- ตอนที่ 172 ไอเท็มพิเศษ ข้อมูลจากระบบล่ะ!
ยามเมื่อคนเราได้พบเจอคนรู้จักโดยบังเอิญก็มักจะมีความสุขเสมอ อย่าดูที่วู่หยานทำสีหน้าขมขื่น จริงๆแล้วเขาก็มีความสุขมากที่ได้มีโอกาศเจอฮินางิคุอีกครั้ง ตอนนี้พวกสาวๆกำลังยุ่งวุ่นวายกับการแนะนำตัวกันอยู่โดยลืมคนๆหนึ่งที่ยังคงนอนครางด้วยความเจ็บปวดออกมาเป็นระยะที่พื้นเสียสนิทเลยแล……..
หลังจากแนะนำตัวกันไป ฮินางิคุก็กลายเป็นคุ้นเคยกับ คุโรโกะ ซาเต็น และ อุยฮารุ แล้ว ส่วนทางพวกคุโรโกะเองตอนที่ได้เจอฮินางิคุพวกเธอก็รู้สึกเป็นมิตรทันที นั่นเป็นเพราะพวกเธอค้นพบว่า แอนตี้สกิลที่ทั้งโดดเด่นที่สุดและอายุน้อยที่สุดตรงหน้าพวกเธอนี่มีนิสัยที่แทบไม่แตกต่างจากมิโคโตะเลย……
โดยเฉเพาะ ซาเต็น ที่ชื่นชอบฮินางิคุเป็นพิเศษ เธอทั้งงดงาม แต่กลับมีนิสัยที่เป็นกันเองกับคนอื่นมากๆ แล้วตอนนี้เธอยังเป็นคุณครูแล้วด้วยทั้งๆที่อายุน้อยแค่นี้ แถมอาชีพเสริมเธอยังเป็นถึงเจ้าหน้าที่พิเศษแอนตี้สกิล และที่สำคัญที่สุดเลยคือเธอเป็นแค่เลเวล0!
นี่ทำให้ ซาเต็น กลายเป็นแฟนคลับ ฮินางิคุ ไปโดยปริยาย!
“จริงสิ ทำไมนายถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ?” ฮินางิคุมองพวกวู่หยานด้วยสีหน้าสงสัย เธอรรู้แล้วว่าวู่หยานถูกส่งไปไกลถึงโรงเรียนเขต7 แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงได้มาเขต13นี้ได้? แถมยังมาได้ตรงจังหวะสุดๆ
ได้ยินแบบนี้ พวกเธอจึงหันไปมอง อุยฮารุกับอิคารอส แล้วอธิบายให้ฮินางิคุฟัง เธอถึงรู้ว่าอุยฮารุเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเน็ตเวิร์ค!
“สุดยอดไปเลย! คุณอุยฮารุ!” ฮินางิคุไม่งกคำชมแม้แต่น้อย ทำอุยฮารุก้มหน้าลงด้วยใบหน้าเขินอาย
“มะ…ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ รุ่นพี่อิคารอสต่างหากที่สุดยอดน่ะ….” พูดถึงตรงนี้ อุยฮารุก็หันไปมองอิคารอสที่ยืนอยู่ข้างกายวู่หยานด้วยสีหน้าชื่นชม
“สามารถใช้โน๊ตบุ๊คเล็กๆควบคุมกล้องวงจรปิดทั่วทั้งเขต13ได้โดยที่ไม่มีใครสักคนจับได้เนี่ย! ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆค่ะ!!”
ใช่แล้ว เหตุผลที่พวกเขาหาฮินางิคุเจอ เป็นเพราะ อิคารอส!
อิคารอสมีระบบประมวลผลที่สุดยอดมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอที่ออกมาจากซินแนพส์ที่ซึ่งคิดค้นสิ่งประดิษฐ์แปลกๆออกมา ดังนั้นการแฮคจัดการเครือข่ายระดับนี้จึงไม่ต่างอะไรจากของเด็กเล่น
ในขอบเขตนี้ นอกจากยัยนิมพ์ที่ต่อสู้ไม่ได้แล้ว นับว่าอิคารอสแข็งแกร่งที่สุด!
ส่วนแอสเทรีย? ไม่ต้องพูดถึงทางด้านคอมหรอก เอาแค่ตอนเดินเธอไม่หกล้ม กับตอนกินไม่ติดคอตายก็บุญหัวแล้ว…….
ฮินางิคุรู้เกี่ยวกับอิคารอสอยู่แล้ว ดังนั้นตอนที่ได้ยินคำพูดอุยฮารุ เธอจึงเอามือไปตบไหล่อุยฮารุที่กำลังทำสีหน้างุนงง แล้วพูดด้วยความจริงใจ
“คุณอุยฮารุ จะดีกว่าถ้าไม่เอาตัวเองไปเทียบกับอิคารอสนะ มันไม่แฟร์กับเธอมากเลย!”
