ไหปีศาจ - บทที่ 928 มองหน้ากันอีกครั้งในรอบหลายสิบปี
บทที่ 928
มองหน้ากันอีกครั้งในรอบหลายสิบปี
ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ พลังงานพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง
ภูตบางตนพบว่าวันนี้การซึมซับพลังภูตเป็นเรื่องยากมาก ประสิทธิภาพของการฝึกฝนลดลง และมีลมปราณที่ไม่หยุดนิ่งพุ่งออกมาระหว่างสวรรค์และโลก
อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะได้รับผลกระทบอย่างมาก
เหนือท้องฟ้ามีคลื่นที่น่ากลัว
ดูเหมือนจะมีดวงตาคู่หนึ่งที่มองเห็นทุกสิ่งในโลก
จักรพรรดิคือพระเจ้า
“ไปกันเถอะ!”
ผู้บัญชาการหลิงหลงกระตุ้นดาบพยัคฆ์ขาว แสงของดาบนั้นเร็วมากจนนางแทบไม่เห็นร่องรอยใด ๆ ในแง่ของความเร็ว นางบรรลุถึงขีดสุด ดังนั้นนางแทบจะสามารถหลบสายตาของราชินีภูตได้
แต่ก็คงทำได้ไม่นาน
“จะออกไปยังไงล่ะ?” ผู้บัญชาการหลิงหลงรีบถาม
ลั่วอู๋ตอบอย่างรวดเร็ว “มุ่งหน้าไปทางเหนือ เมื่อเราไปถึงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ เราก็จะออกไปได้”
“มันไกลเกินไป” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าว
มันถือว่าเป็นปาฏิหาริย์มากแล้วที่สามารถทนอยู่ได้นานกว่าหนึ่งนาทีครึ่ง แม้แต่ผู้บัญชาการหลิงหลงก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งวันในการไปถึงพื้นที่เหนือสุดของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
ลั่วอู๋มองไปที่หลงเซี่ย “ท่านหลงเซี่ย ท่านมีวิธีที่จะออกจากอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะรึเปล่า?”
“ไม่ ข้ามีแต่ทางที่ไว้เข้าสู่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเท่านั้น” หลงเซี่ยส่ายหัว
เป้าหมายที่เขาไปเอาเครื่องรางภูตมาคือจะใช้มันเข้ามา ไม่ใช่เพื่อออกไป ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
“อีกอย่างออกไปก็ไม่มีประโยชน์” หลงเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ราชินีภูตสามารถเข้าสู่โลกกับเราได้ ข้าเกรงว่าแบบนั้นสถานการณ์จะเลวร้ายลง”
“จะเกิดอะไรขึ้น?” ผู้บัญชาการหลิงหลงส่งเสียงเย็นชา
หลงเซี่ยอธิบายว่า: “ความโกรธของราชินีภูตจะแพร่กระจายไปทั่วโลกมนุษย์ซึ่งจะทำให้สิ่งมีชีวิตล้มตายอย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถหยุดได้หากไม่มีเทพผู้พิทักษ์”
“อย่างน้อยเราก็บังคับให้ผู้แข็งแกร่งบางคนในโลกมาช่วยเราสู้ได้ บางทีพวกเราอาจจะรอด” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าว
หลงเซี่ยส่ายหัว “แบบนั้นไม่ดี”
“นี่มันเรื่องความเป็นความตายเลยนะ มันผิดตรงไหน!” ผู้บัญชาการหลิงหลงไม่อดทน และดวงตาของนางเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ริมฝีปากของหลงเซี่ยขยับราวกับกำลังจะเถียง
โชคดีที่ลั่วอู๋พูดแทรกขึ้นมาทันเวลา “ข้าคิดวิธีออกแล้ว!”
ผู้บัญชาการหลิงหลงจ้องไปที่ลั่วอู๋แล้วถามอย่างเร่งรีบ “ทำยังไง?”
