยู่ จู่ๆเธอก็เป็นลมและถูกนำส่งโรงพยาบาล ผลก็คือเธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว

เหตุผลก็คือเพื่อประหยัดเงิน และให้ลูกไปโรงเรียน แม่มักจะกินอาหารบ้างไม่กินบ้าง กินแต่หมั่นโถวไม่กินผักอยู่แบบนี้

ไปๆมาๆ ก็กลายเป็นโรคนี้

มะเร็งเม็ดเลือดขาวต้องได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูก การรักษาโดยประมาณจะเริ่มต้นที่ 500,000

จะเป็นไปได้อย่างไร สำหรับเด็กผู้หญิงในครอบครัวที่ยากจน

ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องออกมาขายตัว

ย่านนี้เป็นย่านที่ร่ำรวยของเมือง Z โรงแรมระดับหกดาวที่อยู่ข้างๆมักจะมีคนรวยและคนชั้นสูงที่มาทานอาหารค่ำและจัดเลี้ยง เธอจึงมาที่นี่เพื่อขายตัว

ฮั่วเทียนหลันขยับสายตา มองไปที่หญิงสาวคนนี้มีใบหน้าที่สวยงามและหุ่นดี

แต่ถ้าจะให้บอกว่า 500,000 ไม่คุ้มแน่นอน

ถึงอย่างไรผู้หญิงที่ไปสโมสรชั้นนำ * ได้แค่เท่าไหร่?

แต่ลึกลับ ในใจฮัวเทียนหลัน มีเงาอันรันซ้อนทับอยู่ และทันใดนั้นก็มีความต้องการที่จะช่วยเด็กผู้หญิงคนนี้

ในตอนนี้ มู่เหว่ยก้าวไปข้างหน้าเธอเหลือบมองไปที่เปลือกกระดาษและมุมปากของเธอก็โค้งงอทันที และพูดว่า: “คนโกหก! ”

เด็กหญิงสาวมองไปที่ฮัวเทียนหลันอย่างมีความหวัง เธออยู่ที่นี่มาทั้งวัน ทุกคนต่างมาดูและก็จากไป

นอกจากนี้ยังมีชายผู้ที่มีพุงใหญ่ บอกว่าจะไม่ให้ 500,000 แต่ถ้าไปนอนกับเขา เขาสามารถให้สามถึงห้าหมื่น

โดยธรรมชาติแล้วหญิงสาวไม่ขาย ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธโดยไม่ได้คิดเรื่องนี้ แล้วเธอต้องทนทุกข์กับการดูถูกเหยียดหยามมากมาย

เมื่อผู้หญิงคนนั้น * ข้างๆสุภาพบุรุษคนนี้พูดอย่างนั้น เด็กสาวก็โต้กลับทันที : “คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ ฉันไม่ได้หลอกลวง แม่ของฉันอาศัยอยู่ในโรงพยาบาล z ใจกลางเมือง ถ้าคุณไม่เชื่อเรา ไปดูที่นั่นได้เลย”

มู่เหว่ยไม่คาดคิดว่าหญิงสาวที่หดหู่เช่นนี้ จะกล้าพูดกับเธอสักสองสามคำ และใบหน้าของเธอก็เหี่ยวลงทันที

แต่เนื่องจากฮัวเทียนหลันอยู่ข้างๆเธอ เธอจึงควรใส่ใจกับคำพูดและการกระทำของเธอ

เธอเพิกเฉยต่อหญิงสาว ดึงแขนเสื้อของฮัวเทียนหลันและพูดว่า : “เทียนหลัน อย่าสนใจคนโกหกคนนี้เลย ตอนนี้คนโกหกเหล่านี้เป็นขโมยมาก ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขากำลังพูดความจริงหรือไม่ , โรงพยาบาลเปิดห้องคนไข้ได้ทุกเมื่อ ให้อาศัยอยู่ในนั้น, ได้รับเวชระเบียนปลอม, จ่ายเงินหมอแค่นั้น ก็ได้แล้ว”

มู่เหว่ยคือใคร? เธอเป็นดาราที่โด่งดัง เธอถ่ายทำละครทุกวัน และแสดงที่มีเล่ห์เหลี่ยมมากเกินไป ดังนั้นสำหรับการพัฒนาที่ตามมาภายหลัง คือเธอเพิ่งเปิดปาก

คำพูดของหญิงสาวไม่ได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับมู่เหว่ยเธอทำได้เพียงแค่อ้าปากและพูดต่อไปว่ามันไม่ใช่แบบนี้

ฮั่วเทียนหลันไม่ได้ออกไป แต่เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาโจวหยวน

หลังจากเชื่อมต่อสายแล้วเขาพูดว่า : “ตรวจสอบคนนึงให้ฉันที”

