- ตอนที่ 284 มาเลิฟๆกันเถอะ! ควีนซามะ!

ภายในหอโทคิวะได ได้มีสองสาวคุณหนูกำลังเดินไปคุยไปอย่างออกรส เมื่อทั้งสองเดินผ่านห้องนึงก็อดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองเสียทุกครั้ง

เป็นเพราะห้องนี้เป็นห้องของคนที่พวกเธอเคารพเทิดทูนมากที่สุด โชคุโฮ มิซากิ!

ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่แปลกที่พวกเธอจะชอบมองห้องคนที่เคารพ

ทว่าทั้งสองสาวไม่ได้ยินเสียงแปลกๆที่ดังขึ้นภายในห้องนี้……

“…..อึ้ก…อื้ม…..”

เสียงส่อสองแง่สองง่ามดังขึ้น ห้องนี้เรียกได้ว่าไม่เล็กเลย และเสียงที่ร้องนี่ก็ไม่เบาเช่นกัน แต่ว่าพอเสียงดังไปถึงประตูก็ถูกบล็อคไว้ได้หมด แสดงให้เห็นความล้ำหน้าในการปกปิดเสียง……

ในเวลานี้วู่หยานกับมิซากิไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว ทั้งสองย้ายสนามรบไปที่เตียงนอน ลมหายใจของมิซากินั่นถี่รัว เขาได้ยินมันชัดเจนก็เพราะเธอกำลังนอนซบตัวเขาอยู่ไงล่ะ

“อื้ออออ~ ~ ~”

มือของเขากำลังวุ่นวายอยู่กับจับบีบภูเขาขาวๆของเธอให้เป็นรูปทรงต่างๆ มิซากิไม่อาจหยุดตัวเองให้ไม่ครางออกมาได้ ตอนนี้เธอกำลังเผชิญหน้ากับความสุขที่ซึ่งแปลกใหม่สำหรัวเธอ ภายใต้การกระตุ้นนี้ ตัวเธอจึงไม่อาจหาที่ว่างไปคิดเรื่องอื่นได้…..

นี่เป็นเรื่องธรรมดา เพราะยังไงควีนซามะก็เพิ่งเคยมีประสบการณ์แบบนี้เป็นหนที่สองเองนี่นะ……

ภายใต้ฝ่ามือของวู่หยานที่ขยับไม่หยุด ทำให้เสียงสุดสยิวดังลอดออกมาจากริมฝีปากสีเชอร์รี่ไม่หยุดเช่นกัน เธอจะทำอะไรได้ก็เขาเล่นไม่หยุดแบบนี้ แค่หายใจให้ทันยังยากเลย……

“เป็นไงควีนซามะรู้สึกดีไหม?”

ขณะที่ปากถามมือก็ไม่ได้หยุดนิ่ง เขาส่งยิ้มชั่วร้ายให้เธอ นี่เป็นโอกาสแรร์ที่นานทีจะเจอควีนซามะไร้หนทางสู้แบบนี้ ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรเลยเขาคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่

มิซากิหน้าแดงก่ำราวดอกไม้ที่ผลิบานไปทั้งหน้า ต้องรู้ก่อนนะว่ามันไม่บ่อยนักที่จะเห็นเธอหน้าแดง แต่ก็มีไอ้บ้าคนนึงได้เห็นไปหลายครั้งแล้ว……..

มิซากิไม่ตอบไม่ใช่เพราะไม่อยากแต่เป็นเพราะเธอไม่เหลือแรงจะพูด ตรงหน้าอกที่ไวต่อความรู้สึกของเธอมันได้ส่งกระแสไฟฟ้าเข้าไปช็อตข้างในตัวเธอไม่หยุด ทำให้มิซากิเกร็งไปทั้งตัว ราวกับเป็นเชือกที่ถูกดึงจนสุดแล้วขอเพียงแค่ออกแรงอีกนิดเธอก็จะพังทลายทันที

และวู่หยานก็เป็นแรงสุดท้ายที่ว่านั่น!

มือวู่หยานได้แอบเคลื่อนลงจากหน้าอกเธอผ่านหน้าท้องแล้วลงไปยัง……

“อ๊าย!”

