ไหปีศาจ - บทที่ 940 การทรมาน
บทที่ 940
การทรมาน
ชายชาวมนุษย์คนนี้จะเป็นใครได้อีกนอกจากลั่วอู๋
เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในกระท่อม เขาก็ไม่รีรอ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อวิญญาณใต้พิภพเรียกชาวแซคว่า “เผ่าพันธุ์ต่ำต้อย” ลั่วอู๋ก็มีไฟนิรนามอยู่ในใจและอยากจะฆ่าวิญญาณใต้พิภพทันที
ชาวแซค แม้จะเป็นคนที่ก่ออาชญากรรม
แต่ก็ยังเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์
และวิญญาณใต้พิภพกล้าว่าร้ายชาวมนุษย์
มันยอมไม่ได้!
ในอดีต ลั่วอู๋ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องเหล่านี้มากนัก แต่ทัศนคติของเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เขาเห็นจักรพรรดิแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งสิบปรากฏตัวพร้อมกันและปราบปรามทั้งสวรรค์และโลกที่ซากปรักหักพังของอาณาจักรชาวพุทธ
อาจเป็นความรู้สึกภาคภูมิใจและความเป็นส่วนหนึ่งที่อธิบายไม่ได้
นี่คือมนุษย์!
เผ่าพันธุ์มนุษย์ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ปกครองแผ่นดินใหญ่ และการมาของกลุ่มชาติพันธุ์หลายพันกลุ่มนั้นเป็นความรุ่งโรจน์อันสุดโต่ง ซึ่งเป็นยุครุ่งเรืองที่คู่ควรกับความภาคภูมิใจของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมด
มนุษยชาติไม่สามารถถูกหยามได้
“ข้าเป็นใคร? ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังจะต่อสู้กับโลกรึ? เจ้าถึงไม่แม้แต่จำหน้าตามนุษย์ได้” ดวงตาของลั่วอู๋เย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ วิญญาณใต้พิภพก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว
มนุษย์
มันเป็นมนุษย์
สำหรับปีศาจระดับกลางและระดับต่ำ ก็รู้สึกว่ามนุษย์ยังคงน่ากลัวและทรงพลังอยู่เสมอ มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกผนึกไว้ในนรกมนตราได้อย่างไร
ท้ายที่สุดแล้ว ความกลัวก็มาจากความไม่รู้
เห็นได้ชัดว่ามนุษย์ที่ไม่รู้จักเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเกรงขาม
วิญญาณใต้พิภพไม่เหลือความโกรธเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของมนุษย์ มีเพียงความกลัวจากใจเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์ที่อยู่ตรงหน้ามันก็มีพลังที่จะฆ่ามันได้อย่างง่ายดายจริง ๆ
“เจ้า… เจ้ากลับมาแล้ว” ใบหน้าของหัวหน้าเฒ่าดูซับซ้อนเล็กน้อย มีความสุขปนไม่สบายใจเล็กน้อย
ท้ายที่สุดแล้วตามสถานการณ์ปัจจุบัน
การมีอยู่ของลั่วอู๋อาจทำให้ชาวแซคทั้งหมดตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย
ลั่วอู๋พยักหน้าแล้วเขาก็เข้าไปหากูระ พลังงานและพลังชีวิตของกูระถูกดึงออกไปอย่างบ้าคลั่ง และลมปราณของเขาก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
“นายท่าน” กูระร้องด้วยความเจ็บปวด
ปลายนิ้วของลั่วอู๋มีปราณดาบแห่งการป้องกันหมุนวน ภายใต้การควบคุมของเขา ปราณดาบถูกใส่ลงไปในร่างของกูระจากนั้นเมล็ดพืชสีเขียวที่ซ่อนอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของร่างกายกูระก็ถูกพบในทันที
เฮ้อ
ดาบแห่งการป้องกันสร้างม่านดาบบาง ๆ ห่อเมล็ดพืชสีเขียวทันที
ไม่ช้าเมล็ดก็ถูกดึงออกมาโดยตรง
เป็นเรื่องที่ยุ่งยากเล็กน้อยที่ไม่สามารถป้องกันทักษะดังกล่าวได้ แน่นอนว่าไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่เป็นหายนะสำหรับผู้ที่อ่อนแอและยังไม่ผ่านการฝึกฝน
“ขอบคุณมาก” เมื่อความเจ็บปวดหายไปกูระก็มองไปที่ลั่วอู๋อย่างตื่นเต้น
ลั่วอู๋ส่ายหัว “มันก็แค่เรื่องเล็ก ๆ”
แน่นอน เหตุการณ์ภายในกระท่อมได้ทำให้นักรบเผ่าด้านนอกตื่นตัวในไม่ช้า ชาวแซครีบเข้ามาดู แต่พบฉากแปลก ๆ อยู่ตรงหน้าพวกเขา
“นั่นผู้อุปถัมภ์ของข้านี่นา!”
