ไหปีศาจ - บทที่ 441 ไม่สนใจ

บทที่ 441 ไม่สนใจ

บทที่ 441

ไม่สนใจ

คำพูดทำให้บรรยากาศบนเรือดิ่งลงสู่จุดเยือกแข็งทันที

“ช่างเป็นคนต่างถิ่นที่หยิ่งยโสกันเสียจริง แต่พวกเจ้ากล้าดียังไงคิดจะมาจับเงือกแห่งห้วงลึก โดยไม่หวั่นเกรงพวกเรา” เสียงของบอสหวังเย็นชาลง

หัวใจของฮวงเสี่ยวหยวนกระโจนอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเหล่าสมาชิกทีมนักล่าสัตว์ทั้งหมด

“อะไรนะ เงือกแห่งห้วงลึกงั้นเหรอ ?” ฉูจงฉวนสนใจขึ้นมาทันที “เจ้าช่วยอธิบายมาหน่อยสิ เรื่องเกี่ยวกับเงือกแห่งห้วงลึกน่ะ ?”

บอสหวังขมวดคิ้ว “พวกเจ้าเป็นคนต่างถิ่น ที่เดินทางมาที่นี่เพื่อตามหาเงือกแห่งห้วงลึกใช่ไหมล่ะ ?”

หลินยูหลันคว้าคอฉูจงฉวนมาอย่างโกรธเกรี้ยว “มาคุยกับข้าก่อนเลย”

“ข้าก็แค่ถามเองนะ” ฉูจงฉวน ถอยกลับอย่างไร้เดียงสา ไปนั่งยอง ๆ พลางจ้องมองไปที่บอสหวัง ราวกับหวังว่าบอสหวังจะยอมพูดคุยเกี่ยวกับเงือกแห่งห้วงลึกต่อ

ใบหน้าของบอสหวังดูงงงวย

ชายคนนี้คิดอะไรอยู่?

แต่เขาก็ยอมพูดต่อไป “พวกเจ้าน่าจะมีฝีมืออยู่พอสมควรเลยสินะ แต่จำไว้ด้วยว่าที่นี่คือทะเล และท้องทะเลแห่งนี้เป็นดินแดนของข้า”

ทันทีที่เสียงของเขาลดลง เรือทั้งลำก็เริ่มสั่น และค่อย ๆ จมลงไป ไม่มีใครคาดคิดว่าเรือลำนี้จะมีระบบเช่นนี้อยู่

“ พี่น้องของเรา ไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น หากเป็นในทะเล พวกเจ้าควรจะไปคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกรอบดีกว่านะ” บอสหวัง ขู่ “เงินหรือชีวิต”

ฮวงเสี่ยวหยวน อธิษฐานในใจ

หวังว่าพวกเขาจะเลือกจ่ายเงิน และหลีกเลี่ยงการต่อสู้ หวังว่าพวกเขาจะไม่เลือกพลาด

เขาไม่คาดคิดว่าทีมทะลวงน้ำแข็งจะมีวิธีการเช่นนี้ นี่มันน่ากลัวเกินไป ไม่น่าแปลกใจที่คนจากต่างถิ่นมากมายเสียชีวิตให้กับพวกเขาในการต่อสู้

ลั่วอู๋กล่าว “แสดงความสามารถในการต่อสู้ของพวกเจ้าในทะเลมาสิ ข้าสนใจมากเลยล่ะ”

หัวใจของ ฮวงเสี่ยวหยวน เย็นชากว่าเดิม

ทำไมชายคนนี้ถึงได้ดื้อดึงได้ขนาดนี้กัน ?

“หึ พี่น้อง เรียกสัตว์วิญญาณออกมากันได้แล้ว” บอสหวังคำราม

“รับทราบ!”

