ไหปีศาจ - บทที่ 925 พลังที่ซ่อนอยู่
บทที่ 925
พลังที่ซ่อนอยู่
พลังที่ปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันของผู้บัญชาการ หลิงหลงทำให้ทั้งราชวังภูตตกตะลึง
พลังของจักรพรรดิที่ปรากฏบนร่างกายของนางในทันทีนั้น ทำให้แรงกดดันอันยิ่งใหญ่ของเหล่าภูตนับหมื่นหดหายไป
แสงดาบสีเงินทะลุผ่านท้องฟ้าและสร้างพายุปั่นป่วน
ดูเหมือนจะมีช่องว่างขนาดใหญ่บนท้องฟ้า
กลิ่นความโกรธโถมมาเหมือนคลื่นยักษ์
ลั่วอู๋มองไปที่ร่างซึ่งไม่สูงใหญ่แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนฆาตกร เขาก็ตกใจเพราะในขณะนี้ ลมปราณของผู้บัญชาการหลิงหลงอยู่ไกลจากระดับเพชรสูงสุดทั่วไปมาก
ไม่น่าแปลกใจที่นางมีความมั่นใจมาก
ด้วยจิตวิญญาณของพยัคฆ์ขาว ความแข็งแกร่งของนางได้เกินไปจากระดับเดิมแล้ว
เพียงเพราะลั่วอู๋กำลังทำอะไรไม่ถูก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตว่าผู้บัญชาการหลิงหลงได้ซ่อนจุดแข็งของนางไว้
“ระดับกึ่งจักรพรรดิ!” ใบหน้าของโดมู่เซียนจุนเป็นสีซีด
นางไม่คิดว่ามนุษย์หญิงผู้นี้จะมีพลังมากขนาดนั้น แต่นางก็ไม่ได้เผยออกมาเลย พลังที่นางแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้นั้นเหมือนกับระดับเพชรสูงสุดทั่วไป
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้
ตอนที่เผชิญกับการโจมตีของเทวทูตทั้งเก้า นางก็ยังคงซ่อนความแข็งแกร่งไว้
สิ่งนี้ทำให้เทวทูตทั้งเก้ารู้สึกอับอาย
เป็นเรื่องยากมากที่จะไปถึงระดับกึ่งจักรพรรดิ แม้แต่ โดมู่เซียนจุนผู้นำของเทวทูตทั้งเก้าก็ไม่เคยไปถึงระดับนี้
“ระดับกึ่งจักรพรรดิแล้วไง? ถ้าร่วมมือกันก็ไม่เห็นต้องกลัว นอกจากนี้ยังมีภูตอื่น ๆ ในราชวังภูต รวมทั้งนายพลภูตอีก 100,000 ตน” เทวทูตลำดับที่สี่คำราม
เสียงของเขาถึงขั้นกลบเสียงดาบพยัคฆ์ขาวได้
แน่นอนว่าเทวทูตทั้งเก้านั้นไม่ธรรมดา
เหล่าภูตพยักหน้า
ระดับกึ่งจักรพรรดิก็ใช่ว่าจะอยู่ยงคงกระพัน
พวกเขาตกใจมาก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรมาก
“การซ่อนพลังเอาไว้ การซ่อนหน้าหนึ่งและเผยอีกหน้าหนึ่งไม่ต่างจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีหรอก” ในมือของ โดมู่เซียนจุนมีถุงผ้าไหมสีทอง “เทวทูตทั้งหมดจงมาอยู่ข้างข้า”
ถุงผ้าไหมสีทองมีขนาดเท่าฝ่ามือ แต่เต็มไปด้วยพลังลึกลับ ราวกับมีพลังของสวรรค์และโลกอยู่
“จงถูกถุงเมฆาของข้าดูดเข้าไปซะ!” โดมู่เซียนจุนเปิดถุงผ้าไหมนั้น
ทันใดนั้นถุงผ้าไหมนั้นก็ใหญ่ขึ้น ซึ่งบรรจุทั้งสวรรค์และโลกได้ ทำให้เกิดแรงดูดที่น่ากลัวอย่างยิ่ง และก่อตัวเป็นพายุหมุนที่น่ากลัว บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์
ผู้บัญชาการหลิงหลงมองทุกอย่างตรงหน้านางอย่างเย็นชา “หึ เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้ารึ? เทวทูตทั้งเก้าแล้วไง? ข้าแค่ระวังราชินีภูตเท่านั้น ในเมื่อราชินีภูตไม่ได้อยู่ที่นี่ พวกเจ้าจะทำอะไรได้?”
