อ่านนิยาย -

เมืองแห่งการศึกษา โรงเรียนเขต7 ณ บ้านวู่หยาน……

ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกกว่านี้คือเป็นบ้านวู่หยานในเมืองแห่งการศึกษาที่ทางระบบมันตั้งมาให้!

ถึงแม้ว่าในเมืองแห่งการศึกษานี่วู่หยานจะแทบไม่มีเงินเลย แต่ในโลกซิลวาเรียเขามีเหรีญยทองจำนวนมหาศาล ถึงแม้ส่วนใหญ่จะไปกระจุกอยู่ในบัตร์ทอง แต่แค่ที่มีในกระเป๋าเขาก็มากพอที่จะซื้อบ้านทั้งหลังได้อย่างสบายๆเลยล่ะ…….

วันที่สองนับตั้งแต่มาที่เมืองแห่งการศึกษา วู่หยานก็ได้วางแผนที่จะซื้อบ้านหลังใหม่แล้ว เพราะที่มีอยู่นี่มันเพียงพอสำหรับสองคนเท่านั้น แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี่ที่มีคนมาเพิ่มอีกสอง

ดังนั้นวู่หยานจึงละทิ้งบ้านหลังเดิมไปด้วยเหตุผลนี้แล แต่รู้ไหม?บ้านน่ะนะมันไม่ใช่มีประโยชน์เพียงแค่ไว้เป็นที่ซุกหัวนอนหรอกนะ! อย่างน้อยๆมันก็ช่วยล่อศัตรูให้วู่หยานได้!

Hound Dog! ITEM! (Hound Dog (หน่วยไล่ล่าสังหาร)@ก่อนหน้านี้แปลเป็น หมาล่าเนื้อ)

ในเวลานี้องค์กรมืดทั้งสองของเมืองแห่งการศึกษาได้ล้อมรอบบ้านหลังเก่าของวู่หยานไว้หมดแล้ว และเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆก็โดนไล่ออกไปด้วยวิธีบางอย่าง ทำให้ตอนนี้ที่นี่มีแต่คนของ Hound Dog ที่สวมชุดเกราะเต็มไปหมด!

ทว่าท่ามกลางคนพวกนี้มีหัวหน้าของ Hound Dog คิฮาระ อามาตะ อยู่ด้วย!

รวมไปถึง มุกิโนะ คินุฮาตะ เฟรนด้าน และ ทาคิสึโบะ!

“อีกฝ่ายอยู่ในนี้?” คิฮาระ อามาตะ ถามเสียงต่ำ ฟังจากเสียงจะรู้ได้เลยว่าเขาไม่ให้ความสนใจกับเป้าหมายในครั้งนี้เลย

“จากข้อมูลเมื่อวาน ที่นี่ได้มีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของร่างโคลนจำนวนมหาศาลแผ่ออกมา บวกกับข้อมูลได้จากมิซากะเน็ตเวิร์คของพวกร่างโคลน มีความเป็นไปได้สูงมากว่าที่นี่จะเป็นแหล่งกบดานของศัตรูครับ!!”

“มีความเป็นไปได้สูงงั้นเหรอ?” คิฮาระยิ้มออกมาทันที แล้วมองคนที่มารายงานด้วยสีเหน้ายิ้มดุร้ายราวสัตว์ป่า “แกจะบอกฉันว่าที่อยู่ของเป้าหมายเป็นได้แค่หนึ่งหนึ่งในความเป็นไปได้?”

หลังของคนรายงานเปียกโชกไปด้วย ทว่าด้วยชุดเกราะที่ใส่อยู่ย่อมมองไม่ออก ทว่าร่างกายที่สั่นเทานี่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ปัง!

หลังจากเสียงระเบิดของดินปืน ผู้รายงานก็ได้ล้มลงไปโดยมีเลือดทะลักออกมาจากรูตรงหน้าผาก จากนั้นความอบอุ่นก็ค่อยๆหายไปจากร่างกายเขา……

คิฮาระเก็บปืนไปโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองศพที่พื้น ราวที่เพิ่งฆ่าไปไม่ใช่คนแต่เป็นสุนัข…..

