- ตอนที่ 174 อิคารอสเขินอาย! และยามเช้าที่สั่นสะเทือนล่ะ!
ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ผลของน้ำยาฟื้นสภาพนั้นมันก็มหัศจรรย์จริงๆ มองดูมิซากะคนน้องที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาคนแล้วคนเล่า ทำให้วู่หยานยิ้มไม่หุบด้วยความสุขไปตลอดทั้งช่วงเย็น
ในเวลานี้ วู่หยาน คิดว่าหนึ่งล้านแต้มไอเท็มที่เสียไป มันช่างคุ้มค่าจริงๆ!
ผ่านช่วงเย็นไป มิซากะคนน้องมากกว่า9,000คนก็ได้ถูกวู่หยานชุบชีวิตขึ้นมาทั้งหมดเรียบร้อย!
เมื่อวู่หยานชุบพวกเธอแล้ว เชาก็ใช้ น้ำยาแห่งชีวิต มารักษาร่างกายที่มีอายุไขเพียงไม่กี่ปีของพวกเธอให้กลับมาเป็นปกติ จากนั้นก็จับใส่เข้าไปใน อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต!
มิซากะคนน้องเกือบหมื่น ภายใต้การร่วมด้วยช่วยกันของวู่หยาน ฮินางิคุ อิคารอส และแอสเทรียก็ได้กลับมามีชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไปแล้ว!
เมื่อรักษามิซากะคนสุดท้ายเสร็จ และนำเธอเข้าไปไว้ใน อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต วู่หยานก็รู้สึกได้ถึงความสำเร็จอันมหาศาล!
ช่วยพวกเธอมาได้เกือบ50% แล้วแบบนี้จะไม่ให้วู่หยานรู้สึกถึงความสำเร็จ? ในเวลานี้วู่หยานเกิดแรงกระตุ้นที่บอกให้ตัวเองไปช่วยพวกเธอให้หมดซะเดียวนี้เลย
แต่เขาก็ข่มกลั้นมันไว้ ไม่งั้นถ้าเขาใจร้อนเกินไป มันมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะอเลสเตอร์จะรู้ตัวตนของตนเอง
ถ้าเกิดอเลสเตอร์มันมีดีแค่กองทัพอันทรงพลัง วู่หยานจะไปลังเลเลยที่จะเผยตัว แต่สิ่งที่น่ากลัวจริงๆของอเลสเตอ์มันอยู่ที่มันสมองระดับพระเจ้า!
ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าถ้าเกิดเผยตัวให้อเลสเตอร์เห็นล่ะก็ ตัวเขาจะโดนมันชักใยให้ไปพัวพันกับเรื่องวุ่นวายต่างๆเหมือนไอ้หัวเม่น(โทวมะ)ก็ได้…….
วู่หยานคิดนะว่าตัวเองไม่ได้หัวอ่อนเชื่อคนง่ายเหมือนโทวมะ แต่ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามเป็นถึงอเลสเตอร์ เขาก็ไม่มั่นใจเลยสักนิด…..
ดังนั้นตอนนี้ ยังเร็วไปที่จะมาสบายใจ เพราะยังมีมิซากะคนน้องอีกมากมายที่ยังไม่ได้ช่วย และทุกๆวันก็จะมีพวกเธอบางคนที่ต้องตาย……
แต่ถึงยังงั้น วู่หยานก็ยังแฮปปี้มากๆที่สามารถชุบเหล่าน้องสาวขึ้นมาได้ แฮปปี้ถึงขนาดกลับไปนอนหลับฝันดีที่ไม่ได้เจอมานาน
ทว่าความสุขมันมักจะมาเร็วและไปเร็วเสมอ เช้าวันต่อมาเมื่อ วู่หยาน ตื่นนอนขึ้นเขาก็ต้องพบกับ……..
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาสเตอร์”
“เฮ้ย! อิคารอส! ทำไม…ทำไมเธอถึงได้มานอนบนตัวฉันได้เนี่ย!”
ด้วยความตื่นตระหนก วู่หยานจึงเผลอเด้งตัวลุกขึ้นมา ทว่าเขาได้ลืมไปแล้วว่าตอนนี้อิคารอสกำลังใช้มือทั้งสองข้างยันกับที่นอนข้างๆหัวเขาอยู่…….
ดังนั้นผลลัพธ์ก็คือตอนนี้ หัวของวู่หยานได้ฝังเข้าไปในก้อนเนื้อศักดิ์สิทธิ์ที่แสนนุ่มนิ่มไปเรียบร้อยแล้ว!
ผิวหน้าส่งสัมผัสอันนุ่มนวลมา บวกกับกลิ่นหอมที่ลอยเข้ามาในจมูกเขา และยังมีจุดยุทธศาสตร์สองจุดที่หน้าเขาสัมผัสได้อีก นี่ได้เตือนสติวู่หยานว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ในสถานการณ์อะไร……
วู่หยานอดไม่ได้ที่จะขยับหัว ทันใดนั้นหน้าเขาก็ซุกลงไปลึกกว่าเดิม!
