โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร” - ตอนที่ 98 บทที่ 6 ตอนที่ 15 - novel-lucky

บทที่６ตอนที่１５

「เอาจริงเหรอวะเนี่ย……」

เสียงของมาร์ดังสะท้อนไปทั่วสนาม

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครตอบคำถามนั้นได้ ทุกคนต่างเงียบกันหมดเพราะภาพที่อธิบายไม่ได้ตรงหน้า

ในขณะที่ความเงียบเข้าครอบงำ พวกเขาจ้องมองไปยังใจกลางสนาม มีเพียงนักดาบสองคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น

โลหะจำนวนนับไม่ถ้วนแตกกระจายอยู่รอบๆเท้าของพวกเขา มันเป็นชิ้นส่วนที่โดน “ทะลวงแกนกลาง” ของโนโซมุบดขยี้ไป

สิ่งที่ฟื้นเข้ามาในจิตใจคือพลังคิที่โนโซมุปลดปล่อยออกมาก่อนหน้านี้

เนื่องจากโนโซมุนั้นมีพลังน้อย จึงคิดว่าเป็นเทคนิคที่สร้างความเสียหายได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยพลังจำนวนน้อยขณะนั้น ใส่พวกสัตว์อสูร แต่ถึงกระนั้นก็พลังในการฆ่าที่รุนแรง

「ไอริส เคยเห็นเทคนิคนั่นรึเปล่า？」

「ไม่เลย ไม่เคยเห็น แต่ท่าทางแบบนั้นเคยเห็นมาก่อน……」

ไอริสนึกภาพของโนโซมุที่โดนเทียแมตเข้าครอบงำและหันดาบใส่พวกเขา

เมื่อทิม่าเปิดใช้งาน “กำแพงทราย” เพื่อนหลบหนีการโจมตีของโนโซมุ ก็จำได้ว่าเขาเคยแสดงท่าทางที่คล้ายกันนี้

「โนโซมุในตอนนั้นอยู่ใน “สภาวะคลั่ง” ดังนั้นถ้าปลดปล่อยมันออกมาละก็……」

แม้ตอนนี้จะอยู่ในสถานะ “โดนพันธนาการ” แต่โล่ของจิฮัดก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ หากมันถูกใช้ตอนที่เขา “ปลดพันธนาการ” พลังทำลายของมันคงมหาศาล

「เป็นเรื่องใหม่สำหรับพวกเรา แต่ว่านั่นมันอันตรายจริงๆ……」

「อืม นั่นสินะ……」

มาร์และทิม่าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

แม้ว่าเพื่อนๆจะไม่ได้พูดอะไร แต่หากนึกถึงตอนนั้นเหงื่อก็ไหลออกมาอย่างเย็นเฉียบ

◆◇◆

โนโซมุมองตรงไปข้างหน้า โดยไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆต่างหวาดกลัวพลังสังหารของทะลวงแกนกลางที่ถูกปลดปล่อยออกไป

เหนือดวงตาของเขามีชายวัยกลางคนสวมเกราะสีเงิน

เป็นเพราะแรงกระแทกโดยตรงของทะลวงแกนกลางรึเปล่า? ดาบขนาดใหญ่ที่จิฮัดถือนั้นมีรอยแยกนับไม่ถ้วน

จิฮัดที่ถือดาบใหญ่นั้นก็ค่อยๆวางดาบลง

จิฮัดนั้นยังคงยืนนิ่งและไม่ได้รับบาดเจ็บ

「อย่างที่คิด……」

ขณะที่มองไปที่หน้าของจิฮัดซึ่งไร้รอยขีดข่วน โนโซมุก็บ่นอยู่คนเดียว

เขาไม่แปลกใจเลยที่จิฮัดไม่ได้รับอันตราย แต่ว่ามันก็น่าแปลกใจ และเป็นเรื่องยากที่จะทลายการป้องกันของดาบใหญ่ผสานกับโล่

“ทะลวงแกนกลาง”หากคมดาบที่ถูกปล่อยออกมาระเบิดขึ้นแรงเจาะทะลวงจะลดลง

อันที่จริง คมดาบที่โนโซมุฟันออกไปมันเข้ากระทบกับดาบใหญ่ของจิฮัดหมดเลย

อย่างไรก็ตามความเสียหายที่ดาบใหญ่ได้รับมันก็รุนแรงมาก จนดาบนั้นพังไม่เป็นชิ้นแล้ว

「แม้แต่โล่หอคอย และกระทั่งดาบใหญ่ของข้าก็พังเลยเหรอเนี่ย? บางทีข้าคงจะดูถูกเจ้าเกินไปหน่อย」

จิฮัดขว้างดาบใหญ่ทิ้ง

ดาบใหญ่ตกลงสู่พื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆด้วยเสียงแหลมสูง ราวกับว่าถึงขีดจำกัดแล้ว

จิฮัดหันใบหน้าไปและราวกับขอโทษกับดาบใหญที่แตกสลายนั่นและทันใดนั้นเขาก็ลืมตาดูชุดเกราะที่เขาสวมอยู่

「นอกจากนี้ นานแค่ไหนแล้วนะที่เกราะข้าได้รับรอยขีดข่วนเช่นนี้」

ด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นในปาก จิฮัดตีไปที่ชุดเกราะของเขา และเกิดเสียงกระทบที่ดังมาถึงหูของจิฮัด

หากสังเกตดีๆเกราะที่ทำจากมิลธิลก็มีรอยขีดข่วนเล็กน้อยเช่นกัน เป็นรอยที่เกิดจากคมดาบระเบิดที่โนโซมุปลดปล่อยออกมา

「ไม่คิดเลยนะว่าเจ้าจะมาได้ไกลขนาดนี้……」

จิฮัดเองก็ไม่คาดคิดมาก่อน เช่นถูกนักเรียนกดดันจนชุดเกราะของเขาต้องมีรอย

อันที่จริงดูเหมือนว่าจะมีแค่พวกเพื่อนๆของเขาที่กังวล

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจิฮัดบ่นออกมาด้วยความประทับใจ แต่โนโซมุราวกับจะพูดว่า “เอ่อ ไม่ได้แผลเลยแม้แต่น้อย พูดอะไรอยู่เนี่ย”

「ไร้เหตุผลเกินไปแล้ว……」

โนโซมุบ่นออกมา

พลังคิที่กล่าวได้ว่าเป็นเคล็ดวิชาที่โนโซมุเค้นมันออกมา แถมยังอัดสกิลต่อเนื่องสามครั้ง แต่ว่าไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แต่ว่ามีแค่รอยขีดข่วนนิดๆหน่อยๆ

นอกจากนี้ร่างกายของโนโซมุเริ่มเจ็บแปล๊บๆ อาจเพราะใช้พลังมากเกินไปทำให้เขารู้สึกเหนื่อย

อย่างน้อยก็สร้างรอยแผลเป็นบนใบหน้าให้ได้สักนิดก็ยังดี ! เขาคิดแบบนั้นแต่ว่านี่เป็นปรมาจารย์เช่นเดียวกับอาจารย์

