ในโลกของเกมที่ผู้ชายถูกกีดกัน สิ่งที่ผมต้องทำนั้นจึงมีเพียงอย่างเดียว (เกิดใหม่เป็นผู้ชายในโลกเกมยูริ) - ตอนที่ 1 เกมยูริคือสิ่งที่ทำมาจากน้ำตาล เครื่องเทศและสิ่งต่างๆที่สุดวิเศษล่ะ

[แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก…!]

เสียงหายใจดังก้องอยู่ในซอย

หญิงสาวกำลังวิ่งและพยายามหันมองไปที่ด้านหลังหลายต่อหลายครั้ง

เธอกำลังพยายามสลัดคนที่กำลังไล่ตามมาให้พ้น

[…อึก!!]

แต่แล้วสีหน้าของเธอก็ได้เปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวัง

เมื่อได้พบกับกำแพงสูงตระหง่านที่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ

กำแพงสูงประมาณ 3 เมตรเห็นจะได้

ด้วยแขนเรียวๆกับศักยภาพทางกายของเธอแล้ว นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสามารถข้ามไปได้เลย

[…มิโกะ]

เธอหันขวับไปมาด้วยความตกใจ และที่ตรงนั้นก็ได้มีสาวสวยยืนอยู่

ภายใต้แสงจันทร์อ่อนๆ สาวสวยคนนั้นก็ได้เดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับผมสีดำสลวย

หญิงสาวถอยหลังไปจนพิงเข้ากับกำแพง แล้วเธอก็กัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจ

[บะ บอกไว้ก่อนเลยนะ! ฉันน่ะไม่คิดที่จะคบกับเธอหรอกนะ–อืม]

สาวผมดำจูบหญิงสาวที่กำลังจนมุม

แสงจันทร์ที่สาดส่องมางดงามราวกับสปอร์ตไลท์

เปรียบเสมือนแสงแห่งการอวยพร

ทั้งสองคนค่อยๆจมไปกับความเงียบ

หญิงสาวที่ถูกต้อนนั้นหน้าแดงและเบือนหน้าหนี

[ยะ หยุดเลยนะ…ยัยบ้า…ก็บอกว่าไม่ได้สนใจไงล่ะ…]

[เถอะน่า หลับตาซะ]

และทั้งสองคนก็เริ่มจูบกันอีกครั้ง

นี่คือเรื่องราวความรักที่งดงามของสองสาวผู้เป็นตัวละครหลัก

—ไม่ใช่สิ

[……]

ท่ามกลางความมืดมิดในตรอกซอย

มีแยงกี้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งดูพวกเธอพร้อมกับกินแฮมเบอร์เกอร์ไปด้วยอยู่

[…ว่าแล้ว ยูรินี่แหละสุดยอดไปเลย]

นี่คือเรื่องราวของผม ฮิอิโระนั่นเอง

เกมยูริน่ะ เป็นเกมที่เหล่าสาวๆจะกินกันเองล่ะ

แล้วทำไมถึงเป็นเกมยูริน่ะเหรอ

มันก็มีอยู่หลายทฤษฎีด้วยกัน

เพราะความสัมพันธ์ที่โรแมนติกระหว่างผู้หยิงด้วยกันนั้นมันเปรียบเทียบได้กับดอกลิลลี่

เพราะงั้น [ยูริ] จึงหมายถึงสิ่งที่แสดงออกถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง

[Everything for the Score] ก็คือเกมยูริเกมหนึ่ง

เกมยูริน่ะเป็นเกมนิยายที่เรื่องราวจะดำเนินไปตามการอ่านข้อความ

(Translator : แนวๆเกมวิชวลโนเวล)

แต่ว่าผลงานชิ้นนี้้น่ะเป็นเกมยูริหายากที่มีการจำลององค์ประกอบมากมาย

ตัวโลกเป็นโลกยุคแฟนตาซีที่มีเวทมนตร์อยู่ในประเทศญี่ปุ่นสมัยใหม่

จุดเด่นที่ไม่เหมือนใครเลยก็คือระบบการให้คะแนนตั้งแต่พฤติกรรม การกระทำ ยันวิธีพับฟูกนอน

จุดประสงค์ของตัวละครหลักก็คือการได้รับคะแนนในขณะที่เจอกับตัวแปรต่าง ๆ ที่โรงเรียนเวทย์มนตร์และมีความสุขไปกับใครซักคนที่เป็นหนึ่งในสี่นางเอก

