ไหปีศาจ - บทที่ 968 การกลับมา
บทที่ 968
การกลับมา
ลั่วอู๋ไม่คิดว่าซวนชิงหยู่จะไม่ปรากฏตัว
แม้ว่าเขาจะสร้างความเดือดร้อนในราชวังก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ผู้แข็งแกร่งในระดับนี้ก็ต้องมีแผนการของตนเอง และลั่วอู๋ไม่สนใจที่จะคาดเดาความคิดของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตัวเอง
ความวุ่นวายในราชวังมาและจากไปอย่างรวดเร็ว
จักรพรรดิยังไม่ตอบสนอง
สำหรับพวกบูชาราชวงศ์ ตราบใดที่ซวนชิงหยู่ไม่ปรากฏ ลั่วอู๋ก็ไม่กลัวพวกเขา
จักรพรรดิถูกคุมขัง
แน่นอนว่ามีคนอ้างว่าจักรพรรดิป่วยหนัก
ในขณะนี้ เฒ่าเฉินรับผิดชอบงานการเมืองทั้งหมด เฒ่าเฉินได้ออกพระราชกฤษฎีกาในนามของจักรพรรดิในทันที และตั้งคณะขุนนางเพื่อหารือเรื่องการเมือง แม้กระทั่งการกระจายอำนาจในวงกว้าง และใช้คณะขุนนางเพื่อตรวจสอบและถ่วงดุลตนเอง
ต้องยอมรับว่านี่เป็นการเคลื่อนไหวที่มั่นคงมาก
ไม่เพียงแต่ปรับปรุงประสิทธิภาพเท่านั้น แต่ยังทำให้ราชวงศ์สงบอีกด้วย
ชายชรามียศศักดิ์สูง แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็แก่มาก ด้วยควบคู่ไปกับการกระจายอำนาจจำนวนมาก ไม่มีใครกังวลว่าวันหนึ่งเขาจะมีปัญหา
สิ่งนี้เอื้อต่อความสามัคคีภายใน
เฒ่าเฉินเป็นอัครเสนาบดีที่ดีมาโดยตลอด ลั่วอู๋ชื่นชมเขามาก
สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในราชวังวันนี้นั้นถูกปกปิดไว้อย่างแน่นอน
ไม่มีใครเชื่อแม้ว่าจะมีข่าวลือกระจายไปทั่ว
ใครจะเชื่อเรื่องไร้สาระเช่นนี้
ยิ่งกว่านั้น มีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องราวภายในจริง ๆ
ลั่วอู๋ทิ้งไร้หน้ากับทีมพันธมิตรผู้ล้างแค้นไว้ “พวกเจ้ามีหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของเฒ่าเฉิน เช่นเดียวกับการดูแลพระราชวัง หากมีปัญหา ให้รายงานโดยทันที”
“รับทราบนายท่าน”
เด็กเหล่านี้ไม่สามารถอยู่ในโลกไหไปตลอดได้
เลยปล่อยให้พวกเขาทำภารกิจข้างนอก
“นายท่าน ถ้าราชวงศ์ก่อกบฏล่ะ?” ไร้หน้าลดเสียงลงและพูด “ท้ายที่สุด เขาเป็นจักรพรรดิ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฝึกฝนปราณมังกร เขาก็ยังมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง”
ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและส่ายหัว “พยายามอย่าฆ่าเขาก็แล้วกัน เขาเป็นลูกชายของจักรพรรดิคนเก่า และเป็นพี่ชายของเจียโรวด้วย”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
ไร้หน้าเข้าใจว่าลั่วอู๋หมายถึงอะไร
พยายามอย่าฆ่า
ฆ่าแล้วจะเกิดปัญหายุ่งยาก
แต่ถ้าอีกฝ่ายกล้าก่อเรื่องก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าพวกเขา
ไร้หน้าอยู่ห่างจากระดับเพชรเพียงหนึ่งก้าว แท้จริงแล้วเขามีพลังไม่น้อยไปกว่าระดับเพชรขั้นต่ำธรรมดา
