โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 171
ตอนที่ 171 – พิชิตใจคู่หมั้นของเกลเบอร์
เวรเอ๊ย!!! นังแพศยา!!!
พอเห็นว่าคู่หมั้นของตัวเองไปจับมือถือแขนกับชายอื่นต่อหน้าเขาเพียงเพราะรู้จักได้ไม่นาน เกลเบอร์ก็ใจสลายจนอดสบถมาเบาๆไม่ได้
แต่เขาไม่รู้เลยว่าที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะความขี้คลาดของเขาเอง
ถึงเขาจะคิดไว้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยอมรับมันไม่ได้อยู่ดี
อาหารมื้อนั้นเป็นแบบเรียบง่ายและมีไวน์, ผลไม้กับเค้กมาเพิ่ม
“เชิญนั่ง!”
เย่เทียนกล่าว จากนั้นก็จับเอวบางๆของอิลลิไธเออแล้วนั่งลงพร้อมกัน
“ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ท่านลอร์ด…”
พอนั่งลงเสร็จ เกลเบอร์ก็กล่าวยอและแสดงความยินดีกับเย่เทียน.
“ยินดีอะไรรึ?”
เย่เทียนถาม.
“ข้าขอยินดีกับท่านเรื่องที่ท่านโด่งดังในหมู่ชาวเมืองโรมัน, เรื่องที่ปราบทาสจลาจลได้สําเร็จ ทางสภาคงจะยกย่องท่านแน่ๆ…”
เกลเบอร์กล่าวอย่างใจเย็น แต่มือของเขานั้นกําแน่นเพราะเขาเห็นมือของเย่เทียนกําลังชักเข้าชักออกด้านหลังอิลลิไธเอออยู่
ตัวของนางนั้นแข็ง แต่หน้าเธอแดงมากๆขณะที่พยายามกัดฟันไม่ให้ส่งเสียงออกมา
นางไม่อยากให้เกลเบอร์รู้ แต่นางก็ไม่ได้ปฏิเสธเย่เทียน
“อ๋อ….จริงๆเจ้าลืมไปอีกเรื่องนะ เรื่องที่ลอร์ดสตราโบ ปอมปีย์มาลอบโจมตีข้าตอนกลางดึกแต่ก็แพ้ให้ข้าน่ะ!!”
เย่เทียนหัวเราะแล้วกล่าวอย่างยโส.
“ข้าได้ยินมาว่าท่านลอร์ดปอมปีย์เข้าใจผิดเอง เขานึกว่าท่านลอร์ดเป็นศัตรูที่พยายามจะลอบเข้าโรม…”
เกลเบอร์ยิ้มเงื่อนๆแล้วกล่าว เขารู้สถานการณ์ดีอยู่แล้ว แต่ไม่กล้าพูดแหย่ตระกูลใหญ่แบบปอมปีย์,
ฐานะพวกเขาห่างกันเกินไป ตระกูลปอมปีย์นั้นเป็นหนึ่งในตระกูลต้นๆในสภา ส่วนตระกูลเขานั้นแทบจะเข้าสภาไม่ได้เลย เป็นแค่ตระกูลชั้นสูงทั่วๆไปเท่านั้น
ไม่มีใครกล้าแบบเย่เทียน
หน้าใหม่ ตระกูลเขาไม่กล้าแหย่ตระกูลทรงอํานาจหลายๆตระกูลหรอก.
“ก็จริงอยู่ที่เป็นการเข้าใจผิดกัน แต่ความจริงที่ลอร์ดปอมปิย์แพ้ให้ข้าก็ไม่เปลี่ยนแปลง นั่นแสดงว่าข้าแกร่งกว่าลอร์ดปอมปีย์ สุดยอดใช่มั้ยล่ะ!!”
เย่เทียนค่อนข้างจะขี้โม้และยโสหน่อยๆ แต่คําพูดของเขาทําให้ใจของอิลลิไธเออเต้นรัวมากขึ้น
นี่คือชายแท้ที่แม้จะโดนลอบโจมตี แต่ก็แกร่งพอจะโค่นสตราโบผู้เลื่องลือได้
มีข่าวลือไปทั่วว่าตอนที่สตราโบกลับมาเขาเจ็บหนักมากๆ
วินาทีต่อมา ตัวเธอสั่นกระตุกไปหมดเพราะเย่เทียนรุกหนักและสําเร็จไปแล้ว
หน้าของเธอแดงขึ้นกว่าเดิมขณะที่เท้าทั้งสองเธอแนบชิดกันจนไม่กล้าขยับตัว.
“สิ่งที่ท่านลอร์ดพูดนั้น”
เกลเบอร์พูดกับเย่เทียนด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปอีกทางแล้วดื่ม พยายามเลี่ยงไม่มองสิ่งที่กําลังเกิดขึ้น
“ท่านทําอะไรให้ข้าหน่อยได้มั้ยล่ะ?.
เย่เทียนถามเกลเบอร์
“ข้าไม่รู้ว่าจะช่วยท่านได้รึป่าว! แต่ท่านลอร์ดต้องการสิ่งใด?”
เกลเบอร์ถามด้วยเสียงสั่นๆ แต่ก็ไม่กล้าขัดใจเย่เทียนเพราะตอนนี้หัวใจเขาเริ่มเจ็บขึ้นมาอีกแล้ว
“ช่วยข้าซื้อที่ดินที่คาปัว !”
