โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 125
ตอนที่ 125 – ภารกิจแรกของกองทัพสปาต้น!!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
“ยอมเสียสละส่วนน้อยเพื่อส่วนรวมสินะ! แครสซัสมันยังเหลือลูกเล่นอีกหรอเนี่ย!”
พอเย่เทียนได้ยินว่าแครสซัสไล่ลูกชายตัวเองออกจากตระกูลเขาก็บ่นออกมาเบาๆ
ใช่แล้ว, เขารู้แผนของแครสซัส
มันได้ผลมากแม้ว่าจะเจ็บปวดก็ตามแต่มันก็ช่วยตระกูลแครสซัสให้รอดพ้นจากวิกฤตได้
แครสซัสผู้พ่อน่าจะได้ชื่อเสียงกลับมาจากการกระทํานี้ด้วย, ชาวบ้านบางคนที่หลงเชื่อก็ยกย่องเขาด้วยนี่สิ
แครสซัสคนพ่อนั้นไม่ใช่คนธรรมดาๆเลย ชื่อของเขาคือพิวบลิอุส แครสซัส. เป็นสมาชิกสภามานาน, เป็นชายที่ร่ํารวยที่สุดในโรมและได้รับการสรรเสริญจากความสําเร็จด้านการทหาร
สติปัญญาของคนในยุคนี้ดูถูกไม่ได้เลย!
เย่เทียนถอนหายใจ
“เจ้านายคะ…”
ไดอาน่าทักทายเย่เทียนอย่างสุภาพ.
“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?”
เย่เทียนดึงไดอาน่ามาในอ้อมแขนแล้วถามเบาๆ ช่วงนี้เขากังวลเรื่องแครสซัสมาก
“บ่ายนี้ท่านพิวบลิอุสเบี้ยนท่าน มาร์คัส ลิซิเนียส แครสซัส50ครั้งด้วยตัวเองที่ตลาด จากนั้นเขาก็ประกาศว่ามาร์คัสถูกไล่ออกจากตระกูลแครสซัสแล้วค่ะ เพราะเขาได้นําความอับอายและชื่อ เสียงอัปยศมาสู่ตระกูลแครสซัสและโรม”
ไดอาน่าซบเย่เทียนแล้วพูดสิ่งที่เธอเห็นในตลาด
“โหดร้ายจริงๆ”
เย่เทียนพยักหน้าแล้วถาม “แล้วพวกชาวบ้านรู้สึกยังไง?”
“ทุกๆคนต่างพากันตื่นเต้นแล้วสรรเสริญพิวบลิอุส แครสซัสสําหรับความยุติธรรมและกล้าหาญของเขา หลายๆคนเห็นใจและอยากจะสนับสนุนตระกูลแครสซัสต่อค่ะ!”
ไดอาน่าพูดเบาๆ
“ออ… ข้ามีงานให้เจ้าทํา ไปที่ตลาดทาสกับแองเจล่าแล้วซื้อพวกชาวไร่แข็งแรงๆให้มากที่สุด เท่าที่เจ้าจะทําได้!”
เย่เทียนส่ายหน้าแล้วพูด
แครสซัสที่น่าสะพรึงกลัวนั้น ทําลายไม่ได้ง่ายๆเลยจริงๆ
ตอนนี้เขาส่งแครสซัสลงนรกไปแล้ว, เย่เทียนอาจจะต้องได้เผชิญหน้ากับแครสซัสคนพ่อ
แครสซัสคนพ่อน่าจะรับมือได้ยากกว่าลูกเขาแน่
“จะว่าไปแล้ว, เจ้านายคะ แครสซัสเองก็ประกาศต่อหน้าทุกคนด้วยว่าเขาจะก้าวเข้าสู่สนามรบเพื่อเข้าร่วมสงคราม, ล้างมลทินของเขาด้วยเลือดศัตรูและจะกลับมาขอให้ทุกคนเข้าใจและอภัยพร้อมกับความสําเร็จที่งดงามของเขาค่ะ!”
ไดอาน่าเลิกซบเย่เทียนแล้วกระซิบกับเขา
“สนามรบงั้นเหรอ? เขาไม่สิ้นหวังแต่กลับมีแรงสู้ขึ้นมาแทนงั้นรึ?”
เย่เทียนพึมพําเบาๆ, แครสซัสดื้อด้านกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก
หมอนี่เป็นศัตรูที่เอาชนะได้ยากจริงๆ
“นี่เข้าไม่กลัวว่าจะมีคนมาลอบฆ่าหรือไง, เล่นป่าวประกาศว่าจะเข้าสงครามไปอย่างงั้น?”
เย่เทียนพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“ไดอาน่า, จับตาดูแครสซัสไปซักพักก่อน!”
เย่เทียนพูดกับไดอาน่า
เขารู้ว่าแครสซัสคงเตรียมใจพร้อมโดนฆ่าแล้วแต่เขาก็จะไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไป ถ้าเขามีโอ กาสเขาจะฆ่าแครสซัสแน่
แต่มันต้องไม่ใช้ในโรมเพราะเขากับวิคเตอร์จะต้องถูกสงสัยแน่
“ค่ะเจ้านาย!”
ไดอาน่าพูด
ฟิลิปเองก็ทํางานเร็วมากเขาจึงมาขอพบเย่เทียนตอนเย็นวันนั้น
“ท่านลอร์ดซาตานครับ, ข้าได้ข่าวการกระทําของท่านแล้ว, โปรดรับคําชื่นชมจากใจจริงของข้าด้วยเถิด!”
