ไหปีศาจ - บทที่ 16 สร้างตรา

บทที่ 16 สร้างตรา

ลั่วอู๋ยังคงสำรวจสัตว์วิญญาณของเขาในอาคารหลังเก่า

แต่หลังจากที่ได้เห็นพวกมัน ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสัตว์วิญญาณหินทั้งหมด แต่ที่มากกว่านั้น เขาไม่เห็นอะไรผ่านดวงตาของเขาอีก

“สุดท้าย มันก็เป็นแค่สัตว์วิญญาณระดับทองแดง และมีทักษะที่แย่มาก” ลั่วอู๋ถอนหายใจ

มู่เถาถามขึ้นว่า “เจ้าของร้าน ท่านเห็นพวกมันทั้งหมดไหม และมันเหลือเพียงแค่ตัวเดียว นั่นคือกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ มันเป็นสัตว์วิญญาณที่พบได้บ่อยมาก มันมีนิสัยอ่อนโยน และสามารถกระโดดได้อย่างรวดเร็ว”

ลั่วอู๋มองสัตว์ที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างเป็นมิตร และมันก็อดที่จะกินหญ้าไม่ได้

เจ้ากระต่ายสีขาวตัวเล็กนั่น ข้าไม่คิดว่ามันจะมีทักษะที่ทรงพลังเลย

แต่เพื่อความปลอดภัย ลั่วอู๋ได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ

เผ่าพันธุ์: กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ

มิติ: ระดับทองแดง ลำดับที่ 2

คุณสมบัติ: ทองแดง

ทักษะ: กระโดด (ระดับ F) ก้าวพริบตา (ระดับ A)

พื้นเพ: กระต่ายที่มีพละกำลังสูง สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ในทะเลทราย มันมีนิสัยที่อ่อนโยน มันจะยกหูเมื่อได้รับแรงลม และจะรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเมื่อตกอยู่ในอันตราย

กระโดด ระดับ F

นี่อาจเป็นทักษะอ่อนด้อยมากที่สุด

แต่เมื่อลั่วอู๋ได้เห็นทักษะของมัน หัวใจของเขาก็เต้นอย่างรุนแรง

“ก้าวพริบตา! โกหกกันใช่ไหม สัตว์วิญญาณชนิดนี้มีทักษะวิญญาณอยู่” ลั่วอู๋ละสายตาไปจากมันไม่ได้เลย

ก้าวพริบตา: สามารถแสดงผลของการก้าวพริบตาในระยะทางสั้น ๆ

แน่นอนว่า ไม่ควรที่จะมีสิ่งกีดขวางระหว่างจุดเริ่มต้นกับจุดหมาย และไม่สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่อง

แต่ถึงกระนั้น ทักษะนี้ยังคงเป็นทักษะวิญญาณ

มู่เถากะพริบตาและตอบกลับ “ใช่แล้ว กระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นอ่อนแอในด้านการต่อสู้ และมีศัตรูตามธรรมชาติจำนวนมาก แต่มันต้องขอบคุณความสามารถนี้ที่ทำให้อยู่รอดได้โดยไม่สูญพันธุ์”

“ยอดเลย! นำกระต่ายตัวนั้นมาให้ข้า” ลั่วอู๋รู้สึกตื่นเต้น

มู่เถามึนงงไปหมดเหมือนในหัวถูกปกคลุมไปด้วยหมอก

ทักษะก้าวพริบตานั้นทรงพลังจริงๆ แต่ก้าวพริบตานั้นเป็นสิ่งที่ทำให้กระต่ายแห่งแดนสาบสูญมีชื่อเสียงในด้านความอ่อนแอ

ทำไมมันถึงน่าสนใจกัน

เจ้าของร้านต้องการทำอะไรกัน?

หลังจากนำสัตว์วิญญาณหินและกระต่ายแห่งแดนสาบสูญออกมา ลั่วอู๋มองมู่เถาอย่างจริงจัง “มู่เถา เราไม่สามารถพูดถึงเรื่องในวันนี้กับคนอื่นได้นะ เจ้าของร้านคนเก่าก็ทำไม่ได้ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจแล้วขอรับ” มู่เถาเดินลงมา

ต่อมาลั่วอู๋สั่งให้มู่เถาออกมา จากนั้นเขาก็มองไปยังสัตว์วิญญาณหินและกระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่อยู่ตรงหน้าเขา แววตาของเขาดูสดใสเล็กน้อย

ลั่วอู๋นำกรงที่ใส่ฝูงลูกแมงป่องทรายเหลือง สัตว์วิญญาณหิน และกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ เข้าสู่โลกแห่งไหด้วยมือของเขา

“สร้างตรา”

ลั่วอู๋ตะโกน

แผงองค์ประกอบใหม่ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอย่างช้า ๆ

นี่เป็นหนึ่งในการทำงานของไหเล่นแร่แปรธาตุ เดิมที มันจะใช้งานไม่ได้เพราะมีแต้มเซียนไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม ลั่วอู๋ก็ได้รับเกือบ 300 แต้ม จากการสังเคราะห์สมุนไพร ซึ่งเพียงพอที่จะใช้การทำงานการสร้างตราได้