「หากไม่ได้มีเจ้านี่ ข้าเองก็คงต้องยอมถอยเหมือนกัน……」

ด้วยคำพูดเหล่านั้น จิฮัดเหลือบมองเขาและละสายตาไปข้างๆตัวจากนั้นก็สั่นสะท้านไปทั่วร่างของโนโซมุทันทีที่เห็นสิ่งที่อยู่ปลายสายตาของเขา

「อึก！？」

โนโซมุรู้สึกว่านี่มันเริ่มวิกฤตแล้ว และพยายามลดความประมาทไปและเข้าหาจิฮัดทันที

จิฮัดปัจจุบันไม่มีอาวุธและเขาไม่เคยใช้อาวุธหลักมาก่อนเลย

「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกห์！」

โนโซมุเข้าโจมตีจิฮัดด้วยความเร็วราวกับว่าไม่ยอมให้จิฮัดได้จับเจ้านั่น

สายตาของจิฮัดที่จับจ้องไปที่ “เขี้ยวยักษ์” สหายคู่ใจของเขา

โนโซมุชักดาบออกมาและพยายามไม่ให้อีกฝ่ายหยิบมัน

อย่างไรก็ตามขณะที่ดาบจะเข้าฟันจิฮัด ร่างของจิฮัดก็หายไปจากสายตาของโนโซมุ

「หะ！？」

โนโซมุตกใจและฟันผ่านช่องว่าง

โนโซมุพยายามมองหาจิฮัดว่าหายไปไหน ปรากฏว่าก็มีเงาดำเข้าบดบัง

「อึก ! ข้างบนเหรอ？」

โนโซมุจ้องมองจิฮัดที่อยู่ด้านบน

มีร่างของจิฮัดที่กระโดดขึ้นไปบนฟ้า

เขากระโดดข้ามหัวโนโซมุไปและตรงไปหาคู่หูของเขา

「บ้าเอ้ย ! เอาจริงเหรอเนี่ย！？」

โนโซมุตกใจกับภาพของชายร่างยักษ์ที่กระโดดขึ้นไปบนฟ้าทั้งๆที่สวมเกราะหนักขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม โนโซมุก็ปรับท่าทีและฟันดาบไปยังจุดที่จิฮัดลงจอด

ใบมีดที่บินไปฉีกชั้นบรรยากาศได้ตกลงมาพร้อมกับจังหวะที่จิฮัดลงจอดพอดี

「……แย่แล้ว」

อย่างไรก็ตามใบมีดของโนโซมุไม่ได้โดนจิฮัด

แน่นอนว่าจังหวะมันแม่นยำอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามก่อนจะลงจอดเขาเอื้อมมือจับดาบยักษ์นั่นแล้วเอาดาบใหญ่ฟันคมดาบของโนโซมุ

คมดาบมายาของโนโซมุที่ฟันทะลุแม้แต่โล่หอคอยของจิฮัด อย่างไรก็ตามคมดาบนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆเมื่อเผชิญหน้ากับดาบยักษ์ที่ทำเพื่อจิฮัดโดยเฉพาะ

「อืมการตอบสนองเร็วดีจริงๆ」

จิฮัดดึง “เขี้ยวยักษ์”ออกมาพร้อมกับท่าทางประทับใจ

เขาเขย่าดาบเบาๆเพื่อตรวจสอบสภาพดาบ

แรมลมที่ผลักร่างตัวเองเข้ากดทับร่างของโนโซมุ

「……อึก」

เพียงแค่ก้าวเดียว จิฮัดก็ไปถึงดาบที่เป็นคู่หูของเขาได้

เขี้ยวยักษ์ที่หย่อนลงกับพื้นในตอนแรกที่เป็นผู้ชมนั้นกลายเป็นผู้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ในครั้งนี้แล้ว

สายตาของจิฮัดจ้องมองโนโซมุ

รูปลักษณ์ที่ดูเหมือนกับสิงโตพร้อยมจะล่าเหยื่อเขาปลดปล่อยแรงกดดันที่มากกว่าเมื่อก่อน

พลังคิที่ถูกปลดปล่อยออกจากร่างจิฮัดนั้นเทียบไม่ได้กับก่อนหน้านี้ เหงื่อเย็นๆไหลผ่านหลังของโนโซมุ

จิฮัดยกดาบยักษ์ในมือเขา

ขนาดมันใหญ่มากซึ่งไม่น่าจะยกได้ด้วยแรงของมนุษย์ ถูกเหวี่ยงขึ้นด้วยมือข้างเดียว

ฉากนั้นแม้แต่โนโซมุที่อยู่ใกล้ที่สุดยังตกตะลึง

「……คึก！」

จิฮัดถอนหายใจและออกวิ่ง

ความเร็วนั้นเร็วมากจนไม่อยากเชื่อว่าจะแบกดาบยักษ์อยู่ทั้งๆแบบนั้น

「อึก！？」

จิฮัดที่พุ่งเข้าหาโนโซมุ ก็เหวี่ยงดาบยักษ์จากด้านบน

ขณะที่ถูกกระตุ้นด้วยความรู้สึกอันตรายถึงกระดูกสันหลังโนโซมุก็กระโดดหลบไปด้านข้าง

โชคดีโนโซมุหลบได้ทันเวลา

ดาบยักษ์ฟาดลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง

ในเวลาต่อมาเสียงดัง ตึงงงงงงงงงง! ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งสนาม

「หวาาาาาาาา！？」

ควันและฝุ่นฟุ้งขึ้นมาและบดบังทัศนวิสัยของโนโซมุ

「แค่ก แค่ก……」

โนโซมุที่มองไม่เห็นจิฮัดก็พยายามสงบจิตตัวเอง ซึ่งกำลังค้นหาตัวของอีกฝ่าย

ถ้าโจมตีด้วยดาบยักษ์แบบเมื่อกี้มันอันตรายมาก

「ฟู่วววว……」

โนโซมุที่มองไม่เห็นโดยรอบก็หายใจออกอย่างเงียบๆและเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของสภาพโดยรอบ

สายลมที่สัมผัสได้จนเส้นผมปลิวไสว เสียงของดินที่ถูกเหยียบย่ำ และควันที่ถูกสะท้อนให้เห็นอยู่ปลายสายตา เขากำลังมองหาตัวของจิฮัดโดยใช้เทคนิคที่ร่ำเรียนตอนอยู่ในป่า

「…………」

โนโซมุไม่ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย

เขาในตอนนี้ยืนอยู่อย่างสงบนิ่งและขณะที่พยายามกำดาบไว้แน่นขึ้น ขณะที่รอช่วงเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหว

เวลาเท่านั้นที่ค่อยๆผ่านไป

และในขณะเดียวกันโนโซมุเหยียบลงบนพื้นก็ส่งเสียงของก้อนกรวดเล็กน้อย และลมก็เคลื่อนตัวไปรอบๆ

เสียงโลหะกระทบกันดังถึงหูของโนโซมุจากด้านหลัง

วินาทีถัดมา พลังคิที่ทรงพลังที่เกิดขึ้นจากเบื้องหลังและมีอะไรบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามาจากด้านข้าง

「อึก！？」

โนโซมุหมอบต่ำลงจนแทบจะแตะพื้นและทันทีหลังจากนั้นดาบยักษ์ก็ผ่านหัวโนโซมุ

บรรยากาศถูกแหวกออกและเส้นผมของโนโซมุก็ด้วย

「หนอย！」

เหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากหน้าผากของโนโซมุต่อหน้าความกดดันอันรุนแรง