เหล่าทีมพันธมิตรผู้ล้างแค้นก็มีทักษะเฉพาะตัว และลั่วอู๋ทำให้พวกเขายอมรับการสอนจากสัตว์ประหลาดในหุบเขามรณะแล้ว
ความสามารถไม่มีปัญหาแน่นอน
ส่วนที่เหลือของ ลั่วอู๋ไม่ได้จัดการกับมัน เขามอบงานยุ่งยากนี้ให้เฒ่าเฉิน ของแบบนี้ต้องส่งต่อให้มืออาชีพ จะได้ไม่เข้าไปทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้น
เรื่องนี้ทำให้เฒ่าเฉินหมดหนทางอย่างมาก
กล่าวคือ ลั่วอู๋ให้ความหวังกับทุกคนว่าจักรพรรดิคนเก่าจะกลับมา
มิฉะนั้น เกรงว่าเฒ่าเฉินจะไม่มีวันยอม แม้ว่าจักรพรรดิจะทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้ก็ตาม
“ข้าไม่รู้ว่าจักรพรรดิคนเก่าจะกลับมาได้รึเปล่า ข้าทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว” ลั่วอู๋คิดอย่างเงียบ ๆ
จากนั้นลั่วอู๋ก็กลับไปที่สำนักเฉียนหลง
หลี่หยินไปหานักฆ่าลัทธิเต๋าเพื่อฝึกฝน
หยู่เฮาจากไปและกลับไปที่อาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง ฉูจงฉวนพยายามทำให้ต้นอ่อนตัวน้อยพอใจ ขณะที่หลินหยู่หลันติดตามเขา
สำหรับเหวินเสี่ยวทั้ง เขาก็แอบไปต่อสู้กัน และพยายามอย่างหนักที่จะฝึกฝนซึ่งกันและกัน
ทุกอย่างสงบลงชั่วขณะหนึ่ง
……
……
ในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด
ทุกหนทุกแห่งมีแต่ความว่างเปล่า และในความว่างเปล่า มิติสั่นสะเทือนบ่อยครั้ง ก่อให้เกิดความวุ่นวายในมิติที่น่ากลัว ซึ่งดึงดาวและอุกกาบาตเข้ามา จากนั้นก็บดเป็นชิ้น ๆ
มิติอันกว้างใหญ่ที่มืดมิด เย็นยะเยือก ไร้ขอบเขต ทำให้ผู้คนรู้สึกไร้อำนาจอย่างไม่รู้จบ
ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างใหญ่โต ลอยเอื่อย ๆ อยู่ในความว่างเปล่า เขาดูเหมือนเขาตายแล้ว ต้องใช้เวลานานกว่าเห็นว่าหน้าอกขยับเล็กน้อย ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นคนที่ยังมีชีวิต
เคราของชายคนนั้นไม่เรียบร้อย ริมฝีปากของเขาแห้ง และใบหน้าของเขาซีดเผือดเล็กน้อย
มีกลุ่มแสงสว่างอยู่ไกลๆ
แต่น่าจะเป็นภาพลวงตาของแสงและเงา
ชายคนนั้นพยายามหลายครั้งและทุกครั้งเขาต้องผิดหวัง
ในความว่างเปล่าที่ไม่รู้จบนี้ เป็นเรื่องเพ้อฝันที่จะต้องการพบสิ่งมีชีวิตเพื่อพูดคุย มีเพียงความเงียบอันเยือกเย็นอันยาวนาน
ความหวังในใจเขาค่อย ๆ หมดไป
ความปั่นป่วนในอวกาศไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่ความเงียบที่ยาวนานก็ทำให้หัวใจของเขาค่อย ๆ ถูกกัดเซาะด้วยความสิ้นหวัง
ไม่ว่าเขาจะลอยอยู่นานแค่ไหน ทิวทัศน์รอบ ๆ ก็ไม่เคยเปลี่ยน
ไม่มีทิศทาง
มีเพียงความเหงาเท่านั้น
บางทีอีก 10 ปีหรือ 100 ปี เขาสามารถลอยไปยังดาวเคราะห์ที่มีชีวิตได้ แต่แล้วยังไงล่ะ? มันไม่ใช่ที่ที่เขาควรจะไป
“โฮก!”
