ไหปีศาจ - บทที่ 793 ถามหาสงคราม - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 793

ถามหาสงคราม

สถานที่ลับเปิดขึ้น

ยังคงเป็นทิวทัศน์ที่งดงามราวบทกวีโดยมีดงไผ่เขียวชอุ่มและเสียงนกร้องเบา ๆ แม้ว่าตระกูลลั่วจะประสบปัญหาบ้าง แต่พวกเขาก็จะไม่ละเลยปีศาจลิงเผือกเหล่านี้

ลั่วอู๋ย่างสามขุมเข้าไป

จากตอนแรกปีศาจลิงเผือกน้อยทั้งสองก็ได้เติบโตขึ้นแล้ว รูปร่างของพวกมันสูงขึ้นมากและลมปราณของพวกมันก็ดุร้ายซึ่งถือเป็นฝีมือของลั่วไป่เหาอยู่ไม่น้อยเลย

แต่เสี่ยวกงยังคงมีขนาดเท่าลิงธรรมดา แม้ว่าความแข็งแกร่งของมันจะเพิ่มขึ้น แต่ขนาดตัวก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นตามไปด้วย

บางทีอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับรูปแบบของต้นกำเนิด

และแม้ว่าลมปราณของเสี่ยวกงจะรุนแรงมาก แต่ก็เป็นธรรมชาติและเสถียรกว่าพี่น้องสองตัวนี้เล็กน้อยและดูเหมือนว่าจะมีพลังวิญญาณมากกว่า

ลั่วอู๋เรียกเสี่ยวกงออกมา

แต่ลิงเผือกน้อยทั้งสองไม่ต้องการใกล้ชิดกับเสี่ยวกง เสี่ยวกงเองก็เช่นกัน ทั้ง ๆ ที่พวกเขาควรเป็นพี่น้องกันแท้ ๆ

หลังจากคิดเรื่องนี้ลั่วอู๋ก็เข้าใจ

พวกเขาชอบที่จะแข่งขันและต่อสู้กัน แต่พวกเขาไม่สนใจความเป็นพี่น้องทางสายเลือดเลย

บ้าสงครามที่ดุร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้งแล้ว

บ้าสงครามอยู่ในระดับเพชร มิติ6

พลังผนึกที่เหลืออยู่ในร่างของลั่วอู๋สามารถทำให้ลั่วอู๋ใช้พลังระดับเพชรมิติ 7 ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายในการต่อสู้ที่ดุเดือดได้หรือไม่

แรงกดดันของบ้าสงครามนั้นน่ากลัวเกินไป

นี่คือความน่ากลัวของสายเลือดลิงศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นการพัฒนาพลังแห่งสายเลือดอย่างสมบูรณ์ที่สุด พลังการต่อสู้ของมันยากที่จะหาศัตรูในระดับมิติวิญญาณเดียวกันได้

ลั่วอู๋ถามตระกูลลั่ว

มีปีศาจลิงเผือกเจ็ดตัวอยู่ในสถานที่ลับ

นอกจากลิงตัวน้อยสองตัวนี้แล้วยังมีอีกห้าตัวและนอกเหนือจากพวกที่สามารถต่อสู้ได้ดุเดือดแล้วยังมีอีกสี่ตัวด้วย

ลิงเผือกสองในสี่ตัวนั้นไปถึงระดับเพชรแล้วส่วนอีกสองตัวยังเป็นเพียงยอดระดับทองขั้นสูง พวกมันทั้งหมดอยู่ในป่าไผ่ลึกเข้าไปในสถานที่ลับ

เราต้องยอมรับว่าตระกูลลั่วยังคงมีความลับซ่อนไว้อยู่มาก

แต่น่าเสียดายที่ตระกูลลั่วไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่

นอกเหนือจากลั่วไป่เหาแล้วไม่มีใครสามารถพูดคุยกับลิงปีศาจเหล่านี้ได้อย่างเท่าเทียมเลยและยังสามารถทำให้พวกมันรู้สึกราวกับว่าพวกมันกำลังรับใช้พระเจ้าได้อีกด้วย

ในกรณีที่มีปัญหาก็ไม่สามารถสั่งการลิงพวกนี้ได้

เพราะท้ายที่สุดแล้วลิงเหล่านี้ก็ทำข้อตกลงไว้กับลั่วไป่เหาเท่านั้น เฉพาะในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายของตระกูลลั่วเท่านั้นที่พวกมันจะเคลื่อนไหว

“สวัสดีบ้าสงคราม” ลั่วอู๋โบกมือ

บ้าสงครามเห็นลั่วอู๋ก็หาวอย่างเกียจคร้าน เพราะว่าเขาก็เป็นคนคุ้นหน้ากันอยู่แล้ว

เดิมทีมันกำลังจะกลับไปพักผ่อน แต่ในไม่ช้ามันก็ดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางอย่าง มันจ้องมองลั่วอู๋เป็นเวลานานและจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของมันก็เริ่มแพร่กระจายออกมา

ลั่วอู๋รีบพูด “อย่าตื่นตระหนกไป ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อสู้กับเจ้า”

น่าเสียดายที่ต้องเสียพลังผนึกไปกับเรื่องนี้

สงครามบ้าคลั่งไม่สนใจความแข็งแกร่งของลั่วอู๋ในทันที กลับกันปฏิกิริยาแรกที่แสดงออกคืออยากต่อสู้กันซึ่งแสดงให้เห็นว่าเผ่าพันธุ์นี้มีความขัดแย้งเพียงใด

