ในโลกของเกมที่ผู้ชายถูกกีดกัน สิ่งที่ผมต้องทำนั้นจึงมีเพียงอย่างเดียว (เกิดใหม่เป็นผู้ชายในโลกเกมยูริ) - ตอนที่ 15 โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์
ตัวละครรองในโลกเอสโก้ โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์
คุณหนูปากร้าย ที่ย่อมาจากคำว่าคุณหนูที่มีบทเป็นตัวปากร้าย
บทบาทตัวปากร้ายก็คือ บทบาทที่เอาไว้ใช้ช่วยพัฒนาสถานะของพวกตัวเอกนั่นเอง
ถ้าให้ยกตัวอย่างก็เป็นตัวละครที่พูด [เฮ้ย ไอ้กระจอก] แล้วก็ทำเรื่องแย่ ๆ กับตัวเอก จากนั้นก็แพ้หลังโดนแค่หมัดเดียว หรือไม่ก็พวกหนุ่มหล่อที่เอาแต่พล่ามความแข็งแกร่งของตัวเองสารพัด แต่ก็ถูกฆ่าตายในทันที หรือไม่ก็ไอ้พวกตัวละครร้าย ๆ ตามเว็บโนเวลอะไรเงี้ย
หรือก็คือเป็นตัวละครที่เอามาเสียสละทิ้งเพื่อทำให้ตัวเอกมีความสุขกัน
พูดให้ง่ายกว่านั้นคือ ตัวละครที่เอาไว้บัฟตัวเอกนั่นเอง
ฉายา [คุณหนูปากร้าย] นั้น เป็นฉายาที่แฟน ๆ ชอบมาก เพราะเธอมาพร้อมกับความมั่นใจในเวลาที่พวกตัวเอกกำลังลำบาก
จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวออกมากระทันหัน แพ้ในทันที แล้วก็พูดว่า [จำเอาไว้เลยนะคะ!!]
อย่างตอนที่อยู่ในเกมง่าย ๆ อย่างโลกเอสโก้ ถึงเธอจะอ่อนแอแต่ก็ยังมีความภาคภูมิใจ ขนาดทุกครั้งที่แพ้เธอก็ยังมีความภาคภูมิใจอยู่ หรือต่อให้เป็นบรรยากาศที่ดูจริงจัง แต่ถ้ามีเธออยู่ก็จะเปลี่ยนไปเป็นฉากฮา ๆ อย่างเร็ว นั่นก็เลยทำให้เธอมีคนชอบเยอะในฐานะตัวฮาเลยทีเดียว
ความปากร้ายของเธอนั้น ถือว่าไร้ใครเทียมเลยล่ะ
คุณหนูผู้เข้าใจได้ง่าย เป็นผู้หญิงคนเดียวในโลกนี้ที่หัวเราะ [โอ๊โฮะโฮะโฮะ!!] แต่พอจะแพ้ก็จะพูดประมาณว่า [ทำไมเวทย์ของดิฉันถึง…!] ไม่ก็ [อึก…ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังมีผู้หญิงที่แข็งแกร่งกว่าดืฉันคนนี้อยู่อีก…!] เป็นคำพูดที่การันตีความเก่งของอีกฝ่าย
สร้อยคอที่เธอสวมอยู่เป็นของที่สืบทอดกันมาของตระกูลมาร์เจไลน์…อุปกรณ์เวทย์ [โอฟิเลียแห่งการปลดปล่อย] นั้น เป็นของที่ขยะจนน่าตกใจเลย เพราะมันมีแค่สล็อตเดียว แถมยังใช้ธาตุที่เหมาะสมไม่ได้ด้วย
