อ่านนิยาย -

จากบรรยากาศตึงเครียดได้หายไปทันที หลังจากที่วู่หยานเอารูปภาพขึ้นมา

แม้กระทั้งมุกิโนะที่แข็งแกร่งจนสามารถเเมินเฉยเลเวล5มิโคโตะและจัสจ์เมนท์คุโรโกะยังยิ้มค้าง ส่วนสาวๆในทีมเธอต่างก็มีอาการหวาดกลัว

มองดูITEMที่หน้าถอดสีโดยไม่กล้าผลีผลามทำอะไร นี่ทำให้สาวๆคนอื่นงุนงง

“นี่มันสถานการณ์อะไรกัน…..” ใกล้กัน ซาเต็นพูดสิ่งที่อยู่ในใจทุกคนออกมา

วู่หยานยังคงยิ้มต่อไป ในมือถือรูปภาพหลายใบ เวลาที่เขาโบกพวกมันแต่ล่ะทีก็ทำให้ มุกิโนะ คินุฮาตะ เฟรนด้า และ ทาคิสึโบะ ต่างหัวใจแทบวาย

‘ไอ้บ้า ระวังหน่อยสิเฮ้ย! ถ้ามีใครเห็นเข้าชื่อเสียงพวกเราได้เละป่นปี้แน่!!’

“ไอ้หนูบัดซบ!!” มุกิโนะหยุดพลังอย่างขมขื่น บอลแสงรอบตัวเธอก็หาย ทำให้อุยฮารุ คุโรโกะ และ ซาเต็น โล่งอก

เพราะยังไงซะ บอลนั้นมันก็เหมือนกับดาบที่กำลังจ่อหัวพวกเธออยู่ ถ้ามันยังไม่หายไปพวกเธอก็ไม่อาจลดการป้องกันลงได้……

แต่ทางวู่หยานเมื่อเห็นมุกิโนะถอนพลังกลับไปเขาก็หัวเราะออกมาทันที รูปภาพในมือเขาหายไป ทำให้มุกิโนะที่กำลังวางแผนชิงเอามาต้องล้มไม่เป็นท่า…….

มุกิโนะกวาดมองทุกคนอย่างเย็นชา ก่อนจะมาหยุดจ้องที่วู่หยานนานเป็นพิเศษ ราวกับจะจดจำใบหน้าเขาในใจ

“ยังเร็วไปที่แกจะดีใจ!!” มุกิโนะพูดอย่างเย็นชาขณะมองวู่หยาน “ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะจัดการกับแกไม่ได้ แต่ใครบางคนจะมาจัดการแกเอง!!”

ได้ยินแบบนี้ รอยยิ้มของวู่หยานก็พังทลายทันทีเขาขมวดคิ้ว ส่วนสาวๆคนอื่นที่คิดว่าเรื่องจบแล้วต่างก็ประหลาดใจกับคำพูดเธอ “หมายความว่ายังไง….”

มุกิโนะหัวเราะแต่มันไม่มีอารมรณ์ขำในน้ำเสียงเธอเลย “แกคิดว่าการที่มาทำลายแผนระดับสูงแบบนี้ แล้วพวกมันจะส่งแค่พวกฉันมางั้นหรือไง?”

วู่หยานหรี่ตาด้วยสีหน้าจริงจัง “เธอรู้แผนนั้นด้วย?”

‘แผน’ คำนี้ทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องงุนงง แต่มันทำให้มิโคโตะตกใจ

เพราะยังไงตัวเธอก็เกี่ยวข้องกับแผนระดับสูงอยู่อย่างหนึ่ง และที่วู่หยานจะไปทำลายในช่วงนี้ก็มีแค่อย่างเดียวคือ ‘แผนเลเวล6!’

มิโคโตะย้ายสายตามาที่มุกิโนะทันที ขณะที่คนอื่นพยายามทำความเข้าใจกับบทสนทนา มีเพียงแค่อิคารอสที่รู้เรื่องว่าวู่หยานกับมุกิโนะพูดอะไรกันอยู่ สำหรับแอสเทรีย เพราะนิสัยเธอมันเชื่อถือไม่ได้ เขากลัวว่าเธอจะไปทำให้เรื่องยุ่งขึ้นวู่หยานเลยไม่ได้บอกอะไรเธอไป

ในเวลานี้ มิโคโตะกลายเป็นเงียบไป เธอไม่คิดเลยว่า เมลท์ดาวน์เนอร์ จะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย!

