โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 185
ตอนที่ 185 – แผนร้ายของตระกูลปอมปี่ย์!
“อา….”
ไม่นานหญิงงามคนนั้นก็ค่อยๆตื่นขึ้นมา, นางดูมึนงงแต่พอเห็นเยเทียนนางก็รีบกระโดดใส่เขาทันที
ตุ่บ!
เย่เทียนเอาสันมือฟาดไปที่หลังคอของเธอจนเธอสลบไปในทันที
“อะไรเนี่ย? ท่านไม่ชอบของกํานันนี้รี?”
โรสเห็นสิ่งที่เย่เทียนถามจึงถามไปด้วยหน้านิ่ว
“แน่นอนครับแต่ข้าไม่สนุกด้วยกับหญิงที่เสียสติหรอกนะ….”
เย่เทียนส่ายหัวแล้วกล่าว
“ท่านชอบหญิงที่มีความมุ่งมั่นอันแรงกล้างั้นรึ?”
โรสถาม.
“ไม่ ท่านเข้าใจผิดแล้ว, ข้าชอบความรู้สึกที่ได้พิชิตใจต่างหาก!”
เย่เทียนยิ้มด้วยความรู้สึกภูมิใจหน่อยๆ
“ท่านหญิงโรส ท่านเตรียมตัวไว้เถอะ! พรุ่งนี้ข้าจะช่วยติดต่อฝ่ายข้าให้เอง!”
หลังจากพูดเสร็จเย่เทียนก็ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วออกไป.
“เจ้านาย….”
ซาย่าดูลําบากใจมากๆแต่ก็ตามเย่เทียนไปเพราะตอนนี้เขาเป็นเจ้านายเธอ, อย่างน้อยก็แค่ต่อหน้าล่ะนะ
“ซาตาน…”
พอมองเย่เทียนจากไปโรสก็พึมพําออกมาเบาๆเพราะนางไม่เข้าใจชายหนุ่มคนนี้เลยแม้แต่น้อย
“ท่านจะปฏิเสธของกํานันข้างั้นรึ? ข้าจะส่งไปให้เอง!”
สุดท้ายโรสก็หัวเราะออกมาพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกาย.
“ไอ้เลว!!!!”
พอออกมาจากห้องของโรสเย่เทียนก็เห็นมาโคเนียรออยู่ด้านนอก และพอเขาเห็นเย่เทียนเขาก็ด่าถอออกมาพร้อมกับกระโจนใส่.
“โอ..”
เย่เทียนยิ้มบางๆขณะที่มาโคเนียกําลังพุ่งเข้ามาหา เขาก็ยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วจากนั้นก็บีบคอมาโคเนียแล้วยกเขาทุ่มลงไปกับพื้น
ตุ่บ!!!!
ถึงเย่เทียนจะไม่ได้ใช้แรงเยอะแต่เขาก็ทําให้มาโคเนียรู้สึกเหมือนว่าร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆด้วยความเจ็บปวดทั่วร่าง,
“อั่ก…”
มาโคเนียร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
“โสโครก…”
เย่เทียนด่ามาโคเนียจากนั้นก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูด “ข้าบอกเลย ท่านหญิงโรสนี่เป็นหญิงงามสะกดสายตาของจริง, ไม่นานข้าจะพิชิตนางให้ได้ แล้วก็ขอบใจเจ้าที่มาเชิญข้าวันนี้นะ!”
พอพูดเสร็จเย่เทียนก็เอามือไปโอบเอวซาย่าแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆ
แหวะ!
มาโคเนียโมโหจากคําพูดเย่เทียนมากจนเขาอ้วกออกมาเป็นเลือดแล้วสลบไป.
“ฮอสตุส เลเวียตายแล้วครับ!!!”
เช้าวันต่อมาปอมปียรีบวิ่งไปหาแม่ของเขาแล้วกล่าวด้วยน้ําเสียงกังวลมากๆ
“ตายงั้นเหรอ? มันทํางานสําเร็จรึป่าว?”
แม่ของปอมปีย์, เวลิน่าดูตกใจมากๆ
“ดูเหมือนว่าเขาจะโดนคนเรร่อนฆ่าตายแล้วถูกชิงทรัพย์ไปหมดเลยครับ!”
หน้าของปอมปีย์เหยเกมากแล้วเขาก็พูดต่อด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา “มันต้องเป็นฝีมือของเจ้าชั่วซาตานนั่นแน่! บ้าเอ๊ยเราไม่มีหลักฐานอะไรเลย!!”
“นีเจ้าพยายามหลอกซาตานอีกแล้วงันรึ?”
สตราโบผลักประตูแล้วค่อยๆเดินเข้าไปในห้อง
บาดแผลทางกายของเขาทั้งหมดดูจะหายหมดแล้ว แต่ร่างกายของเขากลับดูเหมือนหญิงมากๆ. หนวดเคราที่ดกหนาของเขาเริ่มร่วงและบางลงเรื่อยๆ. เสียงของเขาเบาและแหบมากๆแต่มันก็ซ่อนโทนออกหญิงของเขาไว้ไม่ได้
ออร่าชายชาตรีของเขาก็เริ่มจางหายไปจากร่างกาย
สายตาที่สุขุมของเขาเต็มไปด้วยความหมองมัว.
“ค่ะที่รัก….”