“มะ….มาสเตอร์” อิคารอสมองวู่หยานด้วยสีหน้าว่างเปล่า จากนั้นพยายามขยับตัวออกห่างจากวู่หยาน แต่เพราะตอนนี้หัวของเขาได้ไปติดอยู่ตรงหน้าอกเธอ ผลลัพธ์คือทั้งสองคนร่วงตกไปที่พื้น!
ความเจ็บที่หัวได้ทำให้วู่หยานตาสว่างในที่สุด พอตระหนักได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป วู่หยานก็เงยหน้าขึ้นไปมองอิคารอสด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน แต่ทว่าสิ่งที่เห็นกลับทำเขาอึ้ง
อิคารอสที่ปกติจะมีสีหน้าแข็งๆไม่ต่างจากท่อนไม้ แต่ทว่าตอนนี้แก้มเธอกลับขึ้นสีชมพู! แววตาเธอเป็นประกายด้วยความเขินอาย อิคารอสใช้มือทั้งสองกอดหน้าอกไว้ แล้วมองเขาจากนั้นก้มหน้าลง……
“นี่มันไม่ใช่ความฝันใช่ไหม….” วู่หยานพูดพึมพำด้วยสีหน้าเอ๋อๆ “ไม่คิดเลย…ว่าอิคารอสจะ…..เขินหลังจากที่โดนเราลวนลาม……”
“มาสเตอร์….” เห็นวู่หยานจ้องตัวเองตาไม่กะพริบ อิคารอสก็หน้าแดงอีกครั้งแล้วก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม
มองดูใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของหญิงสาว และหน้าอกที่ถูกทำให้เด่นชัดยิ่งขึ้นด้วยอ้อมแขนของเธอ(@กำลังกอดหน้าอกตัวเองอยู่) นี่ทำวู่หยานกลืนน้ำลายรัวๆ
ตรงนั้นของผู้ชายมักจะแข็งตั้งตรงตอนเช้าเสมอ และยิ่งได้แรงกระตุ้นอันรุนแรงจากสีหน้าท่าทางของอิคารอสอีก เปลวไฟแห่งราคะของเขาก็ได้ถูกจุดขึ้น!
“อิ-อิคารอส…..” ภายใต้แรงกระตุ้นจากเปลวไฟราคะ วู่หยานก็ได้ยกมือขึ้นแล้วยื่นเข้าไปหาอิคารอส……
อิคารอสเห็นแบบนี้ ความรู้สึกอันร้อนรุ่มที่อธิบายไม่ได้ก็ได้พุ่งเข้าไปในเตาพลังงานของเธอ ทำให้อิคารอสรู้สึกตาลายเล็กน้อย
นี่ถ้าเป็นตัวอิคารอสในโลกเดิมล่ะก็ เวลานี้ระบบฟื้นฟูแบบอัตโนมัติคงถูกเปิดขึ้นมาแล้ว จากนั้นลบสิ่งที่ทำให้เตาพลังงานทำงานผิดปกติออกไป ซึ่งนั่นก็คือความทรงจำเกี่ยวกับวู่หยาน!
ทว่า วู่หยานที่เห็นตัวอย่างมาจากในอนิเมะแล้วย่อมไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่อัญเชิญอิคารอสมา เขาก็ได้ใช้ไอเท็มจากระบบที่ทำให้เตาพลังงานจดจำเขาได้ เพื่อไม่ให้มันคิดว่าเขาเป็นสิ่งแปลกปลอม
อธิบายง่ายๆก็คือ ตัววู่หยานในวันนั้นได้ปูทางให้ตัวเองในอนาคตไว้เรียบร้อยแล้ว! เพื่อที่จะได้ทำรักกับอิคารอสได้โดยไม่ติดขัดไงล่ะ!
อะแฮ่มวางเรื่องในอดีตไว้ก่อน ตอนนี้มือเขาได้ยื่นเข้าไปใกล้ตัวอิคารอสขึ้นเรื่อยๆแล้ว ไม่กี่วินาทีต่อมามือเขาก็ได้สัมผัสภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง!
“มะ…มะ..มาสเตอร์….” อิคารอสไม่อาจอดทนได้อีกต่อไปใบหน้าเธอได้เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหมด เครื่องประดับตรงหูของเธอได้สั่นไหวเบาๆราวกับหูแมว นี่ยิ่งทำให้เปลวไฟในตัววู่หยานรุนแรงขึ้น!
“อิคารอส!” ด้วยลมหายใจที่ถี่รัว วู่หยานไปประคองตัวอิคารอสเข้ามาที่หน้าอกตัวเอง จากนั้นขยับมือมารไปบีบหน้าอกอันอุดสมบูรณ์ของเธอ!
