โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 146
ตอนที่ 146 – ประณามตระกูลสุละ!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่าน ในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
ชาวบ้านเริ่มไปล้อมกันที่บ้านตระกูลสุละเยอะขึ้นเรื่อยๆ
มีข่าวลือแพร่ไปว่าถ้ามาร่วมกันประท้วงตระกูลสุละพวกเขาจะได้ค่าทําขวัญ
พอมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวแล้ว พวกเด็กและคนแก่ก็มากรูกันที่หน้าประตู
เวลาค่อยๆผ่านไปจนเริ่มมืดลงบางคนถึงกับเอาเสื่อมาปูนั่งที่นั่น
ข่าวลือแพร่ไปเร็วมากจนไม่มีใครบอกได้ว่ามันมาจากไหน
“เปิดประตู!”
“สุละเลว เปิดประตูนะ!”
“ พวกเจ้ามันโจร ตระกูลหน้าเลือด เปิดประตูให้เราเดี๋ยวนี้ ให้คําอธิบายเรื่องคนที่ตายด้วย!”
“ชดใช้พวกเรามาซะ! ชดใช้พวกเรา!”
….
ตระกูลสุละยังคงปิดประตูไว้ ถึงขนาดเอาของหนักๆมาดันไว้ พวกเขากลัวคนที่บ้าคลั่งและโกรธแค้นจะทําลายประตูเข้ามาแล้วฆ่าทุกคน
“เจ้ารู้รึปาวว่าตระกูลออเรเลีย ตระกูลจูเลียส ตระกูลฉินน่า ตระกูลกาอิอุส มาเรียสและ ตระกูลเวิร์นเนอร์ได้ออกมาประกาศแล้วน่ะ!”
ท่ามกลางความวุ่นวายนั้นก็มีเสียงที่ดูตื่นเต้นดังออกมาจากฝูงชน.
“พวกเขาออกมาประกาศว่าอะไร? พวกเขาจะไล่เราไปรึ?”
“บอกมาซักทีสิ พวกเขาจะออกมาปกป้องตระกูลสละงั้นเหรอ?”
มีคนถามขึ้นมาอย่างเร็ว
“ไม่! ไม่ใช่อย่างที่พวกเจ้าคิดหรอก! ตระกูลทั้ง5ออกมาประกาศแทบจะพร้อมๆกัน ร้องขอให้ตระกูลสุละชดใช้ความผิดและจ่ายค่าเสียหายซะ! พวกเขารู้ความจริงมาอีกว่าตระกูลสุละไม่เพียงแค่จะปล้นเหมืองของฟิลิปเท่านั้น พวกเขายังฆ่าชาวเมืองของโรมอีกด้วย พวกเขาจะต้องชดใช้ความเสียหายให้แก่โรมสําหรับคดีที่ทําไว้ทั้งหลาย. ไม่งั้นตระกูลทั้ง5จะยื่นเรื่องให้สภาตั้งตระกูลสุละเป็นศัตรูของสาธารณะรัฐโรมันเสียแล้วริบทรัพย์สินพวกเขาทุกอย่างจากนั้นก็เนรเทศไปจากโรมซะ”
ชายที่ได้ยินข่าวมาตื่นเต้นมากถึงขนาดตะโกนข่าวดีให้ทุกคนฟัง.
“ศัตรูสาธารณะ ศัตรูสาธารณะ ศัตรูสาธารณะ…”
“ศัตรูสาธารณะ ศัตรูสาธารณะ ศัตรูสาธารณะ…”
….
ชาวบ้านตะโกนออกมาอย่างชอบใจ. พวกเขาเห็นแล้วว่านั่นคือผลของความพยายามของพวกเขา. ตอนแรกพวกเขากังวลอยู่หน่อยๆแต่ตอนนี้ดีใจอย่างมาก เพราะพวกเขามีตระกูลใหญ่ทั้ง5ตระกูลช่วยสนับสนุนและเข้าข้างพวกเขา
นี่คือผลลัพธ์ที่เย่เทียนอยากได้มากที่สุด ตระกูลใหญ่ทั้ง5ตระกูลออกหน้ามาช่วยบรรเทาความโศรกเศร้าและความสูญเสียของชาวบ้านที่ถูกพวกชั้นสูงกระทําไว้ แล้วก็รวมพลังกันต่อต้านตระกูลสุละ
ตระกูลทั้ง5เองก็ยินดีที่จะช่วยด้วย. ด้วยแผนของเย่เทียนตระกูลสุละได้หยามน้ําใจสาธารณะชนจริงๆ
ตระกูลสุละนั้นเป็นศัตรูทางการเมืองของพวกเขาอยู่แล้ว พวกเขาจึงใช้โอกาสนี้เล่นงานพวกเขาซะ ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นโอกาสดีที่จะได้รับความชื่นชมด้วย
แม้ว่าสถานะของพวกชั้นสูงนั้นจะสูงมาก แต่พวกเขาก็ยังต้องพึ่งพาแรงสนับสนุนจากประชาชนอยู่ดี ถ้าพวกเขาอยากนั่งตําแหน่งใหญ่ๆ ก้ต้องให้ประชาชนเลือก
เสียงของประชาชนนั้นสําคัญมากๆ
ส่วนตระกูลเวิร์นเนอร์นั้น พวกเขาไฟแรงมากๆ แม้เย่เทียนจะไม่ขอให้ช่วยแต่พวกเขาก็จะออกหน้ามากดดันตระกูลสุละอยู่ดี
พวกเขายังไม่ลืมเรื่องที่เทเรโดเข้าข้างแครสซัสในศาลก่อนหน้านี้ และพวกเขาก็รู้ดีว่าตระกูลสุละเป็นคนอยู่เบื้องหลังเทเรโดด้วย
แม้พวกเขาจะชนะคดีแครสซัส แต่ชื่อเสียงก็ได้รับความเสียหายไม่มากก็น้อยเลย ดังนั้นถ้าพวกเขาออกมายืนหยัดเพื่อชาวบ้านคงจะฟื้นฟูชื่อเสียงได้ไม่น้อย
“ข่าวดี, ทุกคนข่าวดี! พวกชนชั้นสูงคนอื่นๆได้ออกมาประกาศสนับสนุนพวกเราแล้ว!”