แต่ตัวเธอที่เข้าสู้กับตัวเอกที่โคตรโกงเนี่ย ดูเป็นตัวเอกยิ่งกว่าตัวเอกซะอีก
ถึงความสามารถจะต่างกันมาก แต่เธอก็ตื๊อพวกตัวเอกไม่จบ ซึ่งการที่เห็นเธอต้องมาบาดเจ็บเนี่ยมันก็ทำเอาน้ำตาไหลเหมือนกัน
ตัวเธอนั้น ไม่ญาติดีกับพวกตัวเอกจนถึงท้ายที่สุด
ในตอนจบตามปกตินั้น จะมีการบอกชะตากรรมของตัวละครแต่ละตัวเอาไว้ ซึ่งในกรณีของเธอนั้นก็แน่นอนว่า [ไม่ยอมรับพวกตัวเอกจนถึงท้ายที่สุด]
มีเฉพาะในรูทของโอฟีเลียเท่านั้น ที่เธอจะยอมรับความสามารถของพวกตัวเอกนิดหน่อย (แต่ถึงอย่างงั้นก็ไม่จบลงด้วยการรักกันอยู่ดี ถึงแม้จะเป็นเกมยูริก็ตาม) หรือในอีกความหมายก็คือ ทัศนคติแบบนั้นนั่นแหละ ที่ทำให้ผู้เล่นชื่นชอบในตัวเธอล่ะ
ทั้งที่เป็นแค่ตัวละครรองแท้ ๆ แต่ในการสำรวจความนิยม เธอกลับติดอันดับสูงรองลงมาจากนางเอก ซึ่งเป็นประเด็นฮ็อตในหมู่แฟน ๆ เอสโก้เลยทีเดียว
เอาล่ะ แล้วคุณหนูจอมปากร้ายโอฟิเลียคนนั้นน่ะ
ตอนนี้เธอมาอยู่ต่อหน้าผมแล้ว และกำลังอวดผมสีทอง ม้วน ๆ ของเธอนั่นอยู่ล่ะ
“ตายจริง ลิงสมัยนี้นี่ พูดกันไม่เป็นหรือไงคะ?”
“……”
ผมเองก็ชอบโอฟิเลียที่เป็นตัวละครรองเหมือนกับคนส่วนใหญ่เหมือนกัน
ในช่วงหนึ่งของสังคมเอสโก้ (กลุ่มเกมเมอร์ที่เล่นเกมมามากจนถึงขนาดทำให้ผู้พัฒนาพูดว่า [พวกเราไม่รู้จักเกมแบบนั้น]) มีสิ่งที่เรียกว่า [แผนผมม้วน-แผนพัฒนาผมทอง] ซึ่งกำหนดให้เธอเป็นตัวละครสุดโกงที่จะฆ่าตัวหลักได้ในทีเดียวเลยล่ะ
ถ้าตามปกติล่ะก็ ตรงนี้ฮิอิโระกับโอฟิเลียก็จะมีปากเสียงกัน
เป็นศึกต่อสู้ระหว่างความน่ารำคาญกับความน่ารำคาญเลยล่ะ
ในการทะเลาะกันตรงนี้ฮิอิโระก็จะพูดประมาณว่า [ไปตายซะไป๊ ยัยหัวม้วน] ส่วนทางด้านโอฟิเลียก็จะเป็น [ไปตายซะไป ไอ้ผู้ชาย] ซึ่งไอ้การทะเลาะไร้สาระนี่ ก็จะทำให้ตัวเอกอย่าง สึกิโอริ ซากุระ ที่เข้าเรียนสายเพราะอะไรก็ไม่ทราบ มาบ่นพึมพำว่า [เข้าห้องเรียนไม่ได้…] ด้วย
และในจังหวะนั้น ครูประจำชั้นก็จะเข้ามา แล้วก็เริ่มโฮมรูมสั้น ๆ … เหตุการณ์ทั้งหมดก็จะเป็นประมาณนี้นี่แหละ แต่นอกจากนี้ ก็ยังไม่มีการพูดถึงประตูที่พังไปเลยซักนิดเลยแฮะ
“เดี๋ยวสิ!? นี่คิดจะเมินดิฉันเหรอคะ!? พูดอะไรซักหน่อยสิคะ!?”