ดาบยักษ์ที่ถูกฟันด้วยแรงมหาศาลโนโซมุที่อยู่ในภาพ “พันธนาการ” ไม่สามารถรับมันได้

เพราะแบบนั้น……。

「ย๊ากกกกกกกกห์！」

โนโซมุก้าวขึ้นมาทันทีเพื่อเข้าหาจิฮัด หากไม่สวนตอนนี้ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว

อัดพลังคิลงไปให้แน่นและฟันไปที่จิฮัด

เป็นเรื่องยากสำหรับพวกโนโซมุที่จะหลบหนีจากดาบของจิฮัด เพราะเขามีพลังกายต่ำกว่า อย่างไรก็ตามมันก็ไม่สามารถที่จะปัดออกด้วยพลังของศัตรูที่เหนือกว่าเห็นๆได้ด้วย

ในกรณีนั้น แม้ว่าจะใช้พลังเพียงเล็กน้อย เขาก็แทบไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้กลับเพื่อไม่ให้จิฮัดกดดันอยู่ฝ่ายเดียว

「อึก！」

จิฮัดประทับใจที่โนโซมุกล้าบุกเข้ามาทั้งๆที่รู้ว่ามีความเสี่ยง

ฝ่ายตรงข้ามส่วนใหญ่มักจะกลัวจากการพบเจอ “เขี้ยวยักษ์” และสูญเสียจิตใจในการต่อสู้

อย่างไรก็ตาม โนโซมุโต้กลับโดยไม่มีความลังเลใดๆ แม้จะรู้ว่านั่นเป็นเพียงทางออกเดียว ในสถานการณ์แบบนั้นจะมีสักกี่คนที่ทำได้?

ขณะที่ยิ้มที่มุมปาก จิฮัดก็ชักดาบยักษ์ออกมาเป็นโล่

ในเวลาต่อมา เขี้ยวยักษ์ของจิฮัดก็ถูกฟันด้วยดาบของโนโซมุ

โนโซมุเปิดใช้“คมดาบมายา－หวนคืน－”。อย่างไรก็ตามดาบที่เขาฟันออกไปนั้นพลิกกลับด้วยเสียงแหลมสูง

ดาบยักษ์ที่โดนฟันเข้าไปไร้รอยขีดข่วน

「บ้าเอ้ยยยยยยยยยย！」

โนโซมุยังคงกระหน่ำโจมตีต่อไปในขณะบ่นต่อความไร้เหตุผลนั่น

ใบมีดของโนโซมุที่ถูกลับจนคมกริบและฟันใส่ดาบยักษ์ของจิฮัดสองครั้ง สองครั้งและวาดวิถีแสงหลงเหลือไว้

อย่างไรก็ตามดาบนั้นมีน้ำหนักและความแข็งเป็นพิเศษ และด้านหน้าเขี้ยวยักษ์ของจิฮัดก็ถูกอัดคิจำนวนมาก ทำให้การโจมตีของโนโซมุสูญเปล่า

ถึงกระนั้นโนโซมุก็ยังใช้ดาบเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของจิฮัด ไม่มีทางเลือกนอกจากซัดต่อไปทั้งๆแบบนั้น

「อืม สมาธินั้นเหนือยิ่งกว่าคนธรรมทั่วไปเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะคงสภาพดาบคิ ไว้ได้นานขนาดนี้……」

จิฮัดยิ้มออกมาขณะมองผ่านดาบยักษ์ที่เขายกขึ้น

อย่างไรก็ตามจิฮัดก็โต้กลับการโจมตีอันเปราะบางของเขา

「ฮึบบบบบบบบ！」

「อึกกกกก！？」

จิฮัดปล่อยหมัดออกไปตอนที่โนโซมุกำลังฟันมาทำให้ดาบที่คงสภาพดาบคิเอาไว้แกว่งมาเล็กน้อย

หากคิดตามปกติมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะใช้มือเปล่าต่อยดาบที่สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย

หากผิดจังหวะเพียงนิดเดียวแขนขาดได้เลย

อย่างไรก็ตาม จิฮัดที่อัดคิจำนวนมากไว้ทั่วร่างก็ปล่อยการโจมตีออกไปได้อย่างแม่นยำ

จิฮัดโจมตีเข้าไปที่ด้านข้างดาบของโนโซมุเนื่องจากมันไม่ใช่ด้านที่มีคมและมันจะต้องมีการจัดท่าก่อนที่จะฟันออกมา

การเคลื่อนไหวของโนโซมุช้าลงครู่หนึ่งจากเหตุการณ์เหลือจะเชื่อที่เกิดขึ้นตรงหน้า

วินาทีต่อมาหมัดของจิฮัดก็พุ่งเข้าใส่หน้าโนโซมุ

「อ่อก！？」

โนโซมุโดนหมัดนั่นเข้าเต็มๆ จนตาของเขาลอยเป็นสีขาวทันที

ในเวลาเดียวกันโนโซมุก็ตัวแข็งทื่อเนื่องจากแรงกดดันที่เข้ามาหาเขา

「บ้าเอ้ยยยยยยยยยยยย！」

ก้อนสีดำขนาดใหญ่เติมเต็มทัศนวิสัยของโนโซมุที่แล่นไปด้วยความเจ็บปวด

โนโซมุเตะพื้นและกระโดดถอยกลับจากจุดนั้นขณะที่รู้สึกว่าอันตรายกำลังเข้ามาหาเขาเรื่อยๆ

ทันทีหลังจากนั้นเองดาบยักษ์นั่นก็ตัดผ่านหน้าโนโซมุไปเพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น หากกระโดดถอยหลังช้ากว่านี้กลายเป็นตัวขาดครึ่งท่อนแน่

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……」

โนโซมุพยายามหลีกเลี่ยงมัน แต่ว่าลมหายใจก็เริ่มติดขัด

พลังคิของเขาเริ่มมาถึงขีดจำกัดแล้ว และผลของ “พันธนาการ”ก็เริ่มทำงาน

「มันขึ้นอยู่กับเวลาแล้วสินะ ก็คิดว่านายทำได้ดีอยู่หรอกพ่อหนุ่ม แต่ว่าใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วนี่」

「บ้าเอ้ยยยยยย……！」

ไม่มีทางที่นักรบที่เชี่ยวชาญศึกจะพลาดโอกาสนี้อยู่แล้ว

เขี้ยวยักษ์ที่มีขนาดสูงกว่าร่างกายของเขาเข้าโจมตีโนโซมุอย่างรวดเร็ว

จิฮัดสามารถใช้เขี้ยวยักษ์ในการโจมตีได้ด้วยความแข็งแกร่งและพลังคิที่ไม่ธรรมดา และประสบการณ์การฝึกอันมหาศาล

ใช้พลังทั้งหมดและแรงเฉื่อยในการขับเคลื่อนดาบยักษ์ รักษาแม้กระทั่งสมดุลของร่างกายกลายเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ

แม้ว่าจะฟาดลงกับพื้นแต่ว่าก็จะใช้มันในการโจมตีต่อเนื่องได้

จิฮัดบิดกล้ามเนื้อทั้งตัว บางครั้งก็เหมือนกับสัตว์ประหลาด จิฮัดยังคงกวัดแกว่งเขี้ยวยักษ์อย่างบ้าคลั่ง