ยิ่งกว่านั้น ดูจากที่พวกเขาพูดทำให้เธอมั่นใจพอสมควรกว่าวู่หยานไปรู้จักมุกิโนะก็เพราะแผนนี้!

มุกิโนะหัวเราะ ครั้งนี้เป็นการหัวเราะด้วยความสุขของจริง ถึงแม้จะไม่สามารถจัดการวู่หยานได้ แต่การที่ทำให้สีหน้ามันเปลี่ยนได้สำหรับเธอแคนี้ก็มีความสุขแล้ว

“ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพวกเบื้องบนมันคิดอะไรกันอยู่ ฉันเองก็รู้เรื่องข้างในไม่มากนักหรอกนะ แต่การที่มันมาสั่งพวกฉัน นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าพวกมันไม่ต้องการให้เรื่องนี้แดงออกไป…..”

ได้ยินคำพูดเธอ วู่หยานก็ไม่รู้ว่ามันเรื่องจริงหรือโกหก จึงทำได้แค่จ้องเธอ เขาไม่เชื่อว่ายัยมุกิโนะจะพูดเรื่องออกมาเพียงแค่ต้องการให้เขารู้สึกกลัว

เห็นวู่หยานไม่ตอบสนอง ทำให้มุกิโนะหยุดหัวเราะอันไร้แก่นสารนี่ ก่อนจะพูดกับวู่หยานด้วยน้ำเสียงเข้มๆ “ในเมื่อแกได้สร้างเรื่องโครตยุ่งยากให้พวกมัน พวกเราที่ล้มเหลวไปมันก็แค่ทำให้ศัตรูที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ามาหาแกเท่านั้น!”

วู่หยานก้มหน้าแล้วยิ้มขมขื่น…..

เขาเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ถึงจะเข้าใจแล้วมันยังไงล่ะ? มันเป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นที่เขาจะเจอกับศัตรูที่เธอว่า แล้วมันต่างยังไงการที่ได้เจอเร็วเจอช้า?

ในทางตรงกันข้าม วู่หยานได้เตรียมตัวรอไว้อยู่แล้ว!

“ไม่ว่ายังไง มีแค่เรื่องนี้เท่านั้น! ที่ฉันจะไม่มีทางถอยอย่างเด็ดขาด!”

ความคิดแวบผ่านสมอง ก่อนที่เขาจะเผลอพูดออกมาเสียงดัง ทำให้คนอื่นๆอึ้ง

มิโคโตะหัวเราะ ถึงแม้จะแค่เล็กน้อย แต่นี่ก็แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกเธอแล้ว มิโคโตะเดินไปยืนด้านข้างวู่หยานอย่างเงียบๆ แล้วจ้องมุกิโนะคู่ไปกับวู่หยาน

เธอได้แสดงจุดยืนของตัวเองแล้ว!

“คุณพี่ (รุ่นพี่มิโคโตะ)…..” คุโรโกะ อุยฮารุ และ ซาเต็น ยืนอึ้งมองมิโคโตะที่จู่ๆก็เดินไป ตอนนี้ต่อให้พวกเธอโง่ขนาดไหน จากคำพูดทุกคำของมุกิโนะ พวกเธอก็พอจะรู้เรื่องบ้างเล็กน้อยแล้ว

ดูเหมือนวู่หยานจะไปขัดขวางแผนบางอย่างของพวกคนระดับสูง และอันดับ4ตรงหน้าก็ถูกส่งมาเพื่อจัดการกับวู่หยาน!

แต่พวกเค้าดูเหมือนจะไม่คิดปล่อยวู่หยานไป และจะส่งคนอื่นมาจัดการเขาอีก…..

และการกระทำของมิโคโตะก็บอกเป็นนับๆว่าเธอจะช่วยเขา!

มุกิโนะตกใจ ก่อนจะทำเสียงจมูกอย่างเย็นชา “การตัดสินใจของแกคู่ควรให้ชมอยู่หรอก แต่แกมีความมั่นใจที่จะจัดการกับพงกเราและกลุ่มอื่นพร้อมกัน?”

“คำสั่งที่พวกเราได้รับยังไม่ถูกยกเลิกนะ….”

ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ยิ้ม “เหรอ? จะรอนะ!”

