ไหปีศาจ - บทที่ 48 เดินทางไปยังเมืองหมิงหนาน

บทที่ 48

เดินทางไปยังเมืองหมิงหนาน

เฉินจิงเดินออกจากศาลาไป่หยู่ด้วยความสิ้นหวัง

ไม่มีใครรู้ว่าเฉินจิงและลั่วอู๋คิดจะทำอะไร มีแค่ไร้หน้าเท่านั้นที่รู้และเขาจะไม่พูดคุยกับใครนอกจากลั่วอู๋

สามวันผ่านไป เฉินจิงได้ส่งสมุนไพรมาให้อีกครั้งหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่า เฉินจิงได้ติดต่อกับเขาและอยู่เบื้องหลังอย่างเงียบๆ

ลั่วอู๋รับสมุนไพรทั้งหมดโดยไม่มีการลังเลใด ๆ แต่สิ่งที่แปลกคือศาลาไป่หยู่ยังไม่ได้ทำการจัดหายารวบรวมพลังวิญญาณเพื่อนำมาขายเลย

ศาลาไป่หยู่กลายเป็นกุญแจสำคัญไปแล้วในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม หลายคนพบว่ามียาวิญญาณหลากชนิดมากขึ้นในศาลาไป่หยู่ แต่คุณภาพนั้นแย่ลงกว่ายาวิญญาณของศาลาไป่เปาเสียอีก

ว่ากันว่า ศาลาไป่หยู่กำลังทำข้อตกลงระยะยาวกับนักเล่นแร่แปรธาตุหลายคน

ผู้อยู่อาศัยใกล้กับศาลาไป่หยู่ย้ายออกไปอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครรู้

ในบ่ายวันหนึ่ง มีรถม้าธรรมดาคันหนึ่งแล่นออกจากเมืองแห่งความพินาศ

แต่ก็ไม่มีใครสนใจ

……

……

สิบวันต่อมา

“นายน้อย ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เมืองหมิงหนานแล้วเจ้าค่ะ” หลี่หยินเปิดม่านออก และเห็นจำนวนผู้คนข้างนอกมากขึ้นเรื่อย ๆ

เสื้อผ้าของคนเดินถนนนั้น แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

คนส่วนใหญ่ในพื้นที่หวงชา มักสวมผ้าคลุมโปร่งสีดำและสีขาวบนศีรษะ ซึ่งเต็มไปด้วยลวดลายที่สลักแตกต่างกันของทะเลทราย ที่บ่งบอกถึงความเป็นเอกลักษณ์ของเมืองแห่งความพินาศ

เมืองหมิงหนานเป็นเมืองหนึ่งใน 36 จังหวัดของราชวงศ์มังกรเร้นกาย มันอยู่ทางทิศใต้ พื้นที่มีความเป็นธรรมชาติและมีสภาพแวดล้อมที่สวยงาม ผู้คนในที่แห่งนี้อ่อนโยนกว่าพื้นที่อื่นมาก

“พรรคหวงชาเป็นสถานที่ห่างไกลจริงๆ ต้องใช้เวลากว่า 10 วันเพื่อไปยังมณฑลที่ใกล้ที่สุด โดยการนั่งรถม้าไป” ลั่วอู๋ออกจากโลกแห่งไห และตื่นขึ้นมาในโลกความเป็นจริง

วันนี้ เขาใช้เวลาในโลกแห่งไหจำนวนมาก

เพราะเวลาที่ต่างกัน ทำให้ลั่วอู๋อยู่ในโลกแห่งไหนานถึง 35 วัน ตลอดทั้ง 35 วันนั้น นอกเหนือจากการสังเคราะห์ยาวิญญาณแล้ว เขาก็กำลังทดลองสูตรยาใหม่ ๆ

หลังจากการฝึกฝนกว่าหนึ่งเดือน ลั่วอู๋ได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนาเป็นระดับทองแดง มิติที่ 6 และต้าหวงก็ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับทองแดง มิติ 7

ถึงอย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างน่าผิดหวังที่หญ้าวิญญาณในโลกแห่งไหนั้นหมดแล้ว ไม่เหลือสิ่งมีค่าในที่แห่งนั้นอีก และมีเพียงสูตรเดียวเท่านั้นที่เขาค้นพบ

สมุนไพรชนิดหนึ่งถูกสังเคราะห์ขึ้น โดยการใช้ดอกไม้กระดูกและหญ้าหัวใจที่สับสนรวมเข้าด้วยกัน

[ยาคูฉิน]

ยาปฐพีระดับ 4

ถึงแม้จะเป็นยาระดับ 4 แต่มันก็เป็นหนึ่งในยาจีน มันมีพิษร้ายแรงอย่างยิ่ง ภายใต้ยาวิญญาณระดับทอง คาดว่าไม่มีใครสามารถต้านทานพิษของยาเม็ดนี้ได้

