โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 150 – แต่งงานกับหลานสาวทั้งสอง!
ตอนที่ 150 – แต่งงานกับหลานสาวทั้งสอง!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
“เจ้านายคะ ชาวบ้านทุกคนที่ไปรวมกันตรงบ้านตระกูลสุละพากันกลับไปหมดแล้วค่ะ!”
เย่เทียนกําลังนั่งเคลิ้มกับไวน์อยู่ที่บ้าน พร้อมกับให้เดย์ซี่กับดินน่านวดขากับไหล่และเฮร่าที่คอยป้อนผลไม้ใส่ปาก
เขากําลังดื่มด่ำกับชีวิตสุขสบายของนายทาสชั้นสูงอยู่ ตามที่คนส่วนใหญ่ในยุคนี้ทํากัน
แต่เขาก็ส่งคนไปดูสถานการณ์อยู่เป็นระยะๆ แล้วไดอาน่ากับแองเจล่าก็กลับมารายงาน
“ไปหมดแล้วเหรอ? สงสัยแอนดรูว์จะได้สิ่งที่เขาต้องการจากการประชุมแล้ว ไม่งั้นพวกเขาคงทําให้พายุสงบลงเร็วขนาดนี้ไม่ได้แน่!”
เย่เทียนลุกขึ้นแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
สุละมีคนหนุนหลังเยอะมากโดยเฉพาะตอนนี้ที่เขากับลูกชายทั้ง3คนกําลังทําผลงานในสนามรบอยู่ เพราะเขามีกองทัพที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ทางสภาเองคงไม่กล้าเล่นงานเขาหนักเกินไป ไม่งั้นเขาคงจะส่งทหารกลับมาโจมตีโรมแน่ๆ
ทางสภาคงไม่กล้าทําอะไรสุละหรอก เพราะเขามีตําแหน่งสําคัญในการต่อต้านพวกพันธมิตร
แต่รอบนี้สุละก็เจ็บหนักพอตัว แผนนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นมากๆแต่เรื่องเวลาไม่ค่อยสู้ดีนัก ไม่งั้นทางสภาคงจะตัดสินให้ตระกูลสุละเป็นศัตรูกับโรมไปแล้ว
“เจ้านายคะ มีบางอย่างที่ท่านคาดไม่ถึงเกิดขึ้น…”
ไดอาน่าเดินมาข้างๆเย่เทียนแล้วบอกสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้านตระกูลสุละ จนเขาขมวดคิ้วขึ้นมา
“เกินความคาดหมายของข้าจริงๆ. ข้าก็คิดไว้อยู่ว่าสุละน่าจะหาทางรักษาชื่อเสียงโดยยอมเสียสละเด็กในบ้าน แต่กว่าข่าวจะไปถึงหูของสุละและกว่าเขาจะตัดสินใจมันน่าจะใช้เวลานานกว่านี้ ข้าไม่นึกเลยว่าโรสจะช่วยเขาแก้ปัญหา แค่เวลาเดี๋ยวเดียวก็แก้สถานการณ์ได้มากขนาดนี้เลย!”
เย่เทียนกล่าวว่า “นางช่างเป็นคนที่เจ้าเล่ห์จริงๆเข้าไม่นึกเลยว่าตระกูลสุละหรือแม้แต่ทั่วทั้งโรมจะมีผู้หญิงที่น่ากลัวเช่นนี้! บางทีแผนของข้าอาจจะถูกนางมองออกหมดแล้วก็ได้”
“ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้านายจะพูดถึงท่านโรสน่ากลัวขนาดนี้”
ไดอาน่าพูดช้าๆ
“ห้ามดูถูกผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด! นางเป็นคนเด็ดเดี่ยว, โหดร้าย, และเจ้าเล่ห์มากๆ นางน่าจะน่ากลัวกว่าสุละซะอีก! ข้าไม่รู้ว่านางต้องการอะไรแต่ข้าเชื่อว่าคนในบ้านสุละกว่าครึ่งน่าจะเชื่อฟังนางหมดแล้วตอนนี้!” เย่เทียนกล่าว
ลูกสะใภ้ของสุละกล้าตัดหัวหลานคนนึงของสุละต่อหน้าทุกคนโดยไม่ลังเลเลย.
ความกล้าบ้าบินนี่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะมี!
ต่อให้สุละกลับมาจากสนามรบแล้วก็ตาม เขาก็ทําอะไรนางไม่ได้ เขาจะขอบคุณด้วยซ้ํา
“นายท่านคะ ท่านลอร์ดแอนดรูว์ต้องการพบท่านค่ะ!”