“นี่แก…..” มุกิโนะประหลาดใจเมื่อเห็นสีหน้าเขาไม่กลัวเลย ก่อนจะกัดฟันด้วยความรู้สึกหงุดหงิด จากนั้นหันหหน้าไปทางอื่น

“หวังว่าถึงตอนนั้น แกจะยังมั่นใจอยู่แบบนี้นะ!”

“มั่นใจนะมันมีแน่อยู่แล้ว แต่มันจำเป็นต้องเตรียมตัวด้วยน่ะนะ…..”

วู่หยานยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะมองมุกิโนะ แล้วพูดคำพูดที่แฝงความนัยไป “ไม่รู้ว่า คุณผู้หญิงมุกิโนะ จะเต็มใจให้เวลาพวกเราเตรียมตัวหรือเปล่านะ…..”

“หนูบัดซบ!” ใบหน้าของมุกิโนะมืดมนอีกครั้ง แต่ว่า ‘สิ่งนั้น’ ยังอยู่ในมือของอีกฝ่าย เธอไม่มีทางปฏิเสธได้

มุกิโนะมองตาขวางไปทีด้วยความไม่เต็มใน ก่อนจะทำเสียง ‘เฮอะ!’ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “สบายใจได้ ต่อให้พวกฉันไม่ให้ข้อมูลไป การที่อีกฝ่ายจะหาแกเจอมันก็แค่เรื่องของเวลเท่านั้น……”

คำตอบอ้อมๆ ที่ว่าพวกเธอจะไม่ให้ข้อมูลของวู่หยาน แต่ถ้าอีกฝ่ายเจอตัวเขา มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเธอ (@สงสัยเจ้แกกลัวโดนปล่อยรูปจริง555)

แต่ว่า นี่ก็ทำให้วู่หยานพอใจแล้ว ตราบใดที่ให้เวลาเขา เมื่อเขาหาฮินางิคุเจอเมื่อไหร่ หลังจากนั้นเขาก็จะได้ทุ่มพลังทั้งหมดมาจัดการเรื่องนี้!

มุกิโนะหันหลัง แล้วพูดทั้งๆแบบนี้กับวู่หยานว่า “ให้ฉันดูหน่อยสิว่าใครจะเก่งกว่ากัน ระหว่างหนูที่ขุดเจาะเก่ง กับพวกมันที่ดมกลิ่นตามหาคนเก่งราวกับหมาล่าเนื้อ!”

จากนั้น เธอก็เดินผ่าน คินุฮาตะ เฟรนด้า และ ทาคิสึโบะไปที่ทางออก…..

“หมาจมูกดี ‘หมาล่าเนื้อ’ งั้นเหรอ……” คำพูดของมุกิโนะ เรียกความสนใจของวู่หยานได้จริงๆ

จมูกหมา? หมาล่าเนื้อ? อย่าบอกนะว่าคนที่พวกมันส่งมาจะเป็น……

ถ้าเกิดเป็นเจ้านั้นจริงๆล่ะก็ เหอะๆ ฆ่าแม่งเลย!

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งได้ วู่หยานก็ตัดสินใจทันที โดยไม่แม้แต่จะลังเล!

“เฮ้ คุณ ช้าก่อน…..” คุโรโกะ เห็นพวกมุกิโนะวางแผนจะเดินจากไป เธอก็คิดจะไปหยุดทันที แต่ทว่ามิโคโตะกลับจับไหล่เธอไว้แล้วส่ายหน้า ทำให้คุโรโกะต้องถอยกลับมาอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่

คินุฮาตะมองวู่หยานที แต่เมื่อโดนวู่หยานจ้องกลับ เธอก็หดหัวไป ก่อนจะทำเป็นใจกล้า

“นายโครตล้างคอรอฉันได้เลยค่ะ! สักวันหนึ่ง ฉันจะต้องโครตแก้แค้นคุณให้ได้!!”

ตะโกนใส่เสร็จ เธอก็หันหลังวิ่งอย่างไม่ลังเล เฟรนด้ามองมุกิโนะกับคินุฮาตะอย่างปลงๆ ก่อนจะหันไปหัวเราะแห้งๆให้วู่หยานที แล้ววิ่งตามไป

ทาคิสึโบะจ้องวู่หยานอย่างจริงจัง จากนั้นก้มหน้าลง แล้วเดินหลังตามหลังพรรคพวกไป……