คนทั่วไปก็ไม่ค่อยรู้จักกันมากเท่าไหร่นัก

แต่ผลงานชิ้้นนี้พูดได้เลยว่าเป็นเกมที่ต้องมีสำหรับคนรักยูริ

อาจเป็นเพราะแบบนั้น หลังวางจำหน่ายไปได้ไม่นาน มันก็เลยมีราคาสูงลิ่ว

ในฐานะคนรักยูริแบบผมแล้ว การจะหาซื้อได้หลังจากที่ราคามันพุ่งสูงขึ้้นไปแล้วนั้น

มันเป็นเรื่องที่ยากมาก

อาจจะฟังดูเหมือนเป็นข้อแก้ตัว

แต่ตอนนั้นผมกำลังยุ่งอยู่กับหลาย ๆ เรื่องอยู่ อย่างการขนย้ายของ

แล้วตอนนั้นก็ไม่มีข้อมูลอะไรเลยด้วย

“…ช่วยผมด้วยเถอะครับ”

“ครับ?”

“ได้โปรดช่วยผมด้วยเถอะครับ!!”

“มันหนวกหูนะเฟ้ย!? เอ๊ะ อะไรเนี่ย!?”

หลังจากวางจำหน่ายได้ 2 ปี

ในที่สุดผมก็ได้มันมา จากการขอร้องอ้อนวอนเพื่อนรักที่ชอบยูริ

ยูรินั้นมีผลต่อแรงใจของผมสูงมาก ตอนจัดส่งพัสดุนั้นทำให้รู้สึกร้อนใจสุดๆ

พอพัสดุมาถึงที่ไปรษณีย์แล้ว ก็รีบขี่จักรยานแล่นไปเลยทีเดียว

“คุณยามาโXะขนส่งใช่มั้ยครับ!? นี่ทาจิบานะเองนะครับ!? สินค้ามาถึงแล้วใช่มั้ยครับ?”

“เอ๊ะ อ๊ะ ครับ?”

“ช่วยมาส่งตามที่อยู่ที่ผมให้ไปตอนนี้เลยได้มั้ยครับ!?”

“เอ๊ะ? อะ ห๊ะ!? เดี๋ยวก่อน มันส่งไปตอนนี้ไม่ได้หรอกนะครับ!?”

“ส่งไม่ได้ก็ไม่ใช่ปัญหา!! ผมเชื่อมือคุณนะครับ!!”

“เอ๊ะ เดี๋ยว ไม่ไห–“

“ลุยเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”

“เอ๊ะ เดี๋ยว ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะครับ!? ช่วยอย่าตื่นเต้นไปเองคนเดียวสิครับ!?”

สุดท้ายผมก็ได้ไปรับที่สำนักงานจัดส่งพัสดุตามปกติ

และพอผมสงบใจลงได้แล้ว ผมก็ก้มกราบคุณพี่คนส่งของยามาโXะขนส่งทันที

มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ในที่สุดก็ได้เล่นเกมยูริซักที

[Everything for the Score] น่ะมันเจิดจ้ามาก

พอเริ่มเล่นปุ๊บตาของผมก็พร่ามัวเลย

“มองข้างหน้า…ไม่เห็นเลย…!”

ภาพประกอบสวยๆ ที่มองดูแล้วรู้สึกเพลิดเพลิน พร้อมกับฉาก OP สุดเทพที่ทำเอาน้ำตาไหล

ช่างเป็นวันอาทิตย์ที่มีความสุขเหลือหลายจริงๆ

ความรู้สึกเหนื่อยล้าของร่างกายในโลกความเป็นจริงเหมือนได้รับการเยียวยาเลย

“นางเอกทุกคนนี่ น่ารังจังเลยนะ ตื่นเต้นสุดๆเลยแฮะ ที่จะได้ตั้งตาดูการจีบเหล่าตัวละครหลักแบบนี้น่ะ”

ความฝันของผมก็คือ การได้เป็นเพียงแค่ต้นไม้ต้นหนึ่งในอพาร์ทเมนต์ที่มีคู่รักยูริอยู่อาศัยด้วยกันและถูกรดน้ำในทุกๆวันล่ะ

แต่ถึงอย่างงั้น โดยปกติแล้วผมก็ไม่ได้เป็นคนประเภทที่จะรู้สึกเห็นอกเห็นใจกับเหล่าตัวละครหลักหรอกนะ

เพราะในท้ายที่สุด ในฐานะคนที่อยู่นอกจอแล้ว

ผมก็แค่ต้องการช่วยเหลืออะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

“ยิ่งกว่าที่คาดซะอีก พวกตัวแปรต่างๆก็มียิบย่อยออกมาล่ะสินะ…เริ่มต้นคงจะต้องเริ่มทำอะไรบางอย่างที่จะส่งผลดีที่สุดสินะแบบนี้…อย่างอุปกรณ์เวทมนตร์เนี่ย จะไม่ละเอียดยิบเกินไปหน่อยรึไง…ส่วนเรื่องคะแนนก็ดูเหมือนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคะแนนก็จะเพิ่มอยู่แล้ว เลยไม่ต้องไปกังวลอะไรมากแหละนะ”