ในทางกลับกันการเคลื่อนไหวของโนโซมุช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

พลังคิเริ่มลดลน้อยลง ความเหนื่อยล้าที่ตามมา และร่างกายที่เคลื่อนไหวไม่ได้ดั่งใจ

ถึงกระนั้นโนโซมุก็ยังหลบห่าพายุการโจมตีสุดแสนอันตรายด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ

「บ้าเอ้ย ! อึก!？」

และทุกครั้งที่ดาบยักษ์ของจิฮัดทุบพื้น หินกรวดก็กระจัดกระจายและกระแทกร่างของโนโซมุ

「แฮ่ก แฮ่ก…..อึก！？」

สีหน้าของโนโซมุบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด ถึงกระนั้นโนโซมุก็ยังคงจ้องดาบยักษ์ตรงหน้า

ขณะปลดปล่อยเสียงแห่งความเจ็บปวด เขายังคงขยับร่างกายอย่างไร้เหตุผล

ขีดจำกัดของโนโซมุใกล้เข้ามาแล้ว

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……」

การใช้คิจำนวนมากทำให้ร่างกายของโนโซมุถึงขีดจำกัด

โนโซมุหายใจติดขัด ใบมีดคิที่ติดอยู่กับดาบกำลังจางลง

โนโซมุที่เริ่มสูญเสียพลังไปเรื่อยๆ เหลือเพียงแต่ความว่างเปล่าอยู่ตรงหน้า

และในที่สุดก็ถึงขีดจำกัด

「อ่อก！？」

ทันใดนั้นเขาก็ล้มลง

ร่างกายที่ส่ายไปมาของโนโซมุและเมื่อสังเกตเห็นก็เห็นได้ว่าดาบยักษ์กำลังใกล้เข้ามา

「ชิบหายล่ะ！？」

โนโซมุทรุดตัวลง กลิ้งไปมาบนพื้นและหลบผ่านดาบยักษ์

วินาทีถัดมา จิฮัดยังคงส่งเสียงคำรามและปลดปล่อยการโจมตี

ในขณะที่ลมกรรโชกแรงพัดผ่านร่างโนโซมุพยายามลุกขึ้นและฟันดาบของเขา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่โนโซมุนอนอยู่บนพื้น เงยหน้าขึ้นหมัดของจิฮัดก็กระแทกเข้าที่ช่องท้องของเขา

「อึก！　ค่อก ！？」

ดวงตาของโนโซมุเบิกกว้างและส่งเสียงร้องที่ไร้ซึ่งเสียงออกมา

การที่โดนต่อยไปที่ช่องท้องอย่างแรงทำให้โนโซมุดีดตัวขึ้นมาชั่วครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ปล่อยหมัดออกมา

หมัดคิที่ถูกอัดแน่นนั้นระเบิดขึ้นใกล้ร่างของโนโซมุ

โนโซมุลอยไปในอากาศกระแทกกับพื้นอยู่หลายครั้งและในที่สุดก็ชนเข้ากับบาเรียขอบสนาม

「อึก แอ่ก แค่ก แค่ก……」

โนโซมุล้มลงขณะนอนคว่ำหน้า

ขณะครางออกมาแบบนั้น โนโซมุพยายามใช้แขนทั้งสองข้างลุกขึ้นยืน

อย่างไรก็ตามแขนที่สั่นเทาเหมือนลูกกวางแรกเกิดก็ทำอะไรที่ตรงกันข้าม

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……」

แม้ว่าโนโซมุจะลุกขึ้นได้แต่วินาทีต่อมา พลังคิก็ปะทุขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกลางสนาม

「หะ！？」

สิ่งที่โนโซมุเห็นด้วยความตกใจก็คือร่างของจิฮัดที่จ้องมองเขาพร้อมดาบยักษ์

เท้าทั้งสองข้างกระแทกเข้ากับพื้นและกล้ามเนื้อที่เปล่งออกมาจนเกราะมิลธิลส่งเสียงออกมา

และพลังคิจำนวนมากที่ทำให้พลังของโนโซมุเป็นเหมือนของเล่นไปเลยนั้นถูกอัดลงไปในเขี้ยวยักษ์ จนเกิดแสงเป็นประกายแพรวพราว

「คุ！？」

ตอนที่เห็นฉากนั้นโนโซมุก็คิดว่าอันตราย

หัวใจของโนโซมุเต้นรัวด้วยความรู้สึกตึงเครียด ดาบของจิฮัดที่ควบแน่นไปด้วยพลังคิมันพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

ต่อหน้าฉากที่ดูไม่ปกตินั่น โนโซมุพยายามกระโดดออกจากจุดนั้นด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี

「อั่ก……」

อย่างไรก็ตามขาของโนโซมุไม่ขยับตามเจตจำนงของเขาและโนโซมุก็ทรุดอยู่ตรงนั้น

ลแะจิฮัดที่เหวี่ยงเขี้ยวยักษ์ลงมา

　คิ “หนึ่งดาบฟาดฟัน”

พลังคิที่มีชื่อเดียวตรงๆของจิฮัด

ใบมีดขนาดใหญ่ปกคลุมทั่วทั้งร่างกายอย่างสมบูรณ์มันใหญ่เป็นพิเศษสำหรับนักรบดาบใหญ่ ถูกฟาดเข้าใส่โนโซมุ

ดาบที่ถูกยืดออกจนถึงขีดสุดและเหวี่ยงมันลงมา การโจมตีที่อาจกล่าวได้ว่าเปลี่ยนจากการโจมตีธรรมดาปกติให้เป็นพลังดาบสูงสุด (ถ้านึกภาพไม่ออกก็นึกถึงเอ็กคึซึคาลิบารรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร์)

ใบมีดที่วิ่งเป็นเส้นตรงขณะบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางให้ละเอียด อย่างที่กล่าวไม่ต้องทำอะไรเพิ่มทั้งนั้น

ใบมีดที่มีพลังเหนือกว่าพลังเวทย์ของทิม่า

「ถามจริง！？」

ทันทีที่ใบมีดถูกปลดปล่อยโนโซมุก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบมันทั้งหมด

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเคลื่อนไหวได้ แต่ก็อาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ได้รับบาดแผลสักนิด

รอบ “หนึ่งดาบฟาดฟัน” ที่พุ่งตรง ฉีกบรรยากาศรอบๆที่มันผ่านและมันเป็นใบมีดสุญญากาศที่ถูกปลดปล่อยออกมา

แม้ว่าส่วนหลักของใบมีดจะเลี่ยงได้ด้วยการหลบเพียงนิดเดียวแต่ว่ายังมีผลกระทบจากลมที่หมุนรอบๆคมดาบและคลื่นดาบอยู่

「บ้าเอ้ยยยยยยยยย！？」

ถึงกระนั้นโนโซมุก็หลบหนีออกจากขอบเขตของ “หนึ่งดาบฟาดฟัน”ได้

ตอนนี้เขาไม่สามารถนึกอะไรออกและได้แต่อัดพลังคิลงไปที่เท้าทั้งสองข้าง

「อึก……」

การฝืนใช้พลังคิทำให้ร่างกายของโนโซมุส่งเสียงออกมา

กัดฟันอย่างสิ้นหวังเพื่อทนต่ออาการปวดหัวอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้แล้ว คมดาบที่เข้าใกล้กำลังแผ่ขยายไปสุดสายตาของโนโซมุ

