ไหปีศาจ - บทที่ 804 รูปแกะสลัก

บทที่ 804 รูปแกะสลัก

ลั่วอู๋ออกจากโรงตีเหล็กแล้วไปพบนายพลผี

ลั่วอู๋มอบหอกที่เขาได้มาจากชาวแซคให้ไป่ฉี หอกปราบมังกรในมือของไป่ฉีคือวัตถุวิญญาณคู่หูของเขา

แต่ท้ายที่สุดแล้วพลังของหอกปราบมังกรอ่อนแอลงมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไป่ฉีอยากปฏิเสธ แต่เขาไม่อาจทำได้ หลังจากรับหอกมาสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

หอกคู่ใจของเขาเริ่มผสานเข้ากับหอกยาว

มันเป็นสิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึง

หอกที่เพิ่งเกิดใหม่ไม่เพียงแต่มีลักษณะที่ทำลายไม่ได้ แต่ยังมีพลังที่ยิ่งใหญ่อีกด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันยังคงเชื่อมต่อกับไป่ฉี

ลั่วอู๋งงงวย

สิ่งที่เดาได้เป็นอย่างสุดท้ายคือวัตถุวิญญาณที่เป็นคู่หูไม่มีตัวตนที่แท้จริง แต่มีร่องรอยของสติปัญญา

อย่างไรก็ตามหอกที่ลั่วอู๋ได้มาจากชาวแซคนั้นมีความแข็งแกร่งและพลังไม่ได้อ่อนแอไปกว่าหอกศักดิ์สิทธิ์ เพียงแต่มันขาดจิตวิญญาณเท่านั้น

เรื่องนี้นำไปสู่ความจริงที่ว่ามันเป็นได้เพียงหอกธรรมดาเท่านั้น

ทว่าการรวมกันของวัตถุวิญญาณและหอกธรรมดาทำให้เกิดอาวุธมนตราโดยไม่คาดคิด ใช่แล้ว หอกปราบมังกรในมือของไป่ฉีเพิ่งก้าวไปสู่ระดับสวรรค์

บางทีนี่อาจเป็นวิธีการกำเนิดของอาวุธมนตรา แต่คนรุ่นก่อน ๆ ไม่ได้ทิ้งวิธีดังกล่าว ลั่วอู๋ก็ได้ค้นพบโดยบังเอิญเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้ววัตถุวิญญาณเป็นของหายากและมีเพียงอาวุธประจำตัวของนายพลผีไป่ฉี เท่านั้นที่คู่ควรกับการถูกเรียกว่า วัตถุวิญญาณ

มีอาวุธไม่กี่ชิ้นที่สร้างจากวัตถุดิบที่แข็งแกร่งจนมีสติปัญญา

โดยรวมแล้วมันเป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่ได้สร้างกันง่าย ๆ

หลังจากนั้นลั่วอู๋ก็ออกจากโลกไห

ทว่าในเวลานี้มีคำสั่งส่งมายังสำนักโล่พิทักษ์

แน่นอนมันเป็นคำสั่งที่ส่งมาจากจักรพรรดิคนปัจจุบัน

ตอนนี้จักรพรรดิคือพี่ชายของเจียโรว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและน้องสาวถือได้ว่าปกติทั่วไปเท่านั้น ซึ่งไม่ได้ดีหรือแย่ หลังจากจักรพรรดิคนเก่าจากไป เจียโรวก็ไม่อยากกลับไปที่พระราชวัง

ท้ายที่สุดแล้วมันไม่มีอะไรให้คิดถึงในวัง มีเพื่อนเพียงสองคนคือหงเฉาและฉิงเหมยซึ่งตอนนี้ก็กำลังอยู่ในโลกไห

ตามคำสั่ง เขาคิดว่าเขาจะต้องไปที่พระราชวัง

เมืองหลวงที่นี่หมายถึงลั่วอู๋

ลั่วอู๋เกือบลืมไปแล้วว่าเขายังคงมีตำแหน่งเช่นนี้อยู่ เพราะหลังจากที่หลี่ซวนซงขึ้นครองบัลลังก์เขาก็ได้ถอดชื่อออกไปแล้ว

จักรพรรดิตอนนี้แม้ว่าเขาจะมีความสามารถธรรมดา แต่ก็ยังคงมีเหตุผลมากและรู้ว่าไม่ควรยั่วยุใคร

