- ตอนที่ 182 ไปเดทกันเถอะ ควีน ซามะ!
@โลกอิลิยาจบแล้วครับมี 1903 ตอนแรก สนุกมากกกช่วงหลัง
“นี่นาย….ทำไมนายถึงได้มีพลังแบบเดียวกับ มิซากะ มิโคโตะ ล่ะ?”
โชวคุโฮ มิซากิ มีสีหน้าไม่อยากเชื่อขณะที่มือยังคงค้างอยู่ในท่ายกรีโมทขึ้น ไม่เพียงแต่วู่หยานสามารถป้องกันพลังของเธอได้ แต่วิธีที่ใช้ป้องกันยังทำให้เธอสงสัย
บางทีถ้าเป็นคนอื่นคงคิดว่าเป็นพลังที่เกี่ยวข้องหรือคล้ายคลึงกับกระแสไฟฟ้า เพราะยังไงซะในเมืองแห่งการศึกษาพลังที่ทำให้เกิดไฟฟ้าก็ไม่ได้มีมิโคโตะคนเดียวซะเมื่อไหร่
แต่ทว่าถึงจะปกปิดคนทั้งเมืองแห่งการศึกษาได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนความจริงจากราชินีแห่งโทคิวะได โชคุโฮ มิซากิ!
พลังที่สามารถป้องกันพลังของตัวเธอเองได้อย่างหมดจด และยังเป็นพลังของคู่แข่งตัวฉกาจด้วย แล้วมีหรือที่โชคุโฮจะไม่ศึกษาเอาไว้น่ะ?
ต่อให้คนทั้งเมืองแห่งการศึกษามองไม่ออก แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ โชคุโฮ มิซากิ จะมองพลังของ มิซากะ มิโคโตะ ไม่ออก!!
วู่หยานยิ้มแป้นอย่างไม่แคร์ ขณะที่มองดูรีโมทควบคุมในมือโชคุโฮ เขาก็พูดยิ้มๆว่า “อยากรู้เหรอ? แหม~ แต่น่าเสียดายจังนะ เพราะว่า ฉัน-ไม่-บอก-หรอก~~”
ได้ยินคำพูดหยอกล้อของวู่หยาน โชคุโฮ มิซากิ ก็ขมวดคิ้วเธอตระหนักได้ว่าตัวเองเสียการควบคุมไปอีกแล้ ในใจแอบรู้สึกโกรธ เพราะตั้งแต่เจอวู่หยานมาไม่นาน เธอก็เสียการควบคุมตัวเองไม่หลายต่อหลายครั้งแล้ว ซึ่งนี่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยสักครั้ง!
ไม่เพียงแต่เขาไม่สนเสน่ห์ของเธอ ยังมีคำชมที่ออกมาจากหัวใจนี่อีกกับดวงตาที่เมื่อก่อนถูกผู้คนเรียกว่าตาสัตว์ประหลาด รวมไปถึงพลังที่เหมือนกับมิซากะ มิโคโตะ นี่ทำให้ โชคุโฮ มิซากิ เกิดความรู้สึกสงสัยใคร่รู้อย่างลึกซึ้ง…..
เมื่อก่อน โชคุโฮ มิซากิ คิดว่าตัวเองจะสามารถเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างไม่หวั่นไหว ด้วยพลังที่สามารถควบคุมผู้คนได้อย่างหมดจดสมบูรณ์แบบ บวกกับการที่เธอเคยเห็นด้านมืดของมนุษย์มามากมาย และยังเคยผ่านการฝึกอบรมที่โหดร้ายมาด้วย…….
แต่การกระทำของ ผู้ชายตรงหน้า กลับสามารถทำให้หัวใจที่หนักแน่นของเธอสั่นไหวได้อย่างต่อเนื่อง……..
มองดูใบหน้ายิ้มๆของวู่หยาน โชคุโฮ มิซากิ ก็จัดการอารมณ์ของตัวเองให้มั่นคงอย่างรวดเร็ว กลับมาเป็นสงบนิ่งอีกครั้ง จากนั้นเธอก็เก็ยรีโมทควบกลับไปอย่างใจเย็น แล้วพูดด้วยความหัวเสียว่า
“ไม่คิดเลยว่านายจะมีพลังน่ารำคาญนี่เหมือนกัน……”
วู่หยานหัวเราอย่างขมขื่น สำหรับ โชคุโฮ แล้วพลังนี่ก็เป็นของแสลงของเธอจริงๆนั้นแหละ…..
แต่ โชคุโฮ มิซากิ นี่ก็ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เพราะแม้แต่เด็กตัวเล็กๆก็ยังรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่จะมีพลังซ้ำกับคนอื่น แต่เธอกลับสามารถใจเย็นอยู่ได้ทั้งๆที่รู้พลังของเขาแล้ว ต้องบอกว่าสมแล้วจริงๆที่เป็น Mental Out…….
