ไหปีศาจ - บทที่ 904 ความมุ่งมั่นของลั่วอู๋
บทที่ 904
ความมุ่งมั่นของลั่วอู๋
แม้กระทั่งบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าพระเจ้ากำลังสนับสนุนเขา
จักรพรรดิคนเก่าหายตัวไป
คนที่รู้เรื่องนี้ในตอนแรก อย่าง จักรพรรดิ นักบุญอุปถัมภ์ ท่านหม่าเฉิน หลงเซี่ย ผู้นำเก่าของกองทัพสยบมังกร ซวนชิงหยู่ และคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ในตอนนี้
ไม่มีใครจะหยุดแผนนี้ได้
แล้วก็มีหลี่หยิน
หลี่หยินต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งหลี่หวู่หยวนไม่ได้โกหกเรื่องนี้
แต่เขาไม่ได้คำนึงถึงอย่างหนึ่ง
หรือเขาไม่รู้ว่ามีสิ่งนั้นอยู่
ไหปีศาจ
โลกในไหปิดบังลมปราณของเจียโรวได้ในระดับที่ดี ปิดกั้นพลังภูตจากโลกภายนอก และในที่สุด ปราณมังกรแก่นแท้ในร่างกายของเจียโรวก็ระงับพลังภูตได้อีกครั้ง
ทุกอย่างจึงเปลี่ยนไป
เมื่อได้ฟังหลี่หวู่หยวนพูดจนจบ ลั่วอู๋ก็รู้สึกว่าเขาไม่สามารถระบายความโกรธของเขาได้ ในที่สุดเขาชี้ไปที่เจียโรวและถามอย่างโกรธเคือง “ท่านรู้ไหมว่าเจียโรวจะสูญเสียความทรงจำทั้งหมดของนางไปถ้านางกลับไปจริง ๆ”
“ข้าพอจะเดาอย่างนั้นได้” หลี่หวู่หยวนกล่าวอย่างใจเย็น
ต่อให้นางจะไม่สูญเสียความทรงจำ แต่พวกเขาก็จะพยายามสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวของราชินีภูตกับโลก
พวกเขารับไม่ได้ว่าหัวใจของราชินีภูตอยู่ในโลก
ลั่วอู๋พูดอย่างโกรธเคือง “แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา?”
ถ้าเจียโรวลืมทุกอย่าง นางจะช่วยเหลือท่านและคนทั้งโลกได้อย่างไร?
“แม้ว่าเจียโรวจะลืมทุกสิ่ง แต่สายสัมพันธ์ของนางกับโลกจะไม่มีวันแตกสลาย ตั้งแต่เจียโรวเกิด ข้าได้เฝ้ามองดูดวงดาวและค้นหาร่องรอย ปรากฏการณ์บนท้องฟ้านั้นยุ่งเหยิงและโกลาหล” หลี่หวู่หยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ชะตากรรมของเจียโรวเชื่อมโยงกับโลกมนุษย์อย่างแนบแน่น และมันถูกตัดขาดอย่างต่อเนื่อง”
ลั่วอู๋จ้องที่หลี่หวู่หยวน “ท่านน่าจะรู้ว่าการสูญเสียความทรงจำหมายความว่าอย่างไร”
“ข้ารู้”
“ดูเหมือนท่านจะไม่สนใจเรื่องนั้นเลย”
ดวงตาของลั่วอู๋ทำให้หลี่หวู่หยวนรู้สึกไม่สบายใจ
แต่เขาเงียบอยู่นานและพยักหน้า “ตราบเท่าที่สามารถทำให้นรกมนตราถูกทำลายได้ ข้าก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น”
“ตอนนี้เจียโรวยังอยู่ ท่านจะจับนางและส่งนางไปยังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะโดยตรงเลยไหม?” หัวใจของลั่วอู๋อัดแน่นไปด้วยความโกรธ
หลี่หวู่หยวนมองไปที่ เจียโรวด้วยสายตาที่ซับซ้อน
ถ้าเขาจะทำ เขาคงทำไปแล้ว
ทำไมเขาถึงไม่ทำ? แน่นอนว่ามันเป็นเพราะเขายังมีหัวใจ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่ได้จัดการแผนของให้แน่นอนแต่ทำเพียงแค่เฝ้าดู
ลั่วอู๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ คว้ามือเจียโรว แล้วหันหลังกลับ “ในเมื่อท่านไม่มีแผนแบบนั้น เราก็ขอตัว”
อันที่จริง ลั่วอู๋ไม่รู้ว่าตัวเขาต้องการอะไร
บางทีมันอาจเป็นแค่ความโกรธ
ทุกอย่างมันติดขัดกันไปหมด
แม้จะเต็มไปด้วยความโกรธก็ไม่รู้จะไปลงที่ใคร และสุดท้ายความโกรธก็จะไปลงที่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
“เจ้าจะทำอะไร?” หลี่หวู่หยวนหยุดลั่วอู๋ทันที
ลั่วอู๋ไม่เหลียวหลังมา “ข้าจะกลับไปยังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แล้วไปช่วยหลี่หยิน”
“แล้วถ้านางตายไปแล้วล่ะ?”