“ไปทะเลแห่งดาบ!” ลั่วอู๋กล่าว
ทะเลแห่งดาบ
ที่เดียวที่อยู่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่ไม่ได้ขึ้นตรงกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
เนื่องจากเทพดาบมีความสามารถในการรวมทะเลแห่งดาบเพื่อระเบิดได้ แม้แต่ราชินีภูตก็ไม่เคยไปหาเรื่องในทะเลแห่งดาบ นางใช้แต่การปิดล้อมและปราบปรามบ่อยครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้ทะเลแห่งดาบทรงพลังเกินไป
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสถานที่ที่ดีที่สุด
ที่สำคัญทะเลแห่งดาบอยู่ไม่ไกล
หลงเซี่ยใช้พลังของยึดสวรรค์เพื่อรบกวนสวรรค์ ในขณะที่ผู้บัญชาการหลิงหลงควบคุมแสงของดาบและพุ่งเข้าไปในทะเลแห่งดาบ
ทะเลเมฆสั่นสะเทือน และเจตจำนงแห่งดาบนับไม่ถ้วนพุ่งทะยาน ดาบหลายหมื่นเล่มรู้สึกถึงลมปราณของหลงเซี่ยและผู้บัญชาการหลิงหลง และรีบหนีไปด้วยความกลัว
แม้แต่วิญญาณที่ไม่เคยยอมแพ้ก็ไม่อยากจะฆ่าผู้บัญชาการหลิงหลง
“เฮ้อ” ลั่วอู๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “การมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ อย่างน้อยก็สามารถชะลอเวลาที่ราชินีภูตจะตามเราทัน และเราก็มีพันธมิตรด้วย”
พันธมิตรที่ว่าหมายถึงเทพดาบ
ผู้บัญชาการหลิงหลงเก็บดาบพยัคฆ์ขาวและพักผ่อน
หลงเซี่ยมองไปที่ผู้บัญชาการหลิงหลงและไม่พูดอะไร แต่ดูเหมือนเขามีอะไรจะพูด
“พูดในสิ่งที่เจ้าอยากพูดเถอะ” ผู้บัญชาการหลิงหลงกลอกตา
หลงเซี่ยคิดและพูดว่า “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาที่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเพื่อตามหาข้า”
“อย่าคิดมากน่า ข้าแค่มาเพื่อช่วยลั่วอู๋” ผู้บัญชาการ หลิงหลงขดริมฝีปากของนาง
ทันทีที่ลั่วอู๋ได้ยินชื่อตัวเอง เขาก็รีบปั้นหน้าและทำเหมือนไม่รู้อะไรเลยทันที เขาไม่กล้าไปยุ่งเรื่องของพวกเขา
หลงเซี่ยพูดอย่างมีอารมณ์ “เจ้ายังเหมือนเดิมเลยนะ”
ผู้บัญชาการหลิงหลงไม่ตอบ
ทันใดนั้นบรรยากาศก็หยุดนิ่งเล็กน้อย
ดูเหมือน หลงเซี่ยไม่รู้ว่าจะทำลายบรรยากาศที่หยุดชะงักนี้ได้อย่างไร
ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้บัญชาการหลิงหลงก็ทำลายความเงียบนี้ นางจ้องไปที่หลงเซี่ยด้วยความเกลียดชัง “เจ้าก็ยังโง่เขลาเหมือนเมื่อก่อนเลย”
“ข้า…” หลงเซี่ยเกาหัวและไม่รู้จะตอบอย่างไร
แม้แต่คนที่มีพลังมากที่สุดในโลกก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไร
ผู้บัญชาการหลิงหลงถามว่า “ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้าเสียสติไปแล้วรึไง! เจ้ากล้ามาที่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเพื่อขโมยขุมพลังแห่งภูตงั้นหรือ? เจ้าไม่กลัวว่าราชินีภูตจะเล่นงานเจ้าจนตายรึไง?”
“ข้ากลัว”
“ข้ากลัวว่าจะเสียเจ้าไปอีก”
“ข้าอยากฟื้นคืนพลัง”
“เจ้าทำอะไรลงไปบ้างเพื่อฟื้นพลังของเจ้า” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าวอย่างโกรธเคือง “เจ้าทะเลาะกับข้าตลอด? โทษข้าที่ทำลายร่างวิญญาณจักรพรรดิหวู่ ดังนั้นเจ้าเลยไม่เคยมาหาข้า”
หลงเซี่ยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ข้าไม่ได้คิดจริง ๆ”
“ไม่คิดแบบนั้น? ใครกันแน่ที่ซ่อนตัวจากข้ามาหลายสิบปี ในฐานะผู้นำกองทัพสยบมังกร เจ้าไม่ได้กลับมาดูมันมาหลายปีแล้ว! เจ้าคิดว่าข้าชอบช่วยเจ้าดูแลกองทัพสยบมังกรรึไง?”
