ไหปีศาจ - บทที่ 984 ลั่วอู๋มาแล้ว
บทที่ 984
ลั่วอู๋มาแล้ว
สาวกจำนวนมากคุกเข่าลงและก้มลงกราบปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง ตะโกนคำบูชาแปลก ๆ
ไม่รู้ว่าปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงใช้วิธีการอะไร อย่างไรก็ตาม เขาสามารถกระตุ้นกลุ่มคนให้เป็นระดับทองขั้นสูงได้อย่างง่ายดาย
แม้ว่าทองขั้นสูงนี้จะอ่อนมากจนเรียกได้ว่าเป็นแบบที่ไม่สมบูรณ์
แต่ทองขั้นสูงก็คือทองขั้นสูง
หลายคนไม่สามารถไปถึงระดับนี้ได้ตลอดชีวิตของพวกเขา
ไม่น่าแปลกใจที่บางคนจะเข้าร่วมลัทธิสุริยันจันทราเพื่อโอกาสนี้
มีร่องรอยของความสิ้นหวังบนใบหน้านารุ
ต้องจบลงแบบนี้สินะ
อย่างที่คิดไว้ ข้าประมาทเกินไป อาศัยเจตจำนงแห่งดาบที่แข็งแกร่งของเขาเพียงอย่างเดียวบุกมาถึงลัทธิสุริยันจันทรา
ถ้าหากข้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วกลับไปรายงานสำนักเฉียนหลงและตามคนมาเพิ่ม
เกรงว่าตอนจบจะต่างออกไป
ไม่สำคัญว่าข้าจะตายหรือไม่ แต่ถ้าข้าไม่สามารถเผยแพร่ข่าวการปรากฏตัวของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงได้ ข้าก็สมควรตาย
ตอนนี้ลมปราณของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงไม่แข็งแกร่ง
แต่ถ้าอีกฝ่ายค่อย ๆ กลับมาถึงจุดสูงสุด มันจะน่ากลัวขนาดไหน?
“เพื่อเห็นแก่บรรพบุรุษของเจ้า ข้าจะฆ่าให้ศพสวย ๆ ก็แล้วกัน” ดวงตาของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงค่อย ๆ เย็นลง ราวกับรูปปั้นทองคำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขา
เย็นชาและไร้หัวใจ
แผ่นดินใต้เท้าของเขาเริ่มแตกร้าวและบิดเบี้ยวราวกับมีชีวิต ดินกลายเป็นทรายและหิน แล้วรวมตัวกันเป็นหนามแหลมขนาดใหญ่หลายอันซึ่งค่อย ๆ งอกออกมา
สิ่งต่าง ๆ เคลื่อนไหวราวกับมีความคิด การควบคุมแบบนี้น่าทึ่งมาก
ร่องรอยของความมุ่งมั่นแวบในดวงตาของนารุ เขาหันไปหาฉูหนิงซวงและพูดว่า “ข้าขอโทษที่ข้าลากเจ้ามาเกี่ยวด้วย ถ้าเจ้ายังวิ่งได้ พยายามวิ่งหนีไปซะ”
ใบหน้าของฉูหนิงซวงซีดเล็กน้อยและนางพูดไม่ออก
นางก็อยากวิ่งหนี
แต่นางถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวกของลัทธิ
จะไปไหนได้
นารุจ้องไปที่ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง เขากำดาบไว้แน่น ดาบเริ่มสั่น จิตวิญญาณภายในดาบดูเหมือนจะลุกเป็นไฟและกลายเป็นเปลวไฟสีขาว
ความรู้สึกของดาบที่ไร้เทียมทานอย่างมากนั้นเพิ่มขึ้นอย่างลึกลับ
มันไร้สาระ
ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงไม่รู้จักเจตจำนงของดาบ
“ช่างเป็นการดิ้นรนที่ไร้สาระ” ปรมาจารย์ปีศาจแห่ง หว่านเซียงไม่เคลื่อนไหว แต่ขยับนิ้วเพียงเล็กน้อย และหนามทรายนับร้อยก็แทงออกมา ระเบิดออกด้วยพลังงานอันน่าสะพรึงกลัว
ร่างกายของนารุดูเหมือนจะฉีกขาดเล็กน้อย และพลังดาบก็ดูเหมือนจะระเบิดออกมาจากหน้าอกของเขา
