โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 98 ดูแลสุนัขของคุณให้ดี

อันรันขมวดคิ้วเล็กน้อย คำพูดของหลี่รอซี มีความสงสัยที่ใส่ร้าย

สถานะในปัจจุบันของเธอ คือภรรยาสาวคนที่สองของตระกูลฮัว ต้องรักษาหน้าตาของตระกูลฮัวโดยธรรมชาติ

อันหรันยิ้มจาง ๆ และพูดว่า : “คุณหลี่ * พูดเล่นแล้ว ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าแฟนของคุณอยู่ที่ไหน ฉันไม่รู้ว่าพนักงานขายคนไหนพูด นั้นเรียกให้เธอมาพิสูจน์”

ท่าทางที่ธรรมดาของอันรัน เกือบทำให้ปอดของหลี่รอซีระเบิด

เมื่อกี้เธอออกมาและไม่เจออันรัน เธอจึงถามพนักงานขายที่เคาน์เตอร์ อีกฝ่ายบอกว่าเธอเห็นหยางจื่อหยิมและอันรันดึงๆกันอยู่ ผัวพันไม่ชัดเจน

เธอจึงรีบวิ่งจับไปให้ทัน แต่ก็พบกับฮั่วเทียนหลัน

ส่วนหยางจื่อหยิมและอันรัน แม้แต่ขนก็จับไม่ได้

เป็นไปไม่ได้ที่พนักงานขายจะพูดเรื่องไร้สาระโดยลืมตา แต่ถ้าเขามาพิสูจน์เขาจะโดนตระกูลฮัวตบหน้าเอา

คุณนายฮัว มันไม่ง่าย

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า : “อันรัน เนื่องจากคุณรู้ว่าหยางจื่อหยิมเป็นแฟนของฉัน คุณเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วด้วย คุณช่วยรักษาหน้าหน่อยได้ไหม?”

อันรันขมวดคิ้ว หลี่รอซีคนนี้ กำลังด่าคน

“ตกลงใครหน้าไม่อาย คุณผู้หญิงหลี่ * รู้ชัดเจนดี”

หลังจากอันรันพูดจบ เธอก็เดินผ่านเธอไป และเตรียมไปตรงตำแหน่งที่ฮัวหมู่อยู่

แต่เสื้อผ้าของเธอ ถูกดึงอย่างรุนแรง หลี่รอซีเอนไปข้างหูของเธอและพูดด้วยท่าทีที่ไม่ดี : “อันรัน อย่าคิดว่าทุกคนไม่ทราบรายละเอียดของเธอ เธอเป็นใคร? ถูกตระกูลอันทอดทิ้ง ไม่เลียแข้งเลียขาของชายฮัวคนที่สองให้ดี และยังสมคบกับคนอื่นไปทั้วตลอดทั้งวัน ระวังจะถูกสิ่งนั้นควบคุม! ”

อันรันไม่สามารถทนอารมณ์แบบผู้หญิงคนนี้ได้มาก * เถียงเหตุผลคนอื่นไม่ได้ จึงใช้มือดึง

เธอผลักหลี่รอซีออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ และพูดอย่างเย็นชา : “พอได้แล้ว คุณหลี่ * มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดมากกว่านี้ แฟนของตัวเองยังไม่สามารถรักษาได้ด้วยตัวเอง เขาจึงมาหาฉันไง? คุณท่าทางมีมารยาท กลับบ้านไปพูดกับแฟนของคุณเถอะ”

พูดจบ เธอก็รีบเดินออกไป

พูดเหตุผลกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สมองถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟจากความหึงหวง อันรันก็รู้สึกว่าสมองของเธอก็อาจจะแตกเช่นกัน

แต่เธอก็ยังไปไม่ได้ หลี่รอซีก้าวไปข้างหน้าและหยุดตรงหน้าเธอ พูดว่า : “ทำไม? อันรัน ฉันบอกรายละเอียดไปแล้ว กลัวหรอ? อย่าพยายามต่อสู้กับฉัน ฉันสามารถให้คนอื่นจัดการให้เธอหายไปได้……”

ใบหน้าของอันรันจมลงอย่างสมบูรณ์ เธอโกรธกับการพัวพันซ้ำๆ ของหลี่รอซี และแถมยังอยู่ในที่สาธารณะ

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไร้ยางอาย แต่เธอเป็นภรรยาสาวคนที่สองของตระกูลฮัว เธอต้องรักษาหน้าของตระกูลฮัว

“พูดจบแล้ว? พูดจบก็ถอยไป” อันรันผลักหลี่รอซีอย่างเย็นชา หลี่รอซีเซถอยหลังไปสองสามก้าว

เธอจ้องไปที่อันรันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง โตขนาดนี้ ทุกคนปฏิบัติกับหลี่รอซีอย่างเชื่อฟังและคล้อยตามเธอมาตลอด

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอันรันตัวเล็ก ๆ จะกล้าผลักเธอ

“แก! แกยังมีชีวิตอยู่ไหม……” หลี่รอซีถูกอันรันขัดจังหวะอย่างเย็นชา ก่อนที่เธอจะกล่าวคำนั้น

“ฉันอยากมีชีวิตอยู่นานแค่ไหน ฉันพูดไปก็เท่านั้น คุณผู้หญิงหลี่ * สุนัขของคุณ คุณก็ดูแลเองดีๆ ไม่ว่าจะขังอยู่ในกรงหรือมัดไว้ โปรดอย่าปล่อยให้เขาโผล่ออกมาทั้งวันวุ่นวายคนอื่น”

