ไหปีศาจ - บทที่ 1037 การข่มขู่ของเทวทูตทั้งเก้า
บทที่ 1037
การข่มขู่ของเทวทูตทั้งเก้า
วังภูติยังคงงดงาม
พลังภูตินั้นหนาแน่น เมฆสีดอกกุหลาบกระจายตัว แสงสว่างไร้ที่สิ้นสุดบาง ๆ และมีลวดลายลึกลับ เช่นเดียวกับโบราณสถานที่เรียบง่าย
ภูติและทูตสวรรค์นับไม่ถ้วนพร้อมที่จะเข้ามาและปลดปล่อยพลังทั้งหมดของพวกเขา
เสียงคำรามแห่งสงครามทำให้หูหนวกและหวาดกลัวทุกหนแห่ง
“มนุษย์ ออกไปจากที่นี่เสีย”
มีภูติร่างใหญ่ยืนหยัดเป็นผู้นำ เขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาให้ภูตินับพันให้พลังพรแก่ตัวเขา ลมปราณของเขาพุ่งขึ้นราวกับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้น
แต่ดูเหมือนหลี่ชิจะไม่เห็นมัน เขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
ทำไมหยู่หลงถึงไม่ออกมา
ปราณมังกรแก่นแท้แผ่ออกไปและสยบพลังภูติทั้งหมด
และปราบผู้นำภูติลง
ภูตินับไม่ถ้วนถอยออกมาอย่างช่วยไม่ได้
พลังของการโจมตีครั้งเดียวสยบนายพลภูติทุกตนได้
ปราณมังกรแก่นแท้นั้นเหนือสวรรค์จริง ๆ
หลี่ชิเปล่งประกายด้วยแสงสีทอง เหมือนกับมังกรแก่นแท้ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ประกายที่ออกมาจากตัวเขาก็สะกดวังภูติทั้งหมด
“หยู่หลงออกมาเถอะ” หลี่ชิกล่าว
เขาถึงกับพร้อมที่จะโดนตบแล้วด้วยซ้ำ แต่เชียนจีก็ไม่ออกมา ซึ่งเขาคาดไม่ถึงจริง ๆ
เสียงนั้นลอยไปไกลหลายพันกิโลเมตรและดังกังวานอยู่นาน
แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณของเชียนจีเลย
ในที่สุด หลี่ชิก็หมดหนทาง เขาปลดปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา ทะลวงผ่านการคุ้มกันของวังภูติ และเริ่มค้นหาโดยละเอียด แต่ผลจากการค้นหาทำให้เขารู้สึกเย็นวาบเล็กน้อย
เขาไม่รู้สึกถึงลมปราณของเชียนจี แม้แต่ลมปราณของเจียโรวเขาก็ไม่พบ
หลี่ชิถามเทวทูตทั้งเก้าด้วยเสียงที่ต่ำ “หยู่หลงหายไปไหน?”
เทวทูตทั้งเก้ามองหลี่ชิอย่างเย้ยหยัน แน่นอนว่าไม่ตอบ
“บอกมา!” หลี่ชิโกรธคิ้วของเขาขมวด ปราณมังกรแก่นแท้พลุ่งพล่าน และพลังมังกรอันยิ่งใหญ่ก็ลอยรอบตัวเขา “หยู่หลงหายไปไหน?”
