ไหปีศาจ - บทที่ 921 เผชิญหน้าเทวทูตทั้งเก้า - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 921

เผชิญหน้าเทวทูตทั้งเก้า

ศพมรณะเสี่ยวอวี้ยังคงรักษาสภาพร่างผีดิบที่น่ากลัวไว้ได้

โดยเฉพาะเล็บที่แหลมคม แทบจะเรียกได้ว่าเป็นอาวุธชั้นยอด การตัดมิติก็เหมือนการตัดหินซึ่งทำได้ง่ายมาก

ด้วยความแข็งแกร่งของระดับเพชร 9 ทำลายกำแพงมิติได้อย่างง่ายดาย

แต่แรงตีกลับของมิติที่รุนแรงก็เหมือนกับพายุ ซึ่งกวาดไปทั่วบริเวณ ซึ่งปะทะกับศพมรณะเสี่ยวอวี้โดยตรง

พายุที่เต็มไปด้วยพลังฉีกกระชาก ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่กล้าประมาทมัน

สีหน้าของผู้บัญชาการหลิงหลงนั้นบูดบึ้งเล็กน้อย การต้องหลบหนีจากแรงตีกลับของมิติในระดับนี้ แม้เป็นนางก็คาดว่าจะต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมาก

และชายลึกลับที่เข้าปะทะกับแรงตีกลับของมิตินั้น ก็เหมือนเรือที่ล่องลอยอยู่ในมหาสมุทร ล่องลอยไป และเริ่มถูกแยกส่วน

“ไม่ดีแล้ว” ผู้บัญชาการหลิงหลงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพร้อมที่จะช่วยเหลืออีกฝ่าย

ลั่วอู๋ห้ามนางไว้ “อย่าไปช่วยเขา”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร ผู้ชายคนนี้เป็นศัตรูของเจ้ารึ? เจ้าหลอกให้เขามาช่วยรึ?” ผู้บัญชาการหลิงหลงงงงวย “แม้ว่าจะเป็นศัตรู อย่างน้อยก็ต้องใช้งานให้คุ้มค่าที่สุดสิ นอกจากนี้ ระดับเพชรเก้านี่ก็ยังพอใช้ประโยชน์ได้บ้าง”

ลั่วอู๋ตอบว่า “เขาไม่ใช่ศัตรูหรอก เขาเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้ของข้า แต่พายุมิติแค่นี้ไม่ต้องไม่ช่วยเขาหรอก”

“งั้นรึ?” ผู้บัญชาการหลิงหลงยังสงสัย

แน่นอนว่าแรกตีกลับของมิตินั้นรุนแรง แต่ก็อ่อนลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน แน่นอน พลังงานที่น่ากลัวนี้ไม่สามารถคงอยู่ตลอดไปได้

ชายลึกลับค่อย ๆ ลอยอยู่ในความว่างเปล่า บินกลับมาพร้อมกับพายุมิติที่อ่อนแอลง แล้วหยุดอยู่ข้าง ๆ ลั่วอู๋โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เขาจะไม่ทำอะไรที่เกินเลยไปจากคำสั่ง

ผู้บัญชาการหลิงหลงประหลาดใจเล็กน้อย เป็นไปได้รึเปล่าที่จะเป็นผู้ฝึกฝนสายศิลปะการต่อสู้โบราณ? มันเป็นการยากที่จะต้านทานแรงตีกลับของมิติด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียว

“ไปกันเถอะ” ลั่วอู๋กล่าว

หลังจากที่กำแพงมิติถูกทำลาย แสงที่ชัดเจนก็ปรากฏขึ้นในมิติมืดมิดที่ถูกทำลาย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นทางเข้าของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

เราต้องรีบแล้ว

เพราะมิติมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง

หลังจากผ่านไปสักพัก มิติก็จะฟื้นสภาพโดยอัตโนมัติ

ผู้บัญชาการหลิงหลงไม่ได้ศึกษาเขาอีกต่อไป ทุกคนบินไปที่แสงด้วยกัน และในไม่ช้าทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไป และฉากที่สวยงามของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะก็ปรากฏขึ้น

“นี่หรือคืออาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ? สมกับชื่อนี้ จริง ๆ” ผู้บัญชาการหลิงหลงมองไปรอบ ๆ และประหลาดใจ

ภูตนั้นหนาแน่นและเมฆสีม่วงกำลังโบยบิน

พลังวิญญาณพลุ่งพล่าน ป่าเขียวขจี

เป็นภาพของภูตจริง ๆ

แต่ในขณะที่ผู้คนปรากฏตัว ภูตรอบ ๆ ก็เริ่มรีบหนีไป และมีความตื่นตระหนกและเร่งรีบในทิวทัศน์ที่สวยงามนี้

