ไหปีศาจ - บทที่ 847 ความมุ่งมั่นของทาว์น

บทที่ 847 ความมุ่งมั่นของทาว์น

บทที่ 847

ความมุ่งมั่นของทาว์น

ณ ใจกลางของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

มีพระราชวังบนสวรรค์ขนาดใหญ่ซ่อนตัวอยู่เหนือเมฆโดยมีแสงสีทองฉายลงมา หมอกสีม่วงแห่งความมงคลนับไม่ถ้วนห่อหุ้มพระราชวังสีทอง

มีพระราชวังอันงดงามสามสิบสามแห่งลอยอยู่บนท้องฟ้าจนท้องฟ้าก็ส่องแสงประกาย

นายพลภูตนับไม่ถ้วนสวมหมวกเกราะและชุดเกราะ ถือง้าวและแส้ถือ ดาบและโล่ และมีพลังน่าเกรงขาม

นี่คือแดนสวรรค์ที่ซึ่งภูตของแดนสวรรค์จะแข็งแกร่งที่สุด

ภูตที่ทรงพลังนับไม่ถ้วนถือกำเนิดขึ้นที่นี่

แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องลงมาและหัวหน้าภูตก็มาที่ราชวังภูต

“ทาว์นขอเข้าพบราชินีภูต” ทาว์นผู้สูงส่งกล่าว

แสงศักดิ์สิทธิ์นั้นต่ำกว่าวิญญาณภูต

ทาว์นนี้เป็นตัวแทนของกลุ่มภูตและทั้งอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะก็อยู่ภายใต้การคุ้มครองของภูต ดังนั้นสถานะจึงยังค่อนข้างสูง

เขาเป็นของราชินีภูตเสมอ โดยทั่วไปแล้วเขาสามารถเขาพบราชินีภูตได้ตราบใดที่เขาจะขอความช่วยเหลือ

นี่คือสิทธิพิเศษของเขา

แต่คราวนี้สิ่งที่แตกต่างออกไป

นายพลภูตที่มั่นคงและแข็งแกร่งออกมา เขาถือง้าวขนาดใหญ่พันด้วยเชือกสีม่วงทองและดวงตาของเขาสว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์

นายพลภูตผู้นี้มีนามว่าหลิงจูเฉินซึ่งทำหน้าที่เฝ้าราชวังภูต

หลิงจูเฉินยังเป็นนายพลภูตที่ไม่เหมือนใคร

“ไม่มีทาง” ภูตนั้นส่ายหน้าทำเสียงเข้ม

ทาว์นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?”

หลิงจูเฉินเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ราชินีภูตรู้อยู่แล้วว่าเจ้ากำลังจะทำอะไร ราชินีภูตมีคำสั่งห้ามไม่ให้เคลื่อนไหวโดยไม่ได้รับอนุญาตได้”

ทาว์นคิดว่าราชินีภูตกำลังยุ่งอยู่และไม่สามารถพบเขาได้ในขณะนี้

แต่คิดไม่ถึงเลยราชินีภูตจะออกคำสั่งเพื่อปฏิเสธคำขอของเขาโดยตรง

คำขอของเขานั้นเรียบง่าย

มนุษย์กล้าที่จะแอบเข้าไปในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะและยุ่งเกี่ยวกับทะเลแห่งดาบ มันเป็นอาชญากรรมที่น่ากลัว เราควรกำจัดทะเลแห่งดาบโดยตรง

หน้าราชวังภูตที่ยิ่งใหญ่ เสียงของภูตดังก้องไปทั่วหูทาว์น แต่ในใจของทาว์นนั้นเริ่มหนาวเหน็บ

“ข้าไม่เห็นด้วย” ทาว์นนี้กัดฟันตัวเอง และคฑาแห่งแสงในมือของเขาก็กระแทกพื้นอย่างแรงทำให้พื้นหยกขาวเรียบเป็นหลุมขนาดใหญ่

หลิงจูเฉินดุ “ป่าเถื่อน!”

“ทะนง!”

“อวดดี!”

“ไม่เกรงใจ!”

ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่อนุญาตให้มาลบหลู่ในราชวังภูตได้

นายพลภูตคำรามอย่างพร้อมเพรียงและคลื่นที่หนาวเหน็บและน่ากลัวนับไม่ถ้วนก็พุ่งมา หน้าของทาว์นเปลี่ยนเป็นสีซีดและเกือบจะทรุดลงด้วยคลื่นนั้น

แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ปกคลุมเขาถึงกับริบหรี่และเกือบจะหายไป

ทาว์นผู้หัวแข็งเงยหน้าขึ้นมองไปที่ราชวังภูตที่เปล่งประกายสี มันแปลกและคุ้นเคย

“ราชินีภูตบอกเหตุผลหรือไม่ว่าทำไม?” ทาว์นถามด้วยเสียงต่ำ

หลิงจูเฉินมองไปที่ทาว์นอย่างสงสาร “ไม่เลย”

ในที่สุดแสงในดวงตาของทาว์นก็สลายไป

นางไม่เห็นด้วย

เพื่ออะไรกัน?