แม้ว่าเทวทูตทั้งเก้าจะได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็ไม่สูญเสียพลังในการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง ตอนนี้พวกเขารวมพลังกันเพื่อต่อต้านปราณมังกร
“เจ้าไม่สมควรที่จะได้พบกับราชินีภูติ” โดมู่เซียนจุนคำราม
ฝ่ามือของหลี่โบกลงมา และวิญญาณมังกรแก่นแท้ก็โฉบลงมาพร้อมมังกร
เทวทูตทั้งเก้ากระอักเลือดออกมาพร้อมกันและกระเด็นออกไปอีกครั้ง
“จะพูดหรือไม่พูด!” หลี่ชิทำเสียงเย็นชา
แน่นอนว่าเทวทูตทั้งเก้าปฏิเสธที่จะตอบ
หลี่ชิหายใจเข้าลึก ๆ ร่องรอยของความรุนแรงแวบเข้ามาในดวงตาของเขา “ในเมื่อเจ้าไม่คิดจะพูด ข้าก็จะรื้อวังภูตินี้เสีย ข้าไม่เชื่อว่าหยู่หลงยังคงไม่เต็มใจที่จะออกมา”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็ก้าวขึ้นไปในอากาศและบินไปที่วังภูติ และปราณมังกรก็สั่นสะเทือน
เกิดระเบิดออกมาจากอากาศ
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น เหล่าเทวทูตทั้งเก้าก็ตื่นตระหนกในทันที
วังภูติเป็นสัญลักษณ์สูงสุด หากถูกทำลายโดยมนุษย์ มันจะทำลายอำนาจของราชินีภูติ
และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเมื่อวังภูติได้รับความเสียหาย ราชินีภูติจะปรากฏตัวโดยไม่คำนึงถึงทุกสิ่ง
“หยุดนะ” โดวมู่เซียนจุนตะโกนอย่างเร่งรีบ
ใบหน้าของหลี่ชิเย็นชา เขาบินไปเหนือเมฆ ใต้เท้าของเขาคือวังภูติ ตราบใดที่เขาโจมตี แม้ว่าวังภูติจะมีความสามารถในการป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีที่บ้าคลั่งของเขาได้
“งั้นก็บอกมาได้แล้ว” หลี่ชิกล่าว
โดมูเซียนจุนไม่เต็มใจ แต่ก็ยังพูดออกไปว่า “ราชินีภูติเก็บตัวอยู่ในสถานที่ลับของขุมพลังภูติ”
“แล้วเจียโรวล่ะ?”
“ราชินีภูติก็พาองค์หญิงไปด้วยเช่นกัน”
สีหน้าของหลี่ชิไม่ค่อยดีนัก หยู่หลงต้องการล้างสายเลือดมังกรแก่นแท้ของเจียโรวด้วยความช่วยเหลือจากสถานที่ลับแห่งขุมพลังภูติหรือ? ด้วยอารมณ์ของหยู่หลงนี่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“สถานที่ลับแห่งขุมพลังภูติอยู่ที่ไหน?” หลี่ชิถาม
โดมูเซียนจุนปฏิเสธ “นี่เป็นความลับของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะของเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกเจ้า”
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะทำลายวังภูติ”
“อย่าให้มันมากนักเจ้ามนุษย์” โดมู่เซี่ยนจุนคำราม “นี่มันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเราสู้จนตัวตาย เจ้าคิดว่าเจ้าจะหนีรอดไปได้หรือไง?”
หากเทวทูตทั้งเก้าไม่ลังเลที่จะเผาทะเลแก่นวิญญาณเพื่อแลกกับการระเบิดพลังในระยะสั้น ๆ หลี่ชิก็ไม่สามารถรับมือได้เช่นกัน
แต่หลี่ชิไม่เคยยอมเป็นคนที่จะถูกคนอื่นมาขู่ เขาพูดอย่างเย็นชาทันที “ก็เอาสิ ให้ข้าดูหน่อยว่าเทวทูตทั้งเก้าจะต่อสู้กับข้ายังไง”
พลังมังกรอันยิ่งใหญ่กำลังแผ่ขยายออกไปหลายพันกิโลเมตร
เทวทูตทั้งเก้ากลายเป็นฝ่ายถูกขู่
พวกเขาไม่คิดว่าการตอบสนองของอีกฝ่ายจะรุนแรงมากขนาดนี้
ตอนนี้ก็ถึงคราวของเทวทูตทั้งเก้าแล้ว
ท้ายที่สุดราคานั้นก็สูงเกินไป
“หรือจะบอกเขาดี” เทวทูตตนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงต่ำ
