โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 165
ตอนที่ 165 – ฝ่าแนวป้องกันของออเรเลีย
“ออเรเลีย, ท่านไม่รู้หรอกว่าข้าคิดถึงท่านแค่ไหน…..”
เย่เทียนยกออเรเลียขึ้นแล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ จนใจเธอละลายหน่อยๆ
“บ้าเอ๊ย ไม่, ไม่เด็ดขาด!!”
ออเรเลียได้สติกลับมาแล้วพยายามดิ้น
“แต่….”
เย่เทียนทําอะไรไม่ถูกเลย เขาไม่คิดว่าออเรเลียจะใจแข็งขนาดนี้
“ให้ข้าช่วยท่านแบบรอบก่อนดีกว่า….”
ออเรเลียพูดแบบไม่พอใจแล้วค่อยๆแหวกผมออก
“อา…”
ออเรเลียก้มตัวนั่งลงโดยไม่รอเปิดโอกาสให้เย่เทียนพดเลย.
เย่เทียนเองก็เริ่มเงียบไม่พูดอะไร เขาปิดตาลงและรู้สึกสบาย.
ออเรเลียเริ่ม — เก่งขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าบ้าน ทําไมถึงยังไม่เสร็จซักทีนะ!!!”
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ออเรเลียก็บ่นและกลอกตาใส่เย่เทียน จากนั้นจึงเปลี่ยนไปใช้วิธีอื่นตามที่เย่เทียนบอก.
แต่วิธีนั้นไม่ได้ผลเลยแถมภูเขาของเย่เทียนก็ยังตั้งเฉยๆอยู่เหมือนเดิมไม่มีแม็กม่าไหลออกมา
“พอแล้ว ซาตาน ข้าถึงขีดจํากัดแล้ว!”
พออ่านสายตาที่เย่เทียนมองมาออก ออเรเลียก็ส่ายหัวแล้วพูดด้วยความหนักแน่น
เธอรู้ว่าถ้าแนวป้องกันสุดท้ายของเธอพังลง ในภายหน้าตอนที่เธอต้องเลือกระหว่างครอบครัวตัวเองกับเย่เทียน เธอต้องเลือกเย่เทียนแน่ๆ
ความรู้สึกผิดหวังแว่บขึ้นมาในตาของเย่เทียน, เขาเข้าไปกระซิบข้างๆหูเธอ.
“จะบ้าเหรอซาตาน เจ้าบ้าไปแล้วรึไง จะมาทํากันตรงนี้ได้ยังไง?”
พอได้ยินที่เย่เทียนเสนอ หัวใจของออเรเลียก็เต้นรัว
“แล้วเราจะแสดงความรักต่อกันได้ยังไงล่ะครับ? เท่าที่ข้ารู้โรมก็มีชายหญิงร่วมรักกันอยู่เยอะหนิครับ…..”
เย่เทียนยิ้มแล้วเข้าไปกอดออเรเลีย.
“แต่…”
ออเรเลียไม่อยากปฏิเสธเลย แต่เธอก็ไม่กล้า แค่คิดเธอก็ไม่กล้าแล้ว
“ท่านหญิงของข้า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ ข้าไม่ทํารุนแรงหรอก ท่านทําให้ข้ารู้สึกดีมามากแล้ว ตอนนี้ข้าขอทําให้ท่านบ้าง!”
เสียงของเย่เทียนนุ่มนวลมากๆราวกับแสงแดดอ่อนๆเลย ออเรเลียจึงหลับตาลง.
“อ้า….”
หลังจากผ่านไปนานมาก เสียงก็ดังออกมาแต่แค่แว่บเดียว.
“ซาตาน, เจ้าบ้า ไหนบอกจะไม่ทํารุนแรงไง….”
พอได้สติกลับมา ออเรเลียก็ร้องไห้
“ข้าไม่คิดว่ามันจะรุนแรง ข้าแค่อยากทําให้ท่านมากขึ้น….เพราะข้าอยากอยู่กับท่านไปตลอด….จนกว่าฟ้าดินจะสลาย…..”
คําพูดนั้นดูน่าคล้อยตามมากจนออเรเลียรู้สึกทราบซึ้งจากนั้นนางก็กล่าวเนือยๆ “ท่านคิดจริงๆเหรอว่าฟ้าดินจะสลายน่ะ?”
“ไม่หรอกครับ เพราะฉะนั้นเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง!”
เย่เทียนกล่าว.
ออเรเลียยิ้มออกมา ผู้หญิงทุกๆคนชอบค่าสารภาพรักสุดโรแมนติคและสัญญาว่าจะรักตลอดไปอยู่แล้ว
“ถ้ามันเป็นจริงได้ อีกไม่นานนี้หรอก ท่านจะได้อยู่กับข้าไปตลอดแน่….”
พอหัวเราะเสร็จ ออเรเลียก็กล่าว.
