ไหปีศาจ - บทที่ 923 ประนีประนอม - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 923

ประนีประนอม

“ไร้สาระ”

“โอหัง”

เทวทูตทั้งเก้าแสดงความรังเกียจต่อคำพูดของลั่วอู๋

แม้ว่ากองทัพผีจะเปลี่ยนแปลงไป แต่ก็เป็นปัญหาเล็กน้อยสำหรับพวกเขา ก็แค่ยกระดับเป็นปัญหาที่ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

ยังไม่อยู่ในสายตาของพวกเขาอยู่ดี

“ก็แค่เด็กกลุ่มหนึ่ง” โดมู่เซียนจุนพูดช้า ๆ “ข้าสามารถทำลายมันได้ตามต้องการ”

หลี่ฉีเซียนจุนมองไปที่หน่วยหมาป่าจันทราเงินที่ทรงพลัง ดวงตาของเขามีร่องรอยของความสับสน “กลิ่นของหมาป่านั่นค่อนข้างคุ้นเคย”

เทวทูตทั้งเก้าก็รู้สึกด้วยเล็กน้อย

“หมาป่าจันทราเงิน?”

“ข้าจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นสัตว์ขี่ของนายพลภูต แต่ต่อมามันถูกทิ้งไว้ในโลกและไม่เคยถูกพากลับมาอีกเลย มันไม่สูญพันธุ์ไปได้อย่างไร?”

“ข้าจำได้ ดูเหมือนว่าพวกมันถูกทอดทิ้งเพราะน่าเกลียดเกินไป พวกภูตพวกนั้นคงอยากจะเอาม้าสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์เป็นพาหนะมากกว่า”

เมื่อเจ้าได้ยินบทสนทนา หยู่เฮาก็กำหมัดและดวงตาของเขาเป็นประกาย

ไม่น่าแปลกใจที่หมาป่าจันทราเงินเกี่ยวข้องกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

เป็นถึงพาหนะของนายพลภูต

แต่ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระเช่นนี้จึงถูกทอดทิ้งไว้ในโลก

ตอนนี้เขาเป็นราชาหมาป่าแล้ว และโดยธรรมชาติแล้วเขาจึงรู้สึกแบบนั้น

“บางทีมันอาจจัดการได้ยุ่งยากนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร นั่นคือไม้เด็ดของเจ้าแล้วรึ?” เขาพูด

“จัดการ? ถ้าทำได้ก็แสดงให้ข้าเห็นหน่อยสิ” ลั่วอู๋แสดงร่องรอยของความบ้าคลั่งในดวงตาของเขา “ถึงมันจะจัดการกับเทวทูตได้ยาก แต่มันไม่มีปัญหาในการฆ่าภูตนับล้านหรอกนะ”

สีหน้าของเทวทูตทั้งเก้าเปลี่ยนไป

เพราะพวกเขารู้

ว่ามันเป็นไปได้

แม้ว่าพวกเขาจะดูถูกพวกนายพลผีและหมาป่าจันทราเงิน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกมันจะสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่ออาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

“เจ้าอยากตายสินะ!” โดมู่เซียนจุนคำราม

เกิดคลื่นรุนแรงบนตัวนาง และนางก็พุ่งเข้าไปหาลั่วอู๋ในพริบตา

“ร่างอมตะทองคำ!”

ลั่วอู๋ ก้าวไปข้างหน้าพร้อมใช้พลังนี้

ตู้ม

ร่างกายของเขาถูกแยกส่วน

แต่ก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

“พลังพิเศษของพระโพธิสัตว์!” โดมู่เซียนจุนดูโกรธมาก

เมื่อนางจะโจมตีต่อ ผู้บัญชาการหลิงก็โกรธขึ้นมา “ไม่เห็นหัวข้าเลยรึไง?” ดาบพยัคฆ์ขาวถูกฟาดออกไป เกือบจะฟันโดนโดมู่เซียนจุน

โดมู่เซียนจุนกลายเป็นหมอกแสงสีแดง หายไปจากตรงนั้น แล้วควบแน่นอีกครั้ง

สายตาของลั่วอู๋เย็นชา “แม่ทัพผี! ทำตามคำสั่งของข้าและฆ่ามันซะ”

หยู่เฮาตอบสนองทันที ดังนั้นเขาจึงเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าและส่งเสียงคำราม เต็มไปด้วยความดุร้ายและความโกรธ หมาป่าก็หอนตาม และแผ่นดินก็สั่นสะเทือน

หน่วยหมาป่าจันทราเงินออกตัว!

ร่างสีขาวหลายหมื่นพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและหายไปจากจุดเดิม ดุร้ายและดุดัน พวกมันอาละวาดในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

กองทัพผีก็ออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้เฉพาะตัวอย่างหมาป่าจันทราเงิน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรวมตัวกัน มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกทำลายอย่างง่ายดายโดยสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง

แต่ความเสียหายที่พวกเขาทำได้นั้นไม่เล็กน้อยอย่างแน่นอน

ด้วยการแพร่กระจายของปราณผีและเสียงคำรามของความแค้น เส้นทางที่พวกเขาเดินผ่านก็เหี่ยวแห้ง และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดถูกทำลาย แม้แต่ภูตระดับทองขั้นสูงก็กลายเป็นฝุ่น

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ ภูตมากกว่าหนึ่งพันตนเสียชีวิต ไม่ว่าจะในปากของหมาป่าจันทราเงิน ด้วยหอกของนักรบอาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง หรือในการต่อสู้ของผีนับหมื่น

เลือดไหลนองแผ่นดิน

กลิ่นที่ขมขื่นเริ่มแพร่กระจาย

“หยุดนะ!” ร่างกายของโดมู่เซียนจุนสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

ลั่วอู๋ตะโกน “งั้นก็ส่งหลี่หยินมาซะ”

“เจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกียจ เจ้ามันมารร้าย ราชวังภูตไม่มีวันยอมรับคำขู่เจ้าหรอก!” โดมู่เซียนจุนเดือดดาล “โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้านั่งดูภูตเหล่านี้ตายและภูเขาและแม่น้ำอันยิ่งใหญ่ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเถ้าถ่านเสียเถอะ” ใบหน้าของลั่วอู๋ยิ่งบ้าคลั่ง

“ตายซะ!”