สงครามบ้าคำรามเสียงต่ำอย่างเบื่อหน่ายเล็กน้อย ดูเหมือนจะถามว่าแล้วเจ้ามาทำอะไรกัน

ลั่วอู๋เริ่มสื่อสารกับบ้าสงคราม

“มีเลือดลิงศักดิ์สิทธิ์หลงเหลืออยู่ในโลกรึเปล่า?” ลั่วอู๋ถาม

มันส่ายหัวอย่างดุร้าย

ไม่มี

สายเลือดของลิงศักดิ์สิทธิ์นั้นแข็งแกร่งเกินไป มีเพียงปีศาจลิงเผือกเท่านั้นที่สืบทอดสายเลือดของลิงศักดิ์สิทธิ์ได้ การผสมพันธ์ุกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ แทบจะไม่สามารถสร้างลูกหลานได้เลย

ลั่วอู๋ถาม “ลิงนั่นตายแล้วจริง ๆ หรือ?”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามลิงศักดิ์สิทธิ์ก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิในตำนาน แม้ว่าจะถูกควบคุม แต่อายุขัยของมันก็ไม่ควรจะสั้น

ยิ่งไปกว่านั้นลิงศักดิ์สิทธิ์ก็เติบโตในมิติแห่งนี้ซึ่งแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิอื่น ๆ มันต้องมีความรู้สึกสำหรับมิตินี้บ้าสงครามส่ายหัวอีกครั้ง: ข้าไม่รู้

ลั่วอู๋พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ในเมื่อเจ้าแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาลิงเผือกเจ้าต้องรู้ข้อมูลที่เหลืออยู่ในสายเลือดของเจ้าสิ”

ในความทรงจำมักจะรักษาระดับของบรรพบุรุษไว้

ถ้าบ้าสงครามจะไม่รู้อะไรเลยลั่วอู๋ก็ไม่เชื่อ

บ้าสงครามพูดแค่สองคำแล้วหันหน้าหนีอย่างหยิ่งผยอง: ไม่รู้ก็คือไม่รู้

มันยืดตัวอย่างเกียจคร้านและกำลังจะเดินจากไป

ลั่วอู๋พึมพำ “ถ้าข้าจำไม่ผิดเจ้าน่าจะมีประสบการณ์ในสงครามครั้งใหญ่เมื่อหลายพันปีก่อน”

ทันใดนั้นบ้าสงครามก็หันหน้าไปจ้องที่ลั่วอู๋มันคำรามลั่นหุบเขา: เจ้าอยากถามอะไร?

มันก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอดมาได้เป็นเวลานาน

ตามปกติแล้วเราก็ยังรู้เกี่ยวกับสงครามครั้งใหญ่ในปีนั้นด้วย เมื่อเอ่ยถึงสงครามแล้วสิ่งมีชีวิตทุกชนิดน่าจะรู้ว่าพวกมันมีศัตรูร่วมกัน

“ข้าอยากถามเจ้าว่าในบรรดาปีศาจทั้งเก้ามีลิงศักดิ์สิทธิ์ด้วยไหม” ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ

ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่ลั่วอู๋อยากรู้

ลิงศักดิ์สิทธิ์มีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดที่เทียบกับมังกรแก่นแท้และนกฟีนิกซ์ได้ นอกจากนี้ยังกล้าหาญในสงครามด้วยความน่าหวาดกลัวที่ไม่ธรรมดา

สิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิที่เพิ่งเกิดไม่อาจอ่อนแอไปกว่าสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิแต่กำเนิด สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเป็นระดับจักรพรรดิแต่กำเนิดก็เป็นเพียงความแตกต่างเท่านั้น

บ้าสงครามเย้ยหยันในสิ่งนี้: แค่พลังฉีที่ชั่วร้ายก็พอที่จะทำให้บรรพบุรุษสูญเสียตัวตนแล้วรึไง?

ลั่วอู๋รู้สึกโล่งใจ

ถ้าลิงศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งในปีศาจมันคงแย่มาก

แต่คำถามต่อไปคือสิ่งที่ลั่วอู๋ต้องการจะถามจริง ๆ

“แล้วลิงยักษ์อยู่ที่ไหน? ถ้าในอนาคตนรกมนตรามาเจ้าจะมาช่วยโลกได้ไหม?” ลั่วอู๋ถามอย่างคาดหวัง

หากลิงศักดิ์สิทธิ์ยังคงอยู่ เมื่อมันมาปรากฏตัวขึ้นก็ไม่ต้องกลัวความโกลาหลที่เรียกว่านรกมนตรา

ท่านหม่าเฉินตายไปแล้ว

มีเทพผู้พิทักษ์เพียงคนเดียวเหลืออยู่ในโลก ซึ่งนับว่าอ่อนแอจริง ๆ

ดวงตาของบ้าสงครามเป็นสีแดง ในประเด็นนี้มันดูเหมือนโกรธมาก มันคำรามค่อนข้างอยากจะต่อสู้กับลั่วอู๋

ลั่วอู๋รีบเอาใจมันอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล

บ้าสงครามกำลังเดือดดาล

ผืนดินถูกแยกออกและลมปราณแห่งความโกรธก็พัดออกมา