โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 134

ตอนที่ 134 – ผู้ชนะ!

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

“ไปสิ!!”

“บ้าเอ๊ย วิ่งให้มันเร็วๆหน่อย!!”

พอเห็นม้าของเยเทียนผ่านพวกเขาไป พวกเด็กชั้นสูงก็พยายามเร่งม้าของตัวเอง. พวกเขาหวดม้าตัวเองแล้วสบถออกมา, ความภาคภูมิใจทั้งหมดตอนเริ่มแข่งหายไปหมดสิ้น พวกเขาอยากจะร้องไห้แล้วตอนนี้

ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ตกใจ. ทําไมจู่ๆม้าของเยเทียนถึงวิ่งเร็วขึ้น?

ทําไมม้าของพวกเขาถึงสติแตกหลังจากเย่เทียนตะโกน?

ฮี่ ฮี่ ฮี่…..

กว่าม้าจะเร่งความเร็วกลับมาได้ก็ใช้เวลานานพอตัวแต่ตอนนี้พวกเขาเห็นแค่หลังของเย่เทียนเท่านั้น

พวกม้ากําลังยืนงงอยู่ พวกมันขวัญกระเจิงเพราะเสียงคํารามของเจ้ายูนิคอร์น

“ฮ่าๆ..

เย่เทียนคือคนแรกที่ไปถึงต้นไม้ เขาหักกิ่งมันออกมาแล้วขี่กลับไป ในใจเขามีความสุขมาก.

ไม่ต้องทําอะไรเลยก็ได้มาเจ๋งๆตั้งไ6ตัวมาอยู่ในมือ

“ฮ่าๆๆ..ม้าของพวกเจ้าเป็นของข้าแล้ว, โทดทีนะแต่ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าหวดแส้อีกต่อไปแล้ว!”

ขณะเย่เทียนขี่ม้ากลับผ่านกลุ่มของเด็กชั้นสูงที่กําลังมุ่งหน้าไปทางต้นไม้เขาก็หัวเราะออกมาอย่างดังพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม.

“ไอ้เวรเอ้ย ซาตาน!!”

ปอมปีย์เกือบจะน้ำตาแตกออกมาแล้ว เขาอดสบถใส่เย่เทียนไม่ได้

เขากําลังจะแพ้ให้กับเย่เทียน, ม้าตัวนี้เป็นหนึ่งในตัวที่เขาชอบมาก ตอนนี้เขากําลังจะมอบมันให้กําลังเย่เทียน.

อาสการ่าเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน. ตอนแรกเขานึกว่าจะตลบเย่เทียนได้แต่ตอนนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่ต้องเสียใจซะเองเพราะนอกจากจะเสียม้าศึกแล้ว เขายังไม่ได้เหรียญทอง2พันเหรียญอีกด้วยแล้วเขาก็ต้องมอบทาสสาวสวย3คนให้เขาอีก

ปัญหาคือ เขายังไม่ได้ฝึกทาสทั้ง3นั่นเลยเพราะเพิ่งได้มา เขายังไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสพวกนางเลย เขาจะร้องไห้ออกมาแล้ว

“ที่รัก, ท่านเก่งจริงๆ”

เคช่าดีใจมากๆที่เห็นเย่เทียนกลับมาที่เส้นชัยคนแรกแล้วลงม้ามาวางใบไม้ไว้บนหินให้เจ้าม้ากิน นางรีบเข้าไปจูบเขาต่อหน้าคนอื่นๆ

ตอนแรกนางคิดว่าเย่เทียนจะขี่สโนวไวท์ จะได้ชนะง่ายๆแต่เขากลับขี่ม้าของเธอแล้วก็ได้ชัยชนะมา ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ

พอปล่อยเย่เทียนออก เคซ่าก็สูดหายใจเข้าพร้อมกับหน้าแดง จากนั้นนางก็สังเกตเห็นสายตาอิจฉาของสาวๆคนอื่นๆ นางจึงรู้สึกยิ่งใหญ่ขึ้นมา

จูเลียยิ้มให้เย่เทียนกับเคช่าแต่ใจเธอนั้นเต้นไปๆมาๆ

นางคิดถึงเรื่องย ตอนที่เดินทางมานี้ นางนั่งบนของลับของเย่เทียน, มันทั้งใหญ่และแข็งมาก.

นางคิดว่าถ้ากางเกงของเขาบางกว่านี้ล่ะก็ นางคงห้ามใจตัวเองไม่ไหว

“…”

ไม่นานนักปอมปีย์กับคนอื่นๆก็มาถึง พวกเขาดูห่อเหี่ยวและอารมณ์บูดมากๆ

“จูเลียกับเคช่า, พวกเจ้าได้โปรดช่วยข้าเก็บรางวัลได้หรือไม่?