“นายท่านของข้ากลับมาแล้ว”
จู่ ๆ ชาวแซคก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
ท้ายที่สุด เป็นเพราะลั่วอู๋ชาวแซคถึงได้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่และสามารถมีชีวิตที่มั่นคงและมีความสุขได้
ในขณะนี้ แซคไม่มีปัญหาแล้ว ลั่วอู๋ก็เรียกคนที่เหลือทั้งหมดมา
เมื่อพวกฉูจงฉวนปรากฏตัวขึ้น วิญญาณใต้พิภพก็กลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย
มีคนเยอะมาก
และพวกเขาทั้งหมดก็ทรงพลังมาก
มันน่ากลัวมาก และมนุษย์ก็เช่นกัน
“เกิดอะไรขึ้น?” ฉูจงฉวนมองไปที่วิญญาณใต้พิภพอย่างสงสัย มีปราณดาบแห่งการทำลายล้างห้อยอยู่บนหัวของวิญญาณใต้พิภพ
ลั่วอู๋อธิบายคร่าว ๆ
ทุกคนขมวดคิ้ว
ความคืบหน้าของนรกมนตรานั้นเร็วมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นตั้งกองทัพจริง ๆ มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงสำหรับสถานที่แห่งความโกลาหลเช่นนี้
“มันเป็นระบบระเบียบ มีการแบ่งงานที่ชัดเจน ต้องมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังแน่ ข้าเชื่อว่าปรมาจารย์ปีศาจทั้ง 9 มีกำลังมากพอที่จะปราบผู้ต่อต้านทั้งหมด แต่ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะมีความสามารถในการวางแผนเช่นนี้” ลั่วอู๋พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
เขาแน่ใจมาก
มีคนอยู่เบื้องหลังแน่นอน
“ข้าคิดว่าเป็นภูตไห” ลั่วอู๋กล่าว
“เจ้าเจออะไรรึ?” ฉูจงฉวนถาม
“ไม่เจอหรอก”
“แล้วรู้ได้ยังไง?”
“เรื่องแบบนี้น่าจะมีแต่ภูตไหที่คิดได้ ยังไงก็เถอะ มันต้องเป็นเขาแน่ ๆ” ลั่วอู๋กล่าว
ในฐานะเพื่อนสนิทของลั่วอู๋ ฉูจงฉวนไม่รู้ความลับทั้งหมดของลั่วอู๋ แต่เขารู้เรื่องภูตไหอยู่บ้าง
หุบเขามรณะ การกบฏของหลี่ซวนซง ยุคมืดและอื่น ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้มีผลกระทบอย่างกว้างขวาง และทุกเรื่องมีเงาของภูตไหอยู่ทั้งหมด
ฉูจงฉวนไปทางวิญญาณใต้พิภพบีบปากมันแล้วพูดว่า “ถามเจ้านี่เอาสิ”
เนื่องจากมีผู้ให้เค้นข้อมูลจึงไม่จำเป็นต้องเดา
ลั่วอู๋ไม่ได้ฆ่าวิญญาณใต้พิภพดังนั้นเขาจึงใช้แผนนี้ได้
หัวหน้าเฒ่ารีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “อย่าฆ่ามัน มันเป็นตัวแทนของปรมาจารย์ปีศาจทั้ง 9 ถ้ามันถูกฆ่า พวกเราแซคคงจบสิ้น”
“เจ้าโง่รึเปล่า? เจ้าคิดว่าถ้าเจ้าปล่อยมันไปแล้วชาวแซคจะปลอดภัยรึไง?” ฉูจงฉวนพูดอย่างไม่พอใจ
หัวหน้าเฒ่าเป็นคนโง่
ใช่แล้ว ปล่อยมันไปผลที่ตามมาก็ไม่เปลี่ยน
เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้น พอวิญญาณใต้พิภพกลับไป มันจะรายงานเหตุการณ์ของวันนี้โดยตรง
เมื่อหัวหน้าเฒ่าตกอยู่ในความสิ้นหวัง ลั่วอู๋ก็พูดเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกังวลไป”