“เจ๋งเลย! ถึงโรมจะมีชนชั้นสูงที่ตกต่ําขนาดนี้แต่ก็ยังมีคนที่มีความยุติธรรมเหลืออยู่!”
“ฮ่าฮ่า… โชคดีจริงๆที่เราฟังคําแนะนําของลอร์ดซาตาน ไม่ทําสงครามกับชนชั้นสูงทุกคน. ไม่งั้นแล้วคงไม่มีตระกูลไหนสนับสนุนพวกเราซักตระกูลแน่!”
“ใช่, ลอร์ดซาตานอาจจะไม่ดังและมีอํานาจเหมือนตระกูลใหญ่ตระกูลอื่นแต่เขาดูจะเป็นคนเหลียวแลชาวบ้านตาดําๆจริงๆ….”
“ฮ่าฮ่า…เจ้าพูดถูก ข้าไม่รู้เลยว่าลอร์ดซาตานเป็นใครมาก่อนแต่ตอนนี้ข้าจะจดจําเขาไว้”
“เจ้าเคยเห็นเขามาก่อนมั้ย?”
“เห็นสิ เขาตอบคําถามของข้าอย่างจริงจัง เขาดูถ่อมตัวมาก!”
“เยี่ยมเลย ถ้าเขาได้เป็นทริบูนล่ะก็!”
“โชคร้ายหน่อย ลอร์ดซาตานท่านเป็นชนชั้นสูง เขาเป็นทริบูนให้เราไม่ได้หรอก!”
….
ถ้ากําแพงเริ่มมีรอยร้าวล่ะก็ คนเราก็จะหาทางทําลายมันแน่ๆ, ตระกูลชั้นสูงหลายตระกูลเริ่มออกมาประกาศสนับสนุนหรือไม่ก็ประณามตระกุลสุละมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ชื่อของซาตานก็เริ่มจะเป็นที่รู้จักทั่วทั้งโรมและผู้คนก็รู้แล้วว่าลอร์ดซาตานนั้นเป็นชนชั้นสูงหน้าใหม่ที่ห่วงใยชาวบ้านตาดําๆ.
พวกผู้เฒ่าในสภาก็ยังคงถกเถียงกันอยู่
“แอนดรูว์ อย่าให้มันมากเกินไป! ตอนนี้สุละกําลังอยู่แนวหน้าต่อสู้กับศัตรูอยู่แต่เจ้าจะกล่าวหาให้เขาเป็นศัตรูต่อโรมนี่นะ พวกเราทําแบบนั้นกับเขาไม่ได้ สุละไม่รู้เรื่องพวกนี้ด้วยซ้ํา คนไม่รู้ไม่ผิดไม่ใช่รึไง!!”
เทเรโดโกรธมากจนลุกจากเก้าอี้แล้วด่าทอแอนดรูว์อย่างดัง
“งั้นเจ้าก็ไปอธิบายให้ชาวบ้านที่กําลังโกรธให้พวกเขาฟังสิ! มาตะโกนใส่ข้าจะมีประโยชน์อะไร! ถ้าไม่ใช่เพราะลอร์ดซาตานผู้เก่งกาจของเราไปช่วยบรรเทาความโกรธของชาวบ้านล่ะก็ สภาที่เราอยู่กันตรงนี้คงล่มไปแล้ว! ตระกูลสุละพยายามจะปล้นเหมืองแร่ของชาวบ้านของโรมแท้ๆแถมยังฆ่าชาวบ้านไปนับสิบคนอีก. คนแบบนั้นคงจะพาเราไปตายในไม่ช้าแน่!”
แอนดรูว์พูดช้าๆ “ นี่คือช่วงเวลาคับขันของเรา, กองกําลังของเราทั้งหมดอยู่แนวหน้า ถ้าชาวเมืองก่อกบฏล่ะก็ เราคงย่อยยับแน่ๆ! ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเรื่องที่ทาสนับพันปลดแอกตัวเองและก่อจลาจลด้านนอกเมืองเพราะตระกูลสุละอีก พวกเขาต้องรับผิดชอบหายนะนี้!”
“พวกเราต้องยอมก้มหัวให้ชาวบ้านเพราะมันจะก่อกบฏกันรึไง? ถ้าพวกเรายอมมันตอนนี้ก็แปลว่าครั้งหน้าถ้าพวกมันคิดก่อกบฏอีกเราก็ต้องก้มหัวให้อีกหรอ ครั้งต่อไปใครจะรู้ว่าพวกมันจะเล็งเป้าใครอีก?”
สิ่งที่เทเรโดพูดนั้นชัดเจนมากๆ เขาต้องการรักษาผลประโยชน์ให้ชนชั้นสูงทุกๆคน
เขาทําอย่างอื่นไม่ได้แล้ว. ตระกุลสุละก่อหายนะไว้ใหญ่หลวงมากจริงๆจนไม่มีใครเอาใบบัวปิดไว้ได้เลย.