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ยาคูฉินมีกลิ่นที่แรง ไม่สามารถปกปิดได้ ประสิทธิภาพการทำงานจะลดลงอย่างมากหลังจากใช้ยาตัวนี้ และมูลค่าของยาโดยประมาณก็ต่ำมากเช่นกัน

สิ่งสำคัญที่สุด ตลาดยาพิษนั้นมีน้อยกว่ายาที่ปรับแต่งแล้วเสียอีก

ยาที่ปรับแต่งแล้วนั้นขายง่ายมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะซื้อยาพิษ

“ก่อนอื่น เราต้องหาที่พักกันก่อน” ลั่วอู๋ตะโกน

ไร้หน้าเป็นคนคุมบังเหียน

การเดินทางครั้งนี้ ลั่วอู๋นำหลี่หยิน, ไร้หน้า และต้าหวงที่อยู่ในโลกแห่งไหมาด้วย การพาคนเดินทางมากมายนั้นไม่ค่อยดี ช่วงนี้ต้องรู้ว่ามีดวงตาของผู้คนมากมายจับจ้องมาที่พวกเขา

เขาไม่ตอบแต่ลั่วอู๋ก็รู้ว่าเขาแค่ไม่อยากพูด เขาจะทำตามสิ่งที่ลั่วอู๋บอกเสมอ

หลังจากออกคำสั่ง ลั่วอู๋ก็เข้าสู่โลกแห่งไหอีกครั้ง

ทุกครั้งที่มีการพัฒนามิติ ลั่วอู๋จะออกไปจากร้าน เพื่อไปจับสัตว์วิญญาณที่หลบหนีอยู่ในโลกแห่งไห

ประการแรก สัตว์วิญญาณเหล่านี้จะต้องซื้อด้วยเงิน เป็นการจ่ายเงินเพื่อให้ได้นำมาครอบครอง

ประการที่สอง มันยังสามารถพัฒนาประสบการณ์ได้อีกด้วย

ลั่วอู๋ต้องการรู้ว่าเขามีความรู้เชิงทฤษฎีแข็งแกร่งแค่ไหน หลังจากพักผ่อนเต็มที่ เขาก็ต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญ ดังนั้น เขายังคงฝึกฝนทักษะการต่อสู้ของเขาสม่ำเสมอ

ตอนนี้เขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับพรรคที่มีประสบการณ์เหล่านั้นได้ แต่อย่างน้อยมันก็จะไม่เหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจก

วันนี้อีกฝ่ายมีแค่แร้งทรายเพียงตัวเดียว

แร้งทรายส่วนใหญ่ มักจะติดตามเจ้านกโง่ในฐานะพี่น้อง

“โฮ่ง!”

ต้าหวงกระโดดขึ้นสูง

แร้งทรายระดับทองแดงมิติ 7 ที่ปีกของมันกำลังถูกกัดจนล้มลงกับพื้น

“โฮก!”

ทันทีที่แร้งทรายอ้าปากกว้าง ก็มีพลังงานที่แข็งแกร่งกำลังถูกรวบรวมเข้าไป

ทักษะระดับ B [ลมหายใจ]

แววตาของลั่วอู๋สดใสขึ้น

มันหายากมาก สำหรับแร้งทรายที่จะมีทักษะลมหายใจ

“ต้าหวงอยู่ห่าง ๆ เอาไว้!” ลั่วอู๋ออกคำสั่ง

ต้าหวงวิ่งออกห่างจากปากของแร้งทรายในทันที เพื่อหลบลมหายใจของแร้งทราย จากนั้นมันสั่งใช้งานทักษะ [ฉีกกระชาก] ของมัน กรงเล็บอันแหลมคมได้ตะปบลงบนปีกของแร้งทรายตัวนั้น

มีเลือดไหลออกมาจากปีกสีดำขนาดใหญ่

แร้งทรายร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด

แม้ ต้าหวงจะคลายปากออกแล้ว แต่ปีกของแร้งทรายกลับได้รับบาดเจ็บ จนไม่สามารถบินขึ้นได้ มันพยายามกระโดดตะเกียกตะกายจนสุดความสามารถ และพลังในการต่อสู้ลดลงอย่างมาก

“ฮ่า ๆ!” ลั่วอู๋ยิ้มและเข้าไปช่วยปราบแร้งทราย เขามัดมันเอาไว้เพื่อเตรียมนำมันกลับไป

บนท้องฟ้าไม่ไกลนัก มีเสียงนกดังขึ้น

ลั่วอู๋เงยหน้ามอง

เขาพบฝูงของแร้งทรายที่บินอยู่ด้านบน

และที่สำคัญ คือเจ้านกโง่ตัวนั้น เจ้านกโง่มองลั่วอู๋ด้วยความโกรธ และดูเหมือนมันจะไม่พอใจอย่างมากกับพฤติกรรมของลั่วอู๋

หลังจากฝึกฝนอย่างยาวนาน เจ้านกโง่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับทองแดง มิติที่ 10 แล้ว

อย่างไรก็ตาม ครั้งล่าสุดที่เจ้านกโง่ได้รับการสั่งสอน เงามืดในใจยังคงร้ายแรง และมันคงไม่กล้าท้าทายลั่วอู๋ แต่มันก็ยังแสดงความโกรธออกมา

ลั่วอู๋กลอกตา แล้วก็พูดว่า “เจ้าจะส่งเสียงทำไม เจ้ามีพี่น้องอยู่มากมาย ข้าจะแบ่งมาสักตัวสองตัวทำเป็นอารมณ์เสีย!”