“เจ้า… เจ้าจะมั่นใจได้อย่างไร” หัวหน้าเฒ่ากังวลเล็กน้อย
“วิญญาณใต้พิภพไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าพบกับปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้า อย่าว่าแต่รับคำสั่งของพวกเขาโดยตรงเลย มันไม่ใช่คนสำคัญอย่างที่เจ้าคิด” ลั่วอู๋กล่าว “ถึงจะหายไปก็ไม่สร้างปัญหาอะไร ความตายในนรกมนตราก็เป็นเรื่องปกติ”
หัวหน้าเฒ่าตกตะลึง มันฟังดูสมเหตุสมผล
เหตุผลที่วิญญาณใต้พิภพนี้เย่อหยิ่งมากก็เพราะว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับชาวแซค
หากมันเผชิญกับกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีพลังเหล่านั้น มันจะกล้าดูหมิ่นว่าเป็นเผ่าพันธุ์ต่ำต้อยรึเปล่า?
วิญญาณใต้พิภพก็เป็นสัตว์วิญญาณที่อ่อนแอในหมู่สัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงเช่นกัน แน่นอนว่าสถานะของมันไม่สูงมากนัก
และเพราะกลัวว่าจะถูกหักหลัง วิญญาณใต้พิภพจึงไม่รู้อะไรเลย
“บอกข้อมูลหัวหน้าของเจ้า หน้าที่ของเจ้า และทุกสิ่งที่เจ้ารู้เกี่ยวกับกับรวมตัวของนรกมนตรามา” ลั่วอู๋ถามด้วยท่าทีอันน่าเกรงขาม
วิญญาณใต้พิภพไม่ได้ปิดบังอะไรเลย และพูดทุกอย่างที่มันรู้อย่างรีบร้อน
ไม่เพียงแต่มันเท่านั้น แต่ผู้บังคับบัญชาของเผ่าวิญญาณใต้พิภพทั้งหมดเป็นปีศาจระดับทองขั้นสูง ปีศาจวิญญาณกระบี่คู่ ซึ่งเป็นปีศาจที่ทรงพลังทีเดียว พวกมันเกิดมาพร้อมกับดาบคู่ราวกับตั๊กแตนตำข้าว และมีความสามารถในการตัดมิติที่ยอดเยี่ยม
ปีศาจวิญญาณกระบี่คู่เป็นปีศาจระดับเพชร วิญญาณใต้พิภพก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร
ส่วนที่ว่ารับคำสั่งจากปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้านั้นเป็นเรื่องเหลวไหลแน่นอน
มันเป็นแค่นายหน้าระดับรากหญ้า
ภารกิจคือค้นหาปีศาจที่มีค่า เจรจาและเกณฑ์พวกมันเข้าพวก มันไม่ใช่ผู้มีคุณสมบัติพอจะรับคำสั่งจากปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้า
มันรู้น้อยมาก
มันรู้แค่ว่าปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้านั้นหลัก ๆ คือจะรวมนรกมนตราให้เป็นหนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมที่จะโจมตีโลก น่าเสียดายที่มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลกอยู่ที่ไหน
ทั้งหมดเป็นข้อมูลที่ไร้ค่า
แต่เขารู้บางสิ่งที่สำคัญมาก
ปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ คนเดียวที่บงการเรื่องเหล่านี้อย่างแท้จริงคือปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง กล่าวคือ ปรมาจารย์ปีศาจตนอื่นไม่ได้สนใจ
“ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง?” ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว
YOU MAY ALSO LIKE