หนามกำลังพุ่งมาหาเขา
หากเขาต้านทานการโจมตีนี้ไม่ได้ เขาจะกลายเป็นศพที่เต็มไปด้วยบาดแผล
แต่เขาก็ยังพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเค้นพลังจิตวิญญาณแห่งดาบ เมื่อร่างกายของเขาได้รับความเสียหาย จิตวิญญาณดาบจะพุ่งออกมา ซึ่งอาจทำให้เกิดความผันผวนของพลังงานมหาศาล ซึ่งอาจดึงดูดความสนใจของอาจารย์เขาได้
การใช้ประโยชน์จากความโกลาหลนี้ฉูหนิงซวงอาจก็จะมีโอกาสหลบหนีด้วย
“นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ข้าทำได้”
นารุหลับตาลง
ตรงหน้าเขา ดูเหมือนจะมีตะเกียง
ทุกฉากที่ฉายออกมาคืออดีต
“สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของข้า”
ในเวลานี้ เสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหูของนารุ เขาแปลกใจเล็กน้อย มันเป็นภาพลวงตาก่อนตายหรือยังไง? ข้าจะได้ยินเสียงของอาจารย์ได้อย่างไร
แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ตอบสนอง
มันเป็นความจริง
เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาก็เห็นแสงดาบสีดำมาแต่ไกล
ตู้ม!
ปราณดาบทำให้เกิดพายุ
หนามทรายนับร้อยแตกในทันทีและกลายเป็นดินทราย
ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงขมวดคิ้ว
เหนือแสงดาบสีดำ ชายผมสีเงินเดินมาอย่างสบาย ๆ ลมปราณของเขาแข็งแกร่งและใบหน้าของเขาสงบ มีเงาดาบนับไม่ถ้วนรอบตัวเขา จนดูเหมือนว่าที่ที่เขาอยู่นั้นเป็นทะเลดาบ
ที่ตามมาเขาติด ๆ เป็นสาวกระโปรงสีเขียว อ่อนโยน เงียบขรึม ราวกับดอกบัวเขียวใสที่ไร้ฝุ่นเกาะ
“อาจารย์!” นารุอุทานด้วยความตกใจ
จะเป็นใครนอกจากลั่วอู๋และหลี่หยิน
เหล่าสาวกคำรามและประณามทีละคน
พวกเขากล้าที่จะบุกเข้ามาในฐานหลักของเรา
ลั่วอู๋กวาดสายตามองคนเหล่านี้ ดวงตาของเขาเย็นชา “ขนาดได้รู้ว่าพระเจ้าที่เขานับถือคือปรมาจารย์ปีศาจแห่งนรกมนตราก็ยังไม่คิดจะกลับใจและยังสนับสนุนเขาต่อไปอีก แบบนี้มันคือการทรยศ!
ความผิดดังกล่าวไม่ควรได้รับการอภัย
“ดาบไร้ที่สิ้นสุด”
มีประกายระยิบระยับในดวงตาของลั่วอู๋
เงาดาบจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาและกวาดล้างฐานของลัทธิสุริยันจันทราทั้งหมด จิตวิญญาณแห่งดาบอันทรงพลังก็เหมือนกับท้องฟ้าในทะเลแห่งดาบ ทำให้เกิดความตื่นตระหนกไม่รู้จบ
มีเสียงร้องด้วยความกลัวจากสาวกลัทธิสุริยันจันทรา แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ไม่มีใครรอดชีวิต
เพราะพวกเขาถูกดาบกลืนกินไปหมดแล้ว
ใช้ทักษะครั้งเดียวก็ทำลายลัทธิสุริยันจันทราได้
ฉูหนิงซวงตกใจเมื่อเห็นชายคนหนึ่งที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น และทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ในหัวใจของนางอีกครั้ง นี่คือใคร? ทำไมถึงมีทักษะที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้
นารุไม่ใช่คนธรรมดา
แต่ดูอาจารย์ของเขาสิ เขาแข็งแกร่งมาก!
