お兄ちゃん大嫌い หนูเกลียดพี่ชายที่สุดเลย - ตอนที่ 1 ระยะห่างของสองพี่น้อง
“กลับมาแล้ว”
เสียงกลอนประตูดังขึ้นแล้วประตูก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายผมดำตาสีแดงเข้มเข้ามาในบ้าน
มาโมรุถอดรองเท้าไว้ที่ชั้นวางแล้วรีบตรงไปที่ห้องครัว เพื่อที่จะทำอาหารเย็นสำหรับครอบครัว แต่พอไปถึงก็พบน้องสาวของเข้านั่งในห้องอยู่ก่อนแล้ว
“ยูกิ ทำอะไรอยู่หรอ” มาโมรุถาม
“ก็แค่ทำการบ้าน “
“ยากไหม อยากให้พี่ช่วยรึเปล่า”
“อยู่เงียบๆไปเลย หนูต้องใช้สมาธิ”
“งั้น อยากกินอะไรมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก ยังไม่หิว”
“จะดีหรอ พึ่งกลับมาจากโรงเรียนไม่ใช่หรอ”
หลังจากที่มาโมรุพูด ยูกิก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร เพียงแต่จดจ่อกับการทำการบ้านทำให้บรรยากาศในห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน
มาโมรุที่ไม่ได้รับคำตอบจากยูกิ ก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อยแต่เขาก็ทำได้แค่ยิ้มด้วยใบหน้าอ่อนโยนให้
“งั้นเดี๋ยวพี่ทำอาหารให้นะ อย่าลืมกินด้วยล่ะเดี๋ยวจะปวดท้องเอา”
หลังจากที่จบคำพูดมาโมรุได้มุ่งตรงไปที่เคาน์เตอร์ทำอาหาร และเริ่มทำอาหารสำหรับทั้งครอบครัวแบบทุกครั้ง
บนเคาน์เตอร์ทำอาหาร ของทุกอย่างถูกวางอย่างเป็นระเบียบ มาโมรุ เปิดหน้าต่างเพื่อให้ควันระบายออกในขณะทำอาหาร ในระหว่างทำอาหาร กลิ่นอาหารที่มาโมรุกำลังทำอยู่ ส่งไปถึงยูกิที่กำลังจดจ่ออยู่กับการบ้าน
กลิ่นของอาหารทำให้ยูกิ รู้สึกหิวและเริ่มไม่มีสมาธิกับการบ้าน
“หนูไปแล้วนะ พี่ทำให้หนูไม่มีสมาธิ”
“ขอโทษนะ อาหารของพี่ ดูน่ากินเกินไปสินะ” มาโมรุพูดติดตลกพร้อมขำแห้ง
ยูกิลุกขึ้นไม่แม้แต่จะสนใจคำพูดของมาโมรุและจากไปยังห้องของเธอ
(น่ารำคาญจริงๆพี่คนนี้ ทำไมต้องพยายามเข้าหาเราขนาดนี้ด้วยนะ)
“เดี๋ยวสิยูกิ ไม่มากินข้าวเย็นก่อนหรอ เดี๋ยวข้าวเย็นจะเสร็จแล้วนะ”
มาโมรุพยายามเรียกน้องสาวกลับมาแต่ก็ไร้การตอบกลับใดๆ
มาโมรุที่คิดว่าในที่สุดก็จะได้คุยกับน้องสาวดีๆแล้วแต่กลับไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ในใจของมาโมรุมีความรู้สึกเสียดายและเสียใจที่ไม่ได้คุยกับน้องสาวดีๆซักที
(มันก็ตั้งนานแล้วสินะที่ยูกิไม่ยอมคุยกับเรา ตั้งแต่ตอนที่เราได้รับเลี้ยงจากพ่อแม่ของบ้านนี้ตอนแรกๆยูกิก็ยอมคุยกับเราอยู่หรอก แต่ตั้งแต่เราเข้าโรงเรียนชื่อดังไปยูกิก็ไม่ยอมคุยและทำท่าเหมือนไม่ชอบเราอยู่ตลอดเลย)
(เฮ้อ…..จะมีซักวันไหมนะที่เราจะได้สนิทกับยูกิน่ะ)
มาโมรุหยุดความคิดของเขาและกลับไปจัดเตรียมจานและวางจานบนโต๊ะครอบครัวพร้อมกับจัดแต่งโต๊ะทานอาหาร
(วันนี้ยูกิคงจะไม่ออกห้องเหมือนเดิมแน่เลย งั้นเราเตรียมอาหารเฉพาะให้ยูกิดีไหมนะ)
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำครอบครัวทุกคนกลับบ้านมาจนครบและกินข้าวด้วยกันโดยที่ไม่มียูกิ ระหว่างกินข้าวมีการสนทนากันเล็กน้อย
หลังจากมาโมรุกินข้าวกับครอบครัวโดยที่ไม่มีน้องสาวมาโมรุได้นึกถึงน้องสาวของเขาว่าจะหิวรึเปล่า
สิ้นสุดความคิด มาโมรุก็ได้เตรียมอาหารจานพิเศษให้กับยูกิ
พร้อมกับจัดแต่งจานอย่างสวยงามบนจานมีกระดาษที่มีข้อความเขียนไว้ว่า
-อย่าลืมกินด้วยนะจะได้ไม่ปวดท้อง ขอโทษที่ทำให้อารมณ์เสียนะ –
– จากพี่ชาย-
แล้วมาโมรุก็เดินตรงไปที่หน้าห้องของยูกิ
“ยูกิ อยู่ไหม”
มาโมรุ เรียกน้องสาวของเขาแต่ไม่มีการตอบกลับใดๆ
“งั้นพี่วางข้าวไว้หน้าห้องนะ อย่าลืมมากินด้วยล่ะ”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงปลดล็อคประตู ประตูถูกเปิดออกต่อหน้ามาโมรุเผยให้เห็นยูกิในชุดนอน ตัวและผมสีดำยาวที่เปียกน้ำ เดาได้ว่ายูกิพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ
“มีอะไร”
“พี่แค่เอาอาหารมาให้น่ะ”
“หรอ ขอบใจนะ แต่ทีหลังไม่ต้องก็ได้หนูทำกินเองได้”
“แต่ยูกิพึ่งจะกลับมาจากโรงเรียนเองนี่ ให้พี่ทำให้ไม่ดีกว่าหรอ”
“ตัวเองนั่นแหละ พึ่งกลับมาจากทำงานแต่มาทำงานบ้านทันทีเลย คงจะพยายามเอาใจพ่อแม่ใหญ่เลยสิ”
“พูดอะไรน่ะยูกิ พี่แค่อยากจะช่วย…….”
“เงียบไปเลย! หนูน่ะ ไม่ชอบพี่ที่สุดเลย เพราะงั้นเลิกมายุ่งกับหนูได้แล้ว”
ยูกิตะคอกใส่พี่ชาย ทำให้ทุกคนในบ้านได้ยินสิ่งที่ยูกิพูดกันหมด
ยูกิที่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไปก็หยิบข้าวที่มาโมรุทำเข้าห้องไปและล็อคประตู ทิ้งให้มาโมรุอยู่หน้าห้องคนเดียว