เย่เทียนกล่าวเพราะตอนนี้เขามีเงินเหลือใช้มาก เนื่องจากตระกูลปอมปีย์เพิ่งให้มาอีกครึ่งทาเลนตั้ม นั้นก็มากพอจะซื้อที่ดินผืนใหญ่ๆได้เลย.
ที่ดินในโรมนั้นค่อนข้างหาซื้อยาก ยิ่งที่กว้างๆยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่าจะซื้อที่ดินรอบๆ โรมแทน.
ธุรกิจในอนาคตของเขาจะมีอยู่รอบๆโรมและขยายไปให้ทั่วทะเลเมดิเตอเรเนี่ยนเลย.
ตอนนี้พวกพ่อครัวร้านอาหารเซ็ทที่2ของเขากําลังเตรียมการอยู่ และพวกทาสต่างๆก็ซื้อเอาไว้แล้ว จึงไม่จําเป็นจะต้องไปฝึกพวกเขาด้วยตัวเองอีกต่อไป
ขั้นต่อไปคือเขาจะเปิดอารีน่าของจริงในโรม.
“ท่านซาตานคะ ข้าซื้อที่ดินให้ท่านเองก็ได้ ท่านโปรดไว้ใจข้า ข้าทําได้…”
อิลลิไธเออเปิดปากพูดออกมาราวกับว่าเธอกําลังหายใจไม่ออกอยู่
สายตาเธอที่มองเย่เทียนนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกกระหายและน้ําตาก็เริ่มเอ่อออกมา
“จะดีหรอครับ?”
เย่เทียนยิ้มแล้วเอามือออกจากด้านหลังเธอ พร้อมกับจัดชุดของเธอไปด้วย
อิลลิไธเออโล่งใจที่เห็นเย่เทียนดึงมือกลับ แต่รอบนี้มันกลับลงไปลึกกว่าเดิม จนเธอเกือบจะครางออกมาเบาๆ
“ค่ะ ข้าจะให้ท่านพ่อช่วย…”
นางออกตัว.
“ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะทราบซึ้งมาก ท่านหญิงอิลลิไธเออ…”
เย่เทียนยิ้มอย่างมีความสุข “ถ้าถึงเวลาข้าจะนําเงินไทาเลนตั้มไปให้ ท่านจะได้ซื้อได้สะดวก!”
พอเขาทําให้สาวคนนี้เชื่องเมื่อไหร่ เขาก็จะได้มีที่พักด้านนอกโรม….
อิลลิไธเออนั้นเป็นลูกสาวของเดียวของตระกูลอัลบินุส นางโด่งดังมาก.
“พระเจ้า ทองไทาเลนตั้ม, ซาตาน, ท่านเชื่อใจข้าขนาดนั้นเลยหรอคะ?.
นางอุทานขึ้นมา
“แน่นอนครับ แต่ข้าอยากให้ท่านอยู่ที่นี่ซักวันสองวัน ข้าอยากจะหารือกับท่านซักหน่อย!”
เย่เทียนยิ้ม พยายามหาเหตุผลให้เธออยู่ด้วย ไม่งั้นเย่เทียนคงไม่ไว้ใจเธอแน่.
“ค่ะ!”
อิลลิไธเออไม่คิดอะไรเลยแล้วตอบตกลงไป ไม่รอฟังความเห็นจากเกลเบอร์เลย.
ทั้งสามคนคุยกันอยู่นานมาก แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับเกลเบอร์ นั่นทําให้เขารู้สึกอยากระเบิดความโกรธออกมา เพราะยิ่งนางคุยกับเย่เทียน นางก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น เหมือนคุยกันอยู่2คนเลย.
“ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เกลเบอร์ ท่านควรกลับซะ! นี่ของที่ท่านต้องการ, สําหรับ2เดือน!”
เย่เทียนเอาขวดเล็กๆออกมาเ
เยู่เทียนเอาขวดเล็กๆออกมาแล้วส่งให้เกลเบอร์ไป พร้อมไล่เขา.
“ขอบพระคุณครับ ท่านลอร์ด ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้!!”
เกลเบอร์อยากจะรีบออกที่บ้านี่ให้ไวๆ
ไอ้เวรซาตาน ถ้ายานี่ไม่ได้ผลล่ะก็ ข้าจะไปบอกคู่หมั้นเคซ่าเจ้าเรื่องทั้งหมดในวันนี้เลย!
พอเกลเบอร์กําลังจะไป เขาก็เห็นอิลลิไธเออนั่งตักเย่เทียนอยู่ เขาจึงกล่าวด้วยความแค้นในใจ
“วูบ…”
พอเกลเบอร์จากไป เย่เทียนก็ไม่พูดอะไรมาก ปัดทกอย่างบนโต๊ะลงแล้วจัดสนามรบให้เธอขึ้นไป.
ไอ้ชั่วซาตาน นั่งเลวอลลิไธเออ….
เกลเบอร์ยังไปได้ไม่ไกลนัก เขาเลยได้ยินเสียงอิลลิไธเออชัดเจน พร้อมกับเสียงจานชามที่ตกลงพื้น เขารู้ว่าเขากําลังทําอะไรกัน.
“อ๊ะ….”
เสียงนั้นทําให้เกลเบอร์ชะงักก่อนจะรีบวิ่งออกจากที่นี่ไปด้วยความโมโห.
มันเป็นเสียงของเจ้าสาวเขาที่เขาเป็นคนที่ควรจะได้ยิน แต่กลับ…..