ถึงแม้จะมีเวทย์เพียงแค่อย่างเดียว แต่ก็มีตัวแปรแยกกันไปตามคุณลักษณะ

ค่อนข้างจะดูมีอิสระกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย

โดยพื้นฐานแล้วสิ่งที่ผู้เล่นต้องทำก็คือการวางแผนว่าในหนึ่งวันนั้นจะต้องทำอะไรบ้าง

และเส้นทางจากการกระทำของผู้เล่นกจะส่งผลไปถึงฉากสุดท้ายด้วย

ถ้าฝึกเวทมมนตร์ บุกดันเจี้ยน และพบกับพวกนางเอก ค่าต่างๆก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วย

แต่ก็จะมีบางเหตุการณ์ที่จะทำให้ค่าต่างๆเพิ่มขึ้นหรือลดลงได้อย่างง่ายดาย…อยู่เหมือนกัน

ซึ่งค่าตัวแปรและคะแนนที่เพิ่มขึ้นนั้นก็จะสามารถทำให้เหล่านางเอกหันมาชอบได้เร็วยิ่งขึ้น

“อบอุ่นดีจังนะ”

โดยรวมแล้วแทบจะไม่มีเรื่องให้เครียดอยู่เลย

แต่ยังไงอิสระมันก็ค่อนข้างจะเยอะพอสมควร

ตอนจบน่ะไม่ได้มีเพียงแค่การจบกับนางเอก 4 คนเท่านั้น

มีทั้ง [ตอนจบแบบนักผจญภัย] ที่ต้องสร้างชื่อเสียงในฐานะนักผจญภัย

[ตอนจบแบบผู้อำนวยการ] ที่ต้องขึ้นเป็นผู้อำนวยการสถาบันเวทมนตร์

หรือ [ตอนจบแบบด้านมืด] ที่ปฏิเสธนางเอกทุกคนและเข้าสู่ด้านมืดก็ยังมี

ทั้งที่ไม่มีเรื่องให้เครียดแท้ๆ แต่กลับมีอยู่หลายเรื่องมาก

บางทีแล้ว ต่อให้จะไม่ใช่เกมยูริ ตัวเกมเองก็คงจะได้รับความนิยมอยู่แล้วล่ะมั้ง…

แต่มันก็มีจุดที่ทำให้เครียดอยู่เหมือนกัน

[เอ๋~ ทั้้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่เหรอ~? ขอฉันร่วมวงด้วยได้มั้ย~?]

“ออกมาแล้วสินะ ไอ้เวรเอ๊ย!!”

สมกับเป็นตัวละครกวนประสาทที่ทำตัวราวกับจะมาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกตัวเอก

อีเวนต์เชิงลบส่วนใหญ่มันก็จากเจ้าผู้้ชายผมทองน่ารำคาญคนนี้นี่แหละ

[เอ๊ะ จะไปดันเจี้ยนกันเหรอ? แค่สองคนน่ะนะ? ถ้างั้นฉันขอไปด้วยคนสิ~]

“ไม่ต้องตามไปเลยนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! ไปตายซ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!”

น่ารำคาญ มาขัดจังหวะการเข้าไปสำรวจดันเจี้ยนตามอำเภอใจ

แล้วยังมาเข้าร่วมปาร์ตี้ยังกับเป็นปาร์ตี้ของตัวเองงั้นแหละ

แถมการที่มีผู้ชายคนนี้อยู่ด้วย มันก็จะทำให้ไม่มีอีเวนต์กับเกิดขึ้นกับตัวเอกเลย

แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือค่าประสบการณ์ที่ได้มันจะแบ่งกันไปอีก

[อะไรกันๆ? ทั้้งสองคนทำอะไรกันอยู่น่ะ? น่าสงสัยน้า~ อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ~]

“อ่านบรรยากาศบ้างสิโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! บรรยากาศน่ะเห้ยยยยยยยยยยยยยย!! ไปตายซ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!”