แม้แต่เธอเองก็คงไม่รู้ล่ะมั้ง? ว่าจากตอนแรกที่มีท่าทีไม่แยแสเขา แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นคุยหยอกล้อกัน และตอนนี้ยังเกิดความรู้สึกสนอกสนใจอย่างมากด้วย
ไม่ประหม่า แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเธอ ท่าทางและคำพูดสบายๆที่ไม่มีจุดบกพร่อง คนแบบนี้นะเหรอที่เป็นพวกกุ๊ย?
อีกไม่นาน โชคุโฮ มิซากิ ก็คงจะคิดว่าวู่หยานเป็นผู้หญิงมากกว่านักเลงตามตรอกซอย!
นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์แบบชายหญิงกับเรลกันด้วย ยิ่งไม่พูดถึงการทีมีพลังเหมือนกันนี่อีก…….
ความสงสัยใคร่รู้ของ โชคุโฮ มิซากิ ต่อผู้ชายคนนี้ได้พุ่งสูงปรี๊ด
วู่หยานรู้สึกปวดหัวเมื่อเห็น โชคุโฮ จ้องเขาด้วยนัยน์ตาที่มีดาวระยิบระยับนั่น ถึงก่อนหน้านี้เขาจะเล่นหัวหยอกเธอไป แต่ตอนนี้เขากลับมาสงบเสงี่ยมแล้ว เพราะกับผู้หญิงอย่างเธอถ้าไปยั่วมากเข้าล่ะก็ เธออาจะเล่นเขาจนแย่เลยก็ได้
สามารถพิชิตควีนได้ง่ายขนาดนั้นเลย? วู่หยานไม่คิดแบบนั้น ถ้าเขาทำล้มเหลวล่ะก็จะเป็นเขาเองนี้แหละที่โดนพิชิต!!
ดังนั้น อย่างน้อยๆในตอนนี้ วู่หยานจึงไม่มีความคิดอะไรกับ ควีน ซามะ แน่นอนว่าแค่ตอนนี้…….
ถอนหายใจด้วยความระเหยใจ แล้วพูดกึ่งเล่นกึ่งจริงจัง “เน่ ควีนซามะ เธอจ้องไม่หยุดแบบนี่ ทำฉันอึดอัดนะ……”
โชคุโฮ มิซากิ หัวเราะ “แหม มันช่วยไม่ได้นี่น่า ก็ฉันสนใจคุณวู่หยานมากๆเลย……”
คำพูดพวกนี้ จริงแท้แน่นอน…..
“สนใจฉัน?” วู่หยานกรอรกมองบนใส่ โชคุโฮ แล้วพูดว่า “ฉันว่าที่เธอสนใจคือทำไมมิโคโตะถึงอยู่กับฉันมากกว่าใช่ไหมล่ะ?….”
ได้ยินแบบนี้ โชคุโฮ มิซากิ ก็ตกในเล็กๆ ก่อนจะยิ้มอย่างนิ่มนวล “ara ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับเจ้าหญิงพลังไฟฟ้าของพวกเรานะเนี่ย”
วู่หยานเม้มปาก “ถ้าฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมิโคโตะ เธอคงไม่เรียกฉันมาหรอกใช่ไหมล่ะ? เพราะงั้น ควีนซามะ ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อพูดให้เคลียร์กับเธอ!”
“โอ้? อยากฟังจังเลย!” โชคุโฮ ยิ้มอ่อน ดูจากภายนอกเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ข้างในรอยยิ้มนี่มีเปลวไฟที่ไม่ยิมยอมอยู่ ‘มีคนเป็นพันที่รอฉันเรียก แต่ชายคนนี้กลับดูเหมือนไม่อยากเสียเวลาคุยกับฉันอีกแล้ว เขาไม่ชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?….’
วู่หยาน มอง โชคุโฮ มิซากิ แล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นเอื้อมมือไป ภายใต้สีหน้าอึ้งของ โชคุโฮ กับเสียงกรีดร้องของสาวน้อยนำทาง เขาก็จับคางเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงยียวนสุดๆว่า
“ควีน ซามะ เธอสามารถเก็บโทคิวะไดนี่ไว้คนเดียวได้เลย มิโคโตะเค้าไม่ได้สนใจร่วมชิงบัลลังก์เล็กๆนี่กับเธอ ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องหาเรื่องมิโคโตะแล้ว มันไร้ความหมาย!”
นัยน์ตา โชคุโฮ หดตัวลงในใจเกิดความรู้สึกโกรธขึ้น เธอจ้องเขม็งใส่วู่หยาน เขากล้าดียังไงมาว่าสิ่งที่เธอทำเป็นแค่เกม!?