พอเขาเห็นเย่เทียน ฟิลิปก็เสียอีกแล้ว
“ฟิลิปเจ้าไม่ต้องมาเลียข้าหรอก. ทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง?”
เย่เทียนยิ้มแล้วนั่งลงจากนั้นก็ถาม
“ลอร์ดซาตาน, ข้าและพวกท่านคนใหญ่คนโตได้จากทาสมาแล้ว, เป็นนักขุดเหมืองจํานวน1พันคนและจะเริ่มงานพรุ่งนี้ครับ นอกจากนั้นแล้วข้าก็ได้ชาวบ้าน80คนที่พูดเก่ง มาทําหน้าที่เป็นคนสังเกตุการณ์ครับ, พวกเขาเองก็ยินดีมากด้วย เหลือเพียงทาสนักรบของท่านแล้วครับ!”
ฟิลิปพูดอย่างภาคภูมิกับเย่เทียน
“เยี่ยมมาก! รอข้าซักเดี่ยว, ข้าจะสั่งพวกเขาแล้วเจ้าก็พาพวกเขาไปคืนนี้เลย!”
เย่เทียนพยักหน้าแล้วมุ่งหน้าไปทางแคมป์ฝึกของสปาต้น
“เจ้านาย!”
พอเห็นเย่เทียนมา, บาคและคนอื่นๆก็คํานับให้เขาอย่างเคารพ.
“จากคืนนี้ไปพวกเจ้าจะได้เริ่มทําภารกิจแล้ว, ภารกิจที่ยากมาก!”
เย่เทียนไม่พูดพล่ามทําเพลงมากแล้วพูดไปตรงๆว่า “ภารกิจลับของพวกเจ้าคือก่อกวนตระกูลชั้นสูงตระกูลใหญ่ของโรม!”
“โปรดสั่งมาได้เลยครับเจ้านาย!”
บาคตะโกน, สปาต้นทุกคนเองก็พร้อมเช่นกัน หลังจากรอมาเนิ่นนานพวกเขาก็ได้รับมอบห มายงานชิ้นแรกซักที
“ข้าต้องการให้พวกเจ้าติดตามนายทาสคนนึ่งไปแล้วแกล้งเป็นพวกทาสในเหมืองนั้นซะ, แน่นอนว่าหน้าที่ของพวกเจ้าไม่ใช่ไปขุดเหมืองแต่ไปสร้างความปั่นป่วน, สิ่งที่ข้าจะพูดต่อไปนี้สําคัญ มาก จงจําไว้ให้ดี!”
เย่เทียนพูดเบาๆว่า “ตอนแรกที่พวกเจ้าเข้าไปปะปนจงแกล้งทํางานไปก่อน แต่ต้องเหลือแรงไว้ให้ดี! พอพวกตระกูลสุละมาถึงหรือพวกทหารเข้ามาไล่พวกเจ้าออกไปตอนนั้นเจ้าของเหมืองก็จะเริ่มมีปากเสียงกับพวกนั้น จากนั้นพวกเจ้าก็สร้างความปั่นป่วนได้เลย ถ้าพวกมันโจมตีเจ้าหรือ ทาสคนอื่น เจ้าต้องโจมตีกลับ, ต่อให้พวกมันไม่โจมตีเจ้าก็ต้องสร้างความปั่นป่วนให้ได้! จําไว้ให้ดี จงฆ่าให้หมด ยิ่งเยอะยิ่งดี นอกจากพวกทหารแล้ว จะฆ่าพวกชาวเมืองส่วนนึ่งด้วยก็ได้ แต่อย่าให้ชาวเมืองคนอื่นเห็นว่าพวกเจ้าฆ่าเด็ดขาด! หลังจากเลือดเริ่มนองเยอะแล้ว ภารกิจของพวกเจ้า ก็คือพาชาวเมืองที่เหลือและเจ้าของเหมืองกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้ เข้าใจหรือป่าว?”
“ครับเจ้านาย!”
“เข้าใจครับ!!”
บาดคและเหล่าสปาต้นนั้นตื่นเต้นมาก. เจ้านายของพวกเขาไม่ได้พูดเล่น พวกเขาจะได้แก้แค้นพวกชั้นสูงโรมันจริงๆ
“นี่คือภารกิจแรกของกองทัพเจ้า, ให้บาดคเป็นผู้นํา, พาซัสและซาบัคจะคอยหนุน, พวกเจ้าต้องรอโอกาสลงมือให้ดี แล้วก็ต้องทําให้ดีด้วย!”
เย่เทียนกล่าว
“ครับเจ้านาย, พวกเราจะทําภารกิจให้ท่านพอใจให้ได้ครับ!”
เหล่าสปาต้นคําราม
“ถอดชุดเกราะของพวกเจ้าออกแล้วใส่ชุดทาสซะ แต่ละคนซ่อนมีดไว้ได้แค่เล่มเดียวเท่านั้นแล้วก็ ขอให้ปลอดภัยล่ะ! พวกเจ้ามีกัน131คน พอพวกเจ้ากลับมาต้องไม่มีใครหายไป!!”
เย่เทียนตบไหล่บาดคเบาๆแล้วแสดงความจริงใจ, พวกเขารู้สึกทราบซึ้งมาก
พอพวกเขาพร้อมแล้วเย่เทียนก็ให้ฟิลิปพาพวกเขาไป
