ไหปีศาจ - บทที่ 1043 หันไปหาเทพดาบ
บทที่ 1043
หันไปหาเทพดาบ
มีทะเลแห่งดาบในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
ทะเลแห่งดาบเป็นมิติย่อยที่ตั้งอยู่ที่นี่ทั้งมิติซึ่งเป็นปัญหาของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
ภูติทั้งหมดต้องการกำจัดทะเลแห่งดาบในสักวันหนึ่ง
น่าเสียดายที่มันไม่ง่ายที่จะทำแบบนั้น
ถ้าทำได้ทะเลแห่งดาบคงไม่ได้อยู่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะมานับหมื่นปีและยังปลอดภัยดีแน่นอน
มีเพียงเหตุผลเดียว นั่นเพราะมีเทพดาบอยู่ในทะเลแห่งดาบ
ต้นกำเนิดของเทพดาบนี้ก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็นผู้ที่ทรงพลังมากที่สุดของมนุษย์สมัยโบราณ เป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ ซุยหยุนและเป็นผู้เปิดม่านการปราบปรามเผ่าพันธุ์อื่นทั้งหมดและนำพาเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้าสู่ยุครุ่งเรือง
จักรพรรดิแห่งดาบหยางไคเทียน
แม้ว่าเทพดาบจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความทรงจำ ไม่ใช่แม้แต่วิญญาณของจักรพรรดิดาบ แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งของความทรงจำของจักรพรรดิแห่งดาบ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทะเลแห่งดาบมาจากการตายของจักรพรรดิแห่งดาบดังนั้นเทพดาบจึงสามารถใช้ทะเลแห่งดาบเพื่อดึงพลังที่เกือบจะไร้เทียมทานของเขาออกมาได้
เมื่อได้ยินลั่วอู๋พูดถึงชายคนนั้น ใบหน้าของเทวทูตทั้งเก้าก็ทรุดลง
เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ถึงตัวตนของเทพดาบ
ท้ายที่สุด พวกเขาก็คือเทวทูตทั้งเก้า ผู้เป็นภูติที่ทรงพลังที่สุดรองจากราชินีภูติ เป็นเรื่องปกติที่จะรู้จัก
“ไม่มีทาง! อย่าแม้แต่จะคิด” โดมู่เซียนจุนปฏิเสธ
เทวทูตที่เหลือก็เช่นกัน
ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะ?”
โดมู่เซียนจุนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ชายคนนั้นเป็นศัตรูกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะอย่างสุดซึ้ง เขาจะยินดีช่วยราชินีภูติได้อย่างไร นอกจากนี้หากเขารู้ข่าวการบาดเจ็บของราชินีภูติข้าเกรงว่า…”
เทวทูตที่เหลือก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน
หากมีปัญหากับทะเลแห่งดาบในตอนนี้ อาจจะมีหายนะครั้งใหญ่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก” ลั่วอู๋พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ปล่อยให้ข้าจัดการเอง”
“เจ้า…”
เทวทูตทั้งเก้ายังคงสงสัยในความสามารถของลั่วอู๋
หลี่ชิรู้จักลั่วอู๋เป็นอย่างดี แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีระดับมิติวิญญาณที่สูง แต่เขาก็สามารถทำเรื่องน่าตกใจได้มากมาย
“ข้าเชื่อเขา” หลี่ชิพูดช้า ๆ “ให้เขาลองดู”
เทวทูตทั้งเก้านั้นไม่แน่ใจ
แต่เมื่อเห็นความซีดบนใบหน้าของหลี่ชิ พวกเขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำอันตรายต่อราชินีภูติ
นอกจากนี้ ในสถานการณ์นี้มันไม่มีทางอื่นแล้ว
“ก็ได้” โดมู่เซียนจุนตกลงในนามของเทวทูตทั้งหมด
ด้วยเหตุนี้ ลั่วอู๋จึงนำทางเจียโรวก็ตามไป และหลี่ชิปล่อยเชียนจีจากอ้อมแขนของเขาให้ไปอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเทวทูตทั้งเก้าและบินไปยังทิศทางของทะเลแห่งดาบ