อุยฮารุพยักหน้าเหมือนเข้าใจแต่จริงๆไม่เข้าใจ แต่เธอก็เก็บเครื่องหมายเควสชั่นมาร์คที่ลอยเต็มหัวเธอไป
“แล้ว จะเอายังไงกับเจ้านั่นดี?” วู่หยานเตะใส่กาคุโอที่ยังลุกไม่ขึ้นที่พื้นไปหนึ่งที แล้วถามฮินางิคุ
ภายใต้คำอธิบายฮินางิคุ พวกเขาจึงรู้แล้วว่าผู้ชายที่ชื่อกาคุโอนี่ มันทำเรื่องงามหน้าอะไรลงไปบ้าง
โดยเฉพาะมิโคโตะ สายตาที่มองกาคุโอนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจที่มากเสียจนยากจะปกปิด ตัวเองต้องตกเป็นเหยื่อของแผนการโคลนนิ่ง ดีเอ็นเอก็ถูกเอาไปทำเป็นชิ้นส่วนทดลอง ดังนั้นมาเจอกาคุโอที่ไม่เห็นค่าชีวิตของคนอื่นแบบนี้ ทำให้มิโคโตะเกลียดชังแบบสุดๆ!
“หรือก็คือเจ้าสิ่งน่ารังเกียจนี่เป็นตัวการที่ควบคุมแอนตี้สกิลพวกนี้ยังงั้นสินะคะ?” คุโรโกะกวาดสายตามองรอบๆ หลังจากนั้นมองมันสมองนั่นแล้วขมวดคิ้ว
“อุยฮารุมีวิธีทำให้แอนตี้สกิลพวกนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมคะ?”
“ขอลองก่อนค่ะ…..” สีหน้าอุยฮารุไม่มีความมั่นใจมาก นี่ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะที่เธอถนัดจริงๆจะเป็นด้านเน็ตเวิร์ค ไม่ใช่อุปกรณ์ควบคุมอะไรพวกนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีความมั่นใจ
ฮินางิคุพูดขอบคุณอุยฮารุก่อนจะหันมามองวู่หยานที่กำลังมองหัวสมองนั่นด้วยสีหน้างุนงง เธอจึงตีเขาไปที่หนึ่งด้วยความไม่พอใจ
แต่ทว่าวู่หยานก็ไร้การตอบสนองอย่างสิ้นเชิง เวลานี้เขากำลังช็อคกับเสียงประกาศของระบบที่ดังขึ้นในจิตใจ…….
“ปี๊บ! ตรวจพบไอเท็มพิเศษ ‘Control Brain’! ภายใต้การวินัจฉัยของระบบ ไอเท็มนี้สามารถนำไปปลดผนึกไอเท็ม ‘คริสตัลลึกลับ’ ที่อยู่กับยูสเซอร์ได้! ระบบขอแนะนำให้ยูสเซอร์เก็บมัน!”
เป็นเพราะเสียงของระบบนี้ ทำให้วู่หยานจ้องมองมันสมองที่ไม่ดีต่อสายตานั่นด้วยสีหน้าโง่งม
คริสตัลลึกลับ! ที่ได้มาจากโลกฮายาเตะ! ถ้าไม่ใช่เพราะระบบเอ่ยถึงมัน เขาคงลืมมันไปแล้ว!
วู่หยานยังคงจำได้ว่า แม่อิซึมิพูดไว้ว่าข้างในคริสตัลนี้ ได้ผนึกสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งมากไว้อยู่!
แล้วตอนนี้ระบบกลับมาบอกเขาว่าไอ้สมองตรงหน้านี่สามารถปลดผนึกคริสตัลลึกลับได้ แน่นอนว่าต้องทำวู่หยานอึ้งไปอยู่แล้ว
คงไม่ใช่ว่าพอเจ้าโยไคนี่ออกมา ตูก็ต้องออกไปสู้กับมันหรอกนะ? คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกเนอะ?
คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็ทำเป็นใจเย็นไม่ไหวอีกต่อไป เห็นอุยฮารุเดินเข้าไปใกล้สมอง วู่หยานรีบส่งเสียงออกไปด้วยความรีบร้อน
“เดียวก่อน! อุยฮารุ!”
ได้ยินเสียง อุบฮารุก็ชะงักเท้าก่อนจะหันไปมองวู่หยานด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอคะ? รุ่นพี่วู่หยาน……”
พวกเธอหันมามองวู่หยานกันหมด พวกเธอไม่คิดหรอกว่า เขาไม่ต้องการช่วยคนอื่น โดนสายตาหลายคู่จ้องทำวู่หยานหน้าแข็งค้าง เมื่อกี้เห็นอุยฮารุเดินเข้าไปไกล้มันเขาเลยเผลอเรียกออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ มันไม่ได้มีความหมายอื่นอะไรเลย……
“เอ่อ ไม่มีอะไร เธอไปต่อได้เลย…..” เวลานี้วู่หยานทำได้แค่ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน สาวๆคนอื่นได้ยินก็กรอกตามองบนใส่เขา ฮินางิคุกับมิโคโตะเองก็คิดว่าหยานมันเล่นอะไรแผลงๆอีกแล้ว……
ต้องพูดเลยว่าอุยฮารุนั่นมีความสามารถทางด้านนี้จริงๆไม่นานนักเธอก็ทำให้เส้นสายที่เชื่อมติดกับต้นคอของพวกแอนตี้สกิลหลุดออกมาได้
ฮินางิคุถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาพวกเขา ต้องอย่าลืมว่าก่อนหน้านี้เธอเล่นไปปลดข้อต่ออีกฝ่ายเพื่อหยุดไม่ให้พวกเขาโจมตีเธอ ดังนั้นตอนนี้ข้อต่อของพวกเขาแค่มองก็ชวนให้รู้สึกเจ็บแทนแล้ว……
วู่หยานเอามือวางบนแทงค์ที่มีสมองอยู่ข้างใน จากนั้นโบกมือวูบเก็บมันเข้าแหวนมิติไปเลย โดยไม่ถามความเห็นของคนอื่น นี่ทำให้คุโรโกะ อุยฮารุ และซาเต็นช็อค
“นี่นายคิดจะทำอะไรกับเจ้าสิ่งนั้น…….”
