โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 186 - ร้านอาหารพร้อมเปิดแล้ว!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอสัม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
เย่เทียนไม่รู้ตัวเลยว่าพวกนั้นกําลังวางแผนจะเล่นงานเขาอยู่ เพราะตลอด2วันที่ผ่านมา โรสกับห้าตระกูลใหญ่ที่สนับสนุนเย่เทียนได้มาพบกันและตกลงทําสัญญากันเรียบร้อยแล้ว
โรสนําทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลสละออกมาเท่าที่จะทําได้แล้วเอามันไปจํานําให้แต่ละตระกูลใหญ่เพื่อจะเอาเงินจํานวนมหาศาล
จากนั้นเงินทั้งหมดนั้นก็นําไปลงทุนไว้กับเย่เทียน!
แล้วเย่เทียนกับโรสก็ลงสัญญากันแล้วเขาก็ไปประกาศต่อหน้าสาธารณะชนอย่างเอิกเกริกจนคนแทบจะทั้งโรมรู้กันไปทั่ว
แล้วตอนนั้นทั่วทั้งนครโรมก็เริ่มเดือดดาลขึ้นมาอีกครั้งจนพายุก่อตัวขึ้นอีก
“ซาตานจะทําอะไรกันแน่นะ? เขาจะเอาเงินจํานวนมากขนาดนั้นไปทําอะไร?”
“เขาจะเอาเงินจํานวนมากแบบนั้นไปท่าอะไร? เขาจะหาเงินจํานวนมากแบบนั้นมาคืนได้งั้นเหรอ!”
“บ้าแล้ว จ่ายดอกเบี้ยคืนให้20% ทุกปีก็แสดงว่าใน10ปีเขาก็ต้องคืนเป็นจํานวนสองเท่าน่ะสิ แล้วในอีก15ปีมันก็จะเป็น3เท่า! บ้าเอ๊ยนี่มันต้นเงินต้นทองชัดๆ!”
“ตระกูลสุละกลับมาจากความตายแล้วงั้นเหรอ?”
“ใครจะกล้ายืนยันได้อีกว่าจะคืนเงินให้เป็น2เท่าใน10ปีน่ะ…”
“ข้าอยากรู้จริงๆว่าซาตานอยากจะยืมเงินอีกมั้ย ข้าจะเอาไปให้เขายืมเยอะๆเลยจะได้เงินคืนเยอะๆ…”
ตระกูลใหญ่ๆในโรมต่างพากันเป็นบ้าไปหมด ทรัพย์สมบัติกว่าจะหามาได้ก็ตั้งหลายชั่วอายุคน จู่ๆมาเพิ่มให้2เท่าในเวลา10ปีแบบนี้ไม่มีใครกล้าทําหรอก มันเสี่ยงเกินไป
ตอนนั้นเองหลายๆคนก็เริ่มอิจฉาขึ้นมา!
สาหรับพวกเขาแล้วเย่เทียนคือต้นเงินต้นทองชัดๆ
“จับตาดูซาตานไว้ตลอดซะ รอดูว่าเขามีแผนอะไรไว้ เขาจะบ้าเกินไปแล้ว เขาคงมีแหล่งท่าเงินมหาศาลซ่อนไว้แน่ๆ”
“ไปเตรียมนัดไว้ ข้าจะไปพบซาตาน!”
“บ้าจริง ข้าไม่น่าตกลงเห็นด้วยให้ส่งซาตานเข้าสนามรบเพราะไปรับปากสตราโบกับเทเรโดเลย เสียดายชีวิตเขานัก!”
“ซาตานมันต้องตาย!! มันทําตัวเด่นเกินไป ใครจะรู้ว่าหมอนั่นจะทําอะไรได้อีก!”
“ซาตานต้องตาย ทุกๆอย่างเริ่มมีเกี่ยวกับเขาไปหมดเลยทุกวันนี้”
“ข้าไม่อยากให้มาเรียสคนต่อไปได้รุ่งเรืองขึ้นมาอีก!”
“ไม่, เจ้านั่นมันน่ากลัวกว่ามาเรียสอีก!”
ในหมู่ชนชั้นสูงพวกนั้น บ้างก็อยากจะสานสัมพันธ์กับเย่เทียนเพราะเห็นผลประโยชน์ที่เขาจะนํามาให้ บ้างก็กลัวเย่เทียนและไม่อยากให้เขามาแตะต้องทรัพย์สินของตัวเองดังนั้นพวกเขาจึงหาเรื่องกาจัดเย่เทียนซะ.
เย่เทียนไม่รู้และไม่อยากจะรู้เลย ถ้าเขาได้ทองจํานวนมากมาแล้วล่ะก็เขาจะเอามันไปเก็บไว้ในช่องเก็บของระบบ. สิ่งแรกที่เขาจะจัดการกับเงินนั่นก็คือใช้มันซื้อที่ดินกว้างๆในเมืองเพื่อเริ่มแผนสร้างโคลอสเซียม.
เขาจะสร้างอารีน่าของกลาดิเอเตอร์แบบจริงๆขึ้นมาในฉบับของเขา มันจะต้องใหญ่มากๆ
วันที่โคลอสเซียมสมบูรณ์เขาก็จะกลายเป็นคนที่โด่งดังที่สุดในสาธารณะรัฐโรมัน,
“เจ้านายคะ ร้านอาหารของพวกเราเสร็จแล้วค่ะ!!!”
ในที่สุดเยู่เทียนก็ได้ข่าวดีซักที!