แม้จะไม่ปลดปล่อยลมปราณและทำแค่ยืนเฉย ๆ พลังของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรจำนวนมากก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ภูตที่อ่อนไหวรู้สึกถึงความกลัวจากหัวใจ

ในระยะไกลเห็นแสงภูตพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

“หืม? ถูกเจอตัวแล้วรึ?” ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่าพระราชวังภูตอยู่ที่ไหน

ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าวเบา ๆ “อย่าดูถูกอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ในมิติของเรา เพียงแค่การปรากฏตัวของมันก็ทำให้เกิดความผันผวนของแก่นแท้ได้แล้ว เทวทูตทั้งเก้าไม่ขาดพลังที่เหนือธรรมชาติเช่นนั้นแน่นอน”

ลั่วอู๋พยักหน้า

ผู้บัญชาการหลิงหลงพูดถูก

เขตแดนคือการแสดงและการใช้ประโยชน์จากแก่นแท้ แม้แต่เขตแดนแห่งดาบก็ถูกรวมเข้ากับการรับรู้แก่นแท้ด้วย การดำรงอยู่ของพวกมันเองนำไปสู่แก่นแท้

สิ่งมีชีวิตพิเศษบางชนิดก็มีความสามารถในการรับรู้สิ่งนี้

เทวทูตทั้งเก้า

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาเป็นภูตระดับสูง พวกเขามีพลังที่ทรงอำนาจบางอย่าง

แต่ไม่สำคัญว่าจะถูกเจอตัวหรือไม่

ลั่วอู๋ไม่ได้วางแผนที่จะหลบซ่อนตัวไปเรื่อย ๆ อยู่ดี

เป็นความฝันของคนโง่ที่จะไปที่ราชวังภูตเพื่อช่วย หลี่หยิน เพราะนั่นเป็นที่ที่ราชินีภูตอาศัยอยู่ ไม่มีใครสามารถลอบเข้าไปได้

“ตามแผนของเจ้า จะให้ทำยังไงต่อ?” ฉู่จงฉวนถาม

ลั่วอู๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่มีแผนอะไรอีกแล้ว จุดประสงค์ของการมาของเราคือให้อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะรู้ว่าเราอยู่ที่นี่”

เราไม่จำเป็นต้องสนใจอะไร

ไม่เป็นไรที่จะถูกพบตัว ยังไงลั่วอู๋ก็ตั้งใจที่จะถูกพบอยู่แล้ว

ลั่วอู๋โบกมือและปล่อยหน่วยหมาป่าจันทราเงินและกองทัพนายพลผีออกมาจากโลกไหโดยตรง

“โบร๋ว!”

เสียงหอนของหมาป่าดังก้องไปในท้องฟ้า

กองทัพผีครึ่งล้านเต็มไปด้วยจิตสังหาร ราวกับว่าพวกเขาได้เปลี่ยนสถานที่นี้ให้เป็นสถานที่ของผี

“ฆ่า!”

เหล่าทหารผีคำรามพร้อมกัน

แผ่นดินสะเทือน

ตอนนี้ ไม่ใช่แค่ภูตที่อยู่รอบ ๆ เท่านั้น แต่ยังรวมถึงภูตที่อยู่ห่างไกลออกไปหลายพันกิโลด้วย เมื่อรู้สึกถึงจิตสังหารที่น่ากลัวนี้ พวกมันทั้งหมดก็หนีไปด้วยความตื่นตระหนก

แม้แต่ภูตระดับเพชรก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้เลย ได้แต่ซ่อนตัวอยู่ห่างไกลเพื่อสังเกตการณ์

เทวทูตทั้งเก้าเริ่มปล่อยลมปราณอย่างไม่เกรงกลัว

พลังภูตที่น่าหวาดกลัวเขย่าโลก และเมฆเปลี่ยนสี

ในบรรดาผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรทั้งเก้า มีเพียงผู้บัญชาการหลิงหลงและจูกู่เฉิง และศพมรณะเสี่ยวอวี้เท่านั้นที่สามารถรับมือกับเทวทูตทั้งเก้าได้ ส่วนพวกลั่วอู๋ต่อให้ร่วมมือกันก็อาจจะเทียบเทวทูตทั้งเก้าไม่ได้

แต่ไม่มีความตึงเครียดบนใบหน้าของลั่วอู๋ เขาปลดปล่อยพลังของเขา

“ใครจะกล้ามาอวดดีในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะกัน?”

