ไหปีศาจ - บทที่ 932 เจียโรวที่แท้จริง
บทที่ 932
เจียโรวที่แท้จริง
น้อยคนนักที่จะรู้
แม้แต่ในดินแดนอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ มีภูตไม่มากนักที่ได้รู้จักใบหน้าที่แท้จริงของราชินีภูต
ไม่มีใครเดาได้
เจ้าแห่งอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ราชินีผู้นำภูตนับไม่ถ้วน แท้จริงแล้วมีร่างเป็นมนุษย์ผู้หญิง
ในโลกไห ผู้คนยังเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกผ่านลั่วอู๋
“เชียนจี! มันคือเซียนจี”
ฉูจงฉวนสูญเสียสติของเขาและนั่งลงบนพื้น ร้องไห้และหัวเราะ แสดงความบ้าคลั่งและพึมพำอะไรบางอย่างในปากของเขาอย่างต่อเนื่อง
ความปรารถนาตลอดชีวิตของเขาคือการเข้าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะและตามหาสิ่งมีชีวิตในตำนานเชียนจี
ว่ากันว่าเชียนจีงดงามมากและมีใบหน้าที่เย้ายวนที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดไม่สามารถต้านทานได้
เขาพยายามอย่างหนักเพื่อจุดประสงค์นี้
เรื่องนี้ทุกคนรู้ชัดเจน
ดังนั้นทันทีที่เขาเห็นใบหน้าที่แท้จริงของราชินีภูต เขาก็ตระหนักได้ว่าด้วยระดับที่ไม่มีใครเทียบได้และทรงพลังเช่นนี้ นอกจากภูตในตำนานแล้ว จะมีใครอีกนอกจากภูตสาวในตำนาน
“โลกนี้มหัศจรรย์เกินไปแล้ว” ฉูจงฉวนสติลอย “ความฝันที่ข้าไล่ตามมาทั้งชีวิตคือแม่ของเพื่อนข้าหรอกหรือ?”
ผู้คนมองฉูจงฉวนที่พูดแบบนี้ แทบพูดไม่ออก
แม้ว่าพวกเขาจะตกใจ แต่นั่นก็ไม่ได้พูดเกินจริง
ฉูจานเทียนปิดหน้าของเขาและรู้สึกละอายใจเล็กน้อยต่อลูกหลานของเขา
นอกจากคนในโลกไหแล้ว ลั่วอู๋ได้ฟังเรื่องนี้ผ่านฉูจงฉวนด้วยและหัวใจของเขาก็ยากที่จะสงบลง
มีจักรพรรดิมากมายตั้งแต่สมัยโบราณ
บันทึกของเชียนจีนั้นเก่าแก่มาก
แม้ว่าอายุขัยของสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิจะค่อนข้างยาว พวกมันก็สิ้นอายุขัยตายได้ เชียนจีที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไม่ใช่เชียนจีในบันทึกโบราณแน่นอน
บางทีมันอาจจะเกิดใหม่ระหว่างสวรรค์และโลก
เจียโรวตกตะลึงเป็นเวลานานและพูดตะกุกตะกัก “ท่าน...”
“เป็นอะไรไปรึ?” เสียงของเชียนจีสูญเสียการปกปิดตัวตน และกลับคืนสู่น้ำเสียงแบบดั้งเดิม เป็นเสียงที่ฟังนุ่มสบายมาก
“ท่านคือ… แม่ของข้าหรือ”
“นั่นแน่อยู่แล้ว” เชียนจีค่อย ๆ เหยียดนิ้วออกและพลังวิญญาณก็รวมตัวกัน “พลังของเราใกล้เคียงกันมาก”
เจียโรวรู้สึกว่าพลังภูตของนางพุ่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และผสมผสานกับพลังของอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย
ต้นกำเนิดมาจากแหล่งเดียวกัน
คลายความสงสัยทั้งหมด
ราชินีภูตชั่วร้ายในจินตนาการดั้งเดิมกลายเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนในทันใด เจียโรวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย นางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า “ใครเป็นพ่อของข้ากันแน่?”
