โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 172
ตอนที่ 172 – อิลลิไธเออร์ผู้เชื่อฟัง
“ซาตาน….ท่านช่างน่ากลัว…ราวกับสัตว์ที่หิวกระหายนัก..”
เวลาผ่านไป อิลลิไธเออร์ก็มีเรี่ยวแรงกลับมาอีกครั้งจากนั้นก็ค่อยๆคลานออกจากโต๊ะด้วยความเจ็บและความดีใจ.
หน้าของเธอแดงไปหมดขณะที่สายตาเต็มไปด้วยความพอใจ
“ท่านชอบรึป่าว?
เย่เทียนถามเบาๆ
“ชอบ? ข้ารักเลยต่างหาก! บ้าจริง ข้าว่าข้าต้องเป็นบ้าแน่ถ้จากท่านไปแล้ว…”
อิลลิไธเออร์ตอบ.
“ท่านอยากจะจากข้าไปหรอ?”
เย่เทียนถาม.
“ไม่อยู่แล้ว แต่ข้ามีคู่หมั้นแล้วนะ…”
นางกล่าว
“เมื่อตะกี้ท่านจงใจร้องออกมาเสียงดังเพื่อให้เขาได้ยินไม่ใช่รึไง? ยังไงเขาก็แค่คนไร้น้ํายา ท่านไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก!”
เย่เทียนยักคิ้วยั่วนางพร้อมทําสายตารังเกียจเกลเบอร์
“ให้ตายสิ ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย ท่านหยุดพูดซักทีได้มั้ย? ข้าอายจะแย่อยู่แล้ว…”
นางกล่าวอย่างแข็งกร้าวพร้อมหน้าแดงหน่อยๆด้วยความรู้สึกผิด. นางดูเหมือนกําลังคิดหนักอะไรอยู่
“ข้าต้องไปขอให้ท่านพ่อยกเลิกงานหมั้นซะ ข้าแต่งกับคนไร้น้ํายาแบบนั้นไม่ได้หรอก…”
นางกล่าวอย่างดุดันหลังตัดสินใจเสร็จ.
“อย่าครับ ไม่ต้องแต่งกับเขาพอแค่หมั้นอย่างเดียว หลังจากนั้นท่านจะมาอยู่กับข้าก็ได้…”
เย่เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม, เมื่อตะกี้นางถูกพิชิตใจไปแล้ว ค่าความภักดีก็เพิ่มขึ้นมาถึงตั้ง100แล้ว.
“ก็ดีค่ะ…ข้าจะฟังท่าน!”
สายตานางเต็มไปด้วยความสุข
“ท่านซาตานที่รัก หากท่านไปที่คาปัวเมื่อใดก็มาหาข้าด้วยนะ, ข้ามีเพื่อนอยากจะแนะนําให้ท่านด้วย..”
อิลลิไธเออร์เข้าไปซักในอ้อมแขนของเย่เทียนแล้วกล่าว
“เพื่อนสนิทของท่านคือใครหรือ?”
เย่เทียนถามด้วยความสงสัย.
“นางชื่อลิเดียค่ะ….”
อิลลิไธเออร์กล่าวพร้อมหัวเราะคิกๆ.
ลิเดีย?
เย่เทียนพึมพําเบาๆ ชื่อนั้นดูคุ้นๆมาก. ถ้าเขาจําไม่ผิดล่ะก็นางเป็นภรรยาของนายทาสสปาตาคัส, นางไม่น่าจะขี้ริ้วขี้เหร่แน่
แต่สิ่งที่เย่เทียนกังวลคือเพื่อนสนิทอีกคนของอิลลิไธเออร์มากกว่า, น่าจะชื่อว่าไกอา
ไกอาเป็นผู้หญิงที่มีสเน่ห์มาก เธอเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อยๆที่สามารถสะกดทั้งโลกได้เลย.
หญิงจากตระกูลบาเที่ยตัสจะสวยรึป่าวนะ?
พอเย่เทียนนึกถึงเรื่องลิเดีย เขาเลยคิดถึงเรื่องตระกูลนางไปด้วย, ตระกูลบาเทียตัสมีชื่อเสียงโด่งดังด้านเลี้ยงดูทาสหญิงสวยๆตั้งแต่อายุยังน้อย…
“ท่านรู้จักนางหรอคะ?”
อิลลิไธเออร์สงสัยขึ้นมาพอเห็นท่าที่ของเยเทียนตอนได้ยินชื่อนาง.
“ข้าก็แค่คิดว่าเป็นชื่อที่ดีนะ!”
เย่เทียนพยายามหัวเราะเกลื่อน
เหตุกบฏของสปาตาคัสเกิดขึ้นในปี 73ก่อนคริสตกาล, ตอนนั้นลิเดียน่าจะมีอายุได้อย่างน้อย40ปีแล้วแถมยังแก่กว่าอิลลิไธเออร์ด้วย ถ้าอย่างงั้นตอนนี้นางก็น่าจะอายุได้16-17ปี เธอคงจะแต่งงานไปแล้วแน่
“นางแต่งงานรึยัง?”
เย่เทียนถาม.
“นางมีสามีแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้แต่งกัน”
อิลลิไธเออส่ายหัวแล้วตอบ.
“นางก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ทําไมยังไม่ได้แต่งอีก?”