ดังนั้นทัศนคติที่มีต่อลั่วอู๋จึงเป็นเรื่องที่ “เรียบง่าย” มาก

ลั่วอู๋ไม่อยากจะทะนงตัวมากนักเขาจึงตัดสินใจไปที่วัง

คนที่ทักทายลั่วอู๋ก่อนคือขุนนางเฉินฟูเฉิง ชายชราคนนี้มีอายุมาก มีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าและเท้าที่เดินกะเผลกและเขาต้องใช้ไม้เท้า

ดวงตาของเขามีความลึกและสงบซึ่งเป็นปัญญาและสงบที่สามารถมองผ่านทางโลกได้อย่างแท้จริง

ถ้าจำไม่ผิด นับถึงจักรพรรดิคนปัจจุบันด้วย ขุนนางคนนี้ได้ช่วยเหลือจักรพรรดิถึง 5 คน ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้มีบารมีสูง

และขุนนางคนนี้ดูเหมือนจะมีอายุมากกว่าเก้าสิบปีแล้ว

ทำงานอย่างหนัก มีตำแหน่งที่สูงและมีน้ำหนัก

“ท่านเฉิน” ลั่วอู๋เรียก

สำหรับขุนนางคนนี้ ลั่วอู๋ก็เคารพนับถือเช่นกัน เขาเป็นคนส่งคนไปช่วยสำนักโล่พิทักษ์

เฉินพยักหน้า “จักรพรรดิยังคงจัดการกับงานราชการ มีหลายอย่างจ้องทำ จนข้าไม่มีเวลาไปพบเจ้า”

“ไม่เป็นไรหรอก” ลั่วอู๋ส่ายหัวและพูดว่า “มีอะไรให้ข้าช่วยหรือ?”

เขาไม่สนใจที่จะพบจักรพรรดิ

“เราพบห้องลับซึ่งดูเหมือนจะถูกทิ้งไว้โดยหลี่ซวนซง” เฉินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ของที่อยู่ข้างในอาจมีประโยชน์สำหรับเจ้า ดังนั้นข้าจึงขอให้เจ้ามาที่นี่”

“หืม? แค่นี้หรือ?” ลั่วอู๋แปลกใจเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่านั่นคือเหตุผล

เฉินฟูเฉิงหัวเราะและรอยย่นบนหน้าก็เหมือนดอกเบญจมาศ “แน่นอน ข้ายังอยากจะทำให้เจ้าพอใจ จักรพรรดิตอนนี้ไม่ได้ตั้งใจจะต่อต้านเจ้าแต่อย่างใด”

หลี่ซวนซงถูกลากลงจากบัลลังก์เช่นนี้ได้

ตอนนี้จักรพรรดิย่อมกลัวลั่วอู๋เป็นธรรมดา

ท้ายที่สุดอำนาจการควบคุมประเทศของเขาอ่อนแอเกินไป ลั่วอู๋ควบคุมศาลาไป่หยู่โดยมีสำนักเฉียนหลงและหน่วยสยบมังกรหนุนหลังเขา นอกจากนี้เขายังมีสำนักโล่พิทักษ์, ร้านค้าสีฟาง และศาลาไป่หยู่ เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับคฤหาสน์ชวนเทียน และที่สำคัญที่สุดเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเจียโรว

แล้วจักรพรรดิกลัวอะไร?

เขากลัวว่าลั่วอู๋จะทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนเขา! ในเวลานั้นใครจะควบคุมเขาได้

ลั่วอู๋เข้าใจความหมายของเฉินฟูเฉิงและหัวเราะ “ไม่ต้องกังวลไป ข้าไม่ได้เป็นศัตรูกับจักรพรรดิหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เฉินฟูเฉิงก็รู้สึกโล่งใจ

จากนั้นภายใต้การนำทางของคนรับใช้ของเฉินฟูเฉิง ลั่วอู๋ก็เข้าไปในส่วนลึกของวังและมาที่คุกลับ