และวินาทีต่อมา คลื่นกระแทกก็พุ่งเข้าใส่โนโซมุที่ล้มตัวลงกับพื้น พยายามหนีจากคมดาบและร่างของเขาก็ถูกซัดปลิวไป

◆◇◆

ทุกคนจับจ้องไปที่ภาพตรงหน้าราวกับมองบางสิ่งบางอย่างสุดเหลือเชื่อ

รอยบากขนาดยักษ์ที่ถูกสลักไว้อยู่กลางสนาม

ใบมีดลมที่ถูกอัดจนถึงจุดสูงสุดทะลุผ่านบาเรียและกระทบเข้ากับบาเรียของลานประลองทั้งๆแบบนั้น

แม้ว่าจะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแต่ที่นั่งของผู้ชมก็เกิดการสั่นไหว

มีหลุมจำนวนนับไม่ถ้วนในที่นั่งของผู้ชมบางส่วน

และข้างๆรอยบากขนาดใหญ่นั้นมีร่างของโนโซมุที่ถูกซัดปลิวไปกระแทกกับพื้น

「อึก……」

ร่างกายของเขาที่ล้มลงกำลังกระตุกอยู่

เสียงแหบแห้งออกมาจากปากของลิซ่าเมื่อเธอเห็นมัน

ถึงอย่างนั้นดวงตาก็ยังเบิกกว้างและหน้าซีดเผือก

ลิซ่ารู้สึกว่าร่างกายของเธอเย็นลงและหัวใจของเธอเต้นเร็วอย่างมาก

ในที่สุดคราบเลือดสีแดงก็ลามไปบนพื้นที่โนโซมุล้มลง ทุกคนตระหนักได้ว่าเป็นเลือดที่ไหลออกจากร่างของเขา

「อาาาาาาาาาาา……」

ภาพความตายของพ่อฟื้นขึ้นมาในสติของลิซ่า ร่างกายของเธอนั้นแข็งทื่อขณะที่หัวนั้นขาวโพลน

「ตะต้องไปช่วย！」

「ลิซ่า！？」

คามิลล่าประหลาดใจกับลิซ่าที่ตื่นตระหนก

อย่างไรก็ตามลิซ่าไม่ได้ยินเสียงของเธอ

ลิซ่าที่ลืมความรู้สึกที่มีของโนโซมุจนใกล้จะหมดลงอยู่แล้วนั้น

ถ้าไม่รีบเข้าไปช่วย เขาตายแน่！

มันเป็นความรู้สึกเพียงแค่นั้นที่ครอบงำจิตใจของเธอ

อย่างไรก็ตามลิซ่าที่พยายามจะก้าวออกไปก็หยุดลงกะทันหันที่เห็นเธอคนนั้น

「โนโซมุ！」

「มิมูรุ ! รีบเรียกอาจารย์นอร์นด่วนเลย！」

เสียงกรัดร้องของไอริสและซีน่าดังสะท้อนเข้าหูของลิซ่า

ดวงตาของลิซ่าจ้องมองไปที่รูปร่างของไอริสและคนอื่นๆที่เข้าไปหาโนโซมุด้วยความรวดเร็ว

「อึก……」

เสียงนั้นหลุดออกมาจากปากเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ น้ำเสียงที่แสดงถึงความเหงาและความว่างเปล่า

◆◇◆

ในขณะเดียวกันที่พวกไอริสและเพื่อนๆพยายามวิ่งไปหาโนโซมุที่ล้มลงก็ถูกปิดกั้นไม่ให้เข้าไปเพราะบาเรียเวทย์

「อาจารย์อินด้า รีบเอาบาเรียออกเร็วเข้า！」

「รู้แล้ว รอสักครู่」

ระหว่างที่ไอริสรีบวิ่งไป อินด้ารีบใช้นิ้วของเธอกดบนแผงควบคุมบาเรียและพยายามทำลายบาเรียออก

ไอริสและซีน่าที่พยายามวิ่งไปหาโนโซมุทันที กำลังรอให้บาเรียหายไปด้วยท่าทางกระสับกระส่าย

มีอาจารย์นอร์นและคนอื่นๆอยู่ข้างๆด้วย

เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม ไอริสและคนอื่นๆต่างแสดงความตึงเครียด และได้ยินเสียงบ่นพึมพำของเขา

และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือโนโซมุที่พยายามลุกขึ้นขณะที่เลือดอาบไปทั่วทั้งตัว

「เจ็บชิบ！」

「……เอ๋！？」

ในขณะที่กำลังรีบ ทุกคนในเวทีต่างตกใจที่โนโซมุลุกขึ้นยืนได้อย่างมั่นคง

เสื้อผ้าที่โนโซมุใส่นั้นถูกย้อมไปด้วยสีแดงและรอบๆเองก็มีเลือดกระจัดกระจายอยู่มากมาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลือดที่ออกตรงหน้าผากแผลค่อนข้างลึก และเลือดยังคงไหลไม่หยุด

「โดนไปตั้งขนาดนั้นแล้ว ก็ไม่น่าจะขยับตัวได้……」

เสียงพึมพำของจิฮัดดังก้องไปทั่วลานประลอง

เขาไม่ได้ใช้ “หนี่งดาบฟาดฟัน”ใส่กับโนโซมุเพราะมันรุนแรงเกินกว่าจะใช้กับมนุษย์เพียงคนเดียวได้

ใบมีดที่วิ่งตัดผ่านด้านข้างของโนโซมุมันแค่พัดร่างของเขาออกไป

อย่างไรก็ตาม เพราะแบบนั้นก็มันก็สร้างความเสียหายได้มากเกินพอ ใบมีดสุญญากาศที่เกาะติดกับคมดาบจะสร้างความเสียหายให้กับคู่ต่อสู้

ถ้าลองคิดตามปกติโดนไปขนาดนั้นไม่มีใครลุกขึ้นได้หรอก

อย่างไรก็ตาม ความสามารถในการรับรู้อันตรายของโนโซมุที่ได้ฝึกฝนมาจนเป็นสัญชาตญาณทำให้เคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างแม่นยำโดยไม่โดนอัดเข้าเต็มๆ

โนโซมุเคลื่อนไหวตัวไปตามแนวดาบของคมดาบนั่นและถูกซัดปลิวไปทั้งๆอย่างนั้น

และการเคลื่อนไหวที่เคลื่อนไหวเองอัตโนมัติ มันช่วยลดแรงกระแทกที่โดนเข้าไปได้อย่างมาก

「อย่างไรก็เถอะ แม้จะไม่ได้เอาจริงขั้นสุด แต่ดาบเมื่อกี้ก็ไม่ใช่เล่นๆนะจะบอกว่าข้าซัดเล่นๆก็คงไม่ถูกซะทีเดียว……」

「ฮ่า ฮ่าห์……」

คำพูดของจิฮัดนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่โนโซมุในตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไรได้