การทำงานของการสร้างตรานั้นอธิบายได้ง่ายมาก

จะใช้หนึ่งทักษะวิญญาณ เปลี่ยนเป็นตรา แล้วสลักลงบนวิญญาณอื่น

แน่นอน ต้องมีขีดจำกัด

ตัวอย่างเช่น ท่านไม่สามารถให้แมงป่องเรียนรู้วิธีชักใยแมงมุม

มันเป็นไปไม่ได้ที่แมงป่องไร้ปีกจะเรียนรู้ที่จะวิธีการบิน

ลั่วอู๋สูดหายใจลึก ๆ ชี้ไปที่สัตว์วิญญาณหิน และเปิดการใช้ทักษะการสร้างตรา

ทักษะ: อำพราง

ระดับ: C

ค่าใช้งาน: 50 แต้มเซียน

พลังลึกลับค่อย ๆ ไหลลงมาบนสัตว์วิญญาณหินที่ขดตัวและกลายเป็นหินที่ขรุขระ

สร้างตรา สำเร็จ

ต่อหน้าต่อตาของลั่วอู๋ มีเครื่องหมายตราอยู่ มีลวดลายเป็นหินขรุขระ

ที่ด้านหน้าของเขา สัตว์วิญญาณหินค่อย ๆ หดตัวกลับคล้ายลูกบอลขนาดเล็ก แม้ว่าจะมีเกล็ดอยู่ด้านนอกที่ทั้งหยาบและแข็ง มันดูไม่เหมือนกับก้อนหินเลย

“ประทับ”

เพื่อที่จะได้รับตรา ท่านจำเป็นต้องใช้แต้มเซียน แต่เพียงพลังวิญญาณ

ลั่วอู๋เลือกลูกแมงป่องทราย

สำเร็จ!

สำเร็จ!

สำเร็จ!

ยี่สิบเจ็ดครั้งในแถวเดียว ไม่มีความล้มเหลว

ลั่วอู๋สูดหายใจลึก แล้วรีบนั่งลงเพื่อฝึกฝนทักษะ ทำสมาธิเพื่อฟื้นฟูพลังวิญญาณ ซึ่งเป็นไปตามที่คาดเอาไว้ สถานะของมันต่ำเกินไป และพลังวิญญาณนั้นมีไม่เพียงพอ

ครึ่งวันต่อมา ลั่วอู๋ก็ลุกขึ้นยืนอย่างมีชีวิตชีวา และจ้องมองกระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่แสนน่ารัก

“สร้างตรา”

ทักษะ: ก้าวพริบตา

ระดับ: A

ค่าใช้งาน: 200 แต้มเซียน

มันคุ้มค่ากับทักษะระดับ A ถึงมันจะใช้งานแต้มเซียนมากเกินไป ทันใดนั้น แต้มเซียนของลั่วอู๋ถูกนำมากลับใช้งานอีกครั้ง แต่มันก็ไม่มีปัญหาอะไร ท่านสามารถได้ตราที่ส่องประกายและทำเงินได้มหาศาล

เพราะสัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณลดลง กระต่ายแห่งแดนสาบสูญเงยหน้าขึ้น มองไปยังทิศตะวันออกและตะวันตก เมื่อไม่พบเจอความอันตรายใด ๆ มันจึงลดหัวลงเพื่อกินหญ้าต่ออย่างสบายใจ

สร้างตราสำเร็จ

“ประทับ”

ลั่วอู๋สลักแมงป่องทรายอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าทักษะจะสูงขึ้น ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งมากขึ้น ลั่วอู๋ประทับและสลักหลายต่อหลายครั้ง และพลังวิญญาณลดลงเรื่อยๆ สิ่งที่แย่ที่สุด คือยิ่งทักษะมีระดับที่สูงขึ้น โอกาสที่จะสำเร็จในประทับและสลักยิ่งน้อยลง

ในการแสดงผลทั้งห้าครั้ง มีสองครั้งที่ล้มเหลว

ลั่วอู๋กัดฟันกรอด และมุ่งมั่นทำมันต่อไป

ประทับ, พลังวิญญาณอ่อนแรง, ฟื้นฟูสมาธิ, ประทับ, พลังวิญญาณอ่อนแรง, ฟื้นฟูสมาธิ

เขาทำซ้ำขั้นตอนเหล่านั้นหลายต่อหลายครั้ง

ในที่สุด หลังจากผ่านไปสามวัน ลั่วอู๋ก็สลักแสงลงบนแมงป่องทรายทุกตัว

“เชื่องซะ!”