เสียงคำรามแห่งความโกรธดังมาจากไกล ๆ ราวกับกระแสน้ำที่โหมกระหน่ำทำลายโลก หยู่เฮาได้ยินทันที มันเป็นเสียงของหลี่ฉีเซียนจุน

เหล่าเทวทูตทั้งเก้ารวมตัวกัน ลำแสงข้ามฟากฟ้า มาปรากฏขึ้นที่นี่ในพริบตาเดียว

ต่อหน้าฝูงหมาป่าหอนและกองทัพผีคำราม เทวทูตทั้งเก้าไม่มีอารมณ์ใดนอกจากความโกรธ และกล้าอวดดีเกินไป!

สีหน้าของเทวทูตโดมู่เซียนจุนหม่นหมอง “พวกเจ้ากล้าสร้างปัญหาในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะอีกครั้ง คราวนี้ ข้าจะไม่เมตตาอีกต่อไปแล้ว”

ลมปราณอันยิ่งใหญ่ในร่างกายของนางแผ่ออกมา

“ข้าต้องการความเมตตาของเจ้าด้วยรึ?” ผู้บัญชาการ หลิงหลงส่งเสียงเย็นชา ชักดาบพยัคฆ์ขาวออกมาและจิตต่อสู้ของนางนั้นก็ยอดเยี่ยมมากจนระงับลมปราณที่โดมู่เซียนจุนปล่อยออกมาได้

หัวหน้าของเทวทูตทั้งเก้าก็แค่นี้ และผู้บัญชาการ หลิงหลงก็ดูถูกเหยียดหยาม

“ถอยไป!” เทวทูตทั้งเก้าก้าวมาข้างหน้า ทันใดนั้นสวรรค์และโลกก็คำรามราวกับว่ามีฟ้าผ่าอยู่บนท้องฟ้า ร่างของผู้บัญชาการหลิงหลงสั่นและก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

เป็นการยากที่จะต่อสู้กับเทวทูตทั้งเก้า

โชคดีที่จูกู่เฉิงและศพมรณะเสี่ยวอวี้ ได้ออกมารับหน้ากันได้ทันเวลาและช่วยผู้บัญชาการหลิงหลงรักษาสมดุลของนางให้มั่นคง

เมื่อเห็นแบบนี้ ลั่วอู๋ก็รู้ว่าเขาไม่ควรถ่วงเวลา ดังนั้นเขาจึงใช้ดาบเพื่อปกป้องร่างกายของเขา ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยทองคำเข้ม และร่างทองคำอมตะก็ถูกใช้งาน

เขาก้าวไปข้างหน้าภายใต้แรงกดดัน

เทวทูตทั้งเก้าขมวดคิ้วเข้าหากัน

ครั้งที่แล้ว มนุษย์คนนี้อ่อนแอราวกับมดปลวก แต่ครั้งนี้น่าทึ่งมากที่เขาสามารถต้านทานแรงกดดันของพวกเราได้

ลั่วอู๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดช้า ๆ “กรุณาคืนหลี่หยินให้ข้าด้วย”

“ไร้สาระ เจ้ามีสิทธิ์จะพูดรึ?” เทวทูตที่เหมือนลิงขาวตัวโตพูดอย่างเย้ยหยัน

เขาเป็นเทวทูตลำดับที่สี่ ความแข็งแกร่งของเขานั้นเป็นรองแค่โดมู่เซียนจุนเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่มีกำลังกายที่น่ากลัวเท่านั้น แต่ยังมีความเชี่ยวชาญในพลังเหนือธรรมชาตินับไม่ถ้วนอีกด้วย เขาเป็นคนที่รับมือยากมากและมีอารมณ์ฉุนเฉียว ว่ากันว่าบรรพบุรุษของเขาเป็นภูตชั่วร้าย ต่อมาเขาได้ล้างความคิดชั่วร้ายและได้รับตำแหน่งเทวทูตทั้งเก้า

ในสายตาของเทวทูตทั้งเก้า มีเพียงผู้บัญชาการหลิงหลงเท่านั้นที่มีคุณสมบัติพอที่จะพูดคุยกับพวกเขา

ส่วนลั่วอู๋?

แค่มดปลวกที่แข็งแรงนิดหน่อย

“ไม่ว่าข้าจะมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือไม่ก็ตาม มันไม่สำคัญ” ลั่วอู๋กำดาบเทพพิทักษ์ในมือของเขาและคำรามอย่างดื้อรั้น “ถ้าการที่ข้ามาครั้งนี้ไม่สามารถพาหลี่หยินกลับไปได้ ข้าจะทำให้แน่ใจว่าทุกชีวิตในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะจะถูกทำลายและเหลือแต่ความตาย!”

พวกเขารู้สึกถึงเจตจำนงของลั่วอู๋

แม้จะเผชิญหน้ากับเทวทูตทั้งเก้า นายพลผี 500,000 ตนก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อ

“ฆ่า”