“……”
ตัวละครปากร้ายน่ะ มันมีไว้เพื่อทำประโยชน์ให้ตัวเอกเท่านั้นแหละ
ถ้าผมทำอะไรไม่เข้าเรื่องตรงนี้ มันอาจจะไปสร้างปัญหาให้กับเหล่าตัวเอกก็ได้…เพราะงั้น เพื่อประโยชน์ของยูริในอนาคตแล้ว ผมควรจะอยู่เงียบ ๆ ไปซะ
เพราะผมไม่ชอบฮิอิโระ ผมก็เลยจำรายละเอียดการพูดคุยแทบไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แถมการเลือกตัวเลือกที่ไม่ดีมันก็อาจจพาซวยเอาก็ได้
แต่ถึงผมจะตัดสินใจไปแบบนั้นก็เถอะ
โอฟิเลียก็คงรู้สึกว่ากำลังถูกผู้ชายที่ด้อยกว่าดูถูกอยู่ละมั้ง เธอเลยคว้าเนคไทของผม แล้วก็เอาใบหน้าสวย ๆ นั่นเข้ามาใกล้
“ถ้าไม่อยากกรีดร้องและวิ่งหนีไปเหมือนกับผู้ชายคนก่อนหน้านี้…ก็ขอโทษดิฉันมาซะนะคะ…เอาสิ รีบทำเร็วเข้า!!”
“……”
ตัวเอกครับ!! ช่วยรีบมาทีเถอะคร้าบบบบ!!
ในขณะที่ผมกำลังคิดแบบนั้น มือของโอฟิเลียก็ถูกคว้าไปอย่างเงียบ ๆ
ผมเห็นหญิงสาวผมสีเกาลัด หน้าใส มีออร่าแบบผู้ปกครองแดน กับออร่าที่ครอบอยู่รอบตัว
ไม่สิ ที่เห็นอยู่นั่นมันคือพลังเวทย์อันมหาศาลต่างหาก
เฮ้ย ๆ ยัยนี่…จะอันตรายเกินไปแล้วนะเฮ้ย…
ปริมาณพลังเวทย์อันน่าเหลือเชื่อ ไหนจะประกายไฟสีขาวที่อยู่รอบ ๆ ตัวอีก
เด็กสาวร่างสูงคนนั้นจ้องเข้าไปในห้องเรียนและพูดออกมาเบาๆ
“เขาลำบากใจอยู่นะ”
ซึกิโอริ ซากุระ
ตัวเอกของเกมนี้ ที่มีอัตราเติบโตในระดับสัตว์ประหลาด แถมยังเป็นสัตว์ประหลาดสุดโกงที่ใช้อุปกรณ์เวทย์ได้ทุกชนิดอีก
แถมค่าพลังตอนต้นเมื่อเทียบกับเหล่านางเอกแล้วก็ยังถือว่าสูงลิ่วอีกต่างหาก
สมแล้วที่เป็นตัวเอกของเกมง่าย ๆ …พลังเวทย์ของเธอนั้นแข็งแกร่งมากซะจนแผ่ออกมาโดยแค่ยืนเฉย ๆ เลย
“ช่วยถอยไปหน่อยสิ”
ตัวละครสุดคูลแบบเธอพูดโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ
ดูเหมือนว่า พอผมเลือกที่จะเงียบ ตัวเอกก็เลยเข้ามาช่วยเหลือชายผู้น่าสงสาร…สมแล้วที่เป็นตัวเอก!! จิตใจช่างงดงาม!! โย่!! ผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกที่จะขโมยจูบผู้หญิงคนอื่น!!
แล้วตอนนี้ผมควรจะทำอะไรก่อนดีนะ
เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเดธแฟล็กในอนาคต มันก็จำเป็นจะต้องมีปฏิสัมพันธ์กับตัวเอกซักหน่อยด้วย ตรงนี้คือต้องแกล้งทำเป็นกลัวแล้วให้เขารู้สึกอยากปกป้องดีกว่า
“ยะ…หยุดเถอะครับ…มะ…มันน่ากลัวนะครับ”
“ดูสิ กำลังกลัวอยู่ด้วยนะเนี่ย”
“จะดูยังไงก็กำลังยั่วกันอยู่ชัด ๆ เลยไม่ใช่รึไงคะ!? อะไรของคุณน่ะคะ? จู่ ๆ ก็เข้ามาขัดขวางกันจากด้านข้างแบบนี้น่ะ!?”
“ซึกิโอริ ซากุระ”
เธอพูดออกมาเบา ๆ
“ซึกิโอริ ซากุระ…หื้ม ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย คงเป็นสามัญชนสินะคะ ฉันน่ะคือโอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไ–“
“จะยังไงก็ช่างเถอะ ช่วยถอยออกไปที”
ในจังหวะนั้น ผมเหมือนจะได้ยินว่ามีอะไรขาดไปเลยทีเดียว
“มาสู้กันค่ะ!!”
