ไหปีศาจ - บทที่ 1068 ยืดอายุขัย - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 1068

ยืดอายุขัย

ด้วยการรักษาของลั่วอู๋ คนทั้งเจ็ดก็ฟื้นสติกลับมาอย่างสมบูรณ์

ความทรงจำของพวกเขาเสียหายในระดับที่แตกต่างกัน แต่น้ำพุศักดิ์สิทธิ์จะทำให้พวกเขาค่อย ๆ ฟื้นคืนได้

“ท่านลุง ออกมาจากนรกมนตราได้ยังไง? ท่านหนีมาได้รึ?” นารุถามอย่างมีความหวัง

กูระยิ้มแหย ๆ “ข้าก็หวังว่าพวกเราจะหนีรอดเหมือนกัน”

ต่อมา กูระเล่าถึงสิ่งที่ชาวแซคต้องผ่านมาทั้งหมด

ในตอนแรก ลั่วอู๋ได้ช่วยชาวแซคให้ย้ายไปอยู่ในส่วนลึกของนรกมนตราอันห่างไกลเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเกณฑ์เข้ากองทัพนรกมนตรา แต่กลับถูกเจอตัวโดยไม่คาดคิด

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงมาด้วยตัวเอง

ไม่เพียงเท่านั้น ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงยังเปิดเผยข้อมูลสำคัญอีกด้วย

ในตอนแรกมนุษย์ถูกหักหลัง และกองกำลังพันธมิตรมนุษย์นับพันถูกปีศาจสังหาร ความแข็งแกร่งของเผ่ามนุษย์ได้รับความเสียหายอย่างมาก และมนุษย์ก็เกือบจะถูกกวาดล้าง โชคดีที่ราชาหมอกซานเหรินได้ช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นจากหายนะนี้ไปได้

ในที่สุดบรรดาผู้ที่ทรยศต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ถูกส่งไปในนรกมนตราเพื่อทนทุกข์ทรมานและชดใช้บาปของพวกเขา

คนบาปเหล่านี้ล้วนอยู่ภายใต้การปกครองของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง

ส่วนใหญ่เป็นสาวกของราชวงศ์ซุยหยุน

เหตุผลที่พวกเขาทำเช่นนี้ล้วนมาจากการถูกจอมมารแห่งปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงยุยง แต่ทว่า เมื่อพวกเขาทรยศมนุษย์ เจ้านายของพวกเขาก็ทิ้งพวกเขาไปโดยตรง

“อะไรนะ” ลั่วอู๋กัดฟันของเขาแทบแตก

ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมด

ไม่น่าแปลกใจ ที่คนหลงตัวเองระดับนั้น จะปฏิบัติต่อคนที่ถูกเรียกว่าคนบาปต่างจากคนอื่น

ตอนนี้เหตุผลชัดเจนแล้ว

ตามทฤษฎีของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง คนบาปนี้มี “สายเลือดอันสูงส่ง”

นารุก็ตกตะลึงและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “ปรากฏว่าความทุกข์ทรมานของชาวแซคของเราทุกรุ่นเกิดจากปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง!”

ฉู่หนิงซวงตกใจ

ตอนที่นางได้พบปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงครั้งแรก นางก็รู้อะไรมากมายเช่นกัน

แต่ในตอนนั้น สถานการณ์มันฉุกเฉินมาก และนางไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก

กูระยิ้มแหย ๆ แล้วเล่าต่อไป

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี

เขาเพียงแค่ให้เผ่าแซคทั้งหมดเป็นไปเป็นทาสของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง และพวกเขาไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการรบของนรกมนตรา แม้ว่ากองทัพนรกมนตราทั้งหมดจะโจมตีเสาผนึกอีกครั้งและเปิดช่องว่างผนึกด้วยการสังเวยชีวิตของปีศาจระดับล่างนับไม่ถ้วน เผ่าแซคก็ไม่จำเป็นต้องไปรบด้วย

แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพราะความเมตตาของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง

เขาแค่รู้สึกว่าปีศาจระดับต่ำเหล่านั้นไม่สมควรถูกนำไปเปรียบเทียบกับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา

แต่ต่อมา จอฉายภาพเสมือนของเขาถูกทำลายโดยหลงเซี่ย และผนึกนรกมนตราถูกราชินีภูติปิดผนึกอีกครั้ง ดังนั้นความคิดของมารปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงจึงเสียสมดุลเล็กน้อย

ถ้าออกจากนรกมนตราไม่ได้ การมีอยู่ของคนเหล่านี้จะมีความหมายอะไร?

