ไหปีศาจ - บทที่ 461 ยกระดับสิทธิ์การเข้าถึง

บทที่ 461 ยกระดับสิทธิ์การเข้าถึง

บทที่ 461

ยกระดับสิทธิ์การเข้าถึง

เนื่องจากตอนนี้บ้านที่กลายเป็นพระราชวังนั้นมีขนาดใหญ่เกินไป ทำให้แม้จะมีนักเล่นแร่แปรธาตุกว่า 50 แต่ลั่วอู๋ก็ยังหาพวกเขาไม่เจอ

แต่แน่นอนว่าลั่วอู๋จะต้องเจอพวกเขาแน่ ๆ ในแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

เพราะมันเป็นงานของพวกเขาในการดูแลรักษาที่นี่

พื้นที่ของพระราชวังนั้นกว้างมากกว่า 10 ไร่ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะสามารถดูแลมันได้อย่างทั่วถึง อย่างไรก็ตามด้วยที่มีการหมุนเวียนของผู้คนกว่า 50 คนมันจึงไม่น่าจะเหนื่อยเกินไป

หลังจากที่ได้เห็น พระราชวัง แล้ว ลั่วอู๋ก็รู้สึกพึงพอใจมาก

ในปัจจุบันที่นี่เต็มไปด้วย สมุนไพรวิญญาณ และ แร่วิญญาณ หลายชนิดที่ปลูกและหล่อขึ้นในเขตพระราชวัง พวกมันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของพลังวิญญาณอันเข้มข้นอย่างไม่ลดละ

ดอกไม้วิญญาณระดับล่างบางส่วนเองก็เริ่มเติบโตเต็มที่

มันส่งกลิ่นหอมโชยฟุ้งกระจายไปทั่ว

มีดอกไม้กัดกระดูกปะปนอยู่เป็นบางส่วน แสดงให้เห็นถึงความอัศจรรย์ของสถานที่นี้ พวกมันเต็มไปด้วยแสงหลากหลายสี และสร้างคลื่นปรากฏการณ์พลังวิญญาณอันแปลกประหลาดออกมา

ดอกไม้เหล่านี้เป็นดอกไม้วิญญาณระดับสูง อัตราการรอดชีวิตของพวกมันจึงต่ำมาก ด้วยที่พวกมันมีข้อจำกัดด้านสภาพแวดล้อมในการเจริญเติบโตอันเข้มงวด แต่แล้วพวกมันทุกต้นก็ยังรอดชีวิตมาได้

เห็นได้ชัดว่าสวนเพาะปลูกที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณนี้ มีคุณภาพสูงมาก

มีนักเล่นแร่แปรธาตุห้าคนที่ดูแลสนามศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาคอยควบคุมพลังวิญญาณ ดูแลดอกไม้วิญญาณและสมุนไพรวิญญาณอย่างระมัดระวัง

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาฝึกฝนก้าวเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณได้สำเร็จ

แต่พวกเขานั้นยังไม่มีสัตว์วิญญาณคู่พันธะ

ตราบใดที่พวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่รักษาไม่หาย และได้อาศัยอยู่ในมิติไห พวกเขาก็ย่อมสามารถก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณได้สำเร็จ

ลั่วอู๋มองผ่านพวกเขาอย่างลวก ๆ

นักเล่นแร่แปรธาตุทั้งห้าคนนี้ล้วนอยู่ในระดับทองแดง มิติ 2 ถึง มิติ 4 พวกเขาไม่ได้มีฝีมือยอดเยี่ยมเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าเก่งเลยทีเดียว

ทันทีที่พวกเขาพบว่า ลั่วอู๋ กำลังเดินเข้ามา พวกเขาก็รีบวิ่งไปหาในทันทีแล้วกล่าวด้วยความเคารพ “นายน้อย”

นักเล่นแร่แปรธาตุเหล่านี้รู้สึกขอบคุณลั่วอู๋มาก

การทำงานที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่เหนื่อยเลย อีกทั้งที่นี่ยังเป็นสถานที่เฉกเช่นดั่งเทพนิยาย ลั่วอู๋นั้นได้ให้โอกาสแก่พวกเขา ทำให้พวกเขาสามารถฝึกฝนได้อย่างอิสระ

สำหรับพวกเขาอาจกล่าวได้ว่าเป็นการก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่

ขอแลกเปลี่ยนคือพวกเขาจะไม่สามารถออกจากที่นี่ได้เป็นเวลานานงั้นเหรอ?

ใครสนกัน

“ดีมาก” ลั่วอู๋พยักหน้าพร้อมถาม “ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม?”

“ไม่เลยขอรับ”

“ ข้าไม่เคยเห็นลานเพาะปลูกพลังวิญญาณที่ดีขนาดนี้มาก่อนเลย ทั้งสมุนไพรและดอกไม้วิญญาณแทบทุกชนิด สามารถเติบโตขึ้นที่นี่ได้อย่างมั่นคง”

“พวกเราได้เก็บเกี่ยวสมุนไพรวิญญาณระดับต่ำจำนวนมากเป็นที่เรียบร้อยขอรับ ตอนนี้พวกมันทั้งหมดถูกส่งไปที่โกดังแล้วขอรับ”

“ ทุกคนรู้สึกขอบคุณมาก สำหรับของขวัญจากนายน้อยขอรับ”

นักเล่นแร่แปรธาตุหลายคนกล่าวขึ้นทีละคน

ลั่วอู๋ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ดีมาก ทำต่อไป ข้าจะบอก กู่ฉวน ให้พาพวกเจ้าออกจากเมือง ไปจับ สัตว์วิญญาณ ในภายหลัง”

เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัดต่างมีความสุข

ตอนนี้พื้นที่ที่อยู่อาศัยนั้นกว้างขวางราวกับเมือง ดังนั้นการที่พวกเขาจะออกจากที่นี่ จึงถูกเรียกว่าออกไปนอกเมือง ซึ่งแน่นอนว่าโดยปกติแล้วพวกเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะออกไปนอกเมืองด้วยตนเอง

แต่แน่นอนพวกเขารู้ดีว่า กู่ฉวน คือใคร

กู่ฉวน คือหัวหน้าของกลุ่มพันธมิตรผู้ล้างแค้น

พันธมิตรผู้ล้างแค้นนั้นคอยฝึกฝนนอกเมืองตลอดทั้งปี พลังของพวกเขาทุกคนก็แข็งแกร่งมาก ซึ่งเป็นที่อิจฉาของเด็กฝึกเล่นแร่แปรธาตุกลุ่มนี้

แม้ว่าพวกเขาจะสามารถฝึกฝนได้ แต่พวกเขาก็ไม่มีสัตว์วิญญาณเป็นของตนเอง พวกเขาจึงต้องการไปขอร้องกับไร้หน้า เพื่อที่จะได้ไปหาสัตว์วิญญาณข้างนอกเมืองมาเป็นของตนเอง

แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่านายน้อยจะเสนอโอกาสนั้นให้กับพวกเขาโดยตรง

“ ขอบคุณขอรับ นายน้อย” พวกเขาอดตื่นเต้นไม่ได้

ลั่วอู๋พยักหน้า “ทำงานให้หนักล่ะ”

จากนั้นลั่วอู๋ก็เดินจากไป

พระราชวัง นั้นเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว แต่นักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัดเหล่านี้ยังคงต้องสั่งสมประสบการณ์อีกมาก ดังนั้นมันจึงไม่เป็นการดีเท่าไหร่ หากจะให้พวกเขามานั่งปลูกสมุนไพรวิญญาณระดับสูงเป็นปริมาณมากในช่วงนี้

ให้พวกเขาค่อย ๆ ใช้เวลาไป ไม่ต้องกังวล

ลั่วอู๋กลับมาที่ตำหนักการเล่นแร่แปรธาตุอีกครั้ง

นักเล่นแร่แปรธาตุที่ดีที่สุดสิบคนในสังกัดของมู่เถาได้พิสูจน์แล้วว่า สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุแล้ว สมุนไพรวิญญาณระดับต่ำที่เก็บเกี่ยวมาได้โดยการบ่มเพาะของพวกเขาเองนั้นก็เพียงพอแล้ว สำหรับพวกเขาที่จะใช้ในการทดลองสุรุ่ยสุร่าย

ด้วยทรัพยากรในตำหนักเล่นแร่แปรธาตุนี้ ทำให้ระดับการเล่นแร่แปรของมู่เถาพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด จนเขาสามารถกลั่นยา ระดับปฐพีขั้นเจ็ด ขึ้นมาได้

คาดว่าในอีกไม่ช้า มู่เถาก็คงจะพัฒนาขึ้นเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับแปด

ทั้งสวนเพาะปลูกวิญญาณ และ ตำหนักเล่นแร่แปรธาตุได้ถูกนำมาใช้อย่างคุ้มค่า

สิ่งเดียวที่ยังรบกวนจิตใจของลั่วอู๋ก็คือห้องตีเหล็กที่ยังว่างเปล่า เพราะไม่มีใครตอบรับการรับสมัครของเขา และจึงไม่มีใครมาฝึกฝนการหลอมหรือตีขึ้นรูปอาวุธที่นี่

ลั่วอู๋นึกถึงผู้อาวุโสทั้งสี่ของกู่ฉวน ซึ่งพวกเขาต่างก็เป็นปรมาจารย์ด้านการตีเหล็กและศิลปะการต่อสู้โบราณ

แม้ผู้รอดชีวิตทั้งสี่ของตระกูลหยางจะได้รับการช่วยเหลือออกมาแล้ว แต่ด้วยที่พวกเขาถูกทรมานทางจิตใจ จนเกือบจะกลายเป็นบ้า มันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะรักษาพวกเขา

“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ข้าต้องรีบหาวิธีรักษาพวกเขาให้ได้เสียแล้ว” ลั่วอู๋คิด

ต่อจากนั้น ลั่วอู๋ ก็ได้เดินไปทำการตรวจสอบ

กู่ชวนและพรรคพวก มีความแข็งแกร่งที่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาอย่างน้อยเจ็ดคนประสบความสำเร็จในการเลื่อนขั้นมิติวิญญาณเป็นระดับทอง เห็นได้ชัดว่าพันธมิตรผู้ล้างแค้นจะต้องเป็นดาบอันคมกริบของลั่วอู๋ ในอนาคตอย่างแน่นอน

ขณะเดียวกับ องค์หญิงเจียโรว ก็ได้ตื่นขึ้นมา

เมื่อนางมองไปยังโลกใบเล็กอันแปลกประหลาดและงดงามตรงหน้า นางก็ตกอยู่ในความตื่นตะลึง

“พวกเราไม่ได้อยู่ในวิหารของพระราชวังเป่ยหมิงหรอกหรือ?” องค์หญิงเจียโรวสับสน

ลั่วอู๋ตอบนาง “เจ้าไม่อยากรู้เหรอว่าไหใบเล็กในมือข้าคืออะไร นี่แหละคือคำตอบของข้า มันคือโลกทั้งใบยังไงล่ะ”

ลั่วอู๋ไม่ได้พูดอะไรมากเกี่ยวกับไหปีศาจ

มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากไปกว่านี้

เนื่องจากพวกเขาต้องต่อสู้ร่วมกันในอนาคต ลั่วอู๋ จึงต้องบอก ฉูจงฉวนและหลินยูหลันเกี่ยวกับมิติไหเช่นกัน

แต่ตอนนี้เขาสามารถบอกองค์หญิงเจียโรวก่อนล่วงหน้าได้

หลังจากตกตะลึงไปครู่ใหญ่ ๆ องค์หญิงเจียโรว ก็ดูมีความสุขเล็กน้อย จากนั้นนางก็พูดอย่างจริงจังว่า “ข้าสัญญาว่า ข้าจะไม่มีวันบอกเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้โดยเด็ดขาด”

“ขอบใจมาก” ลั่วอู๋พยักหน้า

เมื่อเสร็จสิ้นธุระในมิติไห ลั่วอู๋ ก็พาองค์หญิงเจียโรวออกมา

ตอนนี้ฟ้าเริ่มสว่างแล้ว

เขาไม่รู้ว่าทำไม ตลอดเวลาที่ผ่านไปเหวินเสี่ยวถึงยังไม่ได้แวะเข้ามา

ลั่วอู๋ออกจากลานแล้วตรงไปที่หอสมุดหยุนเฉียน

ข้างหน้านั้นมีหญิงชราที่ดูอารมณ์ไม่ดีกำลังพิงแท่งไม้รูปมังกรอยู่ นางไม่ได้คิดจะซ่อนความแข็งแกร่งเลยแม้แต่น้อย นางเผยให้เห็นถึงความแข็งแกร่งระดับทองขั้นสูงตอนปลายของนาง

“เหรียญสำหรับศิษย์ระดับต่ำ เจ้ามีสิทธิ์เข้าไปได้เพียงแค่ชั้นหนึ่งเท่านั้น มิฉะนั้นเจ้าจะต้องถูกฆ่าทิ้ง” หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยริ้วรอยเบียดชิดกันอย่างน่ากลัว

ลั่วอู๋ถามอย่างระมัดระวัง “เจ้ารู้จักข้ารึเปล่า?”

“เจ้าเป็นใครล่ะ ทำไมข้าต้องรู้จักเจ้าด้วย?” หญิงชรากล่าวอย่างไม่อดทน

ลั่วอู๋พูดไม่ออก

เห็นได้ชัดว่าหญิงชราเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่สนใจโลกภายนอก

ทั้งที่อีกฝ่ายไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่กลับมีทัศนคติแย่ ๆ กับเขา

คนแบบนี้ช่างน่ารังเกียจจริงๆ

“ข้าควรทำอย่างไรหากต้องการยกระดับสิทธิ์การเข้าถึงของข้า” ลั่วอู๋ ถาม

หญิงชราพูดอย่างไม่อดทน “เจ้าไม่รู้เรื่องนี้งั้นเหรอ ? เจ้าก็แค่ใช้แต้มเพื่อยกระดับไง ไปที่พระราชวังเพื่อทำงานต่างๆหรือบริจาคเงินเพื่อให้ได้แต้มเหล่านั้นมาก่อน”

“ลำบากซะแล้วสิ” ลั่วอู๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้าช่วยยกระดับสิทธิ์การเข้าถึงของข้าที่นี่โดยตรงเลยได้รึเปล่า?”

หญิงชรามองขึ้นและลงไปที่ ลั่วอู๋ แล้วจึงหัวเราะเยาะ “แน่นอนข้าสามารถแลกเปลี่ยนกับเจ้าได้โดยตรง ข้าสามารถให้แต้มกับเจ้าเพื่อช่วยให้เจ้าสามารถยกระดับสิทธิ์การเข้าถึงของเจ้าได้ แต่ข้าไม่ได้คิดในราคาของห้องโถงหลิวหลี เจ้าไม่สามารถนำขยะมาหลอกว่าเป็นของมีค่ากับข้าได้ ถึงอย่างนั้นแล้วเจ้าคิดว่าเจ้าจะมีสิ่งที่ข้าต้องการรึไง?”

ลั่วอู๋หัวเราะแล้วหยิบหญ้าพระธาตุออกมา “สิ่งนี้เข้าตาเจ้าไหม?”

“หญ้าพระธาตุ!” หญิงชราดูสนใจ “สิ่งนี้หายากมา ข้าต้องการมันแลกกับ 5,000 คะแนน”

ลั่วอู๋หัวเราะและไม่พูดอะไร

เขาไม่อยากค้าขายด้วยเท่าไหร่เลย

ใบหน้าของหญิงชราจมลง “เจ็ดพันล่ะ”

“ไม่พอ.”

“หมื่น!”

“ไม่พอ.”

