โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 170
ตอนที่ 170 – คู่หมั้นของเกลเบอร์
เย่เทียนจึงคิดว่ายิ่งเขาใช้ไอเท็มวิเศษเหมือนพิษกลืนทรวงเยอะ ราคามันก็จะยิ่งแพงขึ้นเรื่อยๆ ระบบพยายามจะจํากัดไม่ให้เขาใช้พวกมันเยอะเกินไป.
เย่เทียนเลยคิดว่าใช้พิษกลืนทรวงใส่เกลเบอร์ไปนั้นเสียของมากๆ
“สวัสดีลอร์ดซาตาน…”
พอเกลเบอร์เห็นเย่เทียนเดินเข้ามาในห้อง เขาก็ทักทายอย่างสุภาพ. เกลเบอร์ดระวังตัวเองมากๆ แต่หน้าของเขาก็มีความกลัวและลนลานออกมาหน่อยๆอยู่
เย่เทียนไม่แปลกใจเลยที่เขามีสภาพและทําตัวแบบนี้ เขาคงจะกระวนกระวายมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียดมาตลอด.
ยิ่งนานวันเข้าเกลเบอร์ยิ่งเครียด จนกระทั่งสองวันก่อน หัวใจเขาเริ่มปวดทุรนทุรายราวกับว่าจะเตือนให้เขากินยาถอนพิษได้แล้ว เขาจึงไม่กล้าปล่อยให้มันเนิ่นนาน.
ดังนั้นเขาจึงนัดคู่หมั้นเขาไว้แล้วพาเธอมาหาเย่เทียน
“เกลเบอร์ ไม่เจอกันนานเลยนะ ข้าสงสัยจริงว่าท่านมาหาข้าทําไม?”
เย่เทียนถามด้วยรอยยิ้มแต่สายตาเขาจ้องไปที่ผู้หญิงข้างๆเกลเบอร์,
เด็กผู้หญิงคนนั้นดูน่าจะอายุราวๆ 14ปี สูง, ผอมเพรียว กําลังโตเป็นสาวอยู่พร้อมกับความนูนหน่อยๆ, ผมสีทอง ตาสีเขียวฟ้า, ใบหน้าจิ้มลิ้มและคิ้วหนางาม. เธอคงทําให้คนคลั่งเธอได้เลย.
ตอนนั้นเธอก็จ้องมาทางเย่เทียน
กํายําและหล่อเหลาจนดึงดูดสายตาเธอมาก. เย่เทียนสามารถมอง
เห็นความต้องการในสายตาเธอได้เลย
“ลอร์ดซาตาน ข้าอยากมาพบท่านเนื่องในโอกาสพิเศษ นี่คือคู่หมั้นข้า อิลลิไธเออร์จากตระกูลอัลบินุสแห่งคาปัว!”
เกลเบอร์พดอย่างนอบน้อมกับเย่เทียนแม้เขาจะไม่ชอบขี้หน้าเย่เทียนก็ตาม.
วันนี้เขารู้ว่าเขาต้องส่งตัวเจ้าสาวเขาให้ถ้ําเสือซะแล้ว
เย่เทียนสั่งให้เขาพาอิลลิไธเออร์มาที่นี่ เพื่ออะไรน่ะหรอ ต่อให้เขาโง่ขนาดไหน เขาก็รู้ว่าเพื่ออะไร
แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เพราะเขาอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ เขาไม่อยากเจ็บเจียนตายแบบนั้นอีกแล้ว
“ท่านหญิงอิลลิไธเออผู้ทรงเกียรติ ยินดีที่ได้พบครับ ท่านงดงามจนใจข้าสั่นเลย….”
เย่เทียนหัวเราะและเดินไปทางอิลลิไธเออ เขาค่อยๆยกมือเธอ
จูบจนเธอตกใจ.
การกระทําของเย่เทียนทําให้ใจของอิลลิไธเออแทบระเบิด หน้าเธอแดงขึ้นมา นางค่อยๆมองไปทางเกลเบอร์และโล่งอกที่เห็นเขาไม่มีท่าทีอะไร.
“ท่านลอร์ดซาตานเองก็ หล่อเหลาและกํายําจนใจข้าสั่นเช่นกัน ข้ายินดีนักที่ได้พบนักรบผู้เลื่องลือซาตาน…”
อิลลิไธเออยิ้มอ่อนๆให้เย่เทียน
“นักรบผู้เลื่องลือ?”
เย่เทียนตกใจแล้วถามด้วยรอยยิ้มทะลึ่ง
“ใช่ค่ะ เรื่องที่ลอร์ดซาตานนํากองทัพทาสแค่เพียงร้อยนายไปปราบทาสจราจลนับพันเพียงผู้เดียวได้ลือไปทั่วเหล่าชนชั้นสูง สหายทั้งหลายของข้าสรรเสริญท่านยิ่งนัก….”
อิลลิไธเออกล่าวด้วยความตื่นเต้น เพราะเย่เทียนยังไม่ปล่อยมือเธอแต่เธอก็ไม่พยายามชักกลับด้วย เธอรู้มีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นในใจ
“แล้วท่านล่ะครับ? ข้าสงสัยนักว่าอิลลิไธเออผู้งดงามจะสรรเสริญข้าด้วยรึป่าว?”