เห็นสายตาของ โชคุโฮ วู่หยานก็รู้แล้วว่าเธอไม่เข้าใจ เขาส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ แล้วมองตรงเข้าไปในนัยน์ตาดวงดาวของเธอ “บางทีเธออาจจะคิดว่าฉันแค่พูดบลัฟ(ข่ม,มั่ว,โกหก)แต่ฉันไม่สนใจ ทั้งหมดที่ฉันอยากจะบอกก็คือมิโคโตะจะไม่หยุดอยู่แค่ที่เล็กๆอย่างโทคิวะได เธอยังมีโลกอันกว้างใหญ่รออยู่ และที่นั่นจะเป็นที่ที่เธอได้เปล่งประกาย!!”
“โลกอันกว้างใหญ่?” โชคุโฮ ประหลาดใจ เขาดูไม่เหมือนจะพูดเล่นด้วย ในเวลานี้เธอหวังจริงๆว่าผู้ชายที่ออยู่ตรงหน้าเธอจะเป็นแค่กุ๊ยธรรมดาคนหนึ่ง……
“ใช่!” วู่หยานตอบด้วยความเหม่อลอยเล็กน้อย เขานึกถึงโลกซิลวาเรีย ทวีปที่กว้างใหญ่นั่น คิดถึงระบบและโลกดันเจี้ยนอีกมากมายนับไม่ถ้วน มุมปากวู่หยานโค้งขึ้น ในใจเกิดความรู้สึกที่อยากจะพิชิตโลกขึ้น!!
โชคุโฮ มองรอยยิ้มของวู่หยาน คำพูดที่ดูไม่น่าเชื่อของเขาดังก้องในใจเธอ และสัญชาตญาณมันบอกเธอว่าเขาไม่ได้พูดโกหก!
ทันใดนั้น ความรู้สึกเล็กๆบางอย่างก็ก่อตัวขึ้นในใจ โชคุโฮ อดใจไม่ได้ถามออกไปว่า “โลกกว้างใหญ่ที่คุณว่า มันหมายถึงที่ไหน? หรือคุณหมายถึงทั้งเมืองแห่งการศึกษานี่ที่เธอจะปกครอง?”
วู่หยานส่ายหัวเบาๆ แล้วหัวเราะ “นั่นสิ ใครจะรู้ล่ะ บางทีอาจจะไม่ใช่โลกใบนี้ก็ได้…..”
โชวคุโฮ มิซากิ อยากหัวเราะออกไปมาก แต่เธอก็มาอาจทำได้ ทำไมไม่รู้ ในใจเธอถึงรู้สึกเชื่อคำพูดของวู่หยาน นี่ทำให้โชวคุโฮช็อค
“ดังนั้น ไม่ต้องห่วงว่าไอ้ที่เธอเรียกว่าอาณาเขตจะโดนมิโคโตะขโมยไป แล้วก็หวังว่าหลังจากนี้เธอจะไม่ไปหาเรื่องมิโคโตะนะ…..” วู่หยานโยกคางเธอไปมาเบาๆ อีกมือหนึ่งก็ยกขึ้นมาวางบนแก้มเรียบเนียนของเธอ แล้วยิ้มให้โชวคุโอ ก่อนจะปล่อยเธอไป
“เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว ควีนซามะ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีก บ๊ายบาย…..” วู่หยานโบกมือปอยๆ แล้วเดินออกไป สำหรับเขาเป้าหมายที่มาที่นี่นั้นได้สำเร็จลุล่วงแล้ว
“นายจะไปที่ไหนน่ะ?” โชวคุโอ ระเบิดคำถามออกมา ไม่เพียงแต่ทำให้วู่หยานกับสาวน้อยนำทางประหลาดใจ แม้แต่ตัวเธอเองยังประหลาดใจ
วู่หยานหยุด แล้วพูดเล่นๆว่า “แหม ก็กลับไปหาสาวสวยสักคนแล้วออกไปเดทกับเธอนะสิ คำตอบนี่เธอพอใจไหม? ควีนซามะ…..”
โชวคุโฮ มิซากิ ยิ้มออกมาทันที “ara นี่ฉันไม่เข้าสายตาเป็นคู่เดทของคุณเลยเหรอ?”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็หันหน้ากลับมา แล้วมอง โชวคุโฮ ด้วยสายตาจริงจัง เธอแค่พูดล้อเล่น แต่เมื่อเธอเห็นสายตาเขาเธอก็กลายเป็นอึดอัด วู่หยานเดินเข้าไป ภายใต้เสียงร้องของเธอ เขาก็จับมือโชวคุโฮ
“เธออยากเดท? จัดให้เลย ควีนซามะ ฉันจะให้เดทที่เธอจะไม่มีวันลืมเอง!!”
@โลกอิลิยาจบแล้วครับมี 1903 ตอนแรก สนุกมากกกช่วงหลัง