เย่เทียนรู้สึกสงสัยขึ้นมา
“นางอายุแค่17เองนะคะ ส่วนเรื่องที่ยังไม่ได้แต่งนั้นเป็นเพราะว่าเขาเป็นคู่หมั้นคนที่สองของนางค่ะ คู่หมั้นคนแรกของนางตายในสนามรบก่อนจะได้แต่งกัน…พอพูดถึงเรื่องลิเดียขึ้นมาก็ทําให้ข้ารู้สึกสลดใจ ตระกูลนางเป็นแค่ตระกูลอัศวินแท้ๆ. คู่หมั้นคนปัจจุบันของนางก็เป็นแค่เศรษฐีชั้นสูงตัวเล็กๆที่เก่งด้านการฝึกกลาดเอเตอร์เท่านั้น ดูเหมือนว่าตาของเขาเปิดโรงฝึกด้วยค่ะ…”
นางอธิบาย
“ถ้าอย่างงั้นข้าก็ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลที่โรมนี่แล้วล่ะนะ ข้าจะไปเยี่ยมท่านที่คาปัวซักหน่อยแล้วกัน”
เย่เทียนพยักหน้า
ตระกูลบาเทียตัสจะเริ่มเปิดอารีน่าไว้ฝึกทาสกลาดิเอเตอร์แล้วหรอ? เย่เทียนเดาว่าอีกไม่กี่ปี อารีน่าเล็กๆก็น่าจะถูกสร้างขึ้นรอบๆคาปัวและเมืองอื่นๆแน่.
ถ้าเขาอยากจะสร้างอารีน่าของจริงขึ้นมาเย่เทียนต้องรีบแล้ว ไม่งั้นคงจะทําภารกิจที่ระบบให้ไม่ทันการณ์แน่
“อิลลิไธเออร์ ข้าจัดห้องไว้ให้ท่านแล้ว คืนนี้ท่านพักให้สบายเถอะนะ!”
เย่เทียนกล่าวเบาๆก่อนจะช่วยเธอแต่งตัวแล้วอุ้มไปส่งที่ห้อง
สละ!
เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ชื่อนั้นผุดขึ้นมาในหัวเย่เทียน
แน่นอนว่าไม่ใช่ศัตรูสุละของเขา แต่เป็นภรรยาของสปาตาคัสนามสุละ.
ดูเหมือนว่านางจะเป็นนักพยากรณ์ซักอย่างที่ทํานายได้แม่นมากๆ ตอนที่เหล่าสปาตาคัสจะออกไปทําศึกนั้น นางทํานายไว้ว่าพวกเขาจะต้องเจอกับหายนะใหญ่หลวงแน่ และมันก็เป็นดังนั้นจริงๆ
เย่เทียนเลยรู้สึกอยากจะครอบครองนางให้ได้ขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางจะหาตัวนางได้เลย
เขารู้แค่ว่านางเป็นชาวเทรเชี่ยนจากหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งเท่านั้น
คาปัวงั้นหรอ น่าจะเป็นทริปที่ดีแน่ๆ!
เย่เทียนคิดในใจ.
แต่เขาก็นึกได้ว่าตัวเองมีแผนโครงการต้องทําเยอะมาก ทั้งเรื่องร้านอาหาร, ร้านชุดชั้นใน, เรื่องไร่และฟาร์มขนาดใหญ่กับเขื่อนเก็บน้ําอีก. แถมยังต้องหาเวลาไปป่ามายันจับพวกยักษ์ด้วย นี่ยังต้องไปสร้างอารีน่าที่คาปัวอีก.
มีหลายอย่างที่ต้องทําแต่ก็ยังไม่เสร็จซักอย่าง
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องหาซื้อทาสสปาต้นเพิ่มอีกทั้งชายและหญิงเลย.
กองทัพส่วนตัวจํานวน500นายนั้นเขาวางแผนไว้ว่าจะใช้นักรบสปาต้นอย่างเดียว
แต่ตอนนี้เขามีทหารแค่156นายเอง
แค่นั้นมันยังไม่พอหรอก.
ในความคิดเขานั้นเขาอยากจะสร้างกองทัพทั่วทั้งปฐพี,ท้องทะเลและแม้แต่อากาศด้วย แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีอํานาจพอ โดยเฉพาะกองทัพอากาศที่น่าจะทําได้ยากในยุคนี้
แต่เขาก็อยากจะสร้างกองทัพที่หลากหลายทั้งกองทัพเกราะหนัก, กองทัพม้าเกราะหนัก, กองทัพทหารราบ, กองทัพทหารม้าเกราะเบา, กองทัพพลหน้าไม้และอื่นๆอีก
ความทะเยอทะยานของเขาเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆและถ้าเขาสร้างกองทัพแบบนั้นขึ้นมาได้จริงๆ เขาก็จะกลายเป็นกษัตริย์ไร้มงกุฎของโรม.
แน่นอนว่าเขาจะพยายามเก็บข้อมูลทั่วทั้งโรมไว้ และแม้แต่ทั่วทั้งทะเลเมดิเตอเรี่ยน เพราะถ้าเขารู้จักศัตรู เขาก็จะรบได้ชนะร้อยครั้งแน่นอน.
เขายังอยากสร้างกองทัพนักลอบสังหารด้วยจะได้เอาไว้ทํางานลอบสังหารให้
เขาทะเยอทะยานมากแต่มันก็อันตรายมากเช่นกันดังนั้นเขาจะต้องทําแบบค่อยเป็นค่อยๆไป.
ตอนนี้เป้าหมายของเขาคือต้องทําร้านและพวกฟาร์มให้สําเร็จก่อน จะได้มีทนหนาทําอย่างอื่น
“เจ้านายคะ แม็กซ์ต้องการขอพบท่านค่ะ!”
หลังจากส่งอิลลิไธเออร์เสร็จแล้ว ไดอาน่าก็มารายงานเย่เทียน…