ลั่วอู๋ใช้ทักษะในการปรับแต่งของไหปีศาจ

การทำให้เชื่องไม่จำเป็นต้องใช้แต้มเซียน เพียงแค่ใส่แมงป่องทรายลงในโลกแห่งไหแล้วรอเวลาสักพักหนึ่ง

ยิ่งพลังวิญญาณแข็งแกร่ง ก็ยิ่งใช้เวลานานมากขึ้น

เนื่องจากเจ้าสัตว์เหล่านี้ยังเล็กอยู่ และมีระดับที่ต่ำมาก จึงใช้เวลาเพียงประมาณสามวันในการทำให้เชื่อง

ลั่วอู๋ออกมาจากโลกแห่งไห พลังวิญญาณของเขาได้หมดลง และฟื้นขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งเป็นประโยชน์มากในการปรับแต่ง พลังวิญญาณของเขาดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นมาก

หลังจากที่กลืนยาเม็ดลง ลั่วอู๋ได้ปรับแต่งช่วงระยะเวลาหนึ่งและจึงย่อยสลายฤทธิ์ของยาออกไปได้

ลั่วอู๋อดพึมพำออกมาไม่ได้ว่า “ดูเหมือนว่าทักษะอันทรงพลังนี้ จะถูกประทับลงบนลูกแมงป่องทราย มันขาดทุนชะมัดเลย”

หลังจากนั้น ลั่วอู๋ตั้งใจไว้แล้วว่า เขาจะจับตามองไปที่ ต้าหวงไว้ให้ดี

ในยามนั้น ต้าหวงกำลังนอนอาบแดดอยู่หน้าประตูของศาลาไป่หยู่

“เจ้าสุนัขจอมขี้เกียจ ทำไมเจ้าถึงไม่ฝึกฝนกัน เจ้ายังจะไปนอนอาบแดดอีก” ลั่วอู๋ให้ยาแก่ต้าหวงอีกหนึ่งเม็ด และจากนั้นจึงสลักแสงลงบนต้าหวง

ต้าหวงมองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง

มันรู้สึกว่าร่างกายของมันผิดแปลกไปเล็กน้อย แต่มันไม่สามารถพูดได้ชัดเจนว่า อะไรที่ผิดแปลกไป

มันแปลกมาก

“หลี่หยิน เอาลูกแมวมานี่ที” ลั่วอู๋ตะโกนบอก

หลี่หยินอุ้มแมวผีที่อยู่ในอ้อมแขนของนางเข้ามา แมวผีกำลังหลับอยู่ ลั่วอู๋คว้าใบหน้าของมันขึ้นมา และป้อนยาเม็ดเข้าไปในปากของมัน

แม้ว่ามันยังเด็กอยู่มาก ก็ขอให้ช่วยฝึกมันอย่างหนัก

แมวผีตื่นขึ้น และร้องด้วยความโกรธใส่ลั่วอู๋ “’ง่าว! ง่าว!”

แต่มันยังเด็กเกินไปที่จะขู่ มันดูน่ารักน่าซนแทน

หลี่หยินดูรีบร้อน “นายน้อยเจ้าคะ ท่านหยิกเสี่ยวหลวนทำไมเจ้าคะ?”

เสี่ยวหลวน คือชื่อของแมวผีที่หลี่หยินเป็นคนตั้งให้

“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไร ข้าไม่ทำร้ายสัตว์เลี้ยงของเจ้าหรอก หลี่หยิน” ลั่วอู๋ยังจดจำเรื่องราวในอดีตได้

ล้มเหลว!

เอ๊ะ? ล้มเหลวงั้นเหรอ

ลั่วอู๋ลองอีกครั้ง

ล้มเหลว!

ลองอีกครั้ง

ล้มเหลว!

หลังจากความพยายามติดต่อกันถึง 17 ครั้ง เขาก็ประสบความสำเร็จในการสลักตราแสงลงบนแมวผีและพลังวิญญาณของเขาก็ลดฮวบลงอีกครั้ง

แปลก ทำไมกับแมวผีถึงล้มเหลวหลายต่อหลายครั้งกัน?

ลั่วอู๋ใช้เวลานานกว่าจะนึกออก

ระดับของลูกแมงป่องทะเลทรายอยู่ในระดับต่ำมาก และระดับต้าหวงก็ต่ำมากเช่นกัน ดังนั้นทักษะการประทับจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

แต่พลังวิญญาณของแมวนั้นแตกต่าง มันเป็นสัตว์วิญญาณระดับเงิน

ดังนั้น การประทับจึงล้มเหลวหลายครั้ง

ระดับทักษะการสร้างตราขึ้นอยู่กับระดับแต้มเซียน ในขณะที่ระดับทักษะการสลักขึ้นอยู่กับระดับพลังวิญญาณ

หากท่านต้องการสร้างทักษะการสลักระดับทองในครั้งนี้ ข้าเกรงว่าท่านต้องล้มเหลวหลายร้อยครั้งจนกว่าจะสำเร็จ ยิ่งสัตว์วิญญาณที่มีคุณสมบัติสูง ก็ยิ่งทำให้การสลักสำเร็จยากขึ้นเท่านั้น

เมื่อนึกถึงข้อนี้ ดวงตาของลั่วอู๋จ้องลงที่ต้าหวง

ต้าหวงตัวสั่นไปหมด

เพราะมันไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมเจ้านายถึงมองมันด้วยสายตาแปลก ๆ

“ฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าข้าจะต้องใช้ทักษะการประทับบ้า ๆ นี่กับเจ้านะ ก่อนที่คุณสมบัติของเจ้าจะดีขึ้นไปอีก” ลั่วอู๋ลูบหัวต้าหวง