“ที่นี่รึ?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ

เฉินฟูเฉิงพยักหน้า “นี่คือคุกสวรรค์หรือเรียกว่ากรง นักโทษทั้งหมดเป็นอาชญากรที่ยิ่งใหญ่ ในตอนแรกที่หลี่ซวนซงล้มเหลวในการก่อกบฏก็ถูกควบคุมตัวไว้ที่นี่ ทว่าไม่คิดเลยว่าเขาจะหลบหนีจากการประหารหัวไปได้”

“หลังจากที่หลี่ซวนซงขึ้นครองบัลลังก์เขาก็ปิดคุก แต่ตอนนี้เราพบว่ามันไม่ได้ถูกปิดไปจริง ๆ”

ลั่วอู๋พยักหน้า

ข้าคิดว่าเขาซุกซ่อนบางอย่างในคุกร้าง

คุกเปิดออกและมีลำแสงส่องเข้ามา

กลิ่นเหม็นเน่าเล็กน้อยลอยออกมา

ลั่วอู๋ก็ปัดกลิ่นพวกนั้น เขาไม่เป็นอะไร แต่ถ้าเฉินฟูเฉิงเจอกลิ่นแบบนี้ก็คงจะแย่ไม่น้อย

ทว่าแม้เฉินฟูเฉิงจะดูแก่ชราและร่างกายของเขาก็ไม่ค่อยดี เขาก็ยังเลือกที่จะเป็นผู้นำในการเข้าไปในคุก

ลั่วอู๋เดินตาม

หลังจากเข้าไปในคุกผู้คนก็เห็นรูปสลักเหมือนจริง มันสง่างามซึ่งเป็นรูปสลักผู้หญิงที่งดงาม

ลั่วอู๋สงสัย “หลี่ซวนซงเป็นอะไรไป ทำไมถึงวางรูปปั้นผู้หญิงไว้ที่นี่”

“เราไม่รู้จริงๆ” เฉินส่ายหัว

ลั่วอู๋มองไปที่รูปสลักและแกะสลักออกเป็นสามส่วน การแสดงออกของผู้หญิงสมบูรณ์แบบมาก นางไม่เต็มใจที่จะดื้อรั้นและมีความโล่งใจเล็กน้อยในความงามที่ดูเศร้า

รู้สึกมันซับซ้อน

หลี่ซวนซงจะมีผู้หญิงที่เขาแอบรักได้หรือ?

มันยากที่จะจินตนาการ

คนแบบหลี่่ซวนซงน่าจะมีปัญหากับความรักผู้หญิง?

ลั่วอู๋รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นเล็กน้อย แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยเห็นนางที่ไหน มันแปลกมาก

“ท่านตามข้ามา” เฉินฟูเฉิงเรียกลั่วอู๋

ลั่วอู๋พยักหน้า “ตกลง”

เขาตามไปโดยทิ้งความสงสัยไว้เบื้องหลัง

สิ่งที่ลั่วอู๋คิดไม่ถึงคือนี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่หลี่ซวนซงชอบหรือแม้กระทั่งว่านางไม่ใช่ผู้หญิง หลี่ซวนซงแกะสลักมันออกมาเพื่อคลายความคิดถึง

นางเป็นผู้ชาย

เขาชื่อจี๋ เป่ยยุน

เทพวิญญาณไร้ลักษณ์หรือก็คือจี๋ เป่ยยุน

ในตอนแรกหลี่ซวนซงสามารถหลบหนีได้เพราะจี๋ เป่ยยุนใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อแลกชีวิตของเขา

ดังนั้นหลี่ซวนซงจึงมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเขาในช่วงเวลาว่างประจำวัน

เมื่อคนเหงาก็คือเหงา

เขาต้องการใครสักคนที่จะคุยด้วย

แต่เขาคือจักรพรรดิ เขาไม่สามารถมีคนแบบนั้นได้

ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะแกะสลักรูปสลัก เขาแกะมันออกมาจากความทรงจำที่ไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็นผู้หญิง

นี่คือสิ่งที่จี๋ เป่ยยุนต้องการมากที่สุดในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่

หลี่ซวนซงชุบชีวิตเซียวอวี้แต่เขาไม่ชุบชีวิตจี๋ เป่ยยุน เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะเขาสามารถชุบชีวิตได้เพียงคนเดียว

เขาต้องการความช่วยเหลือที่ทรงพลังเพียงพอ

เหตุผลของเขาช่วยให้เขาตัดสินใจแบบนี้