มาริน่าเดินเข้ามาแล้วรายงานเย่เทียน เธอยกย่องเยเทียนหมดใจมากๆ
แอนดรูว์นั้นเป็นชนชั้นสูงอายุมากแล้วและมีตําแหน่งสูงในสภา แต่ชนชั้นสูงคนสําคัญผู้นี้มาขอพบเจ้านายของเธอ ทาสของเย่เทียนไม่กล้าทําตัวยโสและจองหองใส่แน่นอน เธอมารายงานอย่างดีว่าเขากําลังรออยู่ด้านนอก
“แอนดรูว์หรือ? ได้ เจ้าไปเตรียมเครื่องดื่มกับของว่างให้พวกเราด้วยนะข้าจะไปพบเขาด้วยตัวเอง ข้าหวังว่าเขาจะนําข่าวดีมาให้”
เย่เทียนลุกขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม แอนดรูว์มาหาขนาดนี้เขาคงเดาได้ว่าเขาเพิ่งออกมาจากสภาแน่ จึงอดรอมาบอกข่าวดีไม่ไหว
“ฮ่าฮ่า…ท่านลอร์ดออเรเลียส ค็อตต้า, ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะมาหาข้า, เป็นเกียรติยิ่งนักครับ! ท่านลอร์ดโปรดเข้ามาข้างในก่อน!”
พอเห็นแอนดรูว์เย่เทียนก็หัวเราะอย่างมีความสุข
พอเห็นรอยยิ้มสดใสของแอนดรูว์ เย่เทียนก็รู้เลยว่าเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่ก็สิ่งที่ครอบครัวของเขาต้องการที่สุด
“ซาตาน, ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะใจเย็นขนาดนี้ ข้านึกว่าพอท่านเห็นข้าแล้ว ท่านจะอดถามว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรซะอีก?”
แอนดรูว์ยิ้มแล้วพูดชม. เย่เทียนนั้นถ่อมตัวมากๆ
“ฮะๆทุกๆอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมแล้วใช่ไหมครับ?”
เย่เทียนพูดอย่างสุขุม “แต่ทว่า ข้าเองก็อยากทราบจริงๆ, สิ่งที่ท่านลอร์ดแอนดรูว์ได้มาแบบไม่คาดคิดคือสิ่งใดกันหรือ?”
“สิ่งที่ได้มาแบบไม่คาดคิด? ท่านเดาไม่ออกหรือ?”
แอนดรูว์ประหลาดใจมากๆและอยากรู้ว่าในหัวของเย่เทียนคิดอะไรอยู่ ราวกับว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคํานวณไว้
“จะไม่มีสิ่งไม่คาดคิดได้อย่างไรเล่าท่าน ปกติท่านควรกลับไปพักผ่อนแทนที่จะมานั่งดื่มกับข้าที่นี่นะ ท่านคงจะตื่นเต้นจนหลับไม่ลงล่ะสิ!”
เย่เทียนยิ้มแล้วอธิบาย.
“ซาตาน ข้ามีหลานสาวสองคน ข้าอยากให้ท่านแต่งกับทั้งคู่เลย!”
แอนดรูว์พูดอย่างจริงจังมากๆ
“ทําไมท่านถึงกล่าวเช่นนั้น?”
เย่เทียนหัวเราะมีความสุขมากๆ
“ข้าอยากจะรวมท่านเข้ากับตระกูลของเราและทําให้ท่านเป็นกุนซือของตระกูลเรา!”
แอนดรูว์พูดจริงจังมาก.
“พวกเราก็ลงเรือลําเดียวกันแล้วมิใช่รึ? อีกอย่างเคช่าเองก็เป็นหลานสาวท่านนะ…”
เย่เทียนยิ้มแต่ในใจก็รู้สึกมั่นหน่อยๆ
“ไม่พอหรอก เคซ่าเองก็มาจากตระกูลจูเลียสด้วยนี่นะ! ท่านไม่รู้หรอกว่าตัวเองน่าเกรงขาม แค่ไหน ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านจริงๆ!”
แอนดรูว์สายหัวแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เย่เทียนน่าเกรงขามจริงๆ เขาได้เห็นเต็มสองตาแล้วว่าเย่เทียนผลักสุละตกนรกไปได้ยังไง
เย่เทียนไม่ต้องทําอะไรเลยแค่ขยับปากแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้
ตอนแรกก็แครสซัส ตอนนี้ก็สุละ คนหนึ่งก็มาจากตระกูลที่รวยที่สุดของโรม อีกคนก็มีอํานาจทางการเมืองเยอะมาก
“ก็ได้ครับ ข้าจะแต่งกับพวกนาง มีสาวงามเยอะก็ยิ่งดี ฮ่าฮ่าๆ แต่ทว่าข้าควรจะทําตัวไม่ให้เด่นเกินไป ไม่งั้นคงจะมีหลายคนหาทางกําจัดข้าแน่!”
เย่เทียนหัวเราะเสียงดัง
“อย่าห่วงเลย สุละน่ะสิ้นท่าไปแล้ว!”
แอนดรูว์อดพูดออกมาไม่ได้ “มาซิ ดื่มกัน ข้าจะเล่าให้ฟังช้าๆ!”
“ครับ ข้าเองก็เตรียมของว่างให้ท่านด้วย!”
เย่เทียนพยุงไหล่ของแอนดรูว์แล้วเดินไปทางห้องรับแขก. ทั้งสองคนดูสนิทกันมาก.
“ฮ่าาๆๆ..แหงล่ะ ท่านเตรียมของว่างไว้ ท่านคงคาดเดาไว้แล้วล่ะสิว่าข้าจะหิวมากๆ!”
แอนดรูว์พอใจมากๆ เขากําลังหิวจริงๆ