“เป็นจริงแน่ครับ ข้าสัญญาเลยว่าฟ้าดินจะไม่สลายแน่!”
เย่เทียนกล่าวซ้ําๆ
“ขอบคุณนะ ซาตาน ข้าไม่นึกเลยว่าคําสารภาพรักสุดโรแมนติคแบบนี้จะมาจากท่าน ข้าจะจําวันนี้ไว้ ช่วงเวลานี้ไว้…”
พอเธอกล่าวจบแล้วก็หลับตาลง
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอและความเสียวก็มาหลังความเจ็บเช่นกัน.
ในที่สุดออเรเลียก็เชื่อคําพูดของเยเทียนและเย่เทียนจะไม่มีวันหลอกเธอแน่
“ฮูววว!!”
พอกลับลงมาจากสวรรค์รอบสุดท้ายแล้ว ออเรเลียก็ถอนหายใจอย่างแรงแล้วมองเห็นจุดแดงๆบนพื้นแล้วก็รู้สึกตัวว่าเข่าเธอถลอกไปหมด.
“ให้ตายสิซาตาน แล้วข้าจะออกไปข้างนอกยังไงล่ะทีนี้?”
พอพักอยู่นานมาก ออเรเลียก็พดให้เย่เทียนด้วยความไม่พอใจ
เย่เทียนเล่นหนักมาก
“ท่านชอบรึป่าวครับ?”
เย่เทียนค่อยๆลูบหน้าผากของเธอแล้วถามด้วยรอยยิ้มพร้อมกับความรู้สึกภูมิใจ
“อื้อ…”
ออเรเลียต้องขอยอมรับจริงๆ
“รอบหน้าเราจะสนุกกว่านี้อีกนะ!”
เย่เทียนกระซิบ.
“พอเลย ไม่ต้องเลย!!!”
ออเรเลียส่ายหัวอย่างแรงพร้อมกล่าวปฏิเสธ แต่ก็แค่ภายนอกล่ะนะ
“อา..”
เย่เทียนยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไร, เขาทําสําเร็จไปแล้ว3ขั้น ตอนนี้ก็เหลือแค่ขั้นสุดท้ายแล้ว
“ท่านกับเคช่าน่ะ ทํากันแล้วสินะใช่มั้ย? ไม่ต้องปฏิเสธเลย ข้ามองออก!”
หลังออเรเลียถามเสร็จก็เงียบอยู่พักใหญ่ๆ
“ก็ไม่ใช่เรื่องปกติในโรมรึครับ?”
เย่เทียนกล่าวอย่างใจเย็น.
โรมยุคโบราณ กรีซยุคโบราณหรือแม้แต่ทั่วทั้งทะเลเมดิเตอเรเนี่ยนนั้นอยู่ในยุคของทาส ณ ตอนนี้ พวกชนชั้นสูงก็เปิดใจรับเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว
“ในที่สุด…”
ออเรเลียถอนหายใจออกเบาๆ แต่พอเย่เทียนปลอบเธอก็ดีขึ้นมากๆ
เพราะที่เย่เทียนพูดนั้นก็จริง พวกทาส พวกชั้นสูงน่ะจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ได้นานแค่ไหนกันเชียว
“ท่านพักผ่อนให้สบายเถอะครับ ข้าจะกลับก่อน”
เย่เทียนอุ้มออเรเลียกลับไปที่ห้องแล้วให้เธอพักผ่อนจากนั้นก็ออกไป.
เขาไม่ได้ไปลาเคช่าด้วยตัวเอง ตอนนี้มันคงไม่เหมาะเท่าไหร่
“เจ้านาย ท่านกลับมาแล้ว, พวกทาสที่ท่านไปปราบมา พวกเขาทําตัวดีมากๆค่ะ!”
พอกลับมาถึงบ้าน เฮร่าก็เข้ามาทักทายเขาด้วยสายตาที่โหยหา.
“ดีมาก เจ้าทําได้ดีมาก! แต่เจ้าช่วยไปบอกไดอาน่ากับคนอื่นๆให้เตรียมเหรียญทองจํานวนนึงเอาไปให้ฟิลิปหน่อยสิ เพราะยังไงฟิลิปก็เป็นคนเสียทาสพวกนั้น ถึงเราจะได้ทาสเขามาแต่เราก็ไม่ควรทําลายมิตรภาพต่อกันนะ!”
เย่เทียนหัวเราะ แล้วกําลังสงสัยว่าแครสซัสจะอกแตกตายมั้ยถ้ารู้ว่าเมียตัวเองทั้งเชื่อฟังและรักเขาขนาดนี้
“เอิ่ม ได้ค่ะ ข้าจะไปแจ้งท่านพี่ไดอาน่ากับคนอื่นๆให้ทราบ!”
เฮร่ามีความสุขมากๆและเธอก็มีชีวิตที่สุขสบายอยู่นี่