หลังจากนั้น อันรันก็ผ่านเธอ กลับไปที่ข้างๆแม่ฮัว

ทันทีที่เธอหยุดนิ่ง เธอก็รู้สึกว่ามีเงาอยู่เหนือเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และเห็นใบหน้าของฮั่วเทียนหลันกับชายหนุ่มรูปหล่อข้างๆเขา

“คุณผู้ชายฮัว…..นี่คือ? ” อันรันสำหรับเรื่องมารยาท ยังคงไม่สามารถจับผิดได้

หั่วหนิงไป๋จะแนะนำตัวเองโดยกล่าวว่า : “สวัสดี ฉันเป็นพี่น้องของเทียนหลัน นามสกุลของฉันชื่อหั่ว และฉันชื่อคือหนิงไป๋

คำเหล่านี้ พูดอย่างมีมารยาท

อันรันชอบคนที่สุภาพมากๆ อย่างน้อยคนที่สุภาพก็สามารถสื่อสารได้ตามปกติ

มันไม่เหมือนหมาบ้าเมื่อกี้ ใครจับก็กัด

ครอบครัวของหั่ว เป็นครอบครัวใหญ่ในเมือง Z ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการค้าระหว่างประเทศ

“พี่ไป๋” อันรันกล่าว

“ไป๋…..พี่ไป๋? ” หั่วหนิงไป๋พูดซ้ำชื่อนี้ ชื่อนี้ ทำไมได้ยิน แล้วมันรู้สึกแปลกๆ

ถ้าเปลี่ยนชื่อเรียก เป็นพี่เสี่ยวไป๋ อืม เพิ่มเสี่ยวออกมาใหม่……

จู่ๆ หั่วหนิงไป๋รู้สึกเหมือนไม่อยากพูด เขาเลือกที่จะหุบปาก

“เมื่อกี้ ยอดเยี่ยมมาก” ฮั่วเทียนหลันพูดอย่างเย็นชา

หัวใจของอันรันสั่นสะท้าน สิ่งที่ฮัวเทียนหลันพูดเมื่อกี้ หมายถึงตัวเธอเองและหลี่รอซีหรือหยางจื่อหยิม?

ในใจเธอสั่น รีบคิดอย่างรวดเร็ว แต่จำได้ว่าเมื่อกี้นี้ฮัวเทียนหลันไม่ได้อยู่ข้างเธอ

“อื้ม……” อันรันไม่รู้จะพูดอะไร เธอจึงพูดได้แค่อื้ม

ฮั่วเทียนหลันมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา ผิวของอันรันนั้นดีมาก มันบอบบางราวกับว่าเธอไม่ได้เสริมสวย และรู้สึกว่าถ้าหยิกคงจะมีเลือดไหล

เสียงของเธอ ไม่ว่าอะไร จะให้ความรู้สึกอ่อนโยนแก่ผู้คนมาก

แต่ตอนนี้ปากของเธอพิสูจน์แล้ว ว่าตัวตนของอันรันนั้นไม่ง่ายอย่างที่เห็นบนสีหน้า

ในตอนนี้หลี่รูยาเลือกเสื้อผ้าอีกสองสามชิ้น และให้พนักงานขายแพ็คให้

ทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็เห็นอีกคนอยู่ข้างๆลูกชายของเธอ

“หนิงไป๋…..” น้ำเสียงของหลี่รูยา มีความประหลาดใจ

หั่วหนิงไป๋ตะโกนเรียกป้าหลี่ จากนั้นหลี่รูยาก็ดึงเขามามอง เธอบีบตัวของเขาและพูดด้วยความพึงพอใจ : “ไม่เลว ไม่ผอม รู้สึกแข็งแรงขึ้นมาก อยู่ต่างประเทศถือว่าไม่ลำบาก”

ไม่ลำบากเหรอ? หั่วหนิงไป๋มีความร้องไห้เล็กน้อยโดยไม่มีน้ำตา

โครงการของเขาในครั้งนี้ เขาทำงานในแอฟริกา ในแอฟริกามันแดดร้อนจะตาย และอาหารก็……

หั่วหนิงไป๋ไม่กล้าที่จะจำต่อไป ตอนเขายังเด็ก แม่ฮัวรักเขามาก เขาจึงเริ่มพูดคุยกับแม่ฮัว

และทางนี้ ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาและยกคางอันรันขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้อันรันหันหน้าเข้าหาตัวเอง และถามว่า : “เธอรู้จักสถานะของเธอไหม? ”

อันรันส่งเสียงอืม เธอเข้าใจว่าฮั่วเทียนหลันกำลังพูดถึงตัวตนของเธอในฐานะภรรยาคนที่สองของตระกูลฮัว

“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ทำไมเธอถึงถูกผู้หญิงอื่นรังแก? ตระกูลหยางและตระกูลหลี่เบื่อชีวิตแล้ว? ยังพูดในนี้ เป็นเรื่องจริง! ”

คำพูดที่ฮัวเทียนหลัน พูดขัดกับความตั้งใจเล็กน้อย

อันรันรู้สึกว่าคำพูดของเขาแบ่งออกเป็นสองขั้ว อย่างหนึ่งคือเธอควรรักษาหน้าตาของตระกูลฮัว และอีกอย่างหนึ่งคือสงสัยว่าเธอจะมีชู้

เธอรู้สึกถูกดูถูก เธอจึงเลือกที่จะเงียบอีกครั้ง

แต่การที่เธอทำเช่นนี้ เท่ากับทำให้ฮั่วเทียนหลันโกรธ

ฮั่วเทียนหลันเกลียดความรู้สึกนี้ที่คุยกับอันรันมากที่สุด ต่อยหนึ่งหมื่นหมัด เธอก็เหมือนกับฝ้าย

“เธอหูหนวกหรอ? หรือว่าเป็นใบ้แล้ว! ”