สิ่งที่ข้าได้ทำไปก็เพื่อประโยชน์ของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ทำไมพวกนอกรีตอย่างทะเลแห่งดาบจึงไม่ถูกกำจัดให้หมดไป? ทำไมถึงใจดีกับพวกนอกรีตนั่นกัน

ถ้าเจ้าพบมนุษย์ก็ให้ฆ่ามันเสีย

นี่เป็นคำสั่งที่ได้รับจากราชินีภูตเอง

ข้าปฏิบัติตามภารกิจที่มอบให้โดยราชินีภูต ทำไมท่านถึงเมินข้าโดยที่ไม่ยอมให้เหตุผลใด ๆ กับข้า

สิ่งที่ทาว์นไม่รู้ก็คือราชินีภูตไม่ได้ไม่ต้องการ แต่ทำไม่ได้ต่างหาก

หากต้องการลบทะเลแห่งดาบจริง ๆ จะต้องจ่ายราคาที่หนัก เหตุผลที่ราชินีภูตเป็นราชินีภูตได้ก็คือนางต้องคำนึงถึงภูตทั้งหมด

น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดได้

เพราะราชินีภูตคือราชินีภูต และราชินีภูตต้องไร้เทียมทานอย่างแน่นอน

“ข้าเข้าใจแล้ว” ดวงตาของทาว์นลุกขึ้นแสงศักดิ์สิทธิ์บนร่างกายค่อย ๆ มืดสลัวและด้านหลังก็เงียบเหงาและเสื่อมโทรม

หลิงจูเฉินประหลาดใจเล็กน้อยและร้องเรียก “ทาว์น”

ทาว์นหยุด

“ราชินีภูตย่อมมีเหตุผลของนางเป็นธรรมดา สิ่งที่เราต้องทำคือปฏิบัติตามคำสั่งของราชินีภูต นี่คือความรับผิดชอบและหน้าที่ของเรา”

“ใช่แล้ว” ไม่มีสีหน้าบนใบหน้าของทาว์น

“ใช่แล้ว อย่าลืมว่าเจ้าเป็นใคร! เจ้าเป็นผู้นำของภูตลาดตระเวนและมีแนวโน้มที่จะเติบโตเป็นเทวทูตมากที่สุด”

เทวทูต

คำนี้ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนในหูของชาวทาว์น

เขาตื่นพร้อมกลับมามีความตั้งใจ

แสงศักดิ์สิทธิ์บนร่างกายควบแน่นอีกครั้งสว่างมากยิ่งขึ้น

“ขอบคุณมาก” ทาว์นกล่าวด้วยเสียงเข้ม

หลิงจูเฉินเห็นท่าทางของอีกฝ่ายแล้วก็โล่งใจ “ด้วยความยินดี ข้าไม่ต้องการให้เจ้ากลายเป็นภูตตกสวรรค์มิฉะนั้นเจ้าจะตกที่นั่งลำบาก”

ภูตตกสวรรค์จะไม่สามารถกลายเป็นเทวทูตได้รึ?

นั่นแย่มาก

มันจะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายแน่นอน

หากภูตตกสวรรค์ทรยศต่อศรัทธาของเขา เขาจะได้รับของขวัญมากมายจากความมืด ภูตตกสวรรค์จะแข็งแกร่งกว่าภูตอื่น ๆ ในระดับเดียวกัน

และภูตที่แตกต่างกันก็จะกลายเป็นภูตตกสวรรค์ที่แตกต่างกัน

เทวทูตเป็นรูปแบบสุดท้ายของการวิวัฒนาการของภูตทั้งหมด มันมีพลังที่น่าเหลือเชื่อและเป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังที่สุดรองจากระดับจักรพรรดิ

หากเทวทูตทรยศต่อศรัทธาของเขาและกลายเป็นภูตตกสวรรค์ล่ะก็จินตนาการไม่ออกจริง ๆ

การแสดงออกทาว์นเมื่อครู่มีสัญญาณของการทรยศต่อความเชื่อภายในและการตกสวรรค์

“ไม่ต้องกังวลไป ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ ใจของข้าจะเป็นของแสงศักดิ์สิทธิ์ตลอดไป” ทาว์นกล่าวอย่างหนักแน่น