สิ่งที่เกิดขึ้นกับราชินีภูตินั้นไม่สามารถเปิดเผยได้ ดังนั้นจึงต้องถูกปกปิดไว้
พวกภูติข้างนอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นลั่วอู๋และ หลี่ชิ พวกเขาทั้งหมดก็โกรธมาก และความโกรธของพวกเขาเกือบจะควบแน่นจนกลายเป็นสสารออกมาจากดวงตาของพวกเขา
โชคดีที่เทวทูตทั้งเก้าสั่งห้ามไม่ให้ทำอะไร จึงไม่มีเรื่องเกิดขึ้น
ในไม่ช้าทุกคนก็มาถึงทะเลแห่งดาบ
ทะเลหมอกกำลังร่วงหล่น ยอดเขาดาบกำลังตั้งอยู่ และดาบอันน่ากลัวนับไม่ถ้วนพร้อมที่จะปลดปล่อยความป่าเถื่อน ทันทีที่เทวทูตทั้งเก้าปรากฏตัว ทะเลแห่งดาบทั้งหมดก็เริ่มสั่นสะเทือน
ปราณดาบทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าจนน่ากลัว
เงาที่น่าสยดสยองปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า
ร่างของเงาดำเต็มไปด้วยเจตจำนงดาบที่น่ากลัวอย่างยิ่ง เย่อหยิ่งและยากจะต้านทาน มองลงมายังทุกสิ่ง
“เทวทูตทั้งเก้ามาเองเลยรึ? ดูเหมือนว่าคราวนี้พวกเจ้าอยากจะฉีกข้าเป็นชิ้น ๆ จริง ๆ สินะ” เงาดำคำราม “เข้ามา ให้ข้าดูหน่อยว่าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะของเจ้าพร้อมที่จะแบกรับความโกรธของข้าจริง ๆ หรือไม่”
ใบหน้าของเทวทูตทั้งเก้ามืดมน
ช่างหยิ่งยโส!
บังอาจเกินไปแล้ว
“อะแฮ่ม” ลั่วอู๋พูดอย่างประหม่า “อย่ากังวล อย่าเพิ่งปลดปล่อยพลัง ข้าจะเข้าไปคุยกับเขาก่อน เดี๋ยวทุกอย่างจะเรียบร้อย”
หลังจากนั้น ลั่วอู๋ก็บินเข้าไปในทะเลแห่งดาบอย่างรวดเร็ว
เทพดาบก็สับสน
เหตุใดการล้อมและการปราบปรามจึงมาเร็วนัก แถมเทวทูตทั้งเก้าก็ยังมาด้วยตัวเอง
มีดาบวิญญาณที่หลบหนีออกไปก่อปัญหาอีกหรือ?
วิญญาณดาบทั้งหมดตื่นตระหนกและพร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่ ปราณดาบที่ลอยอยู่ทั่วท้องฟ้าช่างน่ากลัวจริง ๆ
“อย่าเพิ่งสู้นะ!” ลั่วอู๋เข้าสู่ทะเลแห่งดาบและตะโกน
เพราะเขาก็มาเยี่ยมทะเลแห่งดาบบ่อย ๆ และได้รู้สึกถึงเจตจำนงของดาบในทะเลแห่งดาบ ลมปราณของเขาจึงไม่เป็นที่รังเกียจของสิ่งมีชีวิตในทะเลแห่งดาบ ดังนั้นเขาจึงไม่ถูกโจมตีในทันที
“ลั่วอู๋?” เทพดาบสัมผัสได้ถึงลมปราณของลั่วอู๋ ตอนแรกสับสน แล้วก็โกรธ “เจ้าเป็นคนพาพวกเขามารึ?”
“ใช่ แต่ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น เรื่องมันซับซ้อนมาก ให้ข้าอธิบายให้ท่านฟังก่อน” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างขมขื่น
เทพดาบพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าควรจะให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับข้า”
จะเห็นได้ว่าเขาโกรธจริง ๆ
ลั่วอู๋บอกเหตุและผลอย่างรวดเร็ว
ความโกรธของ เทพดาบก็หายไปอย่างรวดเร็ว เขาสงสัย “หัวใจแห่งเต๋าของราชินีภูติเสียหาย?”
“ถูกต้อง”
“ตอนนี้อยู่ในอาการโคม่า?”
“ใช่…”
“ถ้าไม่รักษาตอนนี้ก็อาจตายได้?”
“มันเป็นความจริง”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เทพดาบก็หัวเราะออกมา “นางมีวันนี้จนได้งั้นรึ? นางสมควรโดนแล้ว นี่คือผลกรรมของการล้อมและปราบปรามทะเลแห่งดาบ”
เมื่อเห็นแบบนี้ ลั่วอู๋ก็หมดหนทาง “ท่านเทพดาบ ข้ามาที่นี่หลัก ๆ ก็เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน”
“ขอความช่วยเหลือ?” เทพดาบเหลือบมองลั่วอู๋ด้วยความสงสัย “ทำไมข้าต้องช่วยนางด้วย?”