เป็นผลเพราะร่างกายหมดพลังคิ

แม้ว่าจะไม่มีบาดแผลลึกเกิดขึ้น แต่เลือดในร่างกายก็ไหลออกมาเรื่อยๆ ระยะการมองเห็นก็มืดลง เริ่มแคบลง และการได้ยินก็ทื่อลง

อันที่จริง โนโซมุไม่ได้ยินที่จิฮัดพูดก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ

「มากเกินพอแล้วสำหรับการต่อสู้จำลองในครั้งนี้ ท่านจิฮัด และโนโซมุ เบลาตี้ วางดาบลงซะ」

อินด้าบอกว่าการต่อสู้จำลองสิ้นสุดลงแล้ว และนักเรียนรุ่นน้องที่ทึ่งกับการประลองอันแสนดุเดือดนี่ก็ถอนหายใจออกมา

มันเป็นการต่อสู้อันแสนสมบูรณ์แบบสำหรับทั้งสองคน และมันดุเดือดมาก

「…………」

อย่างไรก็ตามแม้จะได้ยินประโยคของอาจารย์อินด้าแล้ว จิฮัดก็ยังจ้องมองโนโซมุ โดยที่ยังไม่วาง เขี้ยวยักษ์ลง

โนโซมุเองก็ยังคงจ้องจิฮัดอยู่

ขณะบีบฝักดาบที่เปื้อนไปด้วยเลือด เขาวางดาบไว้ในมือขวาและย่อตัวลง

「โนโซมุ・เบลาตี้ การต่อสู้จำลองจบลงแล้ววางดาบลงซะ！」

เสียงดุของอาจารย์อินด้าดังก้องอยู่ในลานประลอง แต่่โนโซมุไม่ได้ยินเสียงของเธอ

เส้นประสาทของโนโซมุตอนนี้ถูกลับจนเฉียบมแหลมขั้นสุด บัดนี้เขาจ้องมองไปยังชายผู้ซึ่งแข็งแกร่งตรงหน้าเขา

นอกจากนี้ สภาพของโนโซมุยังหมดพลังจากการใช้พลังคิเยอะเกินไป ไม่น่าแปลกใจที่จะไม่ได้ยินเสียงของอาจารย์อินด้า

อย่างไรก็ตาม โนโซมุก็ไม่ยอดลดดาบลงแม้ว่าเขาอาจจะได้ยินก็ตาม

เขาไม่ได้พูดถึงบาดแผลที่เขาได้รับ ในการฝึกกับอาจารย์ เป็นเรื่องปกติที่จะโดนซัดอยู่ฝ่ายเดียว

ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวหรือสองครั้งที่เขาตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตแบบนี้ เช่น ถูกซัดจนกระดูกหักไปทั่วทั้งร่างหรือไม่ก็โดนจับไปอยู่ในป่าที่มีแต่สัตว์เวทย์

แต่เหนือสิ่งอื่นใดโนโซมุไม่อยากจะหนีการเผชิญหน้าในครั้งนี้

ลิซ่ากับเคนไม่ใช่คนเดียวที่เขาหันหลังให้ เขาได้หันหลังให้กับคนทั้งสถาบัน

และมันก็ทำให้เขาลังเลที่ว่าอาจจะใช้เทคนิคของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

แม้ว่าจะไม่ได้ใช้มันในการต่อสู้จำลอง แต่ก็เห็นได้ว่าทักษะของโนโซมุยอดเยี่ยมแค่ไหน ถ้าปล่อยมันใส่หุ่นฝึกซ้อม

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับลิซ่าและคนอื่นๆ เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกคนในสถาบัน

ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาก็ควรจะสู้ให้จนถึงที่สุด

ดวงตาของโนโซมุจับจ้องไปยังโซ่ล่องหนที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้

เขาเอามือคล้องโซ่นั้นไว้แต่ว่าก็ปล่อยมันอย่างช้าๆ

แน่นอนหากปลดปล่อย “พันธนาการ” ก็สามารถสู้กับจิฮัดได้ แต่โนโซมุไม่คิดว่ามันจำเป็นต้องใช้ในตอนนี้

นอกสนามมีพวกไอริสที่มองมาที่ผมอย่างกังวล

แม้ว่าจะเสียใจที่ทำให้พวกเธอต้องเป็นกังวล แต่ในใจของโนโซมุตอนนี้กับร้อนผ่าว

แม้ว่าจะถูกควบคุมโดยเทียแมต แต่ตอนนี้ก็ไม่สนใจ เขายอมรับตัวตนของตัวเองด้วยการหันคมดาบไปด้านหน้า

เพียงเท่านี้พลังของโนโซมุก็ผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของร่างกาย

เพลงดาบที่ฝึกฝนมาและความรู้สึกที่ได้รับมาจากทุกคนที่สนับสนุนความรู้สึกของผม

คำตอบคืออย่าใช้พลังที่เป็นอันตรายที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวเขา อย่างน้อยก็ขอแค่ตอนนี้

โนโซมุจ้องมองไปที่จิฮัดด้วยความรู้สึกที่ว่าเอาความคิดทั้งหมดผนวกรวบเข้าไปในดาบเล่มนี้

「ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้จะไม่ยอมถอยง่ายๆสินะ……」

จิฮัดถือดาบยักษ์เพราะบางทีเข้าใจเจตจำนงของโนโซมุ ด้วยสัญญาณนั้นโนโซมุก็มุ่งหน้าเข้าหาจิฮัดทันที

「เฮ้ย ! รอก่อน！」

โนโซมุพุ่งตรงเข้าไปโดยไม่สนเสียงห้ามของอาจารย์อินด้าและพุ่งเข้าเผชิญหน้ากับจิฮัดตรงๆ

ความเร็วนั้นช้ากว่าเมื่อก่อน ทั้งนี้เพราะว่าไม่ได้เสริมพลังด้วยคิ

จะไม่ยอมให้มันสูญเปล่าเหมือนครั้งที่แล้วมา อย่างน้อยขอแค่ดาบนี้ คมดาบสุดท้ายที่จะใช้ฟาดฟันศัตรูตรงหน้าให้ได้รับบาดแผลสักนิดก็ยังดี

จิฮัดสบัดดาบยักษ์ออกราวกับจะสลัดโนโซมุที่บางเฉียบออกไป

「หืมมม！」

ดาบขนาดยักษ์พุ่งเข้ามาพร้อมการจู่โจมของโนโซมุ เข้ายึดร่างของโนโซมุโดยสมบูรณ์

แม้ว่าโนโซมุจะถึงขีดจำกัดแล้ว แม้ว่าจะออกวิ่ง และจิตใจของเขาก็ร้อนผ่าวสั่นไหวไปด้วยความตื่นเต้น

และก็หากไม่ใช้ ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ-โนโซมุก็ไม่สามารถหลบการโจมตีได้และไม่สามารถผ่านเขี้ยวยักษ์ไปได้

ในขณะที่ทุกคนมองเห็นภาพที่โนโซมุจะถูกซัดปลิวแน่ๆ เขาดันร่างกายส่วนบนไปข้างหน้าและพุ่งไปข้างหน้าสุดพลัง

คมดาบยักษ์ตัดผ่านผมของโนโซมุ

โนโซมุหลบเขี้ยวยักษ์มาได้ในวินาทีสุดท้าย และตัดฝักปากของดาบราวกับจะแสดงให้จิฮัดได้เห็น