แองเจล่าเข้ามารายงานเย่เทียนด้วยรอยยิ้มดีใจ.
“แล้วพวกร้านรอบๆล่ะ?”
เย่เทียนยิ้มแล้วถามไป สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข.
“ทุกๆอย่างพร้อมแล้วค่ะ!”
แองเจล่าเองก็ดีใจมากๆ
“เยี่ยมเลย! ทําตามแผนที่ข้าบอกเจ้าไว้นะแล้วเปิดทําการได้เลย! จําไว้ว่าให้ป่าวประกาศร้านของเราอย่างเกินจริงที่สุด, อาหารของร้านเราอร่อยถึงขนาดพระเจ้ายังโหยหาและไวน์ของเราสามารถทําให้พระเจ้าลงไปกอดแท่นบูชาเพราะเมาได้เลย…”
เย่เทียนยิ้มแล้วแจงรายละเอียดให้แองเจล่าฟัง
ร้านอาหารของเขาจะแบ่งออกเป็น5ชั้น แต่ละชั้นก็แบ่งแยกตามระดับฐานันดรชั้นแรก ใครก็สามารถเข้ามากินได้รวมถึงพวกชาวบ้านด้วย. ชั้นที่สองเอาไว้สําหรับพวกพ่อค้าร่ารวยและนายทาสต่างๆ, ชั้นที่สามเอาไว้ให้พวกชนชั้นสูงเข้ามาทาน, ชั้นที่นี่มีไว้ให้เฉพาะเหล่าคณะสภาและภรรยากับเครือญาติของพวกเขา
ชั้นที่ห้านั้นเป็นชั้นพิเศษ เป็นชั้นที่มีระดับสูงที่สุดมีไว้ให้คนที่สามารถมาทานกับเย่เทียนได้เท่านั้น
นี่นับเป็นการแสดงความโอหังของเย่เทียนเลย. การแบ่งแยกชั้นแบบนี้สามารถทําให้สถานะและอานาจของเขาเพิ่มขึ้นมาได้เพราะถ้าเขาไม่อนุญาตพวกคณะสภาก็เข้ามากินไม่ได้
ชั้นที่ห้านี่คงทําให้หลายๆคนไม่พอใจมากๆแน่นอนแต่แล้วยังไงล่ะ ถ้าพวกนั้นได้กินอาหารแล้วล่ะก็คงทําได้แค่กัดฟันด่านั้นแหละถ้าอยากจะขึ้นไปกินกับเย่เทียน.
“เดย์ซ่ดินน่า ส่งพ่อครัวของเราไปซื้อวัตถุดิบซะ, วัตถุดิบทุกอย่างจะต้องสดใหม่เท่านั้น! พวกพ่อครัวได้รับการฝึกมาแล้วน่าจะไปด้วยตัวคนเดียวได้!
เย่เทียนมอบหมายงานให้เดย์ซี่กับดินน่า.
“มาริน่า การฝึกงานรับลูกค้าของพวกทาสหญิงเป็นอย่างไรบ้าง?”
เย่เทียนถามมาริน่า,
“เจ้านายคะ พวกนางพร้อมทํางานได้ทุกเมื่อแล้วค่ะ!”
มาริน่ากล่าวอย่างร่าเริง
“เยี่ยมมาก มาเริ่มทุกอย่างกันเลยให้พวกนางคุ้นกับวิธีการทํางานและสถานที่ต่างๆในร้านซะ!”
เย่เทียนพยักหน้า
“ซูซานข้ามีงานให้เจ้าทํา. ข้าอยากให้เจ้าไปที่เรือนไร่ของเราแล้วให้บาดัคจัดนักรบสปาต้น20คนมาดูแลร้าน!”
เย่เทียนยิ้มให้ซูซานตัวน้อย.
“ค่ะนายท่าน!”
หนูซูซานดีใจมากๆเพราะในที่สุดเธอก็ได้ทํางานแล้ว
“มาโก้ จากนี้ไปเจ้ามีหน้าที่ดูแลงานทั้งร้าน, แมรี่ซูจะอยู่ใต้อาณัติของเจ้าแน่นอนว่าให้สิทธินางจัดการเรื่องออกหน้าด้วย. เจ้ามีหน้าที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวมและเรื่องฉุกเฉินต่างๆ. เจ้าต้องจําไว้ว่าให้มารายงานข้าหรือไดอาน่าเสมอหากรับมือไม่ไหว!”
เย่เทียนมอบงานสุดท้ายให้มาโก้,
“ตามที่ท่านสั่งค่ะเจ้านาย!!!”
มาโก้กล่าวด้วยความเคารพ.
“ทุกคนจะต้องทํางานของตัวเองให้เสร็จเร็วๆ ร้านของเราจะเปิดในอีก5วัน ข้าอยากจะให้มันเป็นที่โจษจัน!!”
เย่เทียนพูดเสียงดังด้วยความภาคภูมิใจ
สองเดือนผ่านไปแล้วและเครื่องทําเงินชิ้นแรกของเขาก็เสร็จสมบูรณ์ซักที
ร้านอาหารแห่งเดียวในโรมจะเป็นเครื่องดูดเงินชั้นดี คนอื่นๆอาจจะเปิดร้านตามแต่ก็คงทําได้ไม่อร่อยเท่าร้านเขาแน่.
โดยเฉพาะช่วงนี้ที่เริ่มจะหนาวลง ฮอทพอทของฉงชิ่งจะต้องทําให้พวกขี้เมาของโรมหยุดดื่มได้แน่นอน