ตอนนี้ผมรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมมันถึงไม่ค่อยเป็นที่นิยม

มันเป็นเพราะไอ้หมอนี่นี่เอง การมีตัวตนอยู่ของผู้ชายคนนี้มันช่างรกหูรกตาสุดๆ

น่ารำคาญซะจนอยากจะแลกอายุขัยครึ่งหนึ่งของตัวเองเพื่อลบเจ้าผู้ชายคนนี้ออกจากเกมเลย

เป็นพวกที่เข้าข่ายแนวคิดที่ว่า พวกที่อยู่ตรงกลางระหว่างดอกยูริน่ะไปตายซะ เลยล่ะ

แน่นอนว่าพวกตัวละครหลักเองก็ดูจะไม่ค่อยชอบหน้าเหมือนกัน

แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวนั้นจะมีจิตใจที่แข็งแกร่งจนไม่ได้คิดมากอะไร

เนื่องจากแนวเกมหลัก ๆ คือความสัมพันธ์อันโรแมนติกระหว่างผู้หญิง ก็เลยจะไม่ค่อยมีผู้ชายอยู่ในเกมยูริ

แต่ถึงแม้มันจะมี มันก็จะเป็นแค่ตัวน่ารำคาญ ตัวประกอบ หรือไม่ก็แค่ตัวฉากหลังเท่านั้น

ปกติแล้ว พวกผู้ชายที่ปรากฏให้เห็นในเกมยูริจะเป็นเหมือนระเบิดก็เถอะ…

แต่เจ้าฮิอิโระนี่น่ะ คือระเบิดลูกใหญ่เบิ้มเลยล่ะ

“มะ ไม่ได้การ ถ้ายังเล่นไปมากกว่านี้ล่ะก็ คงเป็นอันตรายต่อชีวิตแน่…ถ้าไม่ได้ชำระล้างจิตใจด้วยยูริล่ะก็ คงไม่สามารถเป็นมนุษย์ได้อีกต่อไปแล้วแน่ๆ….”

เพราะเจ้าผู้ชายคนนี้ เลยทำให้ผมต้องเล่นเกมยูริเป็นระยะๆ เลย

สิ่งเดียวที่พอจะช่วยเยียวยาได้ก็คือ

ไม่ว่าจะเป็นตอนจบแบบไหน เจ้าฮิอิโระนี่ก็จะต้องตายอย่างอนาถตลอด

ดังนั้นมันก็เลยช่วยให้รู้สึกโล่งใจได้หหน่อย

[Everything for the Score] น่ะ เป็นเกมที่สนุกมาก

ต้องขอบคุณที่มีอีเวนต์หลาย ๆ อย่างเลย

ที่ทำให้มีอะไรใหม่ๆให้เล่นอยู่ตลอดและยังทำให้การดำเนินเกมเป็นไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย

กว่าจะรู้ตัว กลางคืนก็ผ่านไป ตอนเช้าก็มาถึง และกลางวันก็จบลง

เป็นเวลา วันแล้ว วันเล่า ที่ผมลดเวลานอนให้เหลือน้อยที่สุดเพื่อที่จะเล่นเกมต่อไปอย่างมุ่งมั่น

ผมพิชิตฉากจบทุกแบบ เก็บ CG ของอีเวนต์ และอ่านข้อความครบ 100 %

เอกสารในแต่ละฉากเองก็เก็บครบทุกซอกทุกมุมแล้ว…

ในที่สุด ผมก็จะได้นอนหลับซักที

“หืม?”

แต่ทว่า ผมกลับรู้สึกว่าร่างกายของผมมันมีอะไรผิดปกติ

“อ้าว…ร่างกายมัน…หนัก…นี่เรานอนน้อยเกินไปงั้นเหรอ…ไม่สิ…เดี๋ยวนะ นี่มัน…รู้สึกไม่ค่อยดีเลย…เอ๋….”

แล้วภาพที่ผมเห็นก็เริ่มกลายเป็นสีดำไปทั้งแบบนั้น

และทุกๆอย่างก็กลายเป็นสีดำ–

แล้วผมก็ตื่นขึ้นมา

“เหวอ!? อะไรฟะเนี่ย ฝันหรอกเรอะ!! กลัวแทบแย่แหนะ!! นึกว่าจะตายแล้วซะอีก–“

ที่อยู่ด้านหน้าผมนั้น มีกระจกใบหนึ่งอยู่ แล้วกระจกนั้นก็สะท้อนใบหน้าของผม

ผมทอง สีหน้าดูเหลาะแหละ และรูปร่างหน้าตาที่แปลกไป…

ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้านั้น มันคือใบหน้าที่ผมเคยสาปส่งอยู่บ่อยครั้ง

“เอ๋?”

ผมกระพริบตาปริบๆ และลูบที่ใบหน้า

“นี่เรา กลายเป็นฮิอิโระไปแล้วงั้นเหรอ…?”

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ตัวผมที่ได้เข้ามาอยู่ในโลกของ [Everything for the Score]

ก็ได้รู้ตัวแล้วว่าตัวเองกลับมาเกิดใหม่เป็นฮิอิโระ ตัวละครเจ้าปัญหาในโลกของเกมยูริไปซะแล้ว