คำถามของหลี่หวู่หยวนหยุดลั่วอู๋
ใช่ มนุษย์ถูกนำตัวกลับไปยังราชวังภูต
ถ้าพิสูจน์ได้ว่าจับผิดคน พวกภูตที่โกรธแค้นจะทำอย่างไร
ลั่วอู๋พยายามไม่คิดถึงปัญหานี้แล้ว แต่หลี่หวู่หยวนยังคงชี้ให้เห็นถึงความจริงนี้ ซึ่งทำให้เขาต้องเผชิญกับมัน
“หึ” ลั่วอู๋หัวเราะเยาะตัวเอง “แล้วเราทำอะไรได้อีก ในตอนนั้น หลี่หยินกลายเป็นราชินีแห่งฝันร้ายและต่อสู้กับทั้งราชวงศ์มังกรเร้นกายเพื่อข้า แน่นอนว่าข้าคงทำได้เพียงทำลายอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเพื่อนาง”
มิฉะนั้นมันจะไม่ยุติธรรม
ไม่ใช่หรือ
ใบหน้าของหลี่หวู่หยวนเปลี่ยนไปเล็กน้อย “อย่าไปก่อเรื่องเลย ภัยจากนรกมนตรายังไม่จบ ในอนาคตเราจะพึ่งพลังของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ถ้าโลกไปทำสงครามกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ เราจะต้านทานนรกมนตราเมื่อมันมาถึงได้อย่างไร”
ลั่วอู๋พูดด้วยรอยยิ้มว่า “การต่อต้านมันเกี่ยวอะไรกับข้า ข้าไม่ใช่ทั้งจักรพรรดิและเจ้าสำนักที่ห่วงใยประเทศและผู้คนเหมือนอย่างท่าน”
“ข้าก็แค่คนธรรมดา”
“ผู้หญิงของข้าตาย ข้าก็ไปแก้แค้น ซึ่งมันก็สมเหตุสมผลมาก”
ลั่วอู๋ยื่นนิ้วออกมาและรวมพลังดาบที่แข็งแกร่งไว้บนปลายนิ้วของเขา “นี่คือจิตวิญญาณดาบของข้า มันเรียกว่าเทพพิทักษ์ รู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?”
หลี่หวู่หยวนกำลังจะพูดอย่างอื่น แต่เขาพบว่าดวงตาของลั่วอู๋ ค่อย ๆ เต็มไปด้วยจิตสังหารอันเย็นชา “ข้าไม่ต้องการฟังความจริงที่ยิ่งใหญ่อะไร ถ้าหลี่หยินตาย ข้าก็จะเรียกเทวทูตทั้งเก้าและราชินีภูตสูงสุด แล้วฝังพวกมันไปพร้อมกันชีวิตของข้า!”