เธอปาถุงมือขาวของเธอลงบนพื้น
“ฉันขอท้าดวลกับคุณค่ะ!! แล้วก็รับคำท้าซะนะคะ!!”
“ถึงไม่ต้องพูดซ้ำ ก็เข้าใจอยู่แล้วนะ”
เธอก้าวถอยหลังไปและหยิบอุปกรณ์เวทย์ออกมา
“จะตอนไหนก็เข้ามาได้เลย”
“ยะ…อย่ามาทำบ้า ๆ นะ…!!”
เกิดเสียงดังขึ้นในห้องเรียน จากนั้นทั้ง 2 คนก็ผ่านกันไปในทิศทางตรงกันข้ามกันและกัน
ส่วนผมที่ยืนอยู่ข้างโอฟิเลีย ก็จับอุปกรณ์เวทย์ไว้ด้วย
“……”
“……”
“อะไรกัน!?”
“เอ๊ะ? อ๊ะ!?”
แย่ล่ะสิ!! เผลอไป!! ดันอยู่ข้างคุณหนูปากร้ายซะได้!! ไม่สิ ก็ความต่างของความสามารถมันมากไปต่างหากล่ะ!! แล้วฉันก็ชอบเธอซะด้วย!!
“ไม่ว่าจะหน้าไหน ก็อย่ามาทำบ้า ๆ กับดิฉันนะคะ…!!”
“ไม่ล่ะ ไม่ได้ทำบ้า ๆ ซะหน่–“
แอ็คชั่น
ทริกเกอร์ เปิดใช้งาน ดาบแสง(ลุกซ์)– ผมปัดป้องการโจมตีที่เล็งไปที่คุณหนูปากร้าย
โอ๋…โอ๊ะ…!!
น่าตกใจสุด ๆ
ดวงตาของตัวเอกเบิกกว้างและมองมาที่ผมด้วยความประหลาดใจ
“เอาละนะคะ ซึกิโอริ ซากุระ! มาดวลกันอย่างยุติธรรมเถอะค่า–เอ๋อ๋อ๋!?”
พอเห็นพวกเราประชันกัน คุณหนูปากร้ายก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ
ข้างบน
ซากุระลงมาจากบนเพดาน จากนั้นเธอก็กระโดดใส่กำแพงห้องและโจมตีด้วยความเร็วสูงจากทุกทิศทาง
“เดี๋ยวก่อนๆๆๆ เดี๋ยวก่อนสิ คุณหนู!! คนปากร้ายน่ะอยู่ตรงนั้นต่างหากล่ะ!? เมื่อกี้นี้ก็แค่เผลอตัวไปหน่อยเอง เราเป็นพวกเดียวกันนะ!!”
พอผมปัดการโจมตีได้ทั้งหมด–ซากุระก็มองมาด้วยความตกใจ
“…อะไรกันน่ะ นาย”
“โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์”
เดี๋ยวสิเห้ย ไม่ใช่หล่อนซักหน่อยเฟ้ย
เธอคนนั้นยืดอกขึ้นและยิ้มอย่างไม่มีความกลัวในขณะที่ถือสร้อยคอไว้
“แล้วชายคนนี้ก็เป็นทาสสุดพิเศษของดิฉันเองค่ะ!!”
แถมเธอยังเอาผมไปเป็นทาสเอาเองเฉยเลยอีกต่างหาก สไตล์การคิดที่เครมเอาเครดิตทั้งหมดให้ตัวเองในเวลาแค่นี้ได้อีกเนี่ย ดูจิ๊บจ๊อยเชียวนะ โอฟิเลีย
“มานี่ซะสิ เจ้าทาส”
ผมถูกเธอเรียกด้วยรอยยิ้ม
“เรื่องครั้งนี้คงต้องปล่อยไปก่อนล่ะค่ะ! ยังไงขุนนางต้องแสดงความเมตตาต่อสามัญชนอยู่แล้วล่ะนะคะ! โอ๊โฮะโฮะโฮะโฮะ!!”
ในขณะที่ผมกำลังถูกตัวเอกมองมาด้วยความสนใจ
ผมก็รีบหนีเข้าไปในห้องเรียนด้วยความคิดที่ว่าผมโชคดีแล้ว