ในเวลาเดียวกันก็อัดพลังคิเข้าไปในดาบและเค้นมันจนถึงขีดสุด

ทันทีที่คมดาบของโนโซมุส่องประกายไฟ จิฮัดก็ชักดาบใหญ่กลับมาและยกมันขึ้นมาราวกับโล่

แต่คมดาบของโนโซมุที่ถูกอัดแน่นไปด้วยคิจนคบกริบยิ่งกว่าการโจมตีครั้งก่อนเป็นหลายเท่า ก็ยังโดนดาบขนาดใหญ่ของจิฮัดปัดออกไปได้

และจิฮัดก็รู้ด้วยว่าตอนนี้พลังของโนโซมุนั้นไร้ขีดจำกัด

นี่เป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย การโจมตีตัดสิน อย่างน้อยจิฮัดก็ตั้งใจอย่างเต็มที่เพื่อรับการโจมตีสุดแรงของโนโซมุ

「เข้ามาสิ พ่อหนุ่ม ! แสดงให้ทุกคนเห็นถึงพลังของนาย！」

เสียงของจิฮัดดังก้องกังวาล โนโซมุใช้แรงผลักดันของเขาฮึดขึ้นสู้

โนโซมุที่เห็นจิฮัดเข้ามาในระยะโจมตีของเขา และในขณะที่โนโซมุกำลังจะดึงดาบออกมา

「อึก！？」

โนโซมุกระแทกกำปั้นลงไปที่ดาบยักษ์ ไม่ใช่ดาบของเขาที่อัดพลังคิจนควบแน่น

ทุกคนในที่นี้ ทั้งลานประลองต่างคาดไม่ถึงกับการกระทำตรงหน้า

เขากระแทกมือขวาที่ซึ่งมีด้ามดาบอยู่เข้าไปในดาบยักษ์ จากนั้นก็ฟาดดาบในมือซ้าย

นอกจากนี้เขายังหมุนตัวและเตะมันลงไปที่ดาบยักษ์นั่น

ไม่เพียงแค่นั้นการโจมตีอันแสนลื่นไหลของโนโซมุยังดำเนินต่อไป เขาใช้ทุกส่วนของร่างกายเข้าโจมตีดาบของจิฮัด ทั้ง ศอก เข่า ฝ่ามือ

「อืม สุดยอดมาก」

ในสายตาของผู้ที่ดูการต่อสู้ในครั้งนี้มันเหมือนกับการเต้นรำ

หมัดของโนโซมุที่ถูกดึงออกมาราวกับสายลมในขณะที่การเคลื่อนไหวไปตามวงกลม ขึ้น ลง ซ้าย ขวา

ไม่มีการเคลื่อนไหวที่เปล่าประโยชน์ และไม่มีความลังเลในการปล่อยวิชา

ในสายตาของโนโซมุก็เคยเห็นนักรบที่ใช้กระบวนท่าเต้นมากมายในการโจมตี แต่ของโนโซมุมันโดดเด่นกว่าใครเขา

「แต่ว่าอ่อนแอเกินไปแล้ว」

จิฮัดประทับใจที่เห็นร่างของโนโซมุเคลื่อนไหวได้ดี แต่ว่าก็คิดได้ว่ามันเป็นการเคลื่อนไหวที่เปล่าประโยชน์

แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมอาวุธขนาดใหญ่ในการโจมตีระยะใกล้

นั่นเป็นเหตุผลที่จิฮัดตัดสินใจใส่พลังคิที่เหลืออยู่เล็กน้อยลงในดาบของเขาแล้วดึงดาบออกมา

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เอาออกมาจริงๆคือกำปั้น

เมื่อพิจารณาถึงความสามารถดั้งเดิมของโนโซมุคือดาบคาตานะ เห็นได้ชัดว่ามันใกล้มาก แม้ว่าจะคิดว่าเขาเข้าใกล้เพื่อโจมตีอย่างรุนแรงก็ตาม

「พ่อหนุ่ม พลาดโอกาสแล้วนะ?….ช่วยไม่ได้…..อึกอะไรกัน？」

จิฮัดถอนหายใจขณะรับหมัดของโนโซมุ แต่เขารู้สึกไม่สบายใจเลยที่รับหมัดเขามา

ความตกใจที่เขารู้สึกผ่านดาบยักษ์ที่เขาหยิบมาก่อนหน้านี้แม้จะดูอ่อนแอแต่มันกำลังทบกันเรื่อยๆและรุนแรงขึ้น

เป็นไปได้ว่าการโจมตีที่ทบกันนั้นจะส่งผลให้พลังโจมตีและพลังทำลายมันเพิ่มมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม การโจมตีนี้มันไม่เป็นธรรมชาติสำหรับโนโซมุที่แทบจะหมดแรงแล้ว

เมื่อจิฮัดมองเข้าไปในดวงตาของโนโซมุและสงสัยว่ามันคืออะไร มีร่างของโนโซมุที่หมุนตัวเป็นเกลียวคลื่นอยู่

「อย่าบอกนะว่าแสงนี่มัน….เวทย์พิธีกรรม！？」

เวทย์พิธีกรรม

เป็นเวทย์แบบพิเศษที่ไม่ได้จัดอยู่ในบทร่ายหรือเป็นที่นิยมในทวีปนี้และเป็นเทคนิคที่ช่วยให้สามารถแสดงพลังเวทย์ขนาดใหญ่ออกมาได้โดยใช้การเคลื่อนไหวร่างกายเป็นตัวจุดชนวน

　เวทย์พิธีกรรม“คลื่นแห่งชีวิต(輪廻回天)”

เป็นประเภทวิชาการต่อสู้ที่ถูกกำหนดให้เป็นเวทย์พิธีกรรม และในขณะที่รวบรวมพลังเวทย์จากบริเวณโดยรอบ มันก็จะเพิ่มพลังเวทย์ให้กับร่างกายเขาอย่างไม่รู้จบ

「……ไปติดตั้งมันตั้งแต่ตอนไหน」

จิฮัดที่ได้รู้แล้วว่าโนโซมุนั้นก้าวออกจากระยะห่างของดาบไปหนึ่งก้าวเพื่อใช้เทคนิคนี้ เพื่อป้องกันการโจมตีของคู่ต่อสู้และซื้อเวลาในการสร้างเวทย์พิธีกรรม

แสงพลังเวทย์ที่เปล่งประกายราวกับหิมะระยิบระยับนั้นสวยงามมาก และการมองเห็นพลังเวทย์ได้จากทั่วทั้งลานประลองมาบรรจบกันที่ตัวโนโซมุ

การระเบิดพลังในตัวของโนโซมุที่รวบรวมมาจนถึงตอนนี้แม้แต่จิฮัดก็เมินเฉยไม่ได้

ตอนแรกเสียงกระทบของแสงมันดังเหมือนกับหินกรวด แต่ตอนนี้ มันกำลังส่งเสียงสะท้อนกับแกนกลางของร่างกาย ดัง ซึ่ม ซึ่ม

「แต่ว่าก็น่าเสียดาย」

อย่างไรก็ตามท่าทางของจิฮัดนั้นสงบมาก

แม้ว่าจะเป็นการโจมตีที่มีพลังมหาศาล แต่ก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของจิฮัดได้