“ข้า… ข้าคิดว่าเจ้าไม่อยากเห็นหน้าข้า” หลงเซี่ยถอนหายใจ
ท้ายที่สุดเขาก็เป็นคนที่ทำลายตระกูลของผู้บัญชาการ หลิงหลงทั้งตระกูล
แม้ว่าผู้บัญชาการหลิงหลงจะเพิ่งเกิดในเวลานั้นและไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อสิ่งที่เรียกว่าญาติพี่น้องและตระกูล แต่ความอาฆาตในสายเลือดนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะมีช่องว่างระหว่างพวกเขา
ผู้บัญชาการหลิงหลงกัดฟัน “ถ้าข้าเกลียดเจ้า ทั่วทั้งโลกจะตามล่าเจ้า ข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีมาได้ขนาดนี้ได้ยังไง”
“…” หลงเซี่ยงุนงง
“บอกมาสิว่าถ้าข้าไม่ได้มาตามหาเจ้า” ผู้บัญชาการ หลิงหลงกล่าวอย่างโกรธเคือง “ถ้าเป็นแบบนั้น เจ้าจะไม่คิดมาหาข้าอีกตลอดชีวิตของเจ้าเลยรึเปล่า?”
หลงเซี่ยส่ายหัว “จะเป็นไปได้อย่างไร ตอนแรกข้าตัดสินใจที่จะฟื้นคืนพลังเพื่อไปพบเจ้า”
“หลังฟื้นพลัง?” ความจริงนี้ทำให้ผู้บัญชาการหลิงหลงตะลึง “ทำไมถึงต้องรอการฟื้นคืนพลังด้วยล่ะ?”
หลงเซี่ยตอบว่า “แน่นอน เมื่อข้าเอาชนะเจ้าได้ก่อน ข้าถึงจะทำให้เจ้าฟังคำอธิบายของข้าได้”
“อะไรนะ” ใบหน้าของผู้บัญชาการหลิงหลงเต็มไปด้วยความชั่วร้าย “ในหัวของเจ้า ข้าเป็นคนไร้เหตุผลมากขนาดนั้นเลย?”
จบประโยคนี้ ลั่วอู๋ก็วิ่งหนีไปด้วยความตกใจ
ใครจะไปรู้ว่าจู่ ๆ มันจะกลายเป็นฉากความรุนแรงในครอบครัวรึเปล่า
หลงเซี่ยดูเหมือนจะคิดว่าเขาพูดผิด เขาพยักหน้าแทน “ใช่ ถ้าข้าไม่ปล่อยให้เจ้าระบายอารมณ์ เจ้าจะใจเย็นลงได้ยังไง?”
ลั่วอู๋คิดว่าผู้บัญชาการหลิงหลงจะระเบิดความโกรธต่อ แต่เขาไม่คิดเลยว่าผู้บัญชาการหลิงหลงจะเงียบไปครู่หนึ่งและอธิบายด้วยเสียงต่ำ “นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ข้าควบคุมอารมณ์ได้ดีแล้ว”
ลั่วอู๋อยู่ในสภาวะตื่นเต้น
นี่คือผู้บัญชาการหลิงหลงที่เขารู้จัก
“งั้นเจ้าก็เติบโตขึ้นมากจริง ๆ” หลงเซี่ยโล่งใจเล็กน้อย
ผู้บัญชาการหลิงหลงถอนหายใจและไม่ตอบ
คนสองคนสบตากัน เป็นความรู้สึกส่งระลอกคลื่นระหว่างพวกเขา
บางเรื่องก็ไม่ต้องพูด
ตอนที่เชิญหน้ากับราชินีภูต คนสองคนนี้มองหน้ากันเพียงนิดเดียวก็รู้ใจของกันและกันแล้ว
การเจอหน้าครั้งนี้ล่าช้ากว่าที่ควรเป็นหลายสิบปี
แต่โชคดีที่มันไม่ช้าไปกว่านี้แล้ว
บางทีหลงเซี่ยอาจเป็นผู้ชายที่ไม่เข้าใจความรู้สึกรักใคร่ แต่ผู้บัญชาการหลิงหลงไม่เคยเป็นผู้หญิงด้านชา พวกเขาเกื้อกูลกันมานานหลายปีแล้วแยกจากกัน
แต่ชอบก็คือชอบ เกลียดก็คือเกลียด ความรู้สึกเหล่านี้ถูกซ่อนไว้
แต่ความเงียบก็อยู่ได้ไม่นาน
ทะเลแห่งดาบก็สั่นสะเทือน
แสงแห่งภูตขนาดใหญ่กระทบกับทะเลแห่งดาบและพลังแห่งสวรรค์อันยิ่งใหญ่ก็เข้ามาอย่างต่อเนื่อง
ราชินีภูตมาแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
![จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/10/dsa5d15sa1ds-75x106.jpeg)