เย่เทียนหัวเราะอย่างมีความสุขที่ได้ม้ามาตั้ง16ตัว

“ปอมปีย์, ขอบใจสําหรับสิ่งนี้นะ โถข้าว่าจะเอาของกํานั้นมาให้ซักหน่อยแต่เจ้ากลับให้ข้าแทนซะงั้น น่าอายจริมๆ…”

เย่เทียนยิ้มแล้วแย่งม้ามาจากมือปอมปีย์ ไม่สุภาพเลยจริงๆ

“ข้า…”

ปอมปิย์แทบจะกระอักความโกรธของตัวเองแล้ว, คอเขาเริ่มบวมขึ้นและแดงขึ้น เขาอยากจะพูดบางอย่างแต่ก็ทําไม่ได้

“โชคไม่ดีเลยนะ ข้าได้ยินมาว่าพวกเจ้าเพิ่งได้ม้าสวยๆมาขี่หนิ แต่รอบนี้พวกเจ้าพลาดจริงๆ น่าเสียดายมากๆ…”

เย่เทียนมองม้ารอบๆเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจมากๆ

“ข้าข้าคิดว่า เจ้านี่ยิ้มได้น่าหมั่นไส้จริงๆ!!”

ปอมปิย์อดสบถออกมาไม่ไหว.

“นี่ไงเจ้ามองข้าในแง่ร้าย!”

เย่เทียนยิ้มต่อแล้วก็เดินมาข้างๆอาสกร่าแล้วหยิบเชือกมาแล้วก็พูดเบาๆว่า “สกิบิโอ้ตัวน้อย, ขอบใจสําหรับเดิมพันเจ้านะ, ตามกฎหมายแล้ว จากนี้ไปสาวหัวแดงทั้งสามเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของข้า, ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่แตะต้องทรัพย์สินข้านะ ไม่งั้นเราได้เจอกันในศาลแน่!! แล้วก็ข้าหวังว่าที่เจ้าพูดไปก่อนหน้าจะไม่ใช่เรื่องโกหกนะ พวกนางต้องบริสุทธิ์จริงๆ ไม่งั้นก็เจอกันในศาลเลย!”

“ลอร์ดซาตาน, ด้วยเกียรติของสกิมิโอ้ ข้าไม่มีวันทําเรื่องไร้ศีลธรรมแบบนั้นแน่!”

อาสการ่าสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วข่มความโกรธในใจลง เขาไม่อยากจะเจอเย่เทียนในศาลหรอก จุดจบของแครสซัสนั้นยังตราตรึงในหัวเขาอยู่เลย

“ข้าเองก็เชื่อในเกียรติของสกิบิโอ้นะ!”

เย่เทียนยิ้มแล้วเดินไปเอามาจากวัยรุ่นคนอื่นๆ

พวกเขานึกว่าจะได้เงินกินขนมจากเย่เทียนแต่กลับต้องสูญเสียมาที่ตัวเองรักไป.

แม้จะกระอักกระอ่วมแต่พวกเขาก็ต้องยอม ไม่ใช่เพราะม้า แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่อยากกลับคําต่อหน้าสาวๆ

“ลอร์ดซาตาน, ท่านได้ม้าศึกของพวกเราไปแล้ว พวกเราจะกลับยังไง?”

ปอมปีย์ถามอย่างจริงจัง

“เจ้าไม่มีขารึไง? ไม่ต้องห่วงนะ ข้าคิดไว้ให้พวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าจะถึงบ้านก่อนมืดแน่!”

เย่เทียนยิ้มแล้วพูด “แน่นอนว่าพวกเจ้าจะเช่าม้าของข้าก็ได้นะ, พอพวกเจ้ากลับถึงเมือง พวกเจ้าต้องจ่ายมาคนละ1เหรียญทอง!”

“ไม่มีทาง!”

ปอมปิย์ปฏิเสธโดยไม่คิดเลยเพราะมันน่าขายหน้าเกินไป “เหอะ, ข้าเอาเงิน10เพนนีไปจ่ายพวกรถลากยังดีกว่าเอาเซสเตอเทียสให้เจ้า!”

พอพูดเสร็จปอมปีย์ก็มองไปทางรถลากของสาวๆที่อยู่ไกลๆ

“เคช่าไปกันเถอะ!!”

เย่เทียนยิ้มอย่างมีความสุขเคช่าเป็นดาวเด่นของงานนี้จริงๆ!!

พอพูดเสร็จเย่เทียนก็อุ้มเคช่าขึ้นหลังม้าแล้วขึ้นไปขี่พร้อมกับเธอ

จัดบนหลังม้าดีมั้ยนะ?

พอได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากเคช่าและเรื่องระหว่างทางตะกี้ ความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเย่เทียน.

“ที่รัก…”

เคซ่ารู้สึกได้ถึงปฏิกิริยาตอบสนองทางร่างกายของเย่เทียน หน้าของนางจึงแดงขึ้นมาแล้วเอนไปที่แขนของเขา

“จูเลีย, เจ้าช่วยเอาม้าข้าไปส่งที่บ้านก่อนได้มั้ย?”

เย่เทียนยิ้มแล้วขอให้จูเลียช่วย

“ฮิฮิ..ท่านวางแผนจะทําเรื่องไม่ดีบนหลังม้าล่ะสิ?”

สายตาของจูเลียเปล่งประกายขึ้นมาเล็กน้อยแล้วยิ้มให้เย่เทียน แต่ในใจเธอนั้นเธอช็อคไปหน่อยๆ

จากผู้แปล: นี่มันหญิงโฉดชายชั่ว