สัมผัสได้ว่าจุดที่สำคัญที่สุดถูกบางอย่างลูบคล้ำไปทั่ว มิซากิลืมตาขึ้นทว่าภายในแววตาดวงดาวของเธอตอนนี้นั้นได้เต็มไปด้วยหมอกอันชุ่มชื้น นี่ทำให้วู่หยานที่เห็นใจสั่นอย่างรุนแรง

ขยับปากไปประชิดใบหูมิซากิ แล้วพูดเสียงนุ่มว่า “ควีนซามะ ตาของเธอมันสวยมากเลยนะ……”

ได้ยินนัยน์ตาดวงดาวของมิซากิก็เกิดอารมณ์ซับซ้อนขึ้น ในใจเธอรู้สึกมีความสุข โดยไม่รู้ตัวเธอก็ถูกชักจูงให้คิดว่าเรื่องต่อจากนี้มันคงไม่น่ากลัวอย่างที่คิด….

อดีตของ โชคุโฮ มิซากิ นั่นไม่มีใครรู้ พ่อแม่เธอเป็นใคร ผ่านอะไรมาบ้าง อะไรที่ทำให้เธอก้าวขึ้นมาเป็นเลเวล5ยืนอยู่เหนือผู้คนหลายแสนคนแบบนี้ แม้กระทั่งวู่หยานก็…ไม่รู้…..

เธอได้สัมผัสกับความมืดอันไร้ที่สิ้นสุดของเมืองแห่งการศึกษาบวกกับพลังในการควบคุมผู้อื่นทั้งหมดนี้ทำให้มั่นใจได้เลยว่าอดีตของเธอมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแน่นอน

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย เอาแค่ลูกตาแปลกที่มีดาวข้างในกับท่าทางแปลกๆของเธอที่มีต่อวู่หยาน(@เดาว่าน่าหมายถึงตาแดงๆของหยาน) ก็บอกได้แล้วว่าควีนซามะไม่ได้มีความทรงจำดีกับดวงตาคู่นี้ของตัวเลย……

ดังนั้นย้อนกลับไปครั้งแรกที่วู่หยานได้เจอมิซากิ เธอถึงมีท่าทีไม่ปกติพอเขาเอ่ยชมตาเธอไป…..

และในตอนนี้ได้มาพูดชมอีกครั้งมันจึงได้เข้าไปเติมเต็มหัวใจของมิซากิ เธอหลับตาลงอย่างแผ่วเบา จากนั้นแอ่นหน้าอกขึ้นไปทางวู่หยานด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก

วู่หยานรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่นี่ก็ไม่อาจขวางกั้นฝ่ามือของเขาไม่ให้เคลื่อนที่ได้……

ต้องพูดจริงๆว่าหน้าอกคู่นี้ของมิซากิมันนุ่มจริงๆยิ่งจับยิ่งมีความสุขทำวู่หยานจับไม่หยุด การเคลื่อนไหวของเขาแต่ล่ะครั้งได้ทำให้ตัวมิซากิสั่น……

“…..อื้ก…..”

ทันใดนั้นมิซากิก็รู้สึกความสุขแปลกๆ เธอสัมผัสได้ว่าร่างกายตัวเองใกล้จะแตกสลายยังไงยังงั้น มิซากิรีบยกมือขึ้นมาอุดปากตัวเองแต่มันก็ไม่สามารถป้องกันเสียงที่ดังออกมาจากปากเธอได้อยู่ดี…..

“Woo ~ ~ ~ Woo ~ ~ ~” (@ไม่รู้จะแปลเสียงครางแบบนี้ว่าไงดี55)

เสียงหอบหายใจหนักดังลอดออกมาจากง่ามนิ้วมือเธอ ความรู้สึกจากทั้งหน้าอกและจากด้านล่าง ได้ทำให้หัวใจเธอเริ่มปั่นป่วนอย่างมาก

ด้วยความที่ไม่อาจทนความรู้สึกนี้และเสียงน่าอายของตัวเองได้ มิซากิจึงโผเข้าไปคล้องคอวู่หยานแล้วจูบเขาด้วยตัวเอง!