ในที่สุดปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงก็มีโอกาส

เดิมทีผนึกของราชินีภูติมีเสถียรภาพมากที่สุด แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดรอยร้าวหลายจุด แม้ว่าผนึกนั้นยังคงมีอยู่ ซึ่งปิดกั้นปราณปีศาจทั้งหมดได้

แต่รอยแตกนั้นก็มีอยู่จริง

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

แม้ว่าผนึกจะสกัดปราณปีศาจไว้ได้ แต่การมีอยู่ของรอยแยกนั้นทำให้เขานึกถึงวิธีการพิเศษ

นั่นคือชาวแซค

แม้ว่าชาวแซคจะอาศัยอยู่ในนรกมนตรามาหลายปีและซึมซับปราณปีศาจจากเขาอย่างจริงจังไปแล้ว แต่หากสรุปสถานะของพวกเขาแล้วพวกเขาไม่ใช่ปีศาจที่แท้จริง แก่นวิญญาณของพวกเขายังคงเป็นมนุษย์

ดังนั้นชาวแซคจะไม่ถูกกีดกันด้วยพลังของผนึก

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงจึงเลือกนักรบ 50 คนจากเผ่าแซค และใช้ทักษะเหนือสวรรค์เพื่อยกระดับความแข็งแกร่งของพวกเขาเป็นระดับทองขั้นสูง

ในฐานะนักรบอันดับหนึ่งของเผ่า กูระที่มีรากฐานมั่นคงอยู่แล้ว จึงทะลุผ่านระดับทองขั้นสูงและไปถึงระดับเพชรได้

แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ต้องเสียสิ่งใด

แม้แต่ทักษะเหนือสวรรค์เช่นนั้นก็ยังอยู่ในกฎการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม อายุขัยของคนเหล่านี้ถูกลดทอนลงไปอย่างมากจนเหลืออายุขัยอีกเพียงไม่กี่ปี

ยิ่งไปกว่านั้น รากฐานก็ถูกทำลาย และไม่อาจฝึกฝนตามปกติได้อีกแล้ว

มีเพียงการไปหาปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงเพื่อขอเติมพลังเท่านั้นที่จะสามารถช่วยให้พวกเขาอยู่รอดต่อไปได้

เมื่อได้ยินดังนั้น นารุก็ตาแดงก่ำและความโกรธของเขาพุ่งถึงจุดสูงสุด โชคดีที่ลั่วอู๋ห้ามเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่ทำอะไร บ้า ๆ

“พวกเจ้าจะตายในเร็ว ๆ นี้งั้นรึ?” ลั่วอู๋ถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

พวกกูระมองหน้ากันและพยักหน้าอย่างสิ้นหวัง

ไม่มีใครอยากตาย

ลั่วอู๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหยิบผลไม้สีแดงหนึ่งกำมือออกมาจากไหปีศาจ ควันสีขาวลอยอยู่รอบ ๆ ราวกับว่ามันมีชีวิต แสงสีแดงอ่อนกำลังเปล่งพลังออกมา

“กินสิ่งนี้ไปก่อน” ลั่วอู๋กล่าว

ทั้งเจ็ดคนไม่สงสัยและกลืนเขาไปโดยตรง

พวกเขาไม่คิดว่าผู้ที่ช่วยเหลือพวกเขามาตลอดจะมาทำร้ายพวกเขาเอาตอนนี้

แน่นอนว่านี่คือผลลึกลับแห่งอายุยืนยาว หลังจากกลืนผลไม้เข้าไปแล้ว มันจะให้พลังชีวิตจำนวนมากและพลังงานบริสุทธิ์จะไหลเวียนอยู่ในร่างกาย

