โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 157
ตอนที่ 157 – สาวชาวไร่
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
ฟื้ว!
เย่เทียนเห็นพวกทาสเริ่มหนีกระเจิงกันไปคนละทาง เขาจึงเขวี่ยงดาบออกไปราวกับขวาน จนเกิดเสียงดังตอนที่มันตัดผ่านอากาศ
ฉึ่ก!
ดาบเสียบทะลุไปได้หนึ่งคน. แรงปะทะมหาศาลนั้นทําให้ทาสลอยกระเด็นไป.
ฉากที่น่าหดหูและสยดสยองนั้นทําให้คนอื่นๆตัวสั่นไปหมด
“ใครที่ยอมสิโรราบข้าจะไว้ชีวิต!!!”
เย่เทียนตะโกน เสียงของเขาดังสนั่นไปทั่วสนามรบ. ทั้งศรหน้าไม้ ทั้งกองทัพทหารม้าก็คร่าชีวิตพวกทาสไปได้อย่างน้อย400ชีวิตแล้ว พอพวกทาสได้ยินเสียงของเย่เทียนพวกเขาก็ทิ้งอาวุธลง.
พวกเขาเป็นทาสที่ถูกฝึกให้เชื่องมาแล้ว แค่เพราะมีโอกาสหนี้ตอนที่กําลังวุ่นวายพวกเขาจึงคิดว่าตัวเองสามารถสู้เพื่ออิสระภาพของตัวเองได้ แต่พอเจอสังหารหมู่โหดๆแบบนี้เข้าไปพวกเขาก็กลับมาเชื่องอีกครั้ง
“สปาฉึก!!!”
“สปาต้า!!”
…..
พอพวกนักรบสปาต้นเห็นเหล่าทาสทิ้งอาวุธลงพวกเขาก็หยุดไล่แล้วคํารามออกมาอย่างดีใจ.
หลังจากฝึกกันมาอย่างหนักในที่สุดวันนี้พวกเขาก็ได้แสดงพลังจนอดใจไม่อยู่
พวกเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นดั่งเทพสงคราม พวกเขาเชื่อว่าวันหนึ่งนครสปาต้าจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและทั่วทั้งเมดิเตอเรเนียนจะมาอยู่ใต้อํานาจของเจ้านายเขาแน่น
“บาดัค มัดมือพวกมันไว้แล้วถ้าพวกมันขัดขืนล่ะก็ฆ่าทิ้งได้เลย!!!”
เย่เทียนโยนเชือกกองหนึ่งไปแล้วสั่งบาดัค.
เขาไม่มีความปราณีใดๆเลย!
แค่พวกมันได้รับการไว้ชีวิตก็ดีถมแค่ไหนแล้ว!
ทาสพวกนี้กล้าต่อต้านและก่อจลาจล เขามีสิทธิ์ที่จะฆ่าพวกมันทิ้งให้หมดเลยก็ได้
“ซาบัค ทําได้ดีมาก เจ้าทําผลงานได้ยอดเยี่ยมมากครั้งนี้ พวกเจ้าทุกคนเองก็เช่นกันสปาฉึก!”
เย่เทียนควบม้ามาใกล้ๆซาบัคจากนั้นก็ลงม้ามาแตะบ่าของซาบัคเบาๆ แล้วยิ้มให้
“เพื่อความรุ่งโรจน์ของนายข้า!!”
ซาบัคกล่าวอย่างนอบน้อม เขาได้เห็นพลังอันน่าเกรงขามของนักรบสปาต้นแล้วเมื่อกี้ เขาดีใจมากๆ
“และเพื่อความร่งโรจน์ของสปาต้า!”
เย่เทียนยิ้มให้ “ข้าได้ให้คนนําเงินจํานวนมากไปซื้อหญิงชาวสปาฉึกมาจากพวกพ่อค้าแล้วก็ชนชั้นสูงอื่นๆ แล้วนะ ไม่นานเจ้าก็คงได้พบกับครอบครัวตัวเองอีกครั้งแน่ ความรุ่งโรจน์ของสปาต้าจะได้กลับมาสู่ตัวเจ้าอีกครั้งแน่และเผ่าพันธุ์ของเจ้าจะได้กลับมายิ่งใหญ่เหมือนดังแต่ก่อนแน่นอน!”
เย่เทียนรู้ว่าเหล่าสปาฉึกพวกนี้ต้องการอะไร สิ่งที่พวกเขาต้องการคือรักษาสายเลือดของสปาฉึกให้บริสุทธิ์เข้าไว้
สายเลือดของสปาฉึกนั้นไม่ควรจะถูกแปดเปื้อน
เหล่าสปาฉึกทุกคนตอนนี้ล้วนซื่อสัตย์ต่อเขาหมด เย่เทียนจึงเต็มใจที่จะมอบหญิงชาวสปาฉึกให้พวกเขา
“ขอบพระคุณครับเจ้านาย…”
ซาบัคดีใจมากๆแต่ก็กังวลมากๆเช่นกัน เพราะพวกเขารู้ว่าพวกชั้นสูงโรมันนั้นชอบเลี้ยงหญิงชาวสปาฉึกไว้ เพราะพวกนางคือหญิงที่ดีที่สุดแข็งแรงที่สุด
แค่คิดว่าหญิงชาวสปาฉึกถูกพวกชั้นสูงนั่นฝ่ายพวกเขาก็ไม่พอใจแล้ว
“ข้ามั่นใจว่าพวกเจ้าจะได้เห็นวันที่บ้านเกิดของตัวเองถูกสร้างขึ้นมาใหม่ แต่มันจะต้องอยู่ใต้ธงของข้านะ!”