วู่หยานเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ มองใบหน้าอันงดงามของควีนซามะที่ชิดหน้าตน ไม่อยากเชื่อก็เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายโดนจูบก่อน!

เมื่อได้สติ วู่หยานก็แทบจะร้องออกมา ไอ้เขาก็คิดว่าตัวเองสยบมิซากิได้อยู่หมัดแล้ว แต่ควีนก็ยังเป็นควีนอยู่วันยังค่ำจริงๆ ไม่ยอมโดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว…….

แต่ทว่าวินาทีต่อมาวู่หยานก็โยนความคิดไร้สาระนี้ทิ้งออกไป เป็นเพราะตอนที่ลิ้นของเขาเข้าไปพันเกี่ยวกับลิ้นหอมกรุ่นของเธอ วู่หยานก็รู้สึกดีสุดยอด เข้าประกบปากตัวเองเข้าไปชิดกว่าเดิมแล้วจูบดูดดื่มกับมิซากิ……

โชคุโฮ มิซากิ หน้าแดงไม่รู้เพราะอายหรือเพราะรู้สึกดี ไม่ว่าจะเพราะอะไรตัวเธอในตอนนี้ก็ดูน่ารักมาก

ทั้งสองแลกเปลื่ยนน้ำลายของกันและกัน ลิ้นทั้งคู่พัวพันแนบชิดกัน ส่งผลให้ทั้งสองรู้สึกถึงความสุขอันมากมายมหาศาล โดยเฉพาะวู่หยานที่ติดลมกับลิ้นหอมหวานเนียนนุ่มของเธอใหญ่ เขาส่งลิ้นเข้าไปโจมตีไม่หยุด

ทางมิซากิถึงจะรู้สึกต่างจากวู่หยาน แต่ก็ไม่ต่างมากนัก……

เธอไม่เคยคิดเลยว่าแค่จูบมันจะทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ ครั้งก่อนที่สวนสนุกถึงจะเคยจูบไปแล้วครั้ง แต่เป็นเพราะครั้งนั้นมันเป็นจูบแรกทำให้เธอเหลือสติไม่มากนักจึงไม่รู้รสชาติของจูบ…..

พอมาตอนนี้เธอมีสติดี ได้จูบอย่างเร้าร้อนกับวู่หยาน มิซากิถึงได้รู้ว่าการจูบมันมีความสุขอย่างงี้นี้เอง……

ก่อนหน้านี้ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงจำเป็นต้องมีผู้ชายด้วย ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงคนนึงเหมือนกัน แต่เธอก็เป็นควีนด้วย เธอจึงคิดว่าผู้ชายก็เป็นแค่ของเล่นในกำมือ

โชคุโฮ มิซากิ มีสิทธ์ที่จะพูดแบบนี้ เพราะเธอมี Mental Out!

ได้อ่านความคิดสกปรกของพวกผู้ชายทั้งหลายจึงยิ่งทำให้มิซากิเชื่อมั่นในความคิดของตน(ที่ว่าผู้ชายไม่จำเป็น)

ทว่าตอนนี้พอได้จูบดูดดื่มกับวู่หยาน มิซากิจึงเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงจำเป็นต้องมีผู้ชาย……

ความคิดของวู่หยาน เธอไม่สามารถดูได้ แต่ถ้าดูได้จริงๆในหัวของเขาคงเต็มไปด้วยความความคิดสกปรกไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่เธอดูถูกแน่!

แต่ว่าโลกเรามันก็วิเศษแบบนี้แหละ จากเดิมที่ดูถูกผู้ชาย ในเวลานี้ มิซากิก็คิดว่าถ้าผู้ชายที่มีความคิดสกปรกเป็นวู่หยาน เธอก็ยอมรับได้……..

ดังนั้นบางเวลาผู้หญิงก็ยากที่จะเข้าใจ พวกเธอสามารถตามืดบอดได้ ดังนั้นผู้หญิงถึงจำเป็นต้องได้รับความรักจากผู้ชายไงล่ะ…….

ไม่เว้นแม้แต่ โชคุโฮ มิซากิ

——————–

@ กลุ่ม6-10ลดราคาเหลือกลุ่มละ100ครับจาก200 อ่านได้ที่แอป Justread