สวะไร้ประโยชน์ไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่โลกนี้ต่อไป นี่เป็นหนึ่งในกฏของคิฮาระ และยังมีอีกหนึ่งกฏคือลูกน้องของตนเป็นได้แค่เครื่องมือที่สามารถทิ้งได้ทันทีเมื่อหมดประโยชน์……

ITEMทั้งสี่คนขมวดคิ้ว ก่อนจะคลายออก ดูเหมือนว่าพวกเธอก็รู้เรื่องนิสัยของคิฮาระดี แต่ถึงยังงั้นสีหน้าพวกเธอก็ดูไม่ชอบใจมาก ยกเว้นเพียงแต่ มุกิโนะ……

คิฮาระมองสมาชิกคนอื่น จากนั้นหันไปมองหุ่นยนต์สุนัข แล้วพูดว่า “หุ่นยนต์มันว่ายังไงบ้าง?”

“ครับ! ข้างในมีออร่าคนจริงครับ!”

“แค่นั้นก็พอแล้ว….” คิฮาระตบมือ “เมื่อเข้าไปข้างใน ไม่ต้องสนว่ามันจะเป็นใครหน้าไหน จงฆ่าทิ้งให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”

“แต่คำสั่ง เบื้องบน…..”

คิฮาระมองคนที่พูด ทำให้เขารีบหุบปาก จากนั้นคิฮาระก็หันหน้ากลับมาแล้วพูดต่อ “ไอ้พวกเบื้องบนมันก็แค่ต้องการพวกโคลนกลับไปก็เท่านั้นแหละ แล้วทำไมฉันต้องทำเพื่อพวกมันด้วย?”

“ตอนนี้ไม่ว่าร่างต้นจะเต็มใจให้DNAหรือไม่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะเลือกได้…..”

วู่หยานที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลเมื่อได้ยินคำพูดคิฮาระ แววตาเขาก็เป็นประกายเย็นชา สายตาที่มองคิฮาระเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ข้างเขาอิคารอสกับแอสเทรีย เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของวู่หยาน สีหน้าทั้งคู่ก็กลายเป็นเย็นชาในแววตาพวกเธอเป็นประกายวาบไปด้วยขอมูลที่ไหลเข้ามา……

“เอาล่ะ หยุดอยู่ตรงนี้แหละ ขืนเข้าไปใกล้กว่านี้คงโดนทาคิสึโบะจับได้…..”

ได้ยินแบบนี้ สาวๆก็หยุดเดินวู่หยานพยักหน้าให้แล้วมองอิคารอสกับแอสเทรีย “อิคารอส แอสเทรีย หลังจากนี้พยายามไม่ใช่ปีกนะ เข้าใจไหม?”

ถึงแม้เมืองแห่งการศึกษาจะเป็นเมืองวิทยาศาสตร์ แต่อเลสเตอร์ไม่เพียงแต่เป็นนักวิทยาศาสตร์ ก่อนหน้าที่มันจะมาสร้างเมืองแห่งการศึก มันเป็นถึงจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด!

ถ้าทั้งสองเผยปีกออกมาให้อเลสเตอร์ มันต้องคิดว่าพวกเธอเป็นเทวดาแน่ๆ การมีเทวดามาอยู่ในอาณาเขตของตนถึงสองคนแบบนี้ แน่นอนว่าอเลสเตอร์ต้องพลิกเมืองแห่งการศึกษาเพื่อตามหาแหงๆ (@เทวดาเป็นคำเรียกรวมๆของเทพบุตรและเทพธิดา นะครับ)

ดังนั้น วู่หยานจึงเอ่ยปากเตือนทั้งสองไปก่อน แน่นอนว่าแค่ ‘เท่าที่เป็นไปได้’ ถ้าเกิดอันตรายกับพวกเธอสองคนจะถูกอเลสเตอร์พบก็ช่างหัวมันปะไร!

“ค่ะ! มาสเตอร์!!”

วู่หยานพยักหน้า และหันไปมองฮินางิคุ พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตากันและกันจากนั้นพุ่งตัวออกไปจากที่นี่ โดยเหลืออิคารอสกับแอสเทรียไว้

“โหมด ยูเรนัสควีน ออน(เปิด)!”

เมื่อวู่หยานกับฮินางิคุออกไป นัยน์ตาอิคารอสก็เปลี่ยนไปเป็นสีแดงเข้มทันที วงแหวนได้ปรากฏขึ้นมาเหนือหัวเธอ เส้นผมเองก็ฟูขึ้นเล็กน้อย มีเพียงแค่ปีกแสงที่ไม่ปรากฏออกมาแต่ซ่อนอยู่เสื้อของอิคารอส!