“ประธานฮัว พูดเลยครับ” แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืน แต่นายฮัวมักจะมีบางอย่างที่อยากจะเรียกร้องให้โจวหยวนช่วยอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงรีบทำทันที

ฮั่วเทียนหลันเหลือบมองไปที่ชื่อของเด็กผู้หญิง จางเหยา ตัวตนของนักศึกษาวิทยาลัย ที่มหาวิทยาลัยซีซิตี้ แจ้งไปเรียบร้อย

โจวหยวนตะลึงเมื่อได้ยินว่าเป็นชื่อเด็กผู้หญิง

ดึกขนาดนี้ ประธานฮัวค้นหาชื่อหญิงสาวคนนี้เพื่อทำอะไร? หรือว่าเขาออกไปอนามัยสุขภาพ?

อย่างไรก็ตามโจวหยวนได้ แต่คิดถึงเรื่องเหล่านี้ในใจ หลังจากวางสายโทรศัพท์ เขาก็ติดต่อเครือข่ายของตัวเองทันที หลังจากนั้นเพียงห้านาที เขาก็รู้ยังสถานะปัจจุบันของเด็กสาว และข้อมูลบรรพบุรุษทั้งหมด

เขามองดูหญิงสาว ที่ฮั่วเทียนหลันสนใจ แน่นอนว่ามันควรจะโดดเด่นกว่านี้

แต่ผู้หญิงคนนี้ ธรรมดามาก?

โจวหยวนส่งข้อมูลในรูปแบบอีเมลให้ฮัวเทียนหลัน ฮัวเทียนหลันกดที่กล่องจดหมายอ่านอีเมลของโจวหยวนและเก็บโทรศัพท์

เขามองไปที่หญิงสาวคนนั้น ตรวจดูสักพักแล้วพูดว่า : “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง? ”

จางเหยารู้สึกว่าคนรวยคนนี้ไม่เชื่อในตัวเองอีกต่อไป และถ้าเขาพูดต่อไป เขาก็จะสร้างความบันเทิงให้ตัวเอง

ดังนั้นเธอจึงคุกเข่าและกระซิบ : “ได้โปรดช่วยฉันด้วย ถ้าฉันโกหก ขอให้ฉันถูกฟ้าผ่า ”

มู่เหว่ยมองไปที่ใบหน้าบริสุทธิ์ของหญิงสาวตรงนั้นด้วยความสงสัยว่าเธอควรจะเปลี่ยนสไตล์ของเธอหรือไม่

อันรันก็สวมชุดที่ไร้เดียงสาเช่นเดียวกับเด็กผู้หญิงคนนี้ และฮัวเทียนหลันก็สนใจคนเช่นนี้โดยไม่มีข้อยกเว้น

ฮั่วเทียนหลันพยักหน้า หยิบเช็คเปล่าออกมาจากในแขนของเขา แล้วยื่นให้หญิงสาว : “ฉันเชื่อเธอ อยากได้เท่าไร ก็เขียนได้เท่าที่เธอต้องการเลย อย่างไรก็ตามเงินนี้สามารถใช้เพื่อรักษาแม่ของเธอเท่านั้น”

จางเหยามองไปที่ฮัวเทียนหลันด้วยความประหลาดใจ และในใจของเธอมีความรู้สึกที่ไม่อาจพรรณนาได้ ราวกับว่าเธออยากจะร้องไห้? และยังอยากจะหัวเราะ

เธอดึงเช็คมา กลัวว่าผู้มีพระคุณจะเสียใจภายหลัง จากนั้นก็ก้มหัวลงเพื่อขอบคุณโดยไม่คิด

ฮัวเทียนหลันให้เธอลุกขึ้น แต่เธอก็ไม่ลุกขึ้น

พระคุณแบบนี้ ต้องจดจำไปชั่วชีวิต!

ช่วยคนเสร็จแล้ว ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะทำสิ่งที่มีความหมายได้สำเร็จ เขาจึงลุกขึ้นและเตรียมตัวออกไป

แต่ใครจะคิดว่าเขาเพิ่งหันกลับมาภายในสองก้าว เขาก็ได้ยินเสียงที่อ่อนแรงของหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขาพูดว่า : “คุณผู้ชาย โปรดหยุดแปปหนึ่งค่ะ”

ฮั่วเทียนหลันหันหน้ามา ไม่ได้พูดอะไร รอคำพูดจากหญิงสาว

ถ้าจะชวนคุย เขาก็ไม่รังเกียจ ก็เอาเช็คของเขากลับมาอีกครั้ง

หญิงสาวยื่นกระดาษและปากกาให้และพูดว่า : “เอ่อ เงินนี้ฉันไม่สามารถนำไปฟรีๆได้ ได้โปรดเขียนข้อมูลติดต่อของคุณไว้ด้วย เมื่อฉันหาเงินได้ฉันจะคืนให้คุณ! ”