“อืม” เชียนจีขมวดคิ้ว
แม้จะขมวดคิ้วก็ยังแสดงความงามที่ปลุกเร้าวิญญาณได้
“ก็แค่มนุษย์น่ารังเกียจ” เชียนจีกล่าวเบา ๆ “เจ้าต้องผ่านความเดือดร้อนมากมายในหลายปีที่ผ่านมานี้ แม่ของเจ้าจะไม่ปล่อยให้ใครรังแกเจ้าอีกในอนาคต”
ฝูงชนตกใจอีกครั้ง
มนุษย์ที่น่ารังเกียจ?
ลั่วอู๋กลืนน้ำลาย แสดงว่าคน ๆ ยังมีค่าไม่พอ
มีสักกี่คนที่คู่ควรกับเชียนจีในโลกนี้
ลั่วอู๋นึกถึงที่หลี่หวู่หยวนเคยเล่าไว้ว่ามีนักเรียนซน ๆ บุกเข้าไปในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเมื่อหลายสิบปีก่อนและกลับมานานมากแล้ว เขายังเขียนหนังสือท่องเที่ยวเพื่อบันทึกประสบการณ์ของตัวเอง
นักเรียนคนนั้นชื่อหลี่ชิต่อมาได้กลายเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์มังกรเร้นกาย
ดังนั้น
จักรพรรดิองค์เก่าเป็นพ่อของเจียโรวจริง ๆ
นอกจากนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไม เจียโรวสามารถฝึก “คัมภีร์หวงจู” ได้เพราะนางไม่เพียงแต่เป็นลูกสาวของราชินีภูตเท่านั้น แต่ยังสืบทอดสายเลือดชั้นยอดของราชวงศ์มังกรเร้นกายด้วย
ไม่น่าแปลกใจที่จักรพรรดิคนเก่าต้องการแอบเข้าไปในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะและขโมยลูกสาวของราชินีภูต
ลั่วอู๋เดาออกได้อย่าง
การขโมยลูกสาวของคนอื่นถือเป็นการผิดศีลธรรมอย่างมากอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าการกระทำของจักรพรรดิคนเก่าจะต้องถูกซ่อนไว้ แต่ตอนนี้ เหตุผลนั้นง่ายมาก
เขาแค่อยากเห็นลูกสาวของเขา
ไม่น่าแปลกใจที่ราชินีภูตมาสู่โลกเพียงเพื่อสาปแช่งจักรพรรดิคนเก่าและไม่ได้ฆ่าเขาโดยตรงเพราะพวกเขามีประวัติอันยาวนานร่วมกัน
ทุกอย่างชัดเจน
เจียโรวก็ต้องการเข้าใจทั้งหมดนี้ นางยังโชคดีเล็กน้อย โชคดีที่ยังเป็นลูกสาวของพ่อนาง ไม่มีอะไรผิดปกติกับเรื่องนั้น
นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า “พ่อของข้าไม่เคยปล่อยให้ข้าได้รับความอยุติธรรมใด ๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และไม่มีใครกล้ารังแกข้าเลย”
“แล้วพลังปราณมังกรสกปรกนี้ล่ะ? มันอันตรายจริง ๆ ที่จะใช้พลังปราณมังกรเพื่อสะกดสายเลือดของราชินีภูตในร่างกายของเจ้า” เชียนจีไม่พอใจเล็กน้อย
ความขัดแย้งของพลังมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดผลกระทบที่ใหญ่หลวง
เจียโรวโต้กลับ “ข้าขโมยคัมภีร์หวงจูมาเองซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพ่อของข้า”
“แล้วทำไมเขาไม่ห้ามเจ้าล่ะ ข้ารู้จักเขาดี เขาชอบควบคุมทุกอย่าง เจ้าเก็บความลับนี้จากเขาได้ไหมล่ะ?”