ซึ่งการเต้นรำของโนโซมุก็ได้รวบรวมพลังเวทย์จากโดยรอบเรียกได้ว่าพลังเวทย์มันขึ้นไปถึงขั้นสุดยอด

อย่างไรก็ตามอาจจะเป็นเพราะผลของ”พันธนาการ” ทำให้ผลของเวทย์เสริมความแข็งแกร่งมันต่ำกว่าพลังเวทย์ที่รวบรวมได้

และการเต้นรำของโนโซมุที่ราวกับคงอยู่ตลอดไปก็ได้สิ้นสุดลง

「ย่าหหหหหหหหหหหหหหหห์！」

โนโซมุบิดร่างกายส่วนบนอย่างมากขณะที่รักษาพลังคิไว้ที่รอยแยกและย่ำเท้าลงกับพื้นแน่นราวกับเค้นพลังทั้งหมดที่ใช้ได้

นี่เป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของโนโซมุ ถ้ารับได้มันก็จบลง

จิฮัดคิดเช่นนั้น ขณะเดียวกันโนโซมุก็บิดตัว เขาก็ยกตัวทั้งตัวขึ้นพร้อมกันและเตรียมรับแรงกระแทก

ขาของโนโซมุถูกเตะออกมาเข้าหาจิฮัด

อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เล็งไปที่ดาบยักษ์ของจิฮัดและมันเป็นพื้นดินที่เท้าของเขา

「อะไรนะ！？」

ควันมันลอยขึ้นมาบดบังทัศนวิสัยของจิฮัด

ในขณะที่พลังคิของจิฮัดโดนรบกวน โนโซมุก็ก้าวย่างมาอีกก้าวหนึ่งและกระแทกลงไปที่พื้น

แนวสายตาของทั้งสองอยู่ในระยะใกล้

พลังเวทย์ที่ถูกรวบรวมโดยเวทย์พิธีกรรม โนโซมุอัดพลังทุกอย่างลงไปที่มือซ้ายเขา

โนโซมุไม่เก่งเรื่องการควบคุมพลังเวทย์เมื่อเทียบกับการควบคุมพลังคิ

ผิวหนังบริเวณรอบแขนของโนโซมุที่ควบคุมพลังเวทย์ไม่ได้ก็เริ่มฉีกขาดและกล้ามเนื้อเองก็เผยให้เห็น

อย่างไรก็ตามโนโซมุเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดเหล่านั้น และเอามือซ้ายกระแทก เขี้ยวยักษ์ของจิฮัดที่ยกขึ้นมา และในขณะเดียวกันก็ปล่อยคลื่นพลังเวทย์ทั้งหมดที่สะสมเอาไว้

พลังเวทย์ที่ไหลมาราวกับคลื่นเข้ากลืนกินเขี้ยวยักษ์ของจิฮัดและในที่สุดมันก็กลายเป็นเหมือนกับหินก้อนใหญ่ที่ปลิวไป

「หาาาาา！？」

จิฮัดนั้นตอนนี้ไม่มีอะไรมาป้องกันร่างกายอีกต่อไป โนโซมุหยิบฝักดาบของเขาเพื่อโจมตีอย่างรุนแรงในครั้งนี้

「โอ้วววววววววววววววววววววววว！」

นี่คือจุดจบที่แท้จริง โนโซมุปลดปล่อยพลังคิที่เหลือทั้งหมดและพยายามชักดาบออกมาอย่างสุดกำลัง

ไม่มีทางหลีกเลี่ยงจิฮัดที่ร่างกายส่วนบนลอยไปแล้ว

「อึก！？」

ตอนที่โนโซมุดึงดาบออกมาได้ยินเสียงดัง ชิ้ง! ร่างกายของจิฮัดก็กระโดดลงมาที่พื้นและปลิวไปด้วยเสียงชิ้งเพียงครั้งเดียว

จิฮัดใช้กระแสพลังเวทย์ที่โนโซมุปลดปล่อย ปลดปล่อยพลังคิที่เพิ่มระดับสูงขึ้นไว้ที่เท้าของเขาและผลักดาบยักษ์ไว้ตรงหน้าเพื่อหลบคมดาบของโนโซมุ

ดวงตาของโนโซมุเบิกกว้างที่เห็นการกระโดดของชายสวมเกราะมิลธิลพร้อมกับถืออาวุธหนักขนาดนั้น

「ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา！」

นอกจากนี้จิฮัดยังบิดร่างกายในอากาศและอัดพลังคิจำนวนมากที่เขี้ยวยักษ์

นอกจากนี้ทันทีที่ร่างกายเริ่มตกลงมาตามแรงโน้มถ่วง จิฮัดก็ฟันเขี้ยวยักษ์ใส่โนโซมุ

ดาบยักษ์ตกลงมาเหมือนกับดาวหางจากเบื้องบนของโนโซมุที่ยืนอยู่บนรอยแยกระหว่างพื้น

โนโซมุก้าวไปข้างหน้าและใกล้ถึดขีดจำกัดเต็มทน ไม่มีพลังพอที่จะเอาชนะ “หนึ่งดาบฟาดฟัน”อีกต่อไป

「บ้าเอ้ยยยยยยยย！？　ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกห์！！」

ไม่สามารถป้องกันได้ตั้งแต่แรกหลีกเลี่ยงก็ไม่ได้

แล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่น….นอกจากปะทะกัน

คิที่อัดแน่นอย่างยิ่งถูกอัดไปที่เท้าขวาและดาบที่เหยียดออกเสริมพลังจนถึงขีดสุด

นอกจากนี้การเสริมพลังอย่างสุดขั้วด้วยพลังคิยังประสานกับกล้ามเนื้อทั่วร่างกายอย่างสมบูรณ์ซึ่งมีการเคลื่อนไหวเชื่อมโยงกันระหว่างสะโพกและหัวเข่า

ดาบยักษ์ที่ใกล้เข้ามาเหมือนดาวตกที่ลงมาจากสวรรค์

โนโซมุชักดาบออกมาในทันที จ้องมองไปที่การโจมตีนั้น การโจมตีของเขาที่ทำให้แม้แต่ทุกสิ่งยังต้องสยบ แม้แต่ตัวโนโซมุยังเคยพ่ายแพ้มาแล้ว

คิ“คมดาบมายา－ชั่วพริบตา－”

คมดาบที่ถูกชักออกมาชนเข้ากับดาบยักษ์ที่กำลังใกล้เข้ามาครู่หนึ่ง “หนึ่งดาบฟาดฟัน” และ “คมดาบมายา-ชั่วพริบตา-” เข้าปะทะกันเกิดแสงสว่างวาบ ย้อมทั่วทั้งบริเวณเป็นสีขาวบริสุทธิ์

วินาทีถัดมา จิตสำนึกของโนโซมุก็เริ่มขุ่นมัวและสลบลงไปในที่สุด

นึกถึงภาพนี้เลย

เรื่องนี้มันยาวมากจนขนาด Google Sheet ก็เก็บไฟล์ไม่ได้แล้ว เก็บได้แค่สูงสุด 2000หน้าแต่ยังเหลืออีกตั้ง 3 บท =_=