“เชี่ยอะไรวะเนี่ย!!!” กาคุโอที่แต่เดิมนอนเป็นศพอยู่ที่พื้น เมื่อเห็น Control Brain หายไปก็กลายเป็นตื่นตระหนกรีบร้องออกมาทันทีโดยไม่สนใจความเจ็บ
“สิ่งประดิษฐ์ของฉันล่ะ? แกเอามันไปไว้ที่ไหนกันห๊ะ!!!” กาคุโอทำหน้ายังกับเจอวันสิ้นโลก แล้วเอื้อมออกมาโดยคิดที่จะบีบคอวู่หยาน!
วู่หยานขมวดคิ้ว ยกขาถีบกาคุโอจนร่วงไปลงนอนกับพื้น แล้วเสียงเย็นชาว่า “แกคิดเหรอว่าพอได้เข้าไปในคุกแล้วยังจะสามารถเก็บไอ้สิ่งประดิษฐ์นี่ได้อีกน่ะ?”
สีหน้ากาคุโอเปลี่ยนไปมามองวู่หยาน ผ่านพักนึงจึงกัดริมฝีปากแล้วกำหมัดทุบที่พื้น “บัดซบ!! บัดซบที่สุด!! ทั้งๆที่คิดจะสั่งสอนบทเรียนให้ไอ้คิฮาระแท้ๆเชียว! แม่งเอ้ย!”
“คิฮาระ!” วู่หยานร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ คิฮาระชื่อนี้กับเมืองแห่งการศึกษาแล้วนับว่าเป็นอะไรที่ซีเรียสมาก คนอื่นยังต้องแคร์ แล้ววู่หยานจะจำไม่ได้ได้ยังไง?
“นายเพิ่งพูดว่าคิฮาระใช่ไหม?!” วู่หยานกระชากคอเสื้อกาคุโอแล้วถาม
“ใช่! เป็นมันไอ้บัดซบนั่น!” บางทีอาจเป็นเพราะรู้ว่าตัวเองไม่อาจแก้แค้นคิฮาระได้อีกแล้ว กาคุโอจึงตะโกนใส่วู่หยานด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว “เป็นเจ้านั่น! ที่มาดูถูกสิ่งประดิษฐ์ของฉัน!!”
วู่หยานโยกหัวหลบน้ำลายที่กระเด็นออกมาจากปากกาคุโอ แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “คิฮาระที่นายพูดมันหมายถึงคิฮาระไหน?”
“จะเป็นใครไปได้อีก! นอกจาก คิฮาระ อามาตะ!!” พูดถึงชื่อนี้ น้ำเสียงของกาคุโอก็กลายเป็นเกลียดชังอย่างถึงที่สุด “ต่อให้ฉันจำชื่อตัวเองไม่ได้ แต่ก็ไม่มีวันลืมชื่อนี้แน่!!”
ฉันเอง!!!
วู่หยานปล่อยมือออก ทำให้กาคุโอทรุดลงไปนั่งในท่าคุกเข่าที่พื้นจากนั้นเขาก็ยืนมองมันเงียบๆ สาวๆคนอื่นเองก็ตระหนักได้ถึงบางอย่างจึงพากันมองกาคุโอ
“เจ้านั่นปกติแล้วมักจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้มันเป็นบ้าอะไร ถึงได้พากลุ่มคนออกตามหาอะไรบางอย่างไปทั่วทุกที่แบบนี้…….”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็หรี่ตาลง เขาได้ยินสิ่งที่ช่วยยืนยันความคิดตัวเองแล้ว
ครั้งก่อน ที่มุกิโนะบอกว่าจะมีคนกลุ่มใหม่มาจัดการกับเขา ต้องเป็น คิฮาระ อามาตะ แน่! กับกลุ่มสุนัขล่าเนื้อของมัน!
ก่อนหน้านี้เขาได้ไปทำลายแผนการของอเลสเตอร์ และตอนนี้หมาบ้าก็ได้ออกมาตามล่าเขาแล้ว…….
@ตระกูล คิฮาระ คือตระกูลสุดโหดคู่ค้ำฟ้าแห่ง Index และ เมืองแห่งการศึกษา ตระกูลนี้มีแต่พวกบ้าวิทยาศาสตร์กันทั้งนั้น