แต่ทว่า พลังชีวิตส่วนใหญ่กลับไม่ได้ถูกรวมเข้ากับร่างกาย แต่ค่อย ๆ กระจายตัวลอยอยู่ในอากาศ

ร่างกายของพวกเขาเหมือนถังที่รั่วซึ่งไม่สามารถเก็บพลังงานได้มาก

“ร่างกายของเจ้าถูกทำลายอย่างหนักจนไม่สามารถเก็บขุมพลังชีวิตได้” ลั่วอู๋ถอนหายใจ

จากนั้นพวกกูระทุกคนก็รู้ว่าพวกเขากินอะไรไป

“ไม่ต้องโทษตัวเองแล้ว นายท่าน เรายอมรับเรื่องนี้ได้มานานแล้ว” กูระกล่าว “ไม่ต้องเสียของกับพวกเราเยอะหรอก แล้วผลไม้เมื่อครู่ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ ข้ารู้สึกเหมือนว่าได้ยืดอายุขัยออกไปอย่างน้อยหนึ่งปี”

“ข้าด้วย”

“ข้ารู้สึกแบบเดียวกัน”

“อย่างน้อยก็ปีครึ่ง”

อีกหลายคนเห็นด้วย

ลั่วอู๋ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

ทุกคนได้กินผลไม้ลึกลับไปอย่างน้อยสิบผล ปกติพวกเขาจะต้องอายุขัยไปได้ถึง 100 ปี แต่ไม่คิดเลยพวกเขาสามารถยืดอายุขัยไปได้เพียงหนึ่งปี

“มันไม่ใช่ของมีค่าขนาดนั้น ต่อไปพวกเจ้าจะกินมันเป็นอาหารหลักก็ยังได้ จนกว่ามันจะไม่ให้ผลอย่างสมบูรณ์” ลั่วอู๋กล่าว

อย่างไรก็ตาม ในไหปีศาจก็มีผลไม้ลึกลับมากมายเท่าที่ต้องการ

หากมัวแต่กลัวว่าผลไม้ลึกลับจะหมดฤทธิ์ เราก็จะสูญเสียยิ่งกว่านั้น

อย่างน้อยสำหรับตอนนี้มันก็ยังช่วยได้

พวกกูระอยากปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถเถียงลั่วอู๋ได้

จากนั้น กูระก็เล่าต่อไป

ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงใช้วิธีการของเขาในการควบคุมจิตใจของคน 50 คนโดยตรง จากนั้นจึงใช้วิธีพิเศษเพื่อส่งพวกเขามายังโลกภายนอกผ่านรอยแยกของผนึก

ซึ่งเท่ากับว่าส่งมา 50 คน

แค่ความแข็งแกร่งของ 50 คนนี้ไม่สามารถเติบโตได้ และพวกเขาไม่สามารถใช้วิธีการเหนือธรรมชาติได้ทุกประเภท แต่ภัยคุกคามก็ยังถือว่าสูงมาก

เกิดอะไรขึ้นในภายหลัง พวกกูระก็จำไม่ได้เหมือนกัน

ตามข้อมูลจากหนิงเจี่ยหยู่ ลั่วอู๋ก็เดาคร่าว ๆ ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น

หลังจากคน 50 คนเข้ามาในโลก ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงผู้โกรธแค้นก็เลือกที่จะทำลายล้างผู้คนมากมายเพื่อระบายความโกรธของเขา

บุคคลสำคัญหลายคนถูกลอบสังหาร

เมืองหลวงอยู่ในความโกลาหล

ในขณะที่สถานการณ์รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ หน่วยรบค่ายกลสังหารก็ต้องออกมาจัดการ หลังจากการไล่ล่าอย่างหนักหลายครั้ง พวกเขาก็จับคนสิบคนได้สำเร็จ น่าเสียดายที่คนที่เหลือส่วนใหญ่หนีรอดไปได้

ต่อมาลั่วอู๋ก็ได้ไปที่คฤหาสน์ตระกูลหนิงและพาคนพวกนั้นมา