หลังจากนั้นลั่วอู๋ก็จากไปโดยไม่หยุดอีกแล้ว
เจียโรวรู้สึกว่ามือของลั่วอู๋เย็นชาและเศร้าสร้อย นางติดตามลั่วอู๋อย่างใกล้ชิดและไม่ห่างจากตัว
หลี่หวู่หยวนอยู่กับที่และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ผู้บัญชาการหลิงหลงที่กำลังดูละครอยู่ ในที่สุดก็เข้าใจทุกอย่างจากการสนทนาของพวกเขา
นางเดินไปอย่างช้า ๆ เหลือบมอง หลี่หวู่หยวนและพูดเบา ๆ ว่า “จิตสำนึกของเจ้าไม่สูงเท่ากับลั่วอู๋ ขอความช่วยเหลือจากอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ? ไร้สาระ มนุษย์ไม่เคยขอความช่วยเหลือคนอื่น! แม้แต่ในยุคมืด มนุษย์ก็ไม่เคยตั้งหน้าตั้งตารอความช่วยเหลือจากเผ่าพันธุ์อื่น หากนรกมนตรามาถึง กองทัพสยบมังกรของข้าจะยืนหยัดในแนวหน้าในการต่อต้านสิ่งชั่วร้ายและจะไม่ถอยหรือหลบหนีแม้แต่คนเดียวเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเผ่าพันธุ์มนุษย์”
หลังจากนั้นผู้บัญชาการหลิงหลงก็จากไป
นางไม่ถามพิกัดของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะอีกแล้ว
อย่างไรก็ตาม ยังมีทูตเฉียนหลงที่ยังอยู่
หลังจากที่ผู้บัญชาการหลิงหลงจากไป ทูตเฉียนหลงทั้งสี่คนรีบเข้ามาในห้องโถงหลิงหยานเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเห็นรองเจ้าสำนักยืนอยู่กับที่เหมือนเป็นรูปปั้นแกะสลักหินที่ไม่ขยับเขยื้อน
“ท่านรองเจ้าสำนัก ท่านเป็นอะไรไหม?” ทูตเฉียนหลงทั้งสี่คนถาม
หลี่หวู่หยวนถอนหายใจหลังจากนิ่งเป็นเวลานาน
เสียงถอนหายใจเต็มไปด้วยความเหงา
……
……
ผู้บัญชาการหลิงหลงเข้าไปหาลั่วอู๋
“ผู้บัญชาการหลิงหลงมีอะไรรึ?” ลั่วอู๋ถาม
ผู้บัญชาการหลิงหลงมองไปที่ใบหน้าของลั่วอู๋และกล่าวว่า “ข้ารู้จักเจ้ามานานแล้ว แต่ข้าก็พบว่าเจ้าค่อนข้างถูกใจข้าทีเดียว ดูเหมือนว่าเจ้ามีทางที่จะไปยังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะสินะ?”
ลั่วอู๋ยิ้มไม่ออกร้องไห้ไม่ได้
เมื่อก่อนเจ้าไม่ได้ให้ค่าข้าเลยหรือ?
แต่เนื่องจากผู้บัญชาการหลิงหลงถาม เขาจึงพยักหน้า “ใช่”
“งั้นก็ดีเลย ถ้าเจ้าต้องไปอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ข้าจะไปกับเจ้าเอง” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าว
ลั่วอู๋ปลื้มใจมาก
ถ้าผู้บัญชาการหลิงหลงอยู่ด้วยก็จะปลอดภัยขึ้นมาก
ผู้บัญชาการหลิงหลงนั้นไร้ซึ่งความกลัวจริง ๆ แม้แต่เรื่องแบบนี้ที่อาจต้องเผชิญหน้ากับราชินีภูตก็ยังกล้าที่จะเข้าร่วมด้วย
“จะว่าไปแล้ว” ผู้บัญชาการหลิงหลงแสร้งทำเป็นไม่สุภาพและถามว่า “ครั้งล่าสุดที่เจ้าบอกว่าหลงเซี่ยไปอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ เจ้าได้พบเขาในครั้งนี้รึเปล่า?”
ลั่วอู๋ส่ายหัว “ไม่เจอ”
“งั้นรึ” ผู้บัญชาการหลิงหลงเงียบ แต่มีแววผิดหวังในดวงตาของนาง
ลั่วอู๋กล่าวทันที “แต่ข้าได้ยินมาว่าหลงเซี่ยได้เข้าไปในสถานที่ลับที่มีขุมพลังภูตสำเร็จแล้ว”
“แล้วที่นั่นอยู่ที่ไหน?”
“ใต้ราชวังภูต”
“อะไรนะ” ผู้บัญชาการหลิงหลงประหลาดใจ
ลั่วอู๋สับสน “มันอยู่ใต้ราชวังภูต มีอะไรรึ?”
“ก็ที่เจ้าเพิ่งพูดไง” ผู้บัญชาการหลิงหลงกัดฟัน “การฟื้นฟูร่างวิญญาณจักรพรรดิหวู่จะดึงดูดสายตาของคนทั้งสวรรค์และโลก ในเวลานั้นสายตานับไม่ถ้วนจะจับจ้องมาที่ราชวังภูต เทวทูตทั้งเก้าและราชินีภูตจะไม่สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นหรือ? คนโง่คนนี้เขาคิดอะไรอยู่?”
YOU MAY ALSO LIKE