จากนั้นเขาก็จากไป

แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องมาแต่ไกล

ทุกสิ่งเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

ทาว์นถือคฑาแห่งแสงสว่างไว้ในมือและคิดอย่างเงียบ ๆ

ราชินีภูต

ท่านมีเหตุผลของท่าน ข้าก็มีความมุ่งมั่นและศักดิ์ศรีของตัวเอง ในฐานะภูตแห่งแสงสว่างข้าไม่สามารถแบกรับบาปที่ทำให้แสงสว่างเป็นมลทินได้

จากนั้นเขาก็ละทิ้งคฑาแห่งแสงซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของตำแหน่งของเขา

และนี่ก็เป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุดของเขา

นั่นหมายความว่าเขายอมทิ้งตัวตนในฐานะหัวหน้าภูตลาดตระเวนและกลายเป็นภูตอิสระ

แต่ในช่วงเวลาต่อมาแสงศักดิ์สิทธิ์บนเขาก็สว่างจ้า ร้อนแรงและพร่างพราว

“ราชินีภูตทอดทิ้งข้าไปแล้ว มีแต่แสงศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่รู้จักข้า มีเพียงแสงศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่รับฟังข้า” ทาว์นกล่าวในความเงียบ

ปีกภูตสามคู่บนร่างของเขาปรากฏเงาคู่ช้า ๆ

หกปีกของจริง และหกปีกมายา

ศักดิ์สิทธิ์และสูงส่ง

นี่เป็นสัญญาณว่าเขากำลังจะก้าวข้ามขีดจำกัด และกลายเป็นเทวทูต

สัตว์วิญญาณประเภทภูตมีโอกาสเติบโตเป็นเทวทูต แต่มันยากเกินไป มันเกิดขึ้นไม่กี่ครั้งในประวัติศาสตร์

และตอนนี้ปาฏิหาริย์กำลังมา

“ข้าจะล้างร่างกายศักดิ์สิทธิ์นี้ด้วยเลือดของมนุษย์ และกลายเป็นเทวทูต วันหนึ่งแสงศักดิ์สิทธิ์จะส่องไปในทะเลแห่งดาบและล้างความชั่วร้ายทั้งหมดออกไป”

ทาว์นคำรามขึ้นไปบนฟ้า

เสาแห่งแสงสว่างนับไม่ถ้วนโผล่ขึ้นมาจากท้องฟ้า

ฆ่ามนุษย์

กลายเป็นความมุ่งมั่นของเขา

เมื่อเขาทำความมุ่งมั่นสำเร็จ มันเป็นช่วงเวลาที่เขาทำลายดักแด้และกลายเป็นผีเสื้อ

……

……

“ทุกคนออกมาทักทายท่านเทพดาบหน่อย” ลั่วอู๋ปล่อยทุกคนออกจากโลกไห

แน่นอนว่ายกเว้นเจียโรว

หลี่หยินไม่สบายใจเล็กน้อยและหลบอยู่ข้างหลังลั่วอู๋

เพราะในขณะนี้ดวงตาของเทพดาบกำลังจับจ้องเธออยู่และไม่มีใครที่สบายใจได้เมื่อถูกตัวตนเช่นนั้นมองอยู่

ลั่วอู๋เล่าให้เทพดาบฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ทุกคนก็เลยดูไม่ลุกลี้ลุกลน

“ฝันร้ายรึ?” เทพดาบคิดว่า “ข้ามีความฝังใจบางอย่าง แต่ข้าจำไม่ได้”

มันน่าทึ่งมากที่ทำให้เทพดาบมีความฝังใจ

“ดังนั้นเราจึงต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์” ลั่วอู๋กล่าว

“น่าสนใจ” เทพดาบหันกลับมามอง “มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ น้ำพุศักดิ์สิทธิ์นั้นมีค่าไม่น้อยไปกว่าขุมพลังภูต”

ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ

ขุมพลังภูตสามารถรักษาร่างวิญญาณจักรพรรดิหวู่ของหลงเซี่ยได้

เขาไม่คิดเลยว่าในใจของเทพดาบ น้ำพุศักดิ์สิทธิ์จะมีค่าเท่ากับขุมพลังภูต

เนื่องจากน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เคยได้มาจากท่าหม่าเฉินอย่างค่อนข้างง่ายจึงไม่รู้สึกว่ามันมีค่ามากนัก

“แต่มันไม่เป็นอะไรหรอกที่จะบอกเจ้า ยังไงข้าก็ต้องการเพิ่มความวุ่นวายให้กับราชินีภูตมากขึ้นอยู่แล้ว” เทพดาบกล่าว

ทุกคนต่างตั้งใจฟังเทพดาบ ฉูจงฉวนเป็นคนเดียวที่รู้สึกไม่สบายใจ เขามองไปทางทิศตะวันตก

มีกลิ่นของความรู้สึกไม่สบายในสถานที่นั้น

พลังของชูร่าในร่างกายของเขากำลังเดือดขึ้นในตอนนี้