เย่เทียนพยักหน้าแล้วพูดให้กําลังใจพวกเขา ทําให้ซาบัคแทบจะร้องออกมาเพราะความตื้นตัน.
“เจ้านายครับ หญิง3คนนี้เป็นชาวโรมันครับ!”
ซาบัคชี้ไปทางผู้หญิง3คนด้านหลังเขาแล้วพูด.
หญิง3คนนี้ใส่ชุดชาวบ้านทั่วๆไปทั้ง3คน ดูอายุแล้วน่าจะราวๆ 12-13ปี. พวกนางกําลังเติบโต. พวกนางดูผอมแห้งและยังไม่โตเต็มวัยนักแต่ก็สูงและงดงาม. พวกนางกําลังมองมาทางเย่เทียนอย่างอายๆ
“พวกนางถูกทาสพวกนี้ลักพาตัวมา แต่ก็ยังไม่ได้รับอันตรายใดๆ ข้าได้ดูแลพวกนางไว้ครับ ข้าคิดว่าจะมอบพวกนางให้ท่าน นายผู้ยิ่งใหญ่ของข้า…”
ซาบัคพูดในสิ่งที่คิดออกมาแล้วยิ้มให้เย่เทียน.
“หญิงพวกนี้สวยทุกคนเลยนะ เจ้าไม่สนใจรุ?”
เย่เทียนยิ้มแล้วถามพร้อมกับมองซาบัคด้วยความยินดี
ค่าความภักดี100แต้มนั้นทําให้พวกเขาคิดถึงเจ้านายก่อนจริงๆ
“พวกนางงดงามเกินไปครับ ในสายตาของชาวสปาฉึกเราแล้ว มีแค่หญิงที่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้นที่งดงามครับ! เราจะแต่งกับหญิงชาวสปาฉึกอย่างเดียว และถ้าพวกนางมีหน้าตาสะสวยข้าก็คิดว่าเจ้านายสมควรจะได้ครองพวกนางครับ!”
ซาบัคหัวเราะแล้วตอบเย่เทียน เขาไม่ได้พยายามจะยอเลย เขาพูดความจริงทั้งนั้น
ในสปาต้านั้นทุกๆคนฝักใฝ่กับการฝึกต่อสู้อย่างหนัก พวกเขาจึงคิดว่าความแข็งแกร่งคือความงดงาม.
“งั้นเหรอ ข้าจะพยายามหาซื้อหญิงชาวสปาฉึกกลับมาให้ได้ถ้าข้ามีโอกาส จะไม่มีใครถูกทอดทิ้งแน่!”
เย่เทียนสัญญากับซาบัค.
“เจ้ารู้ชะตาของพวกเจ้ารึยัง?”
หลังจากคุยกับซาบัคเสร็จเย่เทียนก็เดินมาข้างๆพวกเด็กๆแล้วถาม.
“ท่านลอร์ดคะ ปล่อยเราไปเถอะ ”
เด็กผู้หญิงที่ดูท่าทางแก่ที่สุดในกลุ่มขอร้องเย่เทียน น้ำตาเธอไหลออกมาพยายามให้เขาสงสาร.
“พวกเจ้าถูกทาสระยําพวกนั้นลากมา พวกเจ้าคือรางวัลจากสงคราม ข้าปราบพวกมันได้ ดังนั้นพวกเจ้าก็เป็นของข้า พวกเจ้าจะต้องติดตามข้าไปนับจากนี้!”
เย่เทียนกล่าว เขาจะปล่อยพวกนางไปได้ยังไง. สาวสวยๆแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆแถมกองทัพสาวงามของเขายังไม่สมบูรณ์เลยด้วยซ้ํา
ต่อให้เขาสร้างสําเร็จ จะหาสาวงามมาสะสมต่อก็ไม่ผิด.
เพราะสาวงามของโลกนี้คือของจริง ไม่เหมือนกับพวกศัลย์ในอนาคต เขาไม่มีวันเบื่อหรอก
“ท่านลอร์ด…”
เด็ก3คนอ้อนวอนเขา.
“พวกเจ้าทําตัวให้ดีๆล่ะ ไม่งั้นข้าจะลดขั้นพวกเจ้าให้เป็นทาสแทน!”
เย่เทียนยิ้มแล้วก็ค่อยๆพาทีละคนขึ้นไปบนสโนวไวท์ จากนั้นเย่เทียนก็ขึ้นไปนั่งที่ด้านหลังพวกนาง.