“จะเป็นไปได้ยังไง! ท่านราชินีภูติกำลังเก็บตัวอยู่นะ”
“แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาที่จะเข้าไปในสถานที่ลับได้ หากเรื่องบานปลายจนราชินีภูติถูกบังคับให้ออกมาจากสถานที่ลับก็จะเป็นพวกเราเองที่ได้ทำอันตรายต่อท่าน เจ้าก็น่าจะรู้ความร้ายแรงของบาดแผลของราชินีภูติด้วย”
“มันก็…”
เทวทูตทั้งเก้าลังเล
ในที่สุด โดมูเซียนจุนก็ตัดสินใจ นางพูดกับหลี่ชิอย่างเย็นชาว่า “มากับข้า”
หลี่ชิลดปราณมังกรแก่นแท้ลง
ในที่สุดบรรยากาศตึงเครียดก็ลดลง
หลี่ชิและลั่วอู๋ตามโดมูเซียนจุน ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องกับดัก
ในไม่ช้าก็มาถึงพื้นที่ลับภายใต้วังภูติ ผ่านชั้นของแสงภูติมาถึงพื้นที่ที่เต็มไปด้วยประตูแสง แต่ประตูปิดอยู่และส่องแสงภูติที่ทำให้ใจสั่น
เห็นได้ชัดว่านี่คือสถานที่ลับแห่งขุมพลังภูติ
“ที่นี่รึ?” หลี่ชิถาม
เห็นได้ชัดว่าโดมูเซียนจุนไม่เต็มใจที่จะพูดอะไรเพิ่มเติม “ข้าขอเตือนเจ้าว่าราชินีภูติเก็บตัวอยู่ที่นี่ หากเจ้ามีคำใด ๆ ก็กล่าวจากตรงนี้ แต่ถ้าเจ้ารบกวนการรักษาตัวของนาง เราจะเผาทะเลแก่นวิญญาณและมอดไหม้ไปพร้อมกับเจ้าอย่างแน่นอน”
“รักษาตัว?” หลี่ชิประหลาดใจในทันใด “เกิดอะไรขึ้นกับ หยูหลง นางเป็นอะไร”
“เป็นอะไร? เจ้าคิดว่านางไม่จำเป็นต้องจ่ายราคาใด ๆ เพื่อต่อสู้กับปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าและผนึกนรกมนตราไว้หรือ? ท่านราชินีภูติได้รับบาดเจ็บ และหัวใจของนางกลับมาไม่มั่นคงอีกครั้ง ดังนั้นนางจึงต้องการพักฟื้น” โดมูเซียนจุนตะคอกอย่างเย็นชา
อาการบาดเจ็บเกิดจากผนึกนรกมนตรา
อย่างไรก็ตาม จิตใจที่ไม่มั่นคงของนางนั้นเห็นได้ชัดว่าเกิดจากการพบกับหลี่ชิอีกครั้ง
ไม่น่าแปลกใจที่เชียนจีเลือกที่จะจากไปในทันทีด้วยเหตุนี้
จิตใจที่ไม่มั่นคงของนางถือเป็นปัญหาใหญ่
เมื่อไม่ถูกจัดการอย่างเหมาะสม มิติวิญญาณจะตกต่ำลง และอาจจะถึงตายได้
หลี่ชิรู้สึกผิดอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำเหล่านี้
“ฮึ่ม” แน่นอนโดมูเซียนจุนยังมีสีหน้าโกรธเคืองต่อ หลี่ชิ “อย่างมากคือภายในหนึ่งชั่วโมง หากฝ่าบาทต้องการพบเจ้านางจะเปิดประตูเอง ถ้านางไม่เปิดประตู เจ้าต้องกลับไปเสีย”
จบคำพูดเหล่านี้แล้ว โดมูเซียนจุนก็หันหลังและจากไป
ถึงตอนนี้ ไม่มีอะไรที่นางสามารถทำได้
หากนางใช้วิธีการเผาทะเลแก่นวิญญาณจริง ๆ ราคาก็สูงเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น เทวทูตทั้งเก้ายังเดาความคิดของราชินีภูติไม่ได้ จึงให้นางเป็นคนตัดสินเอาเอง
“ที่นี่คือสถานที่ลับแห่งขุมพลังภูติรึ?” หลี่ชิสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แน่นอนว่าพลังของภูตินั้นแข็งแกร่งมากซึ่งทำให้ผู้คนสั่นเทา”
แค่สัมผัสถึงสถานที่ลับก็ทำให้ผู้คนรู้สึกต้านทานไม่ได้แล้ว
ลั่วอู๋พึมพำ “พลังมหาศาลเช่นนี้ ดูเหมือนว่าไม่มีทางที่จะบุกเข้าไปได้”
“แน่นอนว่าไม่” หลี่ชิกล่าวช้า ๆ “แม้ว่าข้าจะกังวลว่า หยู่หลงจะทำอะไรกับเจียโรว แต่ข้าก็ไม่ต้องการให้ความประมาทของเรารบกวนการรักษาของนาง”
“แล้วก็แล้วแต่ท่านเลย” ลั่วอู๋กล่าว
โดมูเซียนจุนบอกไว้แล้ว
ถ้าเชียนจีต้องการพบพวกเขา นางจะเปิดประตูเอง
YOU MAY ALSO LIKE