เทวทูตทั้งเก้าลงมือพร้อมกันทั้งหมด

ผู้บัญชาการหลิงหลง, จูกู่เฉิง และศพมรณะเสี่ยวอวี้ไม่คิดจะยอมแพ้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ความต่างชั้นของพลังยังคงมากเกินไป

แม้ว่าผู้บัญชาการหลิงหลงจะรวมกับส่วนหนึ่งของวิญญาณของพยัคฆ์ขาวและมีพลังของจักรพรรดิ แต่ก็ยากที่จะต่อกรกับศัตรูที่มีระดับเดียวกันจำนวนมากได้

จูกู่เฉิงแทบจะไม่สามารถต่อสู้กับใครได้

ทำได้เพียงสนับสนุน

แต่มันยากสำหรับเทวทูตทั้งเก้าที่จะกำจัดทั้งสามอย่างรวดเร็วได้ โดยเฉพาะลั่วอู๋ที่จะอยู่ข้าง ๆ พวกเขา พวกเขาแค่หลบอยู่หลังผู้บัญชาการหลิงหลงและไม่ได้ทำหน้าที่เป็นกำลังหลัก

“บ้าเอ๊ย” กองกำลังอันทรงพลังของราชินีภูตมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วคำราม “เหล่านายพลภูตจงฟังคำสั่ง จัดการพวกผีกับหมาป่าชั่วร้าย และฆ่าพวกมันให้หมด”

เสียงของเขาเหมือนภูเขาไฟระเบิดจริง ๆ

มันก้องไปทั่วประเทศ

เหล่าภูตที่ประจำการอยู่ในราชวังภูตออกมาแล้ว

ท้องฟ้าสั่นสะเทือนด้วยพลังของภูตที่น่ากลัว และภูต 100,000 ตนก็หลั่งไหลออกมา พวกเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงต่อสู้ด้วย

สถานการณ์ของสงครามค่อย ๆ รุนแรงขึ้น

หน่วยหมาป่าจันทราเงินถูกสังหาร และจำนวนของแม่ทัพผีก็ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่พวกเขาไม่ได้หยุด แต่ตกอยู่ในความบ้าคลั่งมากขึ้น

“ฆ่า”

นั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด

แม้ว่าจะตาย ก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อฆ่าภูตและก่อมลพิษให้อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

เทวทูตทั้งเก้ามีเลือดออก

อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะถูกทารุณกรรมมากขนาดนี้

“หยุดนะ” โดมู่เซียนจุนคำราม

เพื่อรักษาม่านดาบแห่งการป้องกัน ลั่วอู๋จึงเร่งแก่นวิญญาณของตัวเองอย่างบ้าคลั่งเพื่อรักษาเขตแดนแห่งดาบไว้ และช่วยพวกผู้บัญชาการหลิงหลงทั้งสามยื้อเทวทูตทั้งเก้าให้มากที่สุด

เขาเพิกเฉยต่อความเสียหายอย่างสมบูรณ์และถึงขั้นวางแผนที่จะเผาทะเลแก่นวิญญาณ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายพลภูตหมื่นนายแล้วไงล่ะ? ต่อให้เจ้าจะสามารถฆ่าทหารผี นายพลผี และหมาป่าจันทราเงินได้หมดภายในวันเดียว ก็คงต้องสูญเสียไปมากเลยล่ะ”

ลั่วอู๋หัวเราะ “เจ้าเป็นประเทศใหญ่ ข้าบอกไม่ได้ว่าจะทำลายมันได้ถึงครึ่งหนึ่งไหม แต่ตราบใดที่ข้าทำลายได้ถึงหนึ่งในห้าหรือหนึ่งในสิบของมัน ข้าก็พอใจแล้ว”

มีคำโบราณกล่าวว่า

เท้าเปล่าไม่กลัวการใส่รองเท้า

ลั่วอู๋คือคนที่ไม่กลัวตาย

แผ่นดินอันกว้างใหญ่

หลั่งเลือดเหมือนสายน้ำ

ความรกร้างและความตายแผ่กระจายไปทั่วอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

“เจ้า… เจ้าหยุดก่อน ข้ายอมรับการเจรจาก็ได้” โดมู่เซียนจุนพยายามระงับจิตสังหาร

ลั่วอู๋พูดอย่างเย็นชา “ไม่มีการเจรจาใด ๆ ส่งหลี่หยินคืนมา ไม่งั้นภูตก็จะมอดไหม้ มีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น”

หยุด?

ถึงเวลาเจรจา?

มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

“มนุษย์เอ๋ย อย่าล้ำเส้นให้มันมากนัก” เทวทูตทั้งเก้าโกรธ แต่พวกเขายังคงต่อต้าน