ทันทีที่สิ้นคำพูด ผู้บัญชาการหลิงหลงก็บินขึ้นไปด้วยดาบของนาง
พลังแห่งการทำลายล้างอยู่ทุกที่
มีเงาขนาดใหญ่ของพยัคฆ์ขาวอยู่ข้างหลังนาง พยัคฆ์ขาวคำรามอยู่บนท้องฟ้า ทุกสิ่งสั่นสะเทือน และนางก็มองลงมายังโลกนี้ เสียงเสือคำรามทำให้พายุหมุนกระจัดกระจาย
“ทำลายมันซะ!”
ผู้บัญชาการหลิงหลงฟาดดาบออกไป
ประกายสีเงินที่อยู่เหนือมิติและเวลา ปรากฏขึ้นในถุงเมฆาโดยตรง จากนั้นในสายตาของเทวทูตที่ตกตะลึงมีภาพถุงเมฆาที่ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ
เศษสีทองร่วงหล่นอย่างช้า ๆ
“ไม่!” โดมู่เซียนจุนตะโกนอย่างโกรธจัด
นั่นเป็นหนึ่งในอาวุธที่สำคัญที่สุดของนาง ซึ่งถูกทำลายทิ้งไปโดยตรง
ภูตตนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง
ดาบที่ตัดได้กระทั่งถุงเมฆา
พลังทำลายล้างนี่มันอะไรกัน
และนางเพิ่งพูดอะไรไป? นางบอกว่านางระวังแค่ราชินีภูต? เทวทูตทั้งเก้าไม่ได้อยู่ในสายตานางเลยรึ? พูดโอ้อวดขนาดนั้นจะโอหังเกินไปแล้ว
“พลังของพยัคฆ์ขาวก็คือพลังของพยัคฆ์ขาว” สีหน้าเย็นชา ถือดาบเทพโลหิต ร่างกายสูงสามฟุตของฉิงจุนก้าวออกมา
นี่คือฉิงจุนแห่งเทวทูตทั้งเก้าเขาสามารถควบคุมแหล่งน้ำในโลกได้ เขามีความรู้ที่กว้างที่สุด เขาสามารถเห็นที่มาของพลังนี้ได้แล้ว
หัวใจของเหล่าภูตตกตะลึง
พยัคฆ์ขาวเป็นจุดสูงสุดมานานแล้ว ทำไมถึงมีสิ่งมีชีวิตในโลกที่สามารถควบคุมพลังนี้ได้
“ไม่ว่านางจะเป็นพยัคฆ์ขาวตัวไหน มาต่อสู้ด้วยกันและฆ่านางกันเถอะ” โดมู่เซียนจุนตะโกนด้วยความโกรธ นางยื่นมือของนางออกมาอีกครั้ง และแสงแห่งภูตก็มารวมกัน
เหล่าเทวทูตทั้งหมดไม่ลังเลและจับมือกัน
เมื่อเผชิญกับแสงแห่งภูตที่ราวกับทะเลอันกว้างใหญ่ ผู้บัญชาการหลิงหลงไม่สนใจมันเลย
“ราชินีภูตไม่อยู่ที่นี่ เจ้ายังหวังจะชนะอีกหรือ?”
ดวงตาของผู้บัญชาการหลิงหลงถูกปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความชั่วร้ายของเสือ ดาบของนางทรงพลังและยากจะทนได้ ในขณะนั้น พลังทั้งหมดก็ระเบิดออกมา ภูเขาและแม่น้ำก็ถูกทำลายและทุกสิ่งก็เหี่ยวแห้งไป
เขตแดนที่เป็นของนางแผ่ขยายออกมาโดยตรง แม้กระทั่งล้อมราชวังภูตทั้งหมด
เขตแดนของนางเข้ากันกับพยัคฆ์ขาวอย่างเป็นธรรมชาติ
กระแสการต่อสู้จะสั่นสะเทือน
เมื่ออยู่ในเขตแดนจะรู้สึกเหมือนอยู่ในสนามรบแห่งการฆ่า หัวใจจะสั่นเทาและไม่สามารถระงับความกลัวได้
แสงแห่งภูตจำนวนมากหายไปอย่างรวดเร็ว
เทวทูตทั้งเก้าแยกจากกัน
“ออกไปจากที่นี่ก่อน!”