เทียบกับอิคารอสแล้ว แอสเทรียไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย เธอทำเพียงแค่หยิบดาบที่อยู่ในฝักดาบออกมา!

“ไคเซอร์!”

ดาบที่ทำมาจากโฟตอนปรากฏออกมาจากฝักดาบ! ตัวใบดาบสั่นไหวเล็กน้อยจากนั้นอากาศรอบๆก็ถูกตัดจนหายไปทั้งหมด!!

สองสาวหยิบเม็ดยาออกมา จากนั้นกลืนมันเข้าไป วินาทีต่อมาสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น!

ร่างกายของอิคารอสกับแอสเทรียเริ่มบิดเบือน หลังจากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นของคนอื่น รวมไปถึงร่างกายที่หดลงหลายเซนติเมตร ตอนนี้แม้แต่วู่หยานถ้าเขาไม่รู้เรื่องมาก่อนล่ะก็ ย่อมมองไม่ออกแน่นอน!

ขณะเดียวกันพวกHound Dogก็เริ่มบุกเข้าไปข้างในบ้านแล้ว ถ้าเห็นอะไรผิดปกติพวกเขาจะลั่นไกยิงมันจนพรุนทันที โดยมีคิฮาระกับสี่สาวITEMเดินนำอยู่ด้านหน้าสุด พวกเขากำลังเดินตามหุ่นยนต์สุนัข

ไม่นาน หุ่นยนต์สุนัขก็ได้หยุดอยู่ที่ห้องหนึ่ง ทาคิสึโฐะเองก็ชี้ไปที่ห้องด้วยแววตาซับซ้อนเล็กน้อยเช่นกัน “พบเป้าหมายแล้ว!”

ได้ยินแบบนี้ มุกิโนะกับคิฮาระก็ฉีกยิ้มออกมาพร้อมกัน มุกิโนะยกมือยิงเมลท์ดาวน์เนอร์เข้าใส่ทันที แสงเลเซอร์เจาะทะลุประตูเข้าไปข้างใน!

ทว่าต่อมามุกิโนะไม่เพียงแต่ไม่มีความสุข ใบหน้าเองก็เปลี่ยนเป็นมืดมน บนหน้าผากเกิดเส้นเลือดปูดขึ้นมาไม่หยุด คิฮาระเองก็หรี่ตาลงด้วยแววตาที่อัดแน่นไปด้วยจิตสังหาร!

สาเหตุมาจากในห้อง อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่เตียงนอนยังไม่มี ห้องนั้นโล่งว่างเปล่า จะมีก็เพียงแค่กำแพงด้านหน้ามีตัวอักษรขนาดใหญ่หลายตัวเขียนที่ทำให้มุกิโนะกับคิฮาระของขึ้นเมื่อเห็น……

‘โปรดค่อยๆหาต่อไปนะ!ไอ้โง่ทั้งหลาย!!’

มุกิโนะยิงเมลท์ดาวน์เนอร์ทำลายกำแพงทิ้งทันที จากนั้นหันหน้าไปหาทาคิสึโบะ “ทาคิสึโบะ!ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่ามีคนอยู่ที่นี่หรือไง?!”

ทาคิสึโบะมีสีหน้าจนปัญญา เธอหลับตาลงแล้วตรวจสอบอีกอย่างระมัดระวัง เธอเดินไปสองสามก้าวจากนั้นก็หยุด แล้วลืมตามองลงไปที่พื้น เมื่อเห็นชิปหลายอันเธอก็ชี้ไปที่พวกมันด้วยความอึ้งๆ

“AIMของเป้าหมาย แผ่ออกมาจากชิปพวกนี้!”

“แกพูดว่าอะไรนะ!!” คิฮาระยิ้มอย่างดูถูก “เฮอะ จะบอกว่าชิปพวกนี้ส่งคลื่นสัญญาณAIMได้? ฮ่ะ! นี่เป็นมุขตลกที่สุดที่ฉันเคยได้ยินเลย!”

คินุฮาตะตอบสนองด้วยการขยี้ “หมาของพวกนายเองก็โครตพบเป้าหมายว่าอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกันไม่ใช่หรือไงคะ?”

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าคิฮาระก็จมดิ่ง กัดฟันกรอดจากนั้นยกเท้าเตะหุ่นหมาจนตัวแตกกระจาย!

ทันใดนั้น สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดอีกอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง…….