สมาชิกทีมทะลวงน้ำแข็งต่างตอบด้วยเสียงดังขยันขันแข็ง

จากนั้นแสงไฟต่าง ๆ ก็เริ่มกะพริบไปทั่วเรือ สัตว์วิญญาณหลายสิบตัวได้ปรากฏตัวขึ้นทั้งบนท้องฟ้าและในน้ำทะเล

มีตั้งแต่นกนางนวลขนาดใหญ่ที่มีร่างกายสีขาวราวกับหิมะและปากที่ใหญ่มาก

สัตว์วิญญาณตัวใหญ่มีหนามแหลมยาวที่ด้านบนของหัว

เต่าเขื่อนที่เคลื่อนที่ช้า แต่มีพลังป้องกันที่น่ากลัว

มีแม้กระทั่งผีทะเลที่ร่างกายถูกห่อหุ้มด้วยเถาวัลย์ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นร่างที่แท้จริงของมันได้

พวกเขามีสัตว์วิญญาณหลากหลายประเภทที่มีร่างกายแตกต่างกันไป

มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าตื่นตา

เพราะสัตว์วิญญาณเหล่านี้ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในทะเล ทำให้พวกมันไม่ใช่สัตว์วิญญาณที่สามารถพบเห็นได้ในที่อื่น ดังนั้นพวกมันจึงเป็นอะไรที่เปิดหูเปิดตามาสำหรับพรรคพวก ลั่วอู๋

นอกจากนี้ยังมีสัตว์วิญญาณตัวสีดำที่มีพลังวิญญาณมหาศาล แต่มันไม่สามารถขึ้นมาจากน้ำทะเลได้

สัตว์ประหลาดทะเลแปดหนวด

มันคือสัตว์วิญญาณของบอสหวังหัวหน้าทีมทะลวงน้ำแข็ง

เมื่อเรือจมลงสู่ทะเลอย่างสมบูรณ์ มันก็จะกลายเป็นสถานที่ที่พวกเขาได้เปรียบโดยสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของสัตว์วิญญาณต่าง ๆ ของพวกเขาจะสามารถโลดแล่นออกมาได้อย่างเต็มที่ อีกทั้งความแข็งแกร่งของพวกลั่วอู๋เองก็น่าจะถูกลดลงไปอย่างน่าสังเวช

“เดี๋ยวพวกเจ้าจะได้รู้ว่าพวกเราแข็งแกร่งแค่ไหน” บอส หวังเยาะเย้ย

“ตั้งแต่ที่พี่ชายของพวกเราพร้อมจะลุย พวกเจ้าก็จบเห่แล้ว ต่อให้พวกเจ้าอยากจะจ่ายเงินตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วล่ะ”

สมาชิกของทีมทะลวงน้ำแข็งทุกคนพร้อมสำหรับการต่อสู้แล้ว

สัตว์วิญญาณของพวกเขาเองก็เช่นกัน

น้ำทะเลที่ไหลแรงนำมาซึ่งกลิ่นของเปียกเค็มคาวของเกลือ ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัด แต่ลั่วอู๋นั้นยังคงสงบนิ่ง เขามองไปที่เรือซึ่งกำลังจมลงอย่างช้า

“ สัตว์วิญญาณที่อาศัยอยู่ในท้องทะเลช่างทรงพลัง จริง ๆ” ลั่วอู๋ ยกมือขึ้นและปรบมือเบา ๆ “ถึงตาพวกเราบ้างแล้วสินะ ได้เวลาแสดงพลังของสัตว์วิญญาณที่พวกเรามี ให้พวกเขาได้เห็นบ้างแล้ว”

พรรคพวกลั่วอู๋ทั้งหกคนปลดปล่อยลมปราณอันแข็งแกร่งของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงออกมาพร้อม ๆ กัน

พวกเขาทั้งหกคนต่างบินขึ้นไปบนฟ้าในเวลาเดียวกัน

เรืออับปางแล้วมันยังไงล่ะ? พรรคพวกลั่วอู๋ทั้งหกคนต่างก็สามารถบินได้

ขณะเดียวกันเงาเสมือนทั้งสิบแปดก็เริ่มปรากฏขึ้นด้านหลังของพวกเขา เปล่งลมปราณที่เปี่ยมไปด้วยแรงกดดันมหาศาลออกมา

ทันใดนั้นคลื่นทะเลปะทุขึ้นมาในทันที

ที่น่ากลัวที่สุดก็คือทุกคนนั้นล้วนมีเงาของ สัตว์วิญญาณที่มีมิติวิญญาณระดับทองขั้นสูงอยู่ข้างหลังพวกเขาอย่างน้อยหนึ่งตัว เสริมให้กับท่าทางหยิ่งผยองของพวกเขา

พวกเขาอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด

ดีที่สุดเกินจะบรรยาย

เพราะเพียงแค่นี้สัตว์วิญญาณบางส่วนโดยรอบของทีมทะลวงน้ำแข็งก็ถูกทำให้ระเหิดหายไปแล้ว

เพียงชั่วพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับ สมาชิกของทีมทะลวงน้ำแข็งต่างตกอยู่ในความตื่นตระหนก ลมปราณของฝ่าย ลั่วอู๋ ทำให้พวกเขารู้สึกกดดันมาก

“หัวหน้า พวกเขาทุกคนล้วนเป็นผู้มีใช้พลังวิญญาณระดับสูง นอกจากนี้พวกเขาทั้งหมดต่างก็มีสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงอย่างน้อย ๆ หนึ่งตัวด้วย” ใครบางคนในกลุ่มตะโกน

ใบหน้าของบอสหวังดูสับสนมาก

มันยากมากสำหรับพวกเขาที่จะจัดการกับหนึ่งในพรรคพวกลั่วอู๋ ไม่ต้องพูดถึงการจัดการกับทั้งหกคนพร้อม ๆ กัน

“พวกเราอยู่ในทะเล ไม่เป็นไรน่า พวกมันทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก” บอสหวังกล่าวอย่างสบายใจ

ลั่วอู๋อุ้ม ฮวงเสี่ยวหยวนไว้ในมือพลางหัวเราะ “พวกเจ้าเพิ่งอวดว่าทะเลเป็นดินแดนของพวกเจ้าไปไม่ใช่หรือ ? ตอนนี้หมายความว่ายังไงแล้วล่ะ หนีกันดีกว่างั้นเหรอ?”

ทุกคนในทีมทะลวงน้ำแข็งต่างเขินอาย

ใครจะไปคิดว่ามันอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งขนาดนี้กัน

หากอีกฝ่ายตกลงไปในน้ำ พวกเขาก็น่าจะยังพอมีข้อได้เปรียบในการโจมตีบ้าง แต่ตอนนี้พรรคพวกลั่วอู๋ทุกคนต่างบินขึ้นไปบนฟ้า ทำให้พวกเขาไม่สามารถจู่โจมได้

“คนต่างถิ่นพวกนี้มีพลังและมีความสามารถขนาดนี้ได้อย่างไรกัน ? ด้วยพลังขนาดนี้ทำไมพวกเขาถึงสนใจเงือกแห่งห้วงลึกกันล่ะ?” “พวกเรายังมีเรือเป็นฐานให้ถอยไปได้อยู่ พวกต้องอาศัยจังหวะชุลมุนแล้วหนี พวกเราไม่มีโอกาสชนะเจ้าพวกนี้แน่”

ด้วยพลังของสัตว์วิญญาณของพวกเขา สมาชิกในทีมล่าสัตว์ทั้งหมดจึงได้ดำดิ่งลงไปในทะเลทันที พร้อมพยายามลากเรือให้จมดิ่งลงไปในทะเลพร้อม ๆ กันด้วย

“ไปกันเถอะ ไปจัดการพวกมันกัน” ลั่วอู๋หัวเราะ

เหวินเสี่ยวบ่น“ ข้ารอคำนี้มานานแล้ว”

จากนั้นเขาก็รีบพุ่งออกไป

ขณะเดียวกันที่เท้าขององค์หญิงเจียโรว ดอกไม้แห่งพลังวิญญาณเริ่มเบ่งบานออกมาเหมือนดอกบัวที่ค่อย ๆ เติบโตทีละขั้น นางพูดด้วยท่าทีอันตื่นเต้น “นี่มันน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว ที่จะได้จัดการกับศัตรูในน้ำ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าได้ต่อสู้กับกลุ่มอาชญากรฆาตกรรมแบบนี้”

ทุกคนต่างร่วมมือกันอย่างพร้อมเพรียง

เหวินเสี่ยวใช้ทักษะ “ราตรีนิรันดร์” ปล่อยความมืดอันน่ากลัวพุ่งออกจากร่างของเขา พุ่งออกไปราวกับคลื่น ร่วมกันกับ องค์หญิงเจียโรว ที่ใช้ทักษะ พิษร้ายทลายพิภพหลั่งไหลลงไปจากบนท้องฟ้า

หลินยูหลัน เองก็ใช้คลื่นพลังวิญญาณแสงห้าสี ยิงลงไปพร้อมกับ ฉูจงฉวน ที่ปล่อยไฟสีเขียวเข้มสร้างเป็นกำแพงล้อมรอบศัตรูไว้

ส่วนทางหลี่หยินเองก็ใช้ทักษะ ตัดห้วงมิติ จัดการพวกสัตว์วิญญาณของศัตรูที่บินอยู่บนท้องฟ้า

ปิดท้ายด้วยลั่วอู๋ ที่ใช้ทักษะ “กลืนกินสวรรค์” ปล่อยพลังวิญญาณแห่งการกลืนกินอันน่ากลัวพุ่งออกไป เปลี่ยนพื้นที่ตรงนั้นให้กลายเป็นความว่างเปล่า

“ตูม”

คลื่นทะเลซัดไปมาอย่างรุนแรง

เหล่าสมาชิกทีมทะลวงน้ำแข็งที่พยายามจะหลบหนีล้วน ต่างถูกพลังอันน่ากลัวบดขยี้เป็นชิ้น ๆ ในทันที

เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ สมาชิกทีมทะลวงน้ำแข็งก็เสียชีวิตไปแล้วกว่าครึ่ง

พรรคพวกลั่วอู๋ทั้งหกคน ด้วยทักษะที่แตกต่างกัน ต่างปิดกั้นพวกเขาจากแต่ล่ะทิศทาง

ทีมทะลวงน้ำแข็งที่เหลือต่างกลัวจนตัวสั่นและไม่กล้าขยับไปไหน

ต่อให้พวกเขามีแรงพอที่จะหนี พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานพรรคพวกลั่วอู๋ได้ หากพวกเขาพยายามที่จะหลบหนี พรรคพวกลั่วอู๋ทั้งหกคนก็จะโจมตีลงมาทำให้พวกเขาจบสิ้น

แม้แต่หัวหน้าทีมทะลวงน้ำแข็งที่เป็นเจ้าของสัตว์ประหลาดทะเลแปดหนวด ก็ยังมองไปที่ทั้งหกคนบนท้องฟ้าด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาแข็งแกร่งขนาดไหนกัน

เขาไม่สามารถรับมือใครคนใดคนหนึ่งได้เลย

“ตอนนี้พวกเจ้าตกเป็นเชลยแล้ว ทีนี้ดึงเรือของข้าขึ้นมาซะ” ลั่วอู๋กล่าวอย่างเรียบ ๆ

ทีมทะลวงน้ำแข็งที่เหลือว่ายน้ำขึ้นมาและยอมเสี่ยงมอบตัว

โชคดีที่ลั่วอู๋ต้องการให้พวกเขาแล่นเรือไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะต้องตายกันหมดแล้ว

ทีมทะลวงน้ำแข็ง ยกเลิกระบบดำน้ำของเรือจากนั้นก็ดึงเรือขึ้นมาบนน่านน้ำทะเล รอการตัดสินใจของลั่วอู๋ด้วยความหวาดกลัว

ฮวงเสี่ยวหยวน มองดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อย่างตกตะลึง

ทีมทะลวงน้ำแข็ง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามของท่าเทียบเรือริมทะเลกลับพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเช่นนี้ มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?

เขามองไปที่ลั่วอู๋อย่างระมัดระวังและกลืนน้ำลาย

คนต่างถิ่นเหล่านี้ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน

ไม่แปลกใจที่ว่าทำไมพวกเขาเพิกเฉยต่อคำเตือนของเขา

นั่นก็เพราะพวกเขาไม่สนใจความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายตั้งแต่แรกแล้ว