เขาได้ยินเสียงมังกรที่แข็งแกร่งราง ๆ
ชายคนนั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
ในดวงตานั้น แสงสีทองส่องประกาย ความสุขใสมาบรรจบกัน พลังวิญญาณมังกรล่องลอย และพลังที่ครอบงำทำให้โลกสั่นสะท้าน
ภาพหลอนรึ?
แต่ความรู้สึกคุ้นเคยนี้จะปรากฏในความว่างเปล่าได้อย่างไร
เขาหัวเราะเยาะตัวเอง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามีอาการประสาทหลอน
แต่ในเวลานี้ ลมปราณที่คุ้นเคยก็กลับมาอีกครั้ง บางทีสิ่งมีชีวิตอื่นไม่สามารถสัมผัสมันได้ แต่เขารู้สึกได้ทันที
มันคือแหล่งพลังงานเดียวกัน
“มังกรอะไรกัน”
ชายคนนั้นหยุดล่องลอยไปในทันที ร่างกายของเขาหยุดนิ่งในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด และลมปราณที่น่าหวาดกลัวสุดขีดพลุ่งพล่านออกมา
ร่างเล็ก ๆ ในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุดก็ขยายขึ้นในช่วงเวลานั้น
เหมือนกับว่ามังกรที่กำลังหลับใหลตื่นขึ้น
มังกรหลายตัวแยกออกมา
ดวงดาวที่ตายไปแล้วนับไม่ถ้วนแตกกระจายและเขย่ามิติ
ในขณะนั้น เขาอาศัยการรั่วไหลของพลังงาน สร้างความปั่นป่วนในมิตินับร้อย ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเขา
ชายคนนั้นมองไปที่ไหนสักแห่ง
ดวงตาลึกราวกับข้ามมิติ
“ความรู้สึกนี้ ไม่ผิดแน่ ต้องมาจากทิศทางนั้น มันเป็นเรื่องจริง” ชายผู้นี้มีความมุ่งมั่นมาก
มันคือ… หลี่ซวนซง?
จะเป็นเด็กคนนั้นไปได้อย่างไร
แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกถึงพลังนี้หลังจากอยู่ในความว่างเปล่ามายาวนาน? มันเหลือเชื่อมาก
แน่นอนว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหาเหตุผล
ทิศทางนั้นคือที่ที่เขาควรไป
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ผู้ชายหัวเราะ แสงสีทองในดวงตาของเขาฉายแสงบนดวงดาว ซึ่งทำให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือนและสภาวะของความทุกข์หายไป กลับกันเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ชายคนนั้นตัดผมยาวที่ยุ่งเหยิงออกแล้วโกนเคราออกด้วยมีด ปราณของมังกรแก่นแท้เป็นเกลียวและพล่านบนร่างกายของเขา มันสูงส่งและทรงพลัง ราวกับว่าเขาได้กลับคืนสู่จุดสูงสุดของเขา
“ข้าจะกลับไป ไม่มีอะไรหยุดข้าได้!”
ทันทีที่ชายคนนั้นก้าวออกไป ร่างของเขาก็หายไป แล่นผ่านมิติขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงของมังกร
ในความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุดเหลือเพียงลำแสงสีทองไว้เท่านั้น
ความปั่นป่วนของมิติหยุดเขาไม่ได้เลย ต่อให้มิติปั่นป่วนแค่ไหน เขาก็ไม่กลัว สิ่งเดียวที่สามารถขังเขาไว้ได้คือความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด
ความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุดไม่มีทิศทาง พูดให้ถูกคือมีทิศทางนับไม่ถ้วน
และมีเพียงหนึ่งในทิศที่นับไม่ถ้วนเท่านั้นที่ถูกต้อง
ตอนนี้มันแตกต่างกัน
มีคนชี้ทางให้เขา
ดังนั้นความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุดก็เป็นเพียงทางกลับบ้านของเขา
YOU MAY ALSO LIKE