เวลิน่าพยักหน้า, เสียงของนางดูนุ่มนวลมากแต่นางไม่รู้เลยว่าเสียงนั้นจะทําให้สตราโบเจ็บมากแค่ไหน
“เจ้าฆ่าซาตานด้วยแผนตื้นๆแค่นั้นไม่ได้หรอก, ทําอะไรมันไม่ได้ด้วยซ้ํา หูตาของมันเยอะเกินไป!”
สตราโบกล่าวด้วยน้ําเสียงเย็นชาทําให้ปอมปีย์รู้สึกหดหูมากๆ
“ลูกพ่อ, ไปพาเทเรโดมาหาพ่อที, พ่อกับเขามีเรื่องสําคัญจะต้องคุยกัน! ถ้าลูกอยากจะฆ่าซาตานลูกก็ต้อง ฆ่ามันบนสนามรบ!!”
สตราโบกล่าวกับปอมปีย์,
“ครับท่านพ่อ!!!”
พอรู้ว่าพ่อเขาจะจัดการกับเย่เทียนด้วยตัวเอง ปอมปีย์จึงรู้สึกมีแรงฮึดขึ้นมาแล้วรีบไปให้ไว
“ที่รักคะ ท่านจะปล่อยให้ซาตานมันเข้าสนามรบจริงหรือคะ?”
เวลิน่าขมวดคิ้วใส่สตราโบ.
“จริง! ทันทีที่มันเข้าสนามรบ มันตายแน่!”
สตราโบกล่าวอย่างเยือกเย็น,
“แต่มันสามารถปฏิเสธได้นะคะ….เพราะถึงยังไงมันก็เป็นชนชั้นสูงเช่นกันแถมยังมีตระกูลใหญ่ๆหนุนหลังด้วย!”
เวลิน่ากล่าวซ้ําๆ
“จริงอยู่แต่ถ้ายุมันได้ล่ะก็มันเข้าสนามรบแน่ อีกอย่างพวกชาวบ้านเวรตะไลนั้นมองมันเป็นเทพสงครามไม่ใช่รึไง? พวกบ้านั่นจะต้องอยากให้เทพสงครามของพวกมันสู้เพื่อโรมอย่างแน่นอน!”
เสียงที่เย็นชาของสตราโบแฝงความเกลียดชังมหาศาลอยู่
เขาเชื่อว่าทุกอย่างที่เย่เทียนได้มาตอนนี้ก็เพราะว่ามันเหยียบหัวเขาไป.
“แผนของท่านคืออะไร?”
เวลิน่ามองสามีเธอด้วยความรู้สึกขมักเขมันมากๆแต่พอคิดว่าสามีเธอลงสนามเองไม่ได้แล้วก็รู้สึกหดหูขึ้นมา.
“เทเรโดกับข้าจะเสนอทางสภาให้ซาตานนํากองทัพของมันไปลงสนามรบที่โหดที่สุด!”
“ซาตานมันคงไม่ยอมแน่แต่ถ้าเราเสนอว่าให้เมืองที่มันรบชนะเป็นเมืองขึ้นของมันล่ะก็! ดูจากความทะเยอทะยานของมันแล้วมันต้องยอมแน่! เราจะส่งคนไปยชาวบ้านและบังคับให้มันทําสงครามซะ! แน่นอนว่าเราจะไม่ให้ความช่วยเหลือมันเลยทั้งเรื่องทหารและทรัพยากรด้วย!”
“มันจะตกลงแน่เหรอคะ?”
เวลิน่ารู้สึกกังวลหน่อยๆ
“ข้อเสนอดีๆแบบนี้มันตกลงแน่!”
สตราโบกล่าว.
“แล้วทางสภาจะเห็นด้วยงั้นหรอคะ?”
เวลิน่าถามด้วยความสงสัย.
“พวกเขาเห็นด้วยแน่ พวกเขาไม่อยากเห็นใครได้หน้าเกินแน่นอน! พวกเขาจะใช้เรื่องนี้เพื่อแก้ไขสิ่งที่ทําพลาดไปแน่นอน!”
สตราโบมั่นใจมาก
“แล้วถ้าเกิดว่าซาตานมันชนะสงครามขึ้นมาจริงๆงั้นก็แปลว่ามันจะมีอํานาจมากกว่าเดิมสิคะ?”
เวลีน่ากังวลมาก.
“หึ….ตอนที่มันลงสนามรบไปนะถึงตอนนั้นข้อมูลของมันคงแพร่ไปทั่วพันธมิตรของอิตาเลี่ยนหมดแล้ว มันตายแน่นอน!!!”
สตราโบมั่นใจสุดขีด.
เย่เทียนทํากับเขาไว้เจ็บแสบมากถ้าเย่เทียนไม่ตายล่ะก็เขาคงนอนตายตาไม่หลับแน่
“เช่นนั้น ข้าขอภาวนาให้แผนของสามีข้าสําเร็จด้วยเถิด…”
พอเห็นว่าสามีเธอมั่นใจมากๆ เวลน่าก็เริ่มโล่งใจ.
เย่เทียนไม่รู้เลยว่าตระกูลปอมปีย์เริ่มวางแผนเล่นงานเขาอีกแล้ว แต่ถ้าเขารู้เขาคงดีใจมากๆแน่.
เมืองขึ้นของเขาเอง!
นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ!