ผู้บัญชาการหลิงหลงนั้นกวัดแกว่งดาบอย่างหยิ่งผยอง ดาบที่เปี่ยมไปด้วยพลังสังหาร แสงดาบแล่นผ่าน ทิ้งรอยแยกที่ดุร้ายของมิติไว้ และสลายอย่างรวดเร็ว
เทวทูตทั้งเก้าพ่ายแพ้
เดิมทีนางเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว และตอนนี้นางได้ปลุกความแข็งแกร่งภายในตัวของนางอย่างสมบูรณ์ และดูเหมือนจะเย่อหยิ่งและไร้เทียมทานมากขึ้นเรื่อย ๆ
ผู้บัญชาการหลิงหลงจ้องไปที่ราชวังภูต ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็ทรุดลง “อยู่ใต้ราชวังภูต? ใครจะไปรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนกันแน่ แค่ถล่มให้ราบไปเลยดีกว่า”
แม้ว่าเทวทูตทั้งเก้าจะไม่รู้ว่านางกำลังมองหาอะไร
แต่ก็ยังได้ยินคำพูดของนาง มนุษย์หญิงคนนี้ถึงกับจะทำลายราชวังภูตให้ราบเชียวหรือ
“กล้าดียังไง!”
“บังอาจมาก!”
ผู้บัญชาการหลิงหลงได้ฟังคำด่าของเทวทูตทั้งเก้า นางก็ทำสีหน้าเย็นชา “เจ้าหยุดข้าได้รึไง? ต่อให้ภูตนับแสนจะมารวมตัวกันข้าก็จะฆ่าให้หมด วันนี้ราชวังภูตจะเต็มไปด้วยเลือด”
เกิดสงครามขึ้น
วังภูตสั่นสะเทือนด้วยลมและฝน
ลั่วอู๋รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
มีบางอย่างผิดปกติ
เนื่องจากพลังของพยัคฆ์ขาว ผู้บัญชาการหลิงหลงมักจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของนางได้ เห็นได้ชัดว่าเกิดสถานการณ์แบบนั้นในขณะนี้ การสังหารนายพลภูตนับ 100,000 ตนนั้นเป็นการทำเกินเหตุเกินไป
หากนางต้องการเพียงแค่ตามหาหลงเซี่ย ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทำแบบนั้น
แต่ตอนนี้ผู้บัญชาการหลิงหลงค่อนข้างบ้า
“หยุดนาง!” โดมู่เซียนจุนรู้สึกไม่สบายใจ เพราะนางพบว่ามนุษย์ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านางสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้จริง ๆ
ในเวลาเดียวกัน ลมปราณที่แข็งแกร่งจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากราชวังภูต
พวกเขาล้วนเป็นสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังรองจากเทวทูตทั้งเก้า
ภูตหนึ่งแสนคนเข้าล้อม
ผู้บัญชาการหลิงหลงกลายเป็นเทพแห่งการฆ่า นางมีจิตสังหารและฟาดฟันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขตแดนแห่งการฆ่าขยายออกไป และปราณดาบที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งออกมา ดาบพยัคฆ์ขาวส่งเสียงยาว
มันเป็นดาบที่คู่ควรกับการดื่มเลือด
ดื่มเลือดมาเรื่อย ๆ จนพบกับผู้บัญชาการหลิงหลง
มันกลายเป็นดาบเพื่อการฆ่าไปโดยธรรมชาติ
นี่คือช่วงเวลาที่มันจะเปล่งประกาย
“ไปลงนรกซะ หลงเซี่ย ออกมานี่” ผู้บัญชาการหลิงหลงเริ่มบ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อย ๆ มีเพียงสิ่งเดียวในใจของนาง คือการถล่มราชวังภูตก่อน
ดาบพลังวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงออกไป หากมีดาบพลังวิญญาณเพียง 30,000 เล่ม เหล่าภูตก็จะยังพอรับมือได้ หากมี 100,000 เหล่าภูตจะพ่ายแพ้ และแม้แต่ราชินีภูตก็จะได้รับบาดเจ็บได้ ดังนั้นมันจึงยากที่จะเข้าใกล้นางได้
โดมู่เซียนจุนรู้สึกตกใจ
มันเป็นไปได้อย่างไร?
มนุษย์สามารถทำเรื่องเลวร้ายได้จริง ๆ รึ?
คงจะเป็นพรแห่งพลังของพยัคฆ์ขาว
มีความศักดิ์สิทธิ์ในตัวมนุษย์ผู้หญิงคนนี้
ในเวลานี้ พระราชวังภูตที่พังทลายบนก้อนเมฆก็ระเบิดแสงพราวออกมา ซึ่งทำให้ปราณดาบอันกว้างใหญ่กลายเป็นผงโดยตรง
“ทำลายราชวังภูตของข้าเลยรึ? ไหนบอกข้าสิว่านักบุญอุปถัมภ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเจ้ามีคุณสมบัติเท่าเจ้ารึเปล่า?”
มีเสียงแผ่วเบาดังขึ้น
จิตสังหารทั่วท้องฟ้าพลันสลายหายไปในทันใด
YOU MAY ALSO LIKE