“มาสเตอร์….ไม่…มันรู้สึกแปลกๆ…..” อิคารอสเอามือจับแขนวู่หยานที่สอดเข้ามาจากด้านหลังผ่านรักแร้ของเธออย่างอ่อนแรง ในไม่ช้านัยน์ตาสีมรกตของเธอก็เริ่มเปียกชื้นจากการที่โดนบีบหน้าอก
ทว่าคำพูดของอิคารอสไม่เพียงแต่ทำให้วู่หยานหยุด แต่มันยิ่งทำให้เขาคึกคักกว่าเดิม นี่มันช่วยไม่ได้ ลองมองดูใบหน้าที่สวยงามเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อย่างถึงที่สุดนี่สิ! ใครจะไปทนไหว! ต่อให้เป็นในอนิเมะตูยังไม่เคยเห็นเธอทำหน้าแบบนี้เลยนะ!!
ดังนั้น วู่หยานจึงเริ่มเร่งสปีดที่มือขึ้น จากนั้นยื่นหน้าเข้าไปใกล้อิคารอสผ่านทางด้านหลัง แล้วเลียแก้มเธอ!
“อือ…มาสเตอร์….” อิคารอสรู้สึกราวกับร่างกายได้จมลงสู่บ่อน้ำแห่งความมึนเมาที่หอมหวาน และนี้ได้ไปกระตุ้นเตาพลังงานทำให้อุณหภูมิมันสูงขึ้นอย่างมาก มากถึงขนาดที่อิคารอสคิดว่ามันเพียงพอที่จะเผาระบบของเธอได้เลยล่ะ แต่ไม่รู้ทำไมเตาพลังงานถึงยังทนอยู่ได้
ลิ้นของวู่หยานค่อยๆไล่เลียจากแก้มไปที่ต้นคออิคารอส ขณะที่หูก็ฟังเสียงครางของอิคารอสที่ไม่เคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน ฝ่ามือก็ขยุ้มก้อนเนื้อนุ่มนิ่ม จากนั้นวู่หยานก็ได้ตัดสินใจกัดติ่งหูเธอ!
“อ้าย” อิคาอรสไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้ส่งเสียงแบบนี้ออกมา ไม่รู้ว่าทำไมมาสเตอร์ของตัวเองถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ และไม่รู้ว่าทำไมตัวเธอถึงได้มีความรู้สึกแปลกๆแบบนี่
แต่ที่อิคารอสรู้คือ มาสเตอร์กำลังมีความสุขมาก……
ตราบใดที่มาสเตอร์มีความสุข อิคารอสก็มีความสุขด้วย…….
“อืม…อือ…..” ริมฝีปากสีชมพูเปิดขึ้นอย่างแผ่วเบาจากนั้นเสียงครางก็ได้หลุดรอดออกมา เธอเอาขามาแนบชิบติดกันด้วยจิตใต้สำนึก จากนั้นเริ่มถูไปมาเบาๆ……
“มาสเตอร์…..” ด้วยพยายามอย่างหนักในที่สุด อิคารอสก็สามารถหันหน้าไปหาวู่หยานได้ เธอมองดูเขาที่กำลังเลียคอตัวเอง จากนั้นนัยน์ตาสีมรกตของเธอก็เต็มไปด้วยกิเลสตัณหา!
มองดูใบหน้าอิคารอสที่เต็มไปด้วยอารมณ์ วู่หยานก็ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าหาใบหน้าเธอ…..
มองดูหน้ามาสเตอร์ตัวเองที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ อิคารอสตาเป็นประกาย ทว่าไม่รู้ทำไมจู่ๆเธอก็พูดขึ้นมาว่า
“…มาสเตอร์….อาหารเช้า…”
นี่ทำให้วู่หยานได้สติรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร มองดูอิคาอรสที่อกตัวเอง วู่หยานก็ยิ้มเจื่อนๆจากนั้นออกแรงบีบหน้าอกเธอเป็นการส่งท้าย แล้วรีบวิ่งจู๊ดออกจากห้องไป!
โดยทิ้งอิคารอสที่กำลังนอนหายใจพะงาบๆบนเตียง…….
วู่หยานวิ่งออกจากห้องราวคนบ้า จากนั้นพรวดพราดเข้าไปในห้องฮินางิคุ โดยเมินฮินางิคุที่กำลังช็อคจากการที่จู่ๆเขาบุกเข้ามา แล้วเข้าไปกอดเธอจากนั้นโยนเธอไปที่เตียง!
“นาย! อือ…..” ยังไม่ทันได้พูดอะไร วู่หยานก็ปิดปากเธอด้วยปากของเขา
นี่เป็นครั้งแรกของอิคารอส ดังนั้นจะกินเธอตอนกลางวันแบบนี้ออกจะไม่ดีเท่าไหร่ แต่ฮินางิคุไม่ใช่……..