เย่เทียนถามด้วยรอยยิ้มยั่วเธอต่อหน้าเกลเบอร์คู่หมั้นนาง.
“นักรบผู้แข็งแกร่งย่อมมีสาวๆยกย่องเสมอ…”
อิลลิไธเออยิ้มและหน้าแดงให้เย่เทียนที่เริ่มถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้นเพราะเกลเบอร์ไม่พูดอะไร
นางรู้สึกว่าเกลเบอร์กับเย่เทียนนั้นแตกต่างกันแบบสิ้นเชิงเลย อย่างแรกคือ ร่างกายของเย่เทียนมีเสน่ห์ที่เหมือนกับพระเป็นเจ้าและสามารถทําให้ผู้หญิงทุกคนรู้สึกปลอดภัยได้
เย่เทียนยิ้ม หัวใจเธอก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้น
ขณะที่เกลเบอร์ทําตัวเฉยชาอยู่นั้น มือคู่หมั้นของเขาก็ถูกชายอื่นจับอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร เขาถึงกับแกลังหันหนี ไม่เห็นอะไร
วินาทีนั้น อิลลิไธเออผิดหวังในท่าที่ของเกลเบอร์มากจนเธอไม่รู้สึกนับถือเขาอีกเลย.
แล้วเธอก็หันไปสนใจเย่เทียนแทน.
เธอน่ะใจกล้าและบ้าบินมาตลอดอยู่แล้ว
เย่เทียนจําได้ว่าในเนื้อเรื่องของสปาตาคัส เธอเป็นผู้หญิงที่ใจง่ายมาก เธอถึงขนาดไปเล่นกับพวกทหารของสามีเธอในค่ายขณะที่เขากําลังยุ่งอยู่กับการทํางานอยู่
ทั้งนางยังมีเซ็กส์กับนักรบกลาดิเอเตอร์ของตระกูลเพื่อนสนิทเธอด้วย แถมยังช่วยลูกชายของเพื่อนสนิท เธอทําพิธีก้าวเป็นชายชาตรีด้วย….
ดังนั้นเย่เทียนที่สูง แกร่งและหล่อทําให้ใจเธอรู้สึกระสับระส่าย.
“จริงหรือครับ? เช่นนั้นข้าก็ดีใจมากๆ!”
เย่เทียนยิ้มอย่างภาคภูมิ เขาไม่สนเลยว่านางจะเป็นคนแบบไหนตามประวัติศาสตร์ เย่เทียนมั่นใจว่าเสน่ห์ และความแข็งแกร่งของเขาจะทําให้นางเชื่องต่อเขาเหมือนแมวน้อย
“ท่านลอร์ดซาตาน หากท่านมีโอกาสได้ไปคาปัวเมื่อใด ข้าจะแนะนําน้องสาวข้าให้รู้จักนะคะ….”
อิลลิไธเออกล่าวพร้อมยิ้มให้ แล้วกระพริบตาให้เย่เทียนอย่างมีเสน่ห์
คาปัวเป็นเมืองที่อยู่ทางใต้ของโรมโดยตระกูลอัลบินุสมีอํานาจและอิทธิพลอย่างมากในเมืองนั้น.
“ข้าจะตั้งตารอครับ ข้าจะหาโอกาสไปคาปัวแน่ถ้ามีเวลา!”
เย่เทียนยิ้มแล้วพูด พอธุรกิจในโรมของเขาเริ่มเปิดตัวได้เมื่อไหร่ เขาจะไปพื้นที่รอบนอกและเปิดอารีน่ากลาดิเอเตอร์ของเขาให้ทั่วโรมโบราณไปเลย.
ในอนาคตเขาจะมีอารีน่าของกลาดิเอเตอร์ภายใต้ชื่อของเขาให้หมด.
“ท่านลอร์ดเกลเบอร์ ข้าได้เตรียมอาหารไว้แล้ว มาเริ่มดื่มกันก่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วง ข้าได้เตรียมของที่ท่านต้องการสําหรับเดือนหน้าไว้แล้ว, ข้าจะมอบให้ท่านหลังดื่มกันเสร็จ!”
เย่เทียนเองก็พอใจกับการกระทําของเกลเบอร์มาก เลยพูดๆไป.
เย่เทียนอยากจะใช้ผลของพิษกลืนทรวงให้สุดเพื่อที่จะเปลี่ยนเกลเบอร์ให้กลายเป็นหมาเรื่องของเขา
“ขอบพระคุณครับ ลอร์ดซาตาน….”
ใจของเกลเบอร์นั้นเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขาก็ไม่มีทางออกอื่นแล้ว, ชีวิตเขานี้อยู่ในกํามือเย่เทียนแล้ว ถ้าเขาทําให้เย่เทียนไม่พอใจล่ะก็ เขาก็จะไม่ให้ยาถอนพิษแล้วก็จะตายอย่างอนาถ
เขาไม่อยากจะตายและไม่กล้าพอจะฆ่าตัวตายด้วย.
“ท่านหญิงอิลลิไธเออ ตามข้ามาสิครับ!”
เย่เทียนยิ้มแล้วยื่นแขนออกไป
“ค่ะ….”
อิลลิไธเออตะลึงแล้วมองไปทางเกลเบอร์จนเห็นท่าที่เฉยชาของเขา นางจึงจับมือเย่เทียนไปราวกับว่าเป็นคู่รักกัน