“ หนึ่งหมื่นสามพัน”

“ ยังไม่พอ” ลั่วอู๋พูด

“เจ้าหนูอย่าได้ใจมากเกินไปนักนะ” หญิงชราพูดด้วยความโกรธ

“ ให้ราคาที่สมเหตุสมผลที อย่าเอาเปรียบข้า” ลั่วอู๋กล่าว

“ฮึ่ม” หญิงชราตะคอกอย่างเย็นชา “30000 ขาดตัวมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว”

“เนื่องจากเจ้าไม่จริงใจ เพราะงั้นลืม ๆ ไปซะ เดี๋ยวข้าไปแวะที่ห้องโถงหลิวหลี ที่เจ้าพูดถึงด้วยก็ได้” ลั่วอู๋กำลังขู่ว่ากำลังจะจากไป

“ ห้าหมื่น!” หญิงชรากัดฟันแล้วพูดออกมา “ด้วยราคาอันโหดเหี้ยมของเจ้า ห้องโถงหลิวหลี ไม่สามารถให้ราคานี้กับเจ้าได้แน่ได้”

ลั่วอู๋หัวเราะ

ในความเป็นจริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรแลกหญ้าพระธาตุกับแต้มเป็นจำนวนกี่แต้ม

แต่เขารู้ว่าหากเขาปฏิเสธต่อไปแล้วเดี๋ยวหญิงชราก็จะขึ้นราคาให้เอง

หญิงชราคนนี้อยู่ในจุดสูงสุดของมิติวิญญาณทองขั้นสูงมาเป็นเวลานาน ของที่มีผลในการเพิ่มโอกาสที่จะได้พัฒนามิติวิญญาณจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับนาง

และลั่วอู๋ขายหญ้าพระธาตุให้กับนาง ซึ่งที่นางยอมจ่ายก็เพราะว่าหากเข้าไปที่วิหารเพื่อซื้อหญ้าพระธาตุราคานั้นจะสูงกว่านี้มาก นางจึงต้องการซื้อกับเขาโดยตรง

“โปรด ดูสิ่งนี้ให้ข้าด้วย” ลั่วอู๋ดึงผลไม้สีแดงขนาดเล็กที่ล้อมรอบด้วยหมอกสีขาวออกมา

หญิงชราตกใจมาก “ผลไม้ลึกลับ?”

นางนั้นมีค่าพอที่จะมาเป็นยามของหอสมุดหยุนเฉียน ความเข้าใจในมูลค่าในวัตถุวิญญาณต่าง ๆ ของนางจึงค่อนข้างดี

“เสนอราคามา” ลั่วอู๋ ยิ้ม “ข้าไม่ได้ตั้งใจจะขายสิ่งนี้ให้กับห้องโถงหลิวหลี ข้าจะขายให้เจ้าเท่านั้น”

เห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่เพื่อขายให้นางในราคาสูง

เพราะเขาไม่ต้องการขายมันให้ ห้องโถงหลิวหลี

ดวงตาของหญิงชรามีร่องรอยของความโลภ “100000 แต้ม!”

“ไม่พอ” ลั่วอู๋การปฏิเสธ

คราวนี้ลองท้าทายดูต่อไป

อะไรจะคุ้มค่าไปมากกว่าการได้เห็นคนที่มีอารมณ์ร้ายต้องหดหู่?

ลั่วอู๋คาดเดาไว้ว่าหญิงชราคนนี้น่าจะมีปัญญาอยู่สองกรณี

ประการแรกคือนางเจอกำแพงของการฝึกฝนทำให้ไม่สามารถพัฒนามิติวิญญาณไปต่อได้

ประการที่สองกำหนดเวลาอายุขัยของนางใกล้มาถึง และนางก็กำลังจะตาย

ความโลภในดวงตาของหญิงชรานั้นยืนยันความคิดของลั่วอู๋ได้เป็นอย่างดี

นางติดเจอกำแพงในการฝึกฝนเป็นเวลานานเกินไป และถ้าหากนางผ่านมันไปไม่ได้นางจะต้องตาย ดังนั้นนางจึงกังวลมาก จนมีอัธยาศัยที่แย่เช่นนี้

อย่างไรก็ตามผลไม้ลึกลับนั้นสามารถเพิ่มอายุขัยของผู้คนได้

มันอาจจะไม่มีค่าในสายตาใครบางคน แต่ในสายตาอีกคนมันนั้นมีค่ามหาศาล