โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 180
ตอนที่ 180 – ของกํานันของท่านหญิงโรส!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้มเพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
ท่านหญิงโรสนั้นงดงามมากๆและมีเสน่ห์เฉพาะตัวเธอด้วย.
เธอคือจิ้งจอกสาวที่สามารถดึงดูดผู้ชายได้ทุกคน.
เย่เทียนเข้าใจแล้วว่าทําไมมาโคเนียถึงอิจฉานัก. เสน่ห์ของนางนั้นรุนแรงมากจนแม้แต่ลูกชายเธอเองก็หลงไปด้วย.
ตัวของโรสนั้นเพอร์เฟ็คมากๆและสูงด้วย. นางมีใบหน้าที่งดงามและยั่วยวนมากๆ
นางใส่สตอลาอยู่และมันทําให้ส่วนโค้งเว้าของนางดูมีเสน่ห์ เย่เทียนสามารถได้กลิ่นหอมโชยออกมาอย่างแรงเพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ําเสร็จ
“ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทแต่ข้าอยากทราบว่าเทพธิดาองค์ใดที่กําลังยืนอยู่ตรงหน้าข้าตอนนี้?”
เย่เทียนยิ้มให้แล้วถามทาสหญิงข้างๆเขา.
“อุ่บ…..”
ทาสหญิงของโรสอดหัวเราะออกมาไม่ได้นางอธิบาย “ลอร์ดซาตานนี่คือเจ้านายข้าท่านหญิงโรสค่ะ!”
“ท่านหญิงโรสนี่เอง อภัยให้แก่ความโง่ของข้าด้วยเพราะข้าไม่เคยเห็นหญิงงามเช่นนี้มาก่อนเลย!”
เย่เทียนยิ้มแล้วคํานับเบาๆให้โรส.
“ท่านลอร์ดซาตานเองก็เป็นชายที่สง่างามที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นเช่นกันค่ะ ครั้งแรกที่ข้าเห็นท่านข้าก็นึกว่าท่านเป็นเทพซะด้วยซ้ํา”
โรสยิ้มยั่วให้ขณะที่ตอบ.
นางพบว่านอกจากเขาจะสูงและหล่อแล้ว เย่เทียนยังมีออร่าพิเศษมากๆอยู่รอบตัวเขาด้วยซึ่งนั่นดูมีเสน่ห์มาก,
ถ้ามีใครอยากรู้อยากเห็นในตัวเขาล่ะก็คงจะตกหลุมรักเป็นแน่
“ใช่แล้ว ท่านคือเทพธิดาส่วนข้าก็คือเทพเราสองคนนั้นเป็นคู่ที่เหมาสมกับนัก!”
เย่เทียนยิ้มและรู้สึกทะเยอทะยานหน่อยๆ ถ้าได้พิชิตหญิงงามขนาดนี้คงให้ความรู้สึกดีๆเป็นแน่
“ข้าก็คิดเช่นนั้นค่ะ….”
โรสยิ้ม นางดูเปิดใจเรื่องที่เย่เทียนหยอดเธอมากแถมรู้สึกสนุกด้วยซ้ํา
แต่มาโคเนียที่กําลังแอบฟังอยู่หลังประตูนั้นกําลังด่าเย่เทียนในใจอย่างแรง แม้เขาจะไม่เห็นแต่ฟังจากบทสนทนาแล้วเขาก็เข้าใจว่ากําลังเกิดอะไรขึ้นเขาโมโหมากถึงขนาดว่ากระอักออกมาเป็นเลือดได้เลยตอนที่คิดภาพแม่ของเขากับเย่เทียน
“เป็นเกียรตินักที่ท่านหญิงโรสเชิญข้ามา!”
เยู่เทียนก้าวออกไปแล้วจับมือนา
“นายหญิง ข้าขอตัวก่อนนะคะ!”
ทาสของโรสกล่าว
“ซาย่า เจ้าอยู่นี่แหละ คอยรินไวน์ให้ท่านลอดซาตาน…”
โรสกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
“ตามที่ท่านสั่งค่ะ นายหญิง!”
ซาย่าหน้าแดงขึ้นมาหน่อยๆขณะที่นั่งลงข้างๆเย่เทียนแล้วส่งแก้วไวน์ให้
“ขอบคุณท่านหญิงที่มีน้ําใจครับ!”
เย่เทียนยกแก้วขึ้นแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
“ขอแสดงความยินดีกับท่านที่ชนะศึกและได้รับรางวัลอันยิ่งใหญ่ค่ะ!”
โรสเองก็ยกแก้วขึ้นมาแล้วพูดกับเย่เทียน.
“เรื่องนั้นต้องขอขอบคุณทางสภาครับ!”
ริมฝีปากของเยเทียนกระดกขึ้นด้วยความกวน.
กองทหารส่วนตัว500คนนั้นน่าเกรงขามจริงๆ
“ไม่นึกเลยว่าในโรมจะมีคนมากความสามารถเยี่ยงท่านอยู่ออเรเลียช่างตาแหลมจริงๆ ถ้าข้าออกไปด้านนอกบ่อยบ้างล่ะก็คนที่พบท่านน่าจะไม่ใช่ออเรเลียแต่เป็นข้า!”
โรสกล่าวด้วยน้ําเสียงเสียดาย.
“หากข้าได้พบท่านหญิงก่อน ข้าคิดว่าข้าคงหลงความงามท่านเป็นแน่!”
เยเทียนหัวเราะ
“แล้วตอนนี้ล่ะ? เจ้าหลงความงามของออเรเลียแล้วรี?”
โรสยิ้มอย่างมีเสน่ห์แล้วถามเย่เทียนไปด้วยความสงสัย.
“หลงออเรเลียรี? เคซ่าเป็นคู่หมั้นของข้านะครับ…”
เย่เทียนหัวเราะ.
“ใครจะรู้เล่าชนชั้นสูงที่เปลือกนอกเป็นผู้ดีด้านในอาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้”
โรสกล่าวอย่างไม่แยแส.
ทั้งสองคนกําลังคุยกันประดุจเพื่อนเก่า, ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ, โรสไม่พูดเรื่องสาเหตุที่ชวนมาแต่เย่เทียนก็ไม่อยากจะถาม.
“ท่านคิดว่าซาย่าเป็นอย่างไรบ้าง?”
จู่ๆโรสก็ยิ้มแล้วถามเย่เทียนจนทําให้ตัวของซาย่าสั่นหน่อยๆและหน้าก็แดงขึ้น
“นางช่างเหมือนดอกไม้งามยิ่งนัก!”
เย่เทียนมองซาย่าอย่างจริงจังแล้วยิ้มขณะตอบไป
“นางงดงามจริงๆ ทั้งสามีและลูกชายข้าอยากจะได้นางแต่ข้าก็ห้ามไว้ เพราะข้ารู้สึกว่านางควรจะรอให้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตโผล่ออกมาก่อน!”
โรสกล่าว.
“โชคดีของซาย่านักที่ได้เจ้านายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้!”
เย่เทียนยิ้มและรู้แล้วว่ากําลังจะเข้าประเด็นหลัก
“ข้าคิดเท่าไหร่ข้าก็เชื่อว่านางต้องการเจ้านายที่แข็งแกร่ง, ยอดเยี่ยมและหนุ่มๆ!”
โรสมองเย่เทียนแล้วพูดซ้ําๆ “ข้าจึงคิดว่าจะมอบซาย่าให้ท่าน!”
“ไม่นะคะนายหญิง ข้าไม่อยากจากท่านไป!”
ซาย่าสะดังแล้วรีบอ้อนวอนแต่พอเห็นโรสมองกลับมานางก็เงียบทันที
เจตนาของโรสนั้นชัดเจนมาก
“ต่อให้ไม่คิดเรื่องความดีของนาง ซาย่าทิ้งดงามจริงๆข้าเองก็ชอบนางมากๆแต่ข้าหาเหตุผลที่จะรับของกํานันนี้ไม่ได้เลยครับ!”
เย่เทียนส่ายหัวแล้วยิ้ม.
เขาพอจะเดาเจตนาของโรสออก, นางมอบซาย่าที่หน้าตาและหุ่นดีมาให้แถมยังถูกชนชั้นสูงหลายคนหมายปองอีก นางก็จะได้เป็นหูเป็นตาแทนเธอในบ้านของเย่เทียน.
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไม่สิได้หลายตัวด้วยซ้ํา
“ซาย่าอยู่กับข้ามานานมากแล้วต่อให้ข้ามอบอิสระภาพให้นางไป ข้าก็เกรงว่านางจะเอาชีวิตรอดไม่ได้ดังนั้น ข้าจึงอยากจะหาเจ้านายที่ดีกว่าให้นางและท่านก็เป็นเจ้านายอายุน้อยที่ขายกย่องมากที่สุด. แน่นอนถ้าท่านอยากรู้เหตุผลของข้าข้าก็จะบอกให้, ข้าอยากจะฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลสุละเรากับท่าน!”
โรสหัวเราะแล้วอธิบาย.
“อ่อ….จริงๆแล้วข้าไม่ได้จงเกลียดจงชังตระกุลสละเป็นพิเศษหรอกครับ โดยเฉพาะหลังได้เห็นท่านหญิงแล้ว”
เย่เทียนหัวเราะ
“ข้ารู้เรื่องนั้นเช่นกัน! ท่านเป็นบุตรเขยของตระกูลจูเลียสและท่านก็มีพันธะกับฝั่งนั้น! แต่อีกไม่นานตระกูลสุละก็คงไม่ใช่อันตรายสําหรับมาเรียสหรอก!”
โรสยิ้มแล้วกล่าวแบบมีนัยยะ “สิ่งที่ท่านควรจะระวังตอนนี้ไม่ใช่สละ, ไม่ใช่ข้า, จริงมั้ย?”
“ก็จริงครับแต่ข้าไม่ใช่ตัวแทนของทั้งตระกูลสุละนี่นะแถมสุละเองก็มีบุตรชาย3คนด้วย!!”
เย่เทียนกล่าวแบบไม่แยแส “แต่ข้าก็จะยอมรับของกํานันของท่านหญิงโรสนะครับ!”
หลังจากพูดเสร็จเย่เทียนก็เข้าไปโอบซาย่า
เย่เทียนไม่ห่วงเรื่องนางจะมาสอดส่องเขาหรอกเพราะไม่นานซาย่านั่นแหละจะกลายมาเป็นตาให้เขาซะเอง.
โรสนั้นเป็นผู้หญิงแผนสูง,ทะเยอทะยานและมีเสน่ห์ถ้ายังไม่ได้ครอบครองนางล่ะก็ เย่เทียนจะไม่มีวันประมาทเด็ดขาด
“ท่านลอร์ด…”
ซาย่ารู้สึกประหม่ามากๆ
“เจ้าต้องเรียกข้าว่าเจ้านายสิ!”ฃ
เย่เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