“ข้ารู้ว่าท่านต้องเกลียดอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป”
“แตกต่างยังไง?”
“เมื่อไม่นานมานี้ นรกมนตราบุกโลก”
เทพดาบขมวดคิ้ว เขาเคยได้ยินลั่วอู๋พูดถึงเรื่องนี้ ในเวลาเดียวกัน เขารู้บางอย่างเกี่ยวกับปรมาจารย์ปีศาจแห่ง หว่านเซียงซึ่งทำให้เขาโกรธ
แม้ว่าจะเป็นเพียงความทรงจำ เขาก็ยังไม่หมดความเป็นห่วงอนาคตของเผ่ามนุษย์
“เป็นราชินีภูติที่ผนึกนรกมนตราอีกครั้งและกอบกู้โลกจากหายนะ” ลั่วอู๋พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ถ้าราชินีภูติตายไป…”
เทพดาบก็นึกถึงผลที่จะตามมาได้ในทันที เมื่อจิตใจของเขาไม่มั่นคง ปราณดาบของเขาก็พลุ่งพล่าน ซึ่งทำให้ลั่วอู๋รู้สึกกดดันอย่างมาก
“ผนึกก็จะเสื่อมงั้นหรือ?” เสียงของเทพดาบดังเกินไป
ลั่วอู๋พยักหน้า “เป็นไปได้มาก”
เขาต้องการช่วยราชินีภูติ ไม่เพียงเพราะนางเป็นแม่ของเจียโรว และเป็นคนรักของจักรพรรดิเท่านั้น แต่ด้วยเหตุนี้ด้วย
ก่อนที่เจ้าสำนักจะกลับมา ราชินีภูติเป็นผู้รับประกันความปลอดภัยของมนุษย์
“ไม่มีวิธีอื่นที่ทำให้เจ้ารักษาผนึกไว้ได้แล้วงั้นหรือ?” เทพดาบถาม
ลั่วอู๋หมดหนทาง “ไม่มีเลย เว้นแต่ตอนนี้ท่านจะสามารถฟื้นฟูพลังสมัยยังมีชีวิตได้”
เทพดาบกลอกตา “หากข้าสามารถฟื้นคืนชีพได้ ข้าคนเดียวกับดาบเล่มเดียวก็สามารถกวาดล้างนรกมนตราได้ สิ่งที่เรียกว่าปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าล้วนเป็นเรื่องตลกสำหรับข้า แบบนั้นเจ้ายังต้องมีผนึกอยู่อีกรึไง”
ลั่วอู๋หุบปากสนิท ไม่ขัดขวางการโอ้อวดของเทพดาบ
“แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราจะยังต้องพึ่งนาง” เทพดาบบ่นกับตัวเอง
ลั่วอู๋พยักหน้า
เทพดาบถอนหายใจ “เอาล่ะ เจ้าพาเชียนจีเข้ามา ข้าจะดูว่าบาดแผลของนางรุนแรงแค่ไหน มีเพียงเชียนจีเท่านั้นที่เข้ามาได้ ถ้าภูติตัวอื่นกล้าเข้ามา ข้าจะฆ่ามัน”
“ได้ ได้”
ลั่วอู๋รีบออกจากทะเลแห่งดาบและไปบอกเรื่องนี้ให้เทวทูตทั้งเก้ากับหลี่ชิฟัง
“อะไรนะ! จะให้ราชินีภูติเข้าไปในทะเลแห่งดาบรึ? ไม่ดีเลย ปล่อยเขาไปเถอะ” เหล่าเทวทูตทั้งเก้าต่อต้านอีกครั้ง
ตอนนี้ลั่วอู๋โกรธมาก “เจ้าหยุดก่อนได้ไหม นี่มันเพื่อข้ารึไง? ข้าไม่สนหรอกว่าจะช่วยราชินีภูติด้วยวิธีไหน”
หลังจากนั้นลั่วอู๋ก็พร้อมที่จะเข้าไป
“อย่าไป อย่าไป” โดมู่เซียนจุนหยุดลั่วอู๋อย่างรวดเร็ว
“เจ้าต้องการอะไร?” ลั่วอู๋มองหน้า “ถ้าเจ้าไม่ต้องการแบบนี้ เจ้าจะได้สิ่งที่ไม่ต้องการยิ่งกว่าอีกนะ”
เทวทูตทั้งเก้ายอมจำใจ “งั้นก็ทำตามที่เจ้าพูด”
ในที่สุดหลี่ชิก็อุ้มเชียนจีและเข้าสู่ทะเลแห่งดาบกับลั่วอู๋
YOU MAY ALSO LIKE
![ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5525_cover-75x106.jpg)