แน่นอนว่าปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงยังคงยืนอยู่ที่เดิม การโจมตีดังกล่าวไม่สามารถทำร้ายเขาได้
ไม่มีความผันผวนในใจของเขาแม้ลัทธิสุริยันจันทราจะตายหมดสิ้น
มันเป็นเพียงกลุ่มของพวกนอกรีต
ในสายตาของเขา คนที่มีสายเลือดชั้นต่ำก็ไม่ต่างจากสัตว์
“อาจารย์” นารุอุทานด้วยความประหลาดใจ “ท่านมาที่นี่ได้ยังไง?”
ลั่วอู๋ยิ้ม “เด็กโง่ เจ้าไม่คิดว่ารองเจ้าสำนักจะให้งานที่อันตรายเช่นนี้กับเจ้าจริง ๆ โดยไม่ตรวจสอบก่อนหรือ?”
นารุตกตะลึง “หมายความว่า…”
“ใช่แล้ว สำนักเฉียนหลงค้นพบลัทธิสุริยันจันทรานี้มานานแล้ว” ลั่วอู๋จ้องไปที่ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงและ กล่าวอย่างเย็นชา “ข้าแค่กังวลว่าจะทำให้งูตื่น ข้าเลยไม่ได้ส่งใครมาสู้”
ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงไม่มีความปรานีในการกระทำของเขาซึ่งจะดึงดูดความสนใจได้อย่างแน่นอน
“เจ้าทำได้ดีมากในการทดสอบครั้งนี้ เฉพาะตัวตนที่พิเศษของเจ้าเท่านั้นที่สามารถนำไปสู่ปรมาจารย์ปีศาจแห่ง หว่านเซียงได้” ลั่วอู๋อธิบายให้นารุฟัง
เขาศึกษาตรรกะของปรมาจารย์ปีศาจแห่ง หว่านเซียงอย่างรอบคอบ แต่จริง ๆ แล้วเขาก็คาดเดาบางอย่างได้ไม่ชัดเจน ดังนั้นเขาจึงได้ข้อสรุปเช่นนั้น
โชคดีที่มันถูกต้อง
นารุได้รับความสนใจจากปรมาจารย์ปีศาจแห่ง หว่านเซียง ดังนั้นเขาจึงสามารถล่อเขาออกมาได้
และตัวตนของปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงก็ยังยืนยันการคาดเดาของเขาด้วย
นารุพยักหน้า “อาจารย์ ข้าเข้าใจ”
เขาไม่ได้โกรธที่เขาถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ
การทดสอบก็คือการทดสอบ ถ้ารู้เหตุและผลอยู่แล้ว การทดสอบจะสำคัญได้ยังไง
นอกจากนี้ อาจารย์ของเขายังไงก็คงแอบตามหลังเพื่อปกป้องเขาอยู่แล้ว
ลั่วอู๋มีความสุขกับนารุ
จากนั้นเขาก็หันหน้ามาและมองปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียง “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาที่โลกได้เลย และยังใช้วิธีกระจอก ๆ เพื่อสร้างลัทธิที่จะรบกวนโลกอีก”
สำหรับการปรากฏตัวของลั่วอู๋ ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็แค่นั้น
มนุษย์ที่อ่อนแอและน่ารังเกียจ
ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงกล่าวว่า “พวกมันเป็นเพียงเครื่องมือของข้าในการฟื้นกำลัง เจ้าฆ่ามันไปก็ไม่สำคัญหรอก”
“แล้วพวกที่ลัทธิสุริยันจันทราคร่าชีวิตไปล่ะ” ลั่วอู๋เลือดขึ้นหน้า
ลัทธิสุริยันจันทราทำการต่าง ๆ อย่างไม่ยั้งคิดยั้งทำ
ทั้งการเผา การฆ่า และการปล้นสะดม
พลเรือนกว่า 200,000 คนถูกจับไป
“ก็แค่เศษเสี้ยวหนึ่ง” ปรมาจารย์ปีศาจแห่งหว่านเซียงเยาะเย้ย “ถือเป็นเกียรติตลอดชีวิตของพวกเขาด้วยซ้ำที่สามารถเป็นพลังงานเพื่อฟื้นพลังของข้าด้วยชีวิตของพวกเขา”
ในสายตาของลั่วอู๋มีแต่จิตสังหาร และเขาคำราม “สารเลว!”
ทันใดนั้น เขตแดนแห่งดาบก็เปิดออก
ปราณดาบที่ไร้ที่สิ้นสุดระเบิดออกมา
YOU MAY ALSO LIKE