เจียโรวเงียบ
ข้าเคยคิดว่าข้าไร้เดียงสามาก
แต่พอมาคิดดูตอนนี้ จริง ๆ แล้ว พ่อของข้าต่างหากที่แอบวางแผนไว้
“เขาเป็นคนเห็นแก่ตัว” เชียนจีกล่าวเบา ๆ “ตอนนี้ให้ข้าช่วยเจ้ากำจัดปราณสกปรกในโลกและฟื้นฟูรูปลักษณ์เดิมของเจ้าให้สมบูรณ์”
“อะไรนะ?” เจียโรวไม่ทันได้ตอบสนอง นิ้วของเชียนจีอยู่ที่หน้าผากของเจียโรวแล้ว
แสงแห่งภูตกำลังร่วงลงมา
เจียโรวรู้สึกถึงพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ในร่างกายของนาง
อารมณ์ของนางกลายเป็นไร้ตัวตนและล่องลอย
ดวงตาเปล่งแสงภูต ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ในเวลาเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้เกิดขึ้นที่แก่นวิญญาณ เมื่อทะเลแก่นวิญญาณดูเหมือนจะกลายเป็นหอคอยสูงตระหง่าน นางก็เต็มไปด้วยแสงแห่งภูตที่บริสุทธิ์และไร้ที่ติ
ร่องรอยจากโลกถูกล้างออกทีล่ะนิด
เจียโรวรู้สึกราวกับว่านางได้สูญเสียบางอย่างไป บางอย่างเหมือนกับว่าวที่เชือกขาด ล่องลอยออกไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ แต่นางไม่ต้องการที่จะกู้คืนมัน
นางคิดว่ามันผิดโดยสัญชาตญาณ แต่นางก็หยุดมันไม่ได้
ในที่สุดแสงแห่งภูตก็มาบรรจบกัน
เจียโรวสูญเสียปราณทางโลกทั้งหมดและกลายเป็นผู้สูงศักดิ์และบริสุทธิ์ ความงามของนางเผยให้เห็นถึงความเย็นชาที่แปลกประหลาด
“เจียโรว…” ลั่วอู๋มองตาแปลก ๆ นั้นและหัวใจของเขาเจ็บปวดมาก
เชียนจีกล่าวด้วยความพึงพอใจ “ข้าไม่ได้ลบความทรงจำของเจ้า แค่ทำให้แก่นวิญญาณของเจ้าตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้เจ้าเป็นตัวของเจ้าจริง ๆ แล้ว”
“ขอบคุณท่านแม่” เจียโรวพูดเบา ๆ
แม้แต่เสียงก็เหมือนน้ำพุบนหิมะ ใสไร้ร่องรอย แต่ก็เยือกแข็งถึงกระดูก
ความทรงจำยังอยู่ แต่มันน่าทึ่งมาก
เหมือนดูหนังเก่า ๆ ที่ยาวและน่าเบื่อ มันไม่สามารถเกิดคลื่นในใจได้
“เจ้าทำอะไรกับเจียโรว?” ลั่วอู๋ถามอย่างโกรธเคือง
“ฮึ” เชียนจีไม่ต้องการตอบ “ข้าสัญญาว่าข้าจะปล่อยเจ้า แต่ถ้าเจ้ายัง…”
เจียโรวพูดอย่างสงบ “ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้ว ท่านไม่ต้องไปฟังหรอก”
ว่าแล้วเชียนจีกับเจียโรวเป็นลำแสงแล้วหายไปในอากาศ
ลั่วอู๋นั่งลงบนพื้นด้วยความหงุดหงิด
มันกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้
ผู้บัญชาการหลิงหลงเข้ามาและถอนหายใจ “ไปกันเถอะ”
ลั่วอู๋เงยหน้าขึ้นมองอย่างว่างเปล่าและรูม่านตาของเขาไม่จดจ่อสิ่งใด
“มีทางออกเสมอ เจียโรวก็ยังไม่ตาย” จักรพรรดิหลิงหลงกล่าวว่า “ความทรงจำก็ยังคงอยู่ แค่ต้องพยายามปลุกความรู้สึกเท่านั้น”
ดวงตาของลั่วอู๋เป็นประกาย
ใช่ มันต้องมีทางอื่น
ข้าจะกลับไปคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ยาว ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