นั่นคือความจริง

เนื่องจากการขาดศัตรูทางธรรมชาติ และสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม แร้งทรายจึงเปรียบเสมือนปลาในน้ำที่อยู่ในโลกแห่งไห ที่มีจำนวนมีมากกว่า 10 ถึง 100 เท่า

ลั่วอู๋ต้องใช้ความคิดในการจับแร้งทรายเพื่อรักษาสมดุล

แม้ว่าเจ้านกโง่จะโกรธ แต่มันก็ไม่ได้สั่งให้แร้งทรายตัวอื่นทั้งฝูงโจมตี เพราะลั่วอู๋สามารถเข้าไปซ่อนตัวในบ้านที่อยู่ในโลกแห่งไหได้ ซึ่งจับตัวได้ยากมาก

แร้งทรายจึงสามารถแสดงความโกรธ โดยการจ้องตาและส่งเสียงร้องเท่านั้น

“หืม ต้าหวงไปกันเถอะ!” ลั่วอู๋ได้นำแร้งทรายที่จับได้กลับไปยังบ้านที่โลกแห่งไหดั่งผู้มีชัย

สร้างตรา!

ลั่วอู๋ เรียกใช้ส่วนต่อประสานการสร้างตรา

จากนั้นลั่วอู๋ชี้ไปที่แร้งทราย และเลือกทักษะ [ลมหายใจ]

ทักษะ: ลมหายใจ

ระดับ: B

ใช้แต้มเซียน: 150

มีพลังปริศนาลอยเข้ามาบนตัวของแร้งทราย มันเหมือนหมอก ราวกับคือบางสิ่งบางอย่างที่ถูกสกัดออกมา และรวมตัวกันเป็นรูปร่างของเงา

ความสำเร็จของตราประทับ

ได้รับตราทักษะการหายใจ

หลังจากทดลองมาหลายครั้ง ลั่วอู๋ได้รู้ว่าทุกครั้งที่เขาทำการประทับทักษะ ตราจะเบาบางลง หลังจากผ่านไปประมาณ 100 ครั้ง ตราจะหายไปอย่างสมบูรณ์

“โชคดี ที่ต้นกำเนิดของต้าหวงนั้นค่อนข้างอ่อนแอ และอัตราความสำเร็จของการประทับทักษะนั้นสูงมาก” ลั่วอู๋ประทับ [ลมหายใจ] บนต้าหวง

การประทับสำเร็จ!

ต้าหวงเรียนรู้ทักษะลมหายใจ

ต้าหวงมองไปรอบ ๆ ด้วยความมึนงง มันรู้สึกว่ามีทักษะพิเศษกำลังใช้พลังงานอยู่ในสมองของมัน และการควบคุมที่ทรงพลังที่สุดยอดนี้มีประสิทธิภาพขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาได้เรียกใช้งานส่วนต่อประสานการรวมองค์ประกอบอีกครั้ง เขาโยนแร้งทรายเข้าไปข้างใน และปล่อยแมงป่องทรายที่ใส่ไว้เป็นเวลานานออกมา

เมื่อเทียบกับการขายเจ้าแร้งทรายตัวนี้

ลั่วอู๋ชอบการสังเคราะห์มากกว่า

เพราะการสังเคราะห์นั้นจะได้รับแต้มเซียน และมีโอกาสที่จะสังเคราะห์สิ่งที่สุดยอดออกมา

ทันใดนั้นลั่วอู๋รู้สึกว่าพลังวิญญาณของเขาถูกดูดออกไปเป็นจำนวนมาก และไหลลงไปในส่วนต่อประสานการสังเคราะห์ เขาตกใจและจากนั้นเขาก็รู้สึกปีติยินดีอย่างยิ่ง

นั่นเป็นครั้งที่สองที่เขารู้สึกแบบนี้

เมื่อสัตว์วิญญาณทั้งสองชนิดที่ใช้สำหรับการสังเคราะห์ มีพลังวิญญาณน้อยกว่าการรวมกันของสัตว์วิญญาณ ไหปีศาจจะดึงพลังวิญญาณของผู้ใช้โดยอัตโนมัติ

ครั้งสุดท้ายที่สิ่งนี้เกิดขึ้น มันเป็นเวลาที่สังเคราะห์แมวผี

และในครั้งนี้

มีพลังงานบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นต่อหน้าของลั่วอู๋ พลังงานเป็นสีเขียว และมีสีม่วงอ่อนอยู่รอบๆ

แสงที่นุ่มนวลกำลังส่องประกาย ทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ ๆ รู